SchoolBANK-gastredacteur Peter vertelt vandaag over zijn eerste schrijfles! Vroeger leerde men nog schrijven met een kroontjespen, waar wel wat haken en ogen aan zaten. Lees hier hoe Peter het er vanaf bracht…
Leren schrijven met een kroontjespen
Gewapend met een echte inktlap liep ik die dag naar school. Gemaakt door m’n moeder. Ze had tien vierkante lapjes stof op elkaar gemaakt. Muurvast gezet door een knoop aan beide zijden. “Laten de schrijflessen nu maar beginnen”, dacht ik. Op school gekomen liet ik m’n inktlap trots zien. Mijn klasgenootjes keken er vol bewondering na. Nu m’n juf nog. Na de Bijbelles, het gebed en het psalmversje legde onze juf de les uit: “Jongens en meisjes, vandaag krijgen jullie je eerste echte schrijfles. Met een pen en inkt. Heeft iedereen een inktlap bij zich?” vroeg ze. Allen hielden we een soortgelijk voorwerp van echte huisvlijt omhoog.
Ze hing een grote kaart op voor de klas met daarop allemaal letters, kleine en grote. Toen kregen we allemaal een schriftje met daarop keurig onze naam geschreven. “Goed, sla nu de eerste bladzijde open. Trek eerst alle letters over met je potlood” zei ze gebiedend. Terwijl we allen ons best deden op al die letters, liep de juf rond. Hier en daar corrigeerde ze een leerling, of ze tikte met een liniaal op de vingers als deze over het geschrevene gingen. Eindelijk, we mochten met de pen. Een kroontjespen in een soort houten huls. Op het sein van de juf mochten we het dekseltje van onze inktpot open doen.
“Voorzichtig indopen”, zei ze. ‘Plop’ en weg was mijn kroontjespen. Ik stak m’n vinger op: “Juf m’n pennetje is in ’t potje gevallen.” “Natuurlijk, jij weer. Hier heb je een nieuwe”, en wierp me er eentje toe. Nu kon ik echt schrijven met inkt. Gelukkig deed de inktlap goed zijn werk. Het was moeilijker dan ik dacht. Het groene vloei onder m’n hand beschermde mij en mijn schrijfwerk.”
Later leerde ik dat je met de pen kon prikken en dat je er stukjes gum gedompeld in de inkt mee weg kon schieten. Pas heel veel later leerde ik echt schrijven en kalligraferen. Maar dit was niet dankzij de juf.
Reacties 95
Was wel een geknoei altijd
Ook mee leren schrijven het leukste was de inktpotten vullen uit die grote Talens fles,je vinger in die inktpot en je klasgenoot insmeren. Later in de 6e klas met een vulpen schrijven ,doe het nog steeds.
Ja vreselijke knoeiboel altijd handen onder de inkt , was een zegen toen wee de allereerste bic pennen kregen in de 2e of 3e klas
Schrijf af en toe nog met kroontjespen, heb een gros pennetjes, 2 inktpotjes en een grote pot voor aanvulling. Vond het altijd leuk om te schrijven met de kroontjespen
Hoi Ans, Een gros is wel erg veel! Waarom heb je er zoveel? Groetjes Ina
Oorspronkelijk schreef ik met linkerhand. Zelfs met de kroontjespen lukte me dat redelijk. In de 2e klas lagere school bij meneer Van Gastel, had ik een 8 voor schrijven. Echter in de 3e klas kwam ik bij broeder Joachim en moest ik op een katholieke school perse met de rechter hand gaan schrijven, nou dat was met een kroontjespen natuurlijk een ramp. In de 4e klas kwam ik bij dezelfde meneer Van Gastel terug en die dacht toen dat ik mijn best niet deed met schrijven en geloofde in eerste instantie niet dat het er aan lag dat ik van linkshandig nu rechtshandig was moeten schrijven. Dat gaf met de kroontjespen ook het nodige geklieder.
