Veel beroepen van vroeger zijn verdwenen. Melkboeren, liftbedieners, lantaarnopstekers en ijsdragers zijn allemaal beroepen die niet meer bestaan. In dit artikel nemen we je terug in de geschiedenis, kan jij deze beroepen nog herinneren?
Liftbediende
Tegenwoordig hoef je alleen op een knop te drukken en de lift staat binnen een paar tellen voor je neus. Vroeger was dit wel anders, de liften bewogen niet met een simpele druk op de knop. Vroeger was er een liftbediende die ervoor zorgde dat de deuren open en dicht gingen en dat je er op de juiste verdieping uit kon!
Melkboer
Kan jij de melkboer met zijn melkbus nog herinneren? Tot de jaren ‘60 werd melk door de melkboer persoonlijk voor je deur afgeleverd. Sommige melkboeren verkochten ook nog eieren en boter.
Bakker aan huis
Naast de melkboer had je ook nog een bakker aan huis. Hoe fijn, deze bakker bracht brood aan de deur. Inkopen werden in een boekje opgeschreven en twee keer per week kon je afrekenen.
Lantaarnopsteker
Een lantaarnopsteker was een persoon die vroeger de nog op gas of olie werkende straatlantaarns aanstak. Dit werd eerst gedaan met behulp van een ladder, later ging dit met een lange stok.
Lantaarnopsteker
Stronttonnetjesschepper
Een van de meest smerige beroepen uit het verleden is toch wel de stronttonnetjesschepper. Vroeger toen er nog geen toilet en riolering was, deden de mensen hun behoefte op een emmer. Een keer in de week werd deze emmer opgehaald en geleegd door een stronttonnetjesschepper. Hij gooide deze uitwerpselen vervolgens op een strontkar en bracht deze weg.
Stronttonnetjesschepper
IJsdragers
Toen koelkasten en vriezers nog niet bestonden, brachten IJsdragers ijs bij mensen en bedrijven thuis. Dit werd meestal bezorgd bij kroegen, kruideniers, slagen en rijke gezinnen.
IJsdragers
Wekkers/ porders
Je kunt het je haast niet meer voorstellen, maar vroeger kon je wekker zijn als beroep. Met een stok werd er op je raam geklopt om je te wekken. Dit beroep bestond tot de jaren ‘50!
Stadsomroepers
Voordat er televisies en radio’s bestonden, werd het belangrijkste nieuws van de dag op de hoek van de straat verkondigd door een stadsomroeper. Veel leuker dan het 20.00 uur journaal!
Dienstbode
Een dienstbode was iemand die in tegen betaling huishoudelijk werk verrichtte. Vroeger ging het meestal om een jonge, ongehuwde vrouw, die ook dienstbode of dienstmeisje genoemd.
Trekschuit jager
Ook bij dit beroep ontstaan er veel vragen. Vroeger bestonden er trekschuit jagers. Wat zij deden? Jagen was een term voor het voortbewegen van een schip door het trekken aan een touw. Deze touwen werden dan aan mensen vastgebonden – en lopen maar. Bizar he!
Computer
Vroeger werden mensen die ingewikkelde berekeningen maakten, computers genoemd. Dit was een heus beroep! Deze berekeningen werden gedaan uit het hoofd en met de hand. Toen bestond de rekenmachine nog niet…
Lector
Heel lang geleden bestonden er Lectors. Deze mensen lazen boeken (tegenwoordig zelfs als boeken abonnement te krijgen) of nieuws hardop voor aan medewerkers die altijd lange dagen maakten en eentonig werk deden, zoals werk aan de lopende band. Het doel? Om verveling tegen te gaan!
Veerman met roeiboot
De mensen die nu nog in een dorpje wonen, kennen het misschien wel. Op verschillende plekken in Nederland bestaan nog steeds pontjes, die mensen vervoeren van de ene kant naar de andere kant van het water. Vroeger was dit een klein bootje dat dankzij peddels vooruitkwam. Gelukkig bestonden er toen nog geen auto’s!
Telefoniste
Het beroep telefoniste bestaat nog steeds, maar vroeger had het een compleet andere betekenis. Vroeger moesten ‘switchboard operators’ lijnen met elkaar verbinden voor er gecommuniceerd kon worden. Toen dit in de jaren ‘80 geautomatiseerd werd, verdween ook dit beroep.
Kan jij één deze beroepen nog herinneren of is jou (over)grootouders dit geweest? We horen het graag in de reacties.
Reacties 130
Radio telegrafist. Was radio telegrafist bij de Marine 1967-1973. Het kuststation Scheveningen radio stopte december 1998. Daarmee de morse verbindingen naar de schepen overal ter wereld. Telex over radio en satelliet verbindingen werden de norm. Tegenwoordig zijn er nog veel radio amateurs.
ik herinner ze me allemaal nog het was wel een andere tijd, nu gunt men elkaar het licht niet meer in de ogen, het is er niet beter op geworden ook al denkt men van wel ik mag deze maand 81 jaar worden en leef mijn leven zoals ik dat wil, niet zoals de regering dat wil, na de oorlog was ik vrij en nu nog vrijheid en gezondheid onbetaalbaar
Ik ken al deze beroepen. Woon zelf in een wijk van Apeldoorn dat heet de Maten. En bijna al deze straten heten na een beroep. Zoals de drapeniersdonk. Dat zijn heel oude namen.
De vodden- of lompenboer haalde omstreeks kerst of in elk geval in het jachtseizoen "hazen en konijnenvellen" op waarvan bontmantels gemaakt werden.
de laatste uitzending was vanaf de Titan van Wijsmuller in 1998 inderdaad en ik deed hem sluiten
Was best wel emotioneel destijds.