Het schrijven ging wel, meer energie staken we in het verzamelen van oude kroontjes, want wie de meeste had, had aanzien. Omdat mijn vriendje een klas hoger zat en ik bij zijn afscheid van school zijn verzameling kreeg, vestigde ik het record. Niet helemaal zoals het hoort, maar ik maalde er destijds niet om; 2 busjes vol!
Ik had een gruwelijke hekel aan de kroontjespen en schreef dan ook slecht. Nadat in de 6e klas de ballpoint kwam was ik een van de beste schrijvers.
Geen herinnering aan schrijven met de kroontjespen. De lagere school die ik bezocht gebruikte een beter type, zonder veel geknoei.
Geen herinnering aan schrijven met de kroontjespen. De lagere school die ik bezocht gebruikte een ander type en gaf veel minder geknoei,
In de 1e klas kregen wij voorgevormde houders voor de kroontjespen. Maar die waren voor rechtshandigen niet voor mij als linkshandige. Toen ik het met rechts probeerde kreeg ik steeds last van hoofdpijn. Wij hadden gelukkig een jonge vooruitstrevende huisarts en die verklaarde de hoofdpijn met de moeite die mijn hersenen hadden met de omschakeling. Gelukkig heeft de school ook wat linkshandig voorgevormde pennen aangeschaft en kon ik beter uit de "voeten". Maar dat voorkwam niet het regelmatige prikken in het papier. Later heb ik voor mijn werk als technisch tekenaar nog veel met pennetjes gewerkt, maar gelukkig voor het schrijven gebruik kunnen maken van een vulpen.
Ik ben L handig en vond het een drama!
Ik denk dat het 1966 was toen ik kon overstappen op de kroontjespen met inkt reservoir. Als je de achterkant van de pen geschroefde was er een stangetje zichtbaar aan een zuigertje in een glazen reservoirtje, waarmee de pen gevuld kon worden vanuit het inktpotje dat in ons bureau zat. Om de pen goed te vullen, moest je de zuiger indrukken, de kroontjespen in het inktpotje doen en dan langzaam volzuigen. Op het moment dat ik het zuigertje naar beneden duwde gebeurde dat behoorlijk ongecontroleerd...... het gevolg ... het meisje dat in het bankje voor mij zat had haar hele licht gele truitje en haar blonde haar onder de inktspetters....als ik er weer aan denk krijg ik weer een rode kop! ;-))). Later nog wel een cursus kalligrafie gedaan en met veel plezier het nodige geschreven met mooi bruine inkt.
We leerden wel een goede penhantering, waarbij de wijsvinger licht op de pen rustte, zodat je die vinger op kon tillen! Ik kijk nu met verbazing hoe hedendaagse leerlingen (en menig leerkracht) de pen in een geforceerde houdgreep hanteren.
Was zeker niet goed in mooi schrijven met de kroontjespen. Weet nog bij juf Engel in de derde klas van de Julianaschool in Amsterdam WGM met gekleurde inkt mochten schrijven als je 10 stempels had voor mooi schrijven ...dat is mij nooit gelukt. Hoe meer ik krampachtig mijn best deed om netjes te schrijven...hoe slechter het ging. Dat doe je kinderen toch niet aan. Zo.n Engel was die juf niet in mijn ogen.😬
Ik vond schrijven met kroontjespen heel fijn. Altijd hoog cijfer op schrijven
Ik leerde ook schrijven met een kroontjespen. Maar doordat ik linkshandig ben, hoef je niet te raden hoe dat er wel niet uit zag! Ik veegde met dezelfde gang al mijn schrijfsel weer uit in een grote vlek. Mijn klasgenoot was zo aardig om mijn kroontjespen met houder en al in het plafond te speren. Toen we schrijfles kregen, had ik dus geen pen. Ik durfde niet te zeggen dat de pen zich in hogere sferen bevond en toen moest ik het bij de directeur gaan uitleggen. Nou dat viel niet mee als 6 jarige. Een andere keer was de meester zo in zijn verhaal, dat hij zijn bordkrijtje in mijn openstaande inktpot deponeerde en dat krijtje deed zijn werk! Alle inkt op, kon ik weer niet schrijven, ja met potlood.