Je had vroeger ook de vodden boer
Een ploeg die met 1 of 2 paarden getrokken werd.Het zou vandaag dierenmishandeling genoemd worden.
Mijn vader deed vroeger ook veel werkzaamheden met ons Belgisch paard Bart.
Kolenboer, bracht steenkolen aan huis.
Maar het werk voor de kolenboer werd gedaan door de mijnwerker (koempel) die de kolen deed delven tot een diepte van wel 1200 mtr.
Coupeuse: iemand die in dienst was van een kledingzaak om de daar gekochte kleding op maat te maken. Mijn moeder heeft dit werk gedaan.
Ik mis de kolenboer. Die kwam aanvankelijk nog de kolen in zakken van 50kg in de kolenkist of kelder gooien en later in handige zakjes brengen . Toen ik nog in Maastricht woonde zat onze kolenboer in dezelfde straat ( Bourgognestraat) . Die was overigens ook zanger bij het vrij beroemde zangkoor "Meestrichter Staar". Overigens kan ik me die ijsbezzorger ook nog goed herinneren , kwaam met name bij cafés en restaurants en af eb=n toen ook thuis.
Kleermaker maat kostuum en werkkleding voor restaurant e.d., laadnetten van staal en touw om de vracht in de haven te takelen, Scheepstuiger zeilen maken voor oude zeilschepen. Dit zijn beroepen die mijn schoonvader heeft gedaan.
Ik ben vroeger telexiste geweest. Ook kwamen vroeger een lorrenboer en een schillenboer aan de deur.
ben zelf telefoniste geweest wat toen was "moderne"tijd. toestel met 15 lijnen met 2 knoppen. 1 knop om verbinding te krijgen en 1 knop om buiten hoor afstand iets te regelen of door te verbinden. heb veel van geleerd wat betref "geheimhouding want ja...telefoniste was het eerste op de hoogte van wat er in bedrijf speelde Geweldige tijd heb ik gehad !!!
Voddenboer
mijn grootvade had een melkzaak in de Nieuwe Hoogstraat in Amsterdam Centrum en als hij de klanten hun boodchappen this barcht dan mochten mijn neef en ik met hem mee op de kar/ Toen ik ouder was realisserde ik me pas hoe zwaar dat werk was want in amsterdam centrum zijn veel grachten met hoog oplopende bruggen en hij moest wel heel sterk zijn om die hele route met melk en twee kinderen te voltooien/ Dit was ongeveer 72 jaar geleden!!!!!!
En waar is de handzetter? De man die de hele dag staand loden lettertjes een-voor-een in een zethaak plaatste, en zo hele zinnen en dus artikelen maakte.
Ik mis de scharensliep. Kwam met een kar langs om scharen en messen te slijpen. En de voddenboer. Kwam oud textiel ophalen. En de schillenboer. Voor keukenafval. Overigens, een pond is een gewicht. Een pont is voor overzetten van voetgangers en voertuigen.
Een grootvader was waterstoker en de andere verzinker.
De Waterstooker: Mijn moeder kon een wasmachine huren voor een paar uren. De Waterstooker kwam dan met een VW busje (met een open laadbak) om de wasmachine te brengen. Hij droeg de machine dan op zijn rug near de eerste verdieping. Een paar uur later kwam hij terug om de machine weer optepakken.
Heb zelf tijdens de middelbare schooltijd bij een groenteboer gewerkt die met zijn kleine vrachtwagen door de dorpen reed. Vaste routes en klanten.
Marconisten - Radio-Officier koopvaardij bestaat sinds 1990 ook niet meer: geen Morse-code meer voor communicatie.
Kassiesventer, kwam met knopen veters stoffers dweilen etc. etc. Aan de deur
Groenteboer en schillenboer met paard en wagen Kolenboer en olieman kwam olie brengen voor olie stel
Ik kan mij nog de dorpsomroeper herinneren. Met een flinke bel reed hij op zijn fiets door het dorp en riep bijv dat je in het slachthuis vlees kon ophalen; het zwembad open ging; de ijsbaan etc. Ook kwam soms een straatzanger door het dorp in een lang zwart gewaad gekleed met allerlei versierselen op de borst. Jan Roos was zijn naam. Ik was een beetje bang voor hem (ik was een jaar of 4, 5).
Tja, heel veel mensen die vroeger dagelijks of wekelijks bij moeders aan de deur kwamen, zorgden ervoor dat je niet naar de winkel hoefde. Want die was vroeger vaak niet "in de buurt" zoals tegenwoordig. Merkwaardig was wel dat hun beroep vaak eindigde op "- boer"; denk aan melk-, groente-, petroleum-, kolenboer enz. Vaak nog met paard en wagen, soms met hondenkar of bakfiets zoals de bakker. In de jaren '50 soms al heel modern met een "mechanische hond" in de vorm van een driewieler met een benzinemotor op het voorwiel. Maar ze wisten wel alles van hun koopwaar....
Ik kan me de melkboer nog herrinneren mijn vader was heel vroeger melkboer. en later zat er een melkboer bij ons in de straat en daar ging ik altijd op zaterdag helpen dan reed ik op de bakfiets met zo;b grote tank er op met losse melk , Ik drink nog veel melk Later kwam de srv
De bakker van de \eendracht kwam ook elke dag langs met een doorgebakken wit brood met van die harde kortstjes lekker met wat boter er op net koek. en de olie/kolenvboer met paard en wagen van Bethlehem
Zo nu en dan ben ik sedert 2,5 jaar ook nog lector. Ik lees dan rustig, luid en duidelijk oude berichten voor. Soms heel oud, soms iets nieuwer; dat zijn dan de bijbelgedeeltes (oude- en/of nieuwe testament) waarover de voorganger zijn gedachten in de preek verwoord. Maar ook de bakker, melkboer, groenteboer, olieboer, kolenboer en de scharensliep heb ik nog mee gemaakt die aan huis venten/leverden.
Wij hebben nog een bakker aan huis. Wel gemoderniseerd. Je kunt ook via zijn webshop alles bestellen en betalen. Dat komt hij da n brengen, maar ook zo komt hij bijna dagelijks nog aan huis.
Turfgraver in Drenthe was een oud en zeer zwaar beroep.
Lantaarnopsteker: "Dit werd eerst gedaan met behulp van een later". Wat is een "later"??? Was misschien "ladder"bedoeld? Veerman met roeiboot: zo'n bootje heet een "pont(je)", niet "pondje". De schoolbankauteur van deze tekst moet snel terug naar de schoolbanken om zijn spelling op te halen :-)
Zeg dat wel. Een keer een tekst overlezen voordat je hem plaatst, voorkomt ook slecht lopende zinnen met woorden te veel of te weinig.
En een roeiboot of pontje werd geroeid met roeispanen ook wel riemen genoemd, peddelen deed je in een kano.
Putjesschepper.Kattenbak centrale(kwam zand brengen voor de kattenbak) schillenboer. Lompenboer die met bel aan de kar door de straten liep en mensen te bewegen rommel af te geven. Visboer. Allemaal lang geleden,maar ik ben inmiddels 78 dus echt wel lang geleden.
Mijn vader was vroeger melkboer als je het netjes zei dan was het melkventer. in de eerste jaren nog met paard en wagen, later met een vw-busje. Ook kan ik me de petroleumboer annex smit herinneren. De kolenboer had een buidel ipv portomonee, dat was hoogst interessant als hij met die grote klavieren in de buidel taste voor kleingeld. Raar he, dat je die details nog precies weet na zo'n 60 jaar.
een aantal beroepen/diensten die ik nog wel weet en heb meegemaakt: liftbediende, melkboer, bakker aan huis, dienstbode, telefoniste. Is lang geleden maar ben inmiddels 77 jaar jong mvg peter hoogstege/putten
Bij ons in de straat kwam in de jaren zestig, behalve de melkboer, de bakker en de groenteboer, ook eens in de zoveel tijd de 'scharensliep' langs. Die dan ging ter plekke de messen en scharen slijpen.
De scharensliep kwam met paard en wagen langs. Op de wagen stond een slijpsteen. Je kon er messen en scharen laten slijpen.
Eierboer. Tot in de jaren 80 kwam deze langs in Limmen ook met paard en wagen. De voddenboer met paard en platte wagen.
Leuk al deze oude beroepen. Ik zelf ben begonnen als letterzetter. Daarna vlakdruk monteur.
Kolenboer
Messen en scharen slijper
Ik ken de meeste beroepen nog wel, om de kolen- en groenteboer maar niet te vergeten. Overigens kom je de groenteboer nog wel tegen.
Sleuvengraver en kabeltrekker : In de tijd dat kabels (elektriciteit, telefonie, telex e.d.) in de grond verwerkt gingen worden moesten de kabelsleuven nog met de hand gegraven worden zodat de kabels er met de hand in gelegd (getrokken) konden worden. Een arbeidsintensief klusje waarmee je als jongeling begon voordat je bij zo'n bedrijf verder op kon klimmen. In bedrijfspanden en huizen waren toen ook nog geen voorzieningen om kabels doorheen te leggen (kabelgoten) en moest alles onder de kruipruimte door getrokken worden of aan de muur of op de plint vastgezet worden. Draadloze overdracht van data/informatie was natuurlijk nog helemaal niet bekend in die tijd. De enige draadloze informatieoverdracht bestond uit hard naar elkaar roepen ........ :-)
Toen ik terug naar Holland verhuisde vanuit Canada waar we in 1970 naartoe emigreerde (ik was 11) was er iets mis. Ik kon het niet plaatsen wat anders was dan Canada. Eindelijk na 6 maanden of zo kwam het plotseling. Geen kabels. In de VS en Canada zijn al de kabels boven de grond op de top van grote houten palen. Dat had je hier niet. Daar waren de tv, electra en telefoon kabels. Altijd vol met vogels. Je moest wel uitkijken als een auto ongeluk één van de palen naar de grond haalde. Dan moest je in je auto blijven want die electra kabels waren “heet” en je kon geëlektrocuteerd worden en meestal betekende dat de dood maar omdat de banden van de auto van rubber waren was je veilig want je was grounded (gegrond?……de hele buurt had dan ook geen stroom en soms werd een paal geraakt door bliksem met het zelfde resultaat. Gek hoe verschillende landen met het zelfde om gaan. Het is toch een netter gezicht om de kabels ondergronds te hebben. Maar voor mij was het heel raar. Nog steeds want ik denk nog steeds Canada = home. Ik heb daar mijn meeste leven gewoond totdat ik hier terug kwam om de herinneringen weer terug te krijgen. Dat lukt dus niet en bleek een grote fout te zijn.
Putjesschepper : Met de hand werden de putjes in de straten leeggeschept en ontdaan van vuiligheid, bladeren en slib. Later kwamen de grote vrachtwagens met de slurfen die de putje leegzogen. Altijd een fascinerend gezicht en als kind een boeiende bezigheid om naar te kijken. Vooral als je wist dat je lievelingsknikker bij het knikkeren op de straat per ongeluk in zo'n putje was verdwenen.