ik was links, maar het schrijven met de kroontjespen lukte wel aardig. Ik deed goed mijn best, want ik was wel wat bang voor de juffrouw. Ik had de eerste 2 klassen voor alle vakken op mijn rapport een 8, dat weet ik nog wel. Het was niet eerlijk, want ik had elke week voor het opzeggen van het uit het hoofd geleerde psalmversje een 10! Dus ik kreeg mijn moeder zo gek dat ze naar juffrfouw van Hezen ging om te protesteren! De juf zei: sorry, ik geef nooit een hoger cijfer dan 8 op de rapporten!
sorry, ik vergat mijn naam onder het stukje te zetten. Dat was toen nog: Janny Zeggelaar
Ik kon er vrij goed mee overweg. Toon Zopfi.
Ik vond het verschrikkelig.veel gekoel en vlekken
Ja de kroontjes pen, leren schrijven bij juffrouw Bult. Jemig, wat is dat lang geleden. En als je inkt dan op was, dopen in het potje met inkt in het gat boven aan het tafeltje. En als het dan niet gelijk weer lukte te schrijven, even likken aan de pen, en gelijk een blauwe tong hebben. Josje Groeneveld
Leren schrijven met de kroontjes pen bij juffrouw Bult. Ennals de inkt dan op was, dopen in het inktpotje in het gat boven in je tafeltje. En als het dan niet gelijk lukte , even likken aan de pen en een blauwe tong hebben, daarna. Josje groeneveld
Ik ben links. En dat zegt waarschijnlijk alles. Ik had zo'n hekel aan die vlekken, dat ik rechts wilde leren schrijven in de tweede klas. Het was toen al bekend dat het niet gooed was een kind te dwingen van links naar rechts te gaan. Dus ik mocht niet van de juffrouw. Maar in mijn geval was het geen dwingen, ik wou het. De juffrouw heeft de strijd verloren en ik schrijf sinds die tijd rechts. Kan nog wel links schrijven, maar doe het haast nooit. Maar wat was ik blij dat er balpoint pennen kwamen in de zesde klas. Eerlijk gezegd kan ik me niet herinneren wat voor een inktlap ik ooit gehad heb. Vloei papier wel.
Een echte kroontjespen (met zo'n kroontje bovenaan dus) viel nog wel mee voor linkshandigen..... die waren aan beide kanten hetzelfde, net als bij een vulpen. Wij hadden pennen die aan één kant afgevlakt waren.... een schuin kantje..... maar voor linkshandigen aan de verkeerde kant.... dus ik moest schrijven met een erg scherp puntje. Dat bleef regelmatig in het papier hangen en als het losschoot zat mijn werk vol met inktspatten. Na jaren kwamen er pennen voor linkshandigen..... de vlakke kantje dus aan de andere kant. Dat maakte een heel groot verschil! Om ze snel te herkennen waren die goudkleurig en de rechtshandige pennen zilverkleurig. Een jaar later gingen we over op balpennen... toen nog ballpoints geheten.
Begin vijftiger jaren bezocht ik de lagere school in Overschie waaraan ik weinig negatieve herinneringen heb. Op een juffrouw na dan wel te verstaan. Zij had diverse nare gewoontes. Bij de lessen "schrijven" liep zij met een liniaaltje tussen de rijen door en inspecteerde het resultaat en als dat voor haar onvoldoende was dan kreeg je een tik op je hoofd met het liniaaltje. Die tik had niet veel om het lijf, maar wel het nadere onheil dat door het lokaal liep met de liniaal in de aanslag. Ik werd daar zo nerveus van dat, u voelt het al aankomen, ik de pen te diep in het inktpotje doopte of te hard op de pen drukte zodat een vlekje garant stond voor de volgende tik. Zo zat ik dus gevangen in een vicieuze cirkel die er wel heeft aan bij gedragen dat ik later, toen ikzelf als onderwijzer voor de klas stond, heel veel empathie had voor kinderen die veel moeite hadden met het schrijven. Piet de Graaff
Als linkshandige schreef ik keurig met pen en inkt; helaas kwamen er weleens vegen, omdat ik met mijn hand de nog vochtige inkt aanraakte; dan kreeg ik toch vaak een rode (balpen) cirkel om de vlek en dat vond ik niet eerlijk! Toen we in de vijfde klas met die BIC balpennen gingen schrijven werd het er niet beter op, want die vlekten ook heel erg.