Al deze beroepen ken ik heel goed. Heb zelf toen jong was brood bezorgd met een bakfiets als vakantie werk en zelfs nog bij een wasserij gewerkt als vakantie werk. Beide waren zwaar maar wel leuk En ik had een leuk zakcentje. Ik ben nu 73 jaar maar dat zijn toch leuke herinneringen. Ik zie dat toch wel een beetje als een goede (oude) tijd
Hallo Max, was dat wasserij Giezeman of Tettero op de loosduinseweg in Den-Haag. Daar heb ik ook gewerkt op woensdagmiddag ,ik was toen 12 jaar, en later op m,n 15e voor vast gaan werken. Nu ben ik 72 jaar. Gr Peter.
putjesschepper mis ik nog ! het plezier van de kinderen, die er omheen stonden te wachten op een eventuele knikker die mee naar boven werd geschept .... thea kuiper-landa
Op het station hoe ze het noemde weet ik niet meer ik geloof bagagekruier die voor een paar centen je koffertje van de ene trein naar de andere trein bracht, ook liep er iemand met een karretje met broodjes en koffie langs de trein kon je via open gedraaid raam versnaperingen kopen later liepen ze ook op de trein mee met een jarretje
Ja ik herinner mij ook al de genoemde beroepen. Bij ons in Rotterdam kwam 's morgens vroeg een man met een ratel langs de deuren en hij drukte op de bel om te laten weten dat de vuilnisman die dag langs kwam. En op vrijdag kwam de vis'boer' met zijn roep "Verse schellevis" door de straat. De aardappelboer die later ook appels en eieren te koop aanbood. De verzekeringsagent die na betaling van de premie zegels plakte. Heerlijk om die herinneringen weer op te halen!
Hi Ria, Ik kan me dat ook goed herineren. De ratel, het visvrouwtje in volle kledingdracht. Haar karretje had fietswielen. “Verboden op het gras te lopen “ geschreven op een boordje op het grasveld waar we altijd voetbalde……tot de politieman op zijn fiets kwam en probeerde onze bal aftepakken. Rotterdam Blijdorp op de Statensingel. Gebooren in 1949. Ik woon nu in Australia, sinds 1982.
Een wat 'eigentijdser' versie van de stronttonnetjesschepper waren de mannen die met een vrachtwagen langs kwamen die een laadruimte had met opzij luiken, waarachter de emmers geplaatst werden. Het luik ging netjes dicht en je kreeg een schone emmer. Naast de melkboer had je ook nog de boterboer. Die kwam langs de deur met boter, kaas, eieren en andere kruidenierswaren. En behalve de melkboer, groenteboer en bakker kwamen ook de visboer, schillenboer en lorrenboer door de straat. Allemaal hadden ze hun eigen, luide roep om hun aanwezigheid te laten horen. De straat was, kortom, gezellig en levendig.
Ik herinner dit ook maar wij hadden een groenteboer op de hoek. Jeetje, wij dachten dat die man een millionaire was. Hij was de vader van een meisje in mijn klas en ook een buurmeisje. Ellen Hazebos heette ze. Heel populair. Hij verkocht groente maar ook een beetje ander spul. Je kon een waterijsje kopen maar je kon ook een halfje kopen. Dan sloeg hij het ijsje hard op de zijkant van de toonbank en het andere halfje ging weer terug in de freezer voor de volgende die niet genoeg geld had voor een hele. Ik denk dat er nog steeds een winkel op die hoek staat bij de Escamplaan in Den-Haag
Bij ons op het dorp hadden we een baggerman.Met een houten schuitje baggerde hij op ondiepe plaatsen de blubber uit de sloot. Deze blubber werd bij de boeren op de akker gedumpt. Naast de bagger kwamen ook andere voorwerpen naar boven zoals fietsen en ander oud ijzer. Vroeger werd er van alles gedumpt in de poldersloot en hadden we nog wc's boven de sloot hangen. De bagger zal dan ook wel heel vruchtbaar geweest zijn.
Ik herinner nog dat aardappels in een oude wagen langs de deuren kwam. Binnen in het “vrachtwagen “ gedeelte waren niks anders dan tonnen (?) AA en een weegschaal. Je bracht een kom of zak naar buiten, kreeg je gewogen AA in je zak, betaalde en tot volgende keer. Ik als kind in de jaren 60 had geluk want ik mocht boven op al die AA zitten en een stukje mee rijden. Die geur zal ik nooit vergeten. Heerlijk!
Wel de bakker , melkboer en de schillenboer die langs kwamen en tussen door ook ijzerophalen en messen/ scharen slijpers. Ook die ijsdrager die zag ik in Indonesië....bij ons thuis afleveren.
I remember the same things
Ik heb zelf nog een beroep uitgeoefend die nu verdwenen is: Ponstypiste
Noemden wij, hoe oneerbiedig!, ook wel ponstituee🤓
Dat heb ik nooit gedaan, maar ik heb op de Algemene Bank Nederland N.V. wel met geponste acceptgirokaarten gewerkt. Als er zo betaald werd, moest je het kleine gedeelte aan de rechterkant afscheuren en op een roze velletje nieten. Dat werd dan als boekingsstuk met het dagafschrift meegestuurd, Het boeken van de betalingen gebeurde ook met een ponsband, die dan naar Rotterdam gestuurd werd en daar verwerkt. Dat moest dezelfde dag nog, des te eerder was de boeking verwerkt en had de klant betaald. Destijds veel handwerk, maar ik heb er nooit een hekel aan gehad.