Ook ik heb leren schrijven met een kroontjespen. Ik heb zelfs nog een paar schriftjes uit begin jaren '60 en als je goed je best deed kreeg je van de juf in je schrijfboekje een plaatje. Rechts boven op je tafeltje zat een schuifje met daaronder het plastic inktpotje. Achter in de klas op de LIsmanschool in de Vlierboomstraat in Den Haag stond een grote fles Gimborn inkt die als je potje leeg was door de juf werd bijgevuld. Met Sinterklaas kreeg ik vaak een schrijfetui met onder meer een kroontjespenhouder en een inktlap. Zo'n houder heb ik nog steeds in mijn bezit.
In 1949 kwam ik in de eerste klas van de Agnesschool in Arnhem en leerde daar schrijven. Eerst veel oefen met potlood en toen met inkt. Maar een kroontjespen? Nooit gebruikt. Ons werden zilverkleurige pennen met stevigere punten verschaft waarmee het schrijven vast veel prettiger was. Toen ik in 1963 voor de klas kwam was dat gedoe met inktpotjes die uit een grote fles steeds gevuld moesten worden gelukkig voorbij. Hoewel dat schrijven met balpen had ook zijn nadelen en de vulpennen voor de hoogste klassen bleken ook niet alles.. Trees Brakenhoff
Ik zat altijd op de pennenhouder te sabbelen. Binnen de kortste keren was hij afgekloven en kreeg ik weer een nieuwe
In de 4e klas schreef ik een keer met de vulpen die ik van mijn opa had gekregen. De leraar wandelde met zijn aanwijsstok door de klas en naderde mij van achteren. Bij mij gekomen sloeg hij met de aanwijsstok in een klap mijn vulpen in stukken en wandelde weer verder. Even was is verbouwereerd en toen werd ik kwaad en stond op, pakte de aanwijsstok en sloeg met het het dikke gedeelte tot hij de klas uit was gevlucht. Mijn vader werkte vlakbij en werd naar school gehaald. Hij nam mij mee en bij de politie is toen aangifte gedaan. De school heeft de vulpen moeten vergoeden. Of de leraar is bekeurd weet ik niet. Een week later zat ik op een andere school. De kroontjespen die ik had meegenomen ligt nog in onze vitrinekast. De vulpen, die van het geld is gekocht, gebruik ik nog steeds.
ik herinner me een voorval met het inktpotje voor in de bank. Het laatste schooljaar bij het hoofd van de school meester Crijns. De jongen naast me een heel sociaal iemand probeerde wat gumsel weg te blazen van de tafel. Helaas te dicht bij het inktpotje. Hij blies meer in het potje dan ernaast. Zijn hele gezicht zat onder de inkt. De reactie van het hoofd van de school was dat hij ook nog een flinke mep kreeg. Een totaal verkeerde en onnodige uiting van hem. De jongen had zich al flink geschrokken. Gelukkig zijn er nu geen inktpotjes meer maar wel andere leerkrachten.
Ik vond schrijven met de kroontjespen wel fijn en spannend. Alleen die inkt verafschuwde Ik want mijn mede klasgenoot maakte steeds vlekken op mijn jure - die rood was - en mijn moeder maar steeds De vlekken met melk thuis schoonmaken.