Hah, dat leerden wij op de HBS, én binair tellen natuurlijk
I remember the cart with vegetables and fruit pulled by a horse coming through our neighborhood 'groentenboer ' The milkman and baker. Some had motorized carts. Also 2 different ice cream vendors. One came by with only 2 flavors vanilla and strawberry. The tiny cart was pulled by a pony. The othe ice cream vendor was motorized and had real whipped cream. Yummy. We even had gypsies near the canal who came by to pick up old clothes etc. We called them 'lompenboer' and a 'scharensleep " What a wonderful childhood my grandkids will never experience.
That is so true. In our street came an old man by bicycle with two enormous buckets on it. The buckets were full of eggs. He was very nice, and we children were absolutely not afraid of him. Parents warned us, but that was not necessary.
Hoedendozen - een vrouw die tien of meer dozen om zich had vastgebonden en een lied zong voor aandacht.
was dat tante Lotje in Breda? Wilma Steverink
Berliner bollen, de man zong een lied: Berliner bollen bij de thee. Neem een lekker bolletje mee. Had een wagen met glasplaat zodat je de snacks ziet liggen.
Uit mijn jeugd herinner ik mij de kolenboer die ook petroleum leverde, de groentenboer met allerlei verse onbespoten groente en fruit, melkboer, de bakker, de scharensliep, de schillenboer met paard en wagen en de putjesschepper. Ook de kruidenier die iedere week langs de deur kwam en het boodschappenboekje dat er bij aan te pas kwam. Het snoepje van de week van 'De Gruyter'. Ik woonde in een 'Indische buurt' in Ede en daar kwam ook iedere week een rijdende Toko, de zgn. 'Warung Keliling' die diverse Oosterse produkten aan de man bracht. Alles bij elkaar vormen zij een gevoel van nostalgie dat zijn weerga niet kent. Hoeveel anders is het nu waar bijna alles is geautomatiseerd en online geregeld wordt? Wat was het leven toen rijk en ongecompliceerd..............
Ik vrees dat de groenten juist super bespoten waren, DDT werd veel en gretig gebruikt🥺
Vanaf 1954 kan ik me herinneren dat de melkboer en groenteboer een aantal keren per week aan huis kwam. De melkboer had zo'n karretje met een lichte motor. Wij kinderen waren tuk op de zegeltjes die nog op de lege nutricia flesjes zaten die waren ingeleverd. Daarmee kon je een serviesje sparen met zwart-wit afbeeldingen van grachtenhuizen in Amsterdam. De groenteboer kwam in die jaren met paard en wagen, later nam de zoon de route over en werd de wagen gemotoriseerd. Het was altijd gezellig bij de groentewagen. Aan weerskanten lag het groenten en fruit in etages geëtaleerd. Buurvrouwen spraken elkaar aan de wagen. En Kees de groenteboer dronk altijd een kopje koffie bij mijn moeder. Ik was al lang en breed het huis uit, maar weet dat in 1990 de groenteboer nog steeds 2x per week bij moeder langs kwam. Wilma Steverink
Bij de groenten/melkboeren werden de roddels besproken en stond men nog te kwekken als de betreffende handelaar al lang weer weg was. Was in de zomer leuk, melk in de warme zon.......
Zijn jullie de kolenboer niet vergeten. De kachels in huis werd met kolen gestookt. Wilma Steverink
Jaaha, de kolenboer. Wij hadden een afsgechoten hoekje in de schuur beneden in de flat, waar de losse kolen in gestort werden. Mijn vader sjouwde dan een volle kolenkit naar boven, die zijn vaste plekje naast de kachel had. Mijn moeder haalde met een stoffer en (echt blikken) blik de sintels uit de kachel. Vond ze leuk werk. Geregeld kwam mijn vader ook met rachels thuis, die zaagde hij aan stukjes en het hout ging ook de kachel in. Dat vond ik weer leuk, die vlammen die aan het hout likten. Het was allemaal afvalhout dat hij dan mocht hebben. De kachel lustte ook post of ander papier. Hup, gooi maar in de kachel.
In Tilburg had je Harry de ijscoman. Die had een vaste plaats (en tijd) op zondag bij ons in de Jan van Beverwijkstraat. Voor een dubbeltje kon je rond 1950 een ijsje kopen. Hij bofte want na de oorlog waren er veel kinderrijke gezinnen 5/6 kinderen of meer was heel normaal. Het was daarom leuk buitenspelen, rolschaatsen, tikkertje, verstoppertje. Wilma Steverink
De korenbloem, verse waar voor de hond en kat, zuur kar, IJSman met zo,n schijf waar aan de boven en onderkant een wafel kwam
In Amsterdam werden het roomijs tussen 2 wafels spaties genoemd. Groet Robert Zijtsel
Wij woonde drie hoog in de jordaan, eenmaal in de week kwam er een schilleboer langs met paard en wagen, de schilleboer klom drie trappen op met een emmer, mijn moeder leegde daar haar schillebak in. in de herfst als het s'avonds al donker was klonk er door de straat, een roep " Verse Mosselen". Een kar vol met losse mosselen, dan kocht mijn Moeder een emmer verse mosselen. op de stoep zaten er vrouwen garnalen te pellen, razend snel. Her en der had je van die onderpandjes waar een timmerman doodkisten timmerde, ,
En klein zaakje waar een vrouw ladders in nylonkouzen ophaalde.
Ja, dat vond ik zoooo mooi, dat wilde ik later worden!
Op de stoep zag je vrouwen zitten die razend snel garnalen konden pellen
Elke dag naar school moesten we wachten voor de spoorbomen. 2 x per uur kwam er een trein dan kwam de spoorwegbeambte zijn spoorhuisje uit om de spoorbomen te sluiten. Ook werden er vaak eerst in dat huisje de wissels overgezet. Mijn vraag was altijd wat deed die man voor de rest van die tijd???
In ons dorp had je grote gezinnen, alwiedes iedereen kwam er aan de deur!!!
Lantaarn aanstekers, die verwisselde ook de gaskousjes, wij vroegen dan de lege doosjes. Maar ook de scharensliep, schillenboer ( dient was gewoon de boer en voerde zijn koeien) . Ik heb zelf nog smeden op scholl gehad wij waren het laatste jaar, daarna was het over met deze leuke les op school. De bakker en melkboer, hebben het langs volgehouden met aan de deur komen.
Bij ons kwam de mosselman langs met een handkar. Hij was zelf zijn grootste klant. Hij opende de mosselen met zijn handen en at ze rauw. Ik heb nog zijn dikke zwarte vingers op mijn netvlies. Ook kwam er een lappenman langs. Meestal 's avonds. Hij had een grote koffer vol met lappen. Die lappen werden uitgehangen in de kamer. Mijn moeder moest snel verzinnen wat zij ervan zou kunnen maken en zij maakte er een sport van om af te dingen.
Peteroleumboer. De soep stond op zaterdag al op het petroleumstelletje te pruttelen.
Onze petroleum boer, op de oude Schans in Amsterdam, verkocht ook lektoeten, van de suikerdingen in een puntje papier gerold, maar de olielucht maakten ze wel minder lekker
De bakkers aan huis, de melkboer, stadsomroepers, de dienstbode, veerman, spoorweg beambte en telefoniste weet ik allemaal nog. Waar is die tijd gebleven. Dat was een mooie tijd, beter dan tegenwoordig.
In Arnhem kon je eind jaren vijftig "de soepman" tegen komen. Met een bestelauto (ik meen een Borgward) bracht soep aan huis. Van erwtensoep tot "exotische" minestronesoep ! En de kousenvrouw haalde ladders uit de nylons.
In ons dorp Pernis had je vroeger de lorrenboer die kwam regelmatig oude kleding ophalen. Dat gebeurde met paard en wagen en je hoorde de lorrenboer roepen: lorren! lorren!. De schillenboer had je toen ook nog die kwam schillen van fruit en groente ophalen.
Bij ons in Kerkrade kwam ook de lorrenboer oude kleding ophalen. Als waardering gaf hij de kinderen dan een draaimolentje waar je tegen moest blazen zodat hij draaide. (ongeveer 65 jaar geleden)
Scharensliep. Kwam scharen en messen slijpen. We leven in een vervangingscultuur tegenwoordig en niet alleen wat betreft messen. Misschien komt hij nog eens terug, zodra we begrijpen dat de aarde niet eeuwig blijft geven.
eigenlijk is de hele zeevaart een -en- al verloren beroep, want wie weet wat bijv een tremmer deed of een duivelstoejager was ?
De melkboer is niet zo heel lang geleden pas gestopt bij ons in het dorp, Zeelst gemeente Veldhoven. 1 juli 2019 of 2020 dat ben ik even kwijt. Het was natuurlijk geen verse melk die uitgeschept werd maar wel flessenmelk, pudding, frisdrank, eieren en aanverwante melkproducten die hij in een koelwagen achter zijn busje had hangen
Kolenboer, messenslijper colporteur schoen poetser
Ik heb geprobeerd een foto onder deze tekst te plaatsen. Dat lukte niet. Ik heb 31 jaar als bezorgbakker geventen. ( 1973 -- 2004 0 Een heel fijn beroep waar je naast de bakker ook een vertrouwens persoon was. Na het venten even terug gaan om een band te plakken, een TV op zijn plaats te zetten, een koelkast te verplaatsen om er even achter te reinigen. en vele van dit soor kleine klusjes die me gevraagd werden. Bovendien kwamen wij bezorgers, melkmannen enz. alle dagen in de straat. Kregen we geen gehoor bij een alleen staande klant dan raadpleegde we de buren. Ook hadden we een loper en liepen bij vele mensen zo naar binnen. Zo heb ik ook meer dan eenmaal iemand gevonden die overleden was. Nu ben ik werkzaam in de uitvaart en wordt er vaak iemand gevonden die soms al dagen ( weken) geleden overleden is. Die oude bezorgers hadden hierin ook een sociale taak.
Wat dat betreft worden de bezorgers goedbeschouwd wel gemist. Zoals bij die vrouw uit Rotterdam toen, die ook heel erg lang dood in haar woning lag.
De meeste kan ik me ook nog herinneren; schillenboer, bakker bij deur langs, ton ophaler (van die houten WC-tonnen ophaalde en lege terugbracht, melkboer..... Bij ons in het dorp (Venetie van het Noorden) had de melkboer vaak drupneus.... De druppels plopten "heerlijk" in de melkbus, waarna hij de pap/melk uitschepte. Begrijp je dat melk me na 60 jaar nog steeds tegenstaat?? Plop.....plop....
Kan ik me voorstellen, brrr. Vroeger moest je echt opletten dat de melk geen Vel had. Een Vel moest direct verwijderd worden, bah bah, Niet schrikken: ik at ze op in het kinderrustoord in Boxtel waar ik zes weken naar toe moest.....
Volkomen te begrijpen!
De melkboer haalde melk, karnemelk en gortpap in bussen bij de zuivelfabriek in een naburig dorp. Hij verkocht ook yoghurt, vla, flessenmelk, rijstepap, boter en margarine. Zaterdags hielp ik van 8 tot 1 uur. Mijn loon: een kwartje, later 35 cent. De overstap naar de groenteboer voor 2 à 3 gulden was niet moeilijk. Twee keer per week werd de melkbakfiets veranderd in een petroleumbakfiets door er een grote metalen bak in te plaatsen. Hij ging dan langs de vaste klanten en wisselde de 4 liter bussen om. Voordat ik hem hielp had hij nog een trekhond naast de bakfiets. dit was kort daarna niet meer toegestaan. De kolenboer kwam op bestelling langs voor de wintervoorraad. De kolenboer uit de stad met een vrachtauto vol cokes, antraciet en briketten kwam samen met de dorpskolenboer langs. Bij een turfschipper in het dorp kon je behalve kolen ook turf kopen De tonnenwagen kwam langs bij de oudere huizen zonder toilet. De volle of halfvolle houten tonnen werden dan van buiten af omgewisseld ongeacht of je net op de wc zat of niet. Wij hadden gelukkig een echt toilet. De kruidenier kwam een keer per week het boodschappenboekje ophalen en bracht de volgende dag de bestelling. Toen wij verhuisden kwam de kruidenier uit ons nieuwe dorp ook langs. De vorige bleef komen, het was niet zo ver. Wij hadden toen een rk kruidenier en een geref. kruidenier. Omdat we hervormd waren, kwam er nog een hervormde kruidenier bij uit een aangrenzend dorp. Voor de kruideniers werd de spoeling steeds dunner met dit gezin met slechts twee kinderen. Soms kwam er een koopman langs de deuren met een koffer vol negotie (garen, band, spellen, boenders en borstels, dweilen, etc.) De voddenkoopman was een andere vaste langskomer. Met een unster woog hij de lorren, opgesplitst in wol en overige. In december konden wij de koopman verwachten die konijnen opkocht voor de slacht. Hij stelde zich dan meteen even op de hoogte waar er ook nog konijnen mogelijkerwijs te koop waren.
Mijn overgrootvader was sigarenmaker en de andere overgrootvader was blekersknecht.
Ik herinner me de melkboer (Blok) de bakker (Steenland), die in Gouda aan huis kwamen. Blok had een winkel aan de Johan de Wittlaan, nu cafetaria Graaf Floris. Verder was er nog de schillenboer, die heel hard VODDEN!! riep, als hij de straat inkwam met een grote bakfiets. Ook de ijsboer, zoals hij genoemd werd, Jac. Deelen, kwam luid tinkelend de straat in. Lekker ijs had hij, wafels en cupjes/bekertjes. Herinnert iemand zich ook het draaiorgel dat kwam spelen? Er werd toen met de hand gedraaid, ook een beroep apart. Best pittig om het orgel niet te laten janken. Al heel snel ging dat automatisch met zo'n band.
Mijn moeder bestelde bij Blok de melkman ook geregeld een fles "steriel". Dat was gesteriliseerde melk voor in de koffie. Eerst koken, Let op Het Vel. Ik dronk mijn eerste koffie er ook mee, maar dat was gauw over. Brrr, vies, te vet.
De melkboer kwam bij ons nog met paard en wagen aan de deur,mocht toen meehelpen losse melk te tappen en te bezorgen,leverde een kwartje op. Ook de bakker kwam elke dag met vers brood. Een dorpsomroeper hadden wij ook,belangrijke zaken vanuit het gemeentebestuur werden door hem gebracht ,hij had een grote bel om de aandacht te trekken.
Ook verdwenen beroepen; de boer, toen deze nog handmatig alles deed, (zoals in het boek "Te hooi en te gras" prachtig is te zien, klompenmaker, leerlooier, spinner enz.
Mijn grootvader werd nadat hij te oud voor de visvangst Parlevinker.Dat was een varende winkel voor de binnenschippers.
we ons in een klen dorp [minder dan 600 inw.] maar toch nog 6 bakkers,3 kruiderniers,3 fietsmakers,2 smederijen 2 koopman met lapjes en garen kwamen langs,3 koopman voor konijnen duiven schapen enz . 2 schilders.wij thuis hadden een timmerzaak [ er waren er2] 1 voor zgn. nieuwbouw en wij voor onderhouds werk ]pake had het bedrijf op zijn naam [mijn vader is nooit baas geworden vanwege de kinder bijslag] ik heb tot mijn dienstplicht in het bedrijf gewerkt.ons bedrijf had de naam onderhouds/wagenmaker.heel wat boerenwagens[oa,wielen en tiksels]gerepareerd. wij mochten geen nieuw huis bouwen, er moest tenminste 1 muur blijven staan. die soms [een mistrery] omviel.zo was alles verdeeld en geregeld ookhadden geregeld zigeuners aan de deur met hun snoesterijen.
Handzetter op een drukkerij. Die maakten met losse letters (uit de letterbak) de zinnen en daar werden mallen van gemaakt om een tijdschrift of krant te maken. Nu gaat dat op de computer
Bij ons in de stad hadden we de melkboer waar je verse melk uit een tank kon tappen dat ging in een speciale aluminium kan met zo’n gaatjes deksel. Later kwamen de glazen flessen melk, yoghurt, vla etc. met de bijbehorende gekleurde metalen doppen. Later werd de melkboer de SRV man. Een rijdende supermarkt. Ook de bakker kwam aan de deur en op zaterdag kregen wij als kinderen een nog beetje warm wit puntbroodje of bolletje van hem. Thuis hadden we 2 kolenkachels en dus kwam ook de kolenboer aan de deur met paard en wagen. De kolenboer had altijd een rolletje pepermunt in zijn zak. Je dacht als kind dat die pepermuntjes zwart moesten zijn van de roet aan zijn handen maar nee je kreeg altijd een wit pepermuntje.
En vergeet de groenteman niet.....net zoals de melkboer en de bakker, kwam er ook een groenteman bij ons aan de deur
Dit verdwenen beroep zijn jullie vergeten te vermelden: een hand letterzetter, dat was het beroep van me vader. In een kast met laadjes en vakjes lagen verschillen (metaal of van tin dat weet ik niet) letters in grote en type. Op een koperen rekje werden die losse letters tot een woord/zin gemaakt. Inkt over de letters en het rekje werd op papier geplaatst en de drukroller erover en de tekst had je op papier.
De ziekenfondsbode, kwam de premie voor de aanvullende verzekering ophalen, in 1978 fl. 4,- per maand En de man van "het dooienfonds" premie voor uitvaartverzekering ophalen
Bakker, melkboer, kolenboeren, schillenboer en een lorrenboer.
Ben zelf nog liftbediende geweest, maar ook bakker aan huis en telefonist en nu nog ben ik lector.
wat ik mis dat zijn de mooie etalages van de winkels - voor al met sinterklaasdagen of kerstmis hier op het plein is nog een winkel die dat doet , vroeger met bewegende etalages denk aan vroom en Dreesman Hema in 's-Gravenhage woon nu in Antwerpen .
Ik herinner me nog de vele pottenbakkers in Gouda, die zijn allemaal verdwenen. De hele straat zag altijd wit van de klei. Zelf heb ik een drukkerij, daar zijn ook veel beroepen in verdwenen, o.a. micro - makromonteur, het op stand monteren van de films om offsetplaten te maken. Ik vond dat altijd heel leuk om te doen en mis het wel eens.
Ik herinner me nog vele beroepen van vroeger. Deze mensen kwamen langs de deur. Kruidenier bracht boodschappen een keer per week thuis. Je had dan een boekje wat hij van te voren ophaalde. De slager kwam aan huis. De melkboer kwam elke dag aan huis. Nog met dat halfliterkraantje achter op zijn wagen. De bakker kwam elke dag langs. De bloemenman. Er kwamen nog vrouwen uit Arnemuiden met vis langs de deur. Ze dronken dan koffie bij ons en dan vroegen ze of ze de koffie in het schoteltje mochten doen. Dam konden ze die sneller drinken. Dat noemden ze "schuttelen"
Ook het petroleumvrouwtje niet te vergeten. Het waren er nog heel veel.
Ik Agnes Berendse- kaspers werkte in de jaren 70 als afdelingssecretaresse en moest dikke offertes typen wel op electrische typemachine maar soms moest er een hele bladzijde over als er een foutje in stond en dit niet met type put verholpen kon worden Wat een gemak nu met je computer
Bij ons kwam de melkboer langs, 1 liter melk in de melkkoker. Ook de groenteman met een vrachtwagentje ,bij de slager in het dorp hing in de winkel een geslachte koe aan een haak en het gehakt werd ter plekke gemaakt in de gehaktmolen. Lilian
Bij ons kwam de melkboer langs. Dan moest ik met de melkkoker 2 liter melk halen. En goed opletten dat hij ook de literkan goed vulde! En dan de bakker. Met zijn kar met van die klapdeksels. Totdat mijn moeder een bakker betrapte die stiekem in een hoekje stond te plassen. En daarna vrolijk verder zijn broden ging bezorgen, zonder zijn handen te wassen. Die hoefde zij niet meer. En dan nog de lorrenboer.... "Lorrúúúú......, lórruuuuuuhhhh..." met een soort melodietje dat je al van verre hoorde aankomen.
Ik heb in 1968 de grafische school in Groningen bezocht, en heb daar een 3 jarige opleiding voor typografie (handzetter/letter zetter voor in de drukkerij) gevolgd. Is al lang verdwenen dit beroep.
De bakker en de melkboer kwamen aan de deur; evenals de groenteman, de schillenboer en de voddenman. Dienstbode heel incidenteel bij ons op het dorp. De dorpsomroeper met een grote bel die riep dat er noodslacht op het slachthuis was; kon je daar dan kopen; er garnalen waren (bij de visboer denk ik). Verder kwam er heel af en toe een straatzanger.
Papa was melkboer en later bakker. Opa was olieboer.(Esso) De kruidenier en de groenteboer kwamen aan de deur. Boekje brengen naar de kruidenier. Groenteboer met blauwe Volkswagen met laadbak. Op weg naar school zag ik de laatste gaslampen van Haarlem. Jarenlang kwam de melkboer, de bakker en de olieman(die inmiddels alles voor de was verkocht) in Schalkwijk nog langs.
Ik heb zelf ook gewerkt met zo'n oude telefooncentrale. Die stond in de receptie van het hotel waar ik werkte. Soms hilarische situaties daardoor, want 1 kabeltje in verkeerde gaatje en je bracht mensen met elkaar in contact wat niet de bedoeling was. Er was op een gegeven moment nog maar een enkele monteur die capabel was om storingen te verhelpen. Pure nostalgie
Er zijn nog wel een aantal verdwenen beroepen op te noemen o.a. kolenboer, groenteboer, boderijder, voddenboer, veldwachter, slootgraver, petroleumboer, stelmaker, dorpssmid, etc.
Ik mis het beroep van de man aan de kassa bij een bioscoop, die dan mijn bestelling herhaalde voor de medewerker die de toegangskaartjes en betaling regelde. Meestal rekende de herhaal-meneer ook nog op een dubbeltje fooi. net zoals de mevrouw die je in de bioscoop naar je plaats bracht.