Ook ik heb leren schrijven met een kroontjespen. Het inktpotje zat in het lessenaartje. Voor mij zat een meisje met een lange paardenstaart. Ik weet niet meer hoe ze heette. Ik vond niets leuker dan de paardenstaart van dat meisje in de inktpot te dopen! Achteraf kan ik me voorstellen dat haar moeder daar niet zo blij mee was, want er kwam inkt op haar rug op haar kleren. Ook was die natte inkt lastig als je per ongeluk met je hand over de tekst ging.
Goede herinneringen aan de pen maar niet de inkt. Veel inktvlekken gehad op mijn mooie jurkje veroorzaakt door mijn klasgenoot naast me op de school bank.
Ik kan me die tijd nog goed herinneren. Ik hen nog een paar schriften uit die tijd bewaard. Een vlek bij het schrijven was gauw gemaakt. Een vlek betekende dat je voor schrijven een 0 kreeg, al schreef je nog zo mooi. Dus doopte ik de pen nooit te diep in de inktpot. Wel kon je met zo'n pen mooi schrijven, met dikke en dunne halen. Deed m'n best mooi te schrijven, en dan plotseling een vlek; alle moeite tevergeefs, met een 0 als resultaat. Henk van der Flier
Ik ben links en wat ik me herinner is dat ik heel even heb geschreven met een kroontjespen en na veel gevlek mocht overstappen naar een Bic balpen, dus ik heb net geluk gehad.
ik vond het geweldig om de pen in het inktpotje te dopen en dan de letters overtrekken, heb er veel van opgestoken en schrijf nu ook nog netjes, had menige arts ook moeten doen.
De kroontjes pen kan ik mij nog goed herrinnen. Het was in het begin wel even wennen met een kroontjes pen te schrijven.
Ik ben ook linkshandig, en kwam op de lagere school in Hippolytushoef in het eerste jaar (schooljaar 1961/62) dat je daar met links MOCHT schrijven. Ik mocht zelfs bij het woorden overschrijven (waarbij er drie 'kolommen' op de bladzijde waren met het over te schrijven woord bovenaan) eerst de rechterkolom doen, om het risiko van met je hand door de inkt gaan te verkleinen.
Schrijven met de kroontjes pen doe ik nog steeds. Dat vind ik erg leuk. Jong geleerd, oud gedaan. 👩🎨✍️
ik leren schoonschrijven, en mn tong was na het schrijven inktblauw, maar ik kan het ook nog steeds goed kalligrafie.
Was een geklap steeds vlekken in je schrijft en dan kreeg je weer op je kop van de leeraar en als hij achter je door kwam loopen een tik ook je kruin en dat deed wel pijn wat hij had een ring om en dat kwam hard aan ik was blij dat de pen toen kwam
Zeker weet ik dat nog, vreselijk was dat. Maar ik had geluk, omdat ik zo'n slecht handschrift had mocht ik als één van de eersten met een balpen schrijven. Dat was dus een prima beloning!!!
Ik vond het geweldig om met een kroontjespen te schrijven. Ging me goed af. Heb daar veel voldoendes mee gehaald. Volgens de mensen om mij heen schrijf ik nog steeds mooi.
Ik heb ook met een kroontjespen leren schrijven. Onze bankjes hadden inkpotjes met een schuifdeksel. Nieuwe pennetjes diende eerst vochtig te maken met je mond. Je inktpot werd gevuld met in mijn geval inkt van "uw school en luctor". Zo'n fles met twee gebogen pijpjes . Eén om te vullen en de andere zorgde ervoor dat er lucht in de fles kon komen . In het begon kwam de juf langs met een "vloei blok". Dit om de natte tekst te deppen. Later kregen we een eigen vloeiblad. Een viltig absorberend velletje papier.Bij het schrijven werd door ons een "schrijfkaart" gebruikt. Een schuin gestreepte kaart. Dit werd onder het te beschrijven vel gelegd. Dit scheen door. Zo leerden wij regelmatig schuin te schrijven. Bij gemaakte schrijffouten ,moest je je vinger opsteken. De juffrouw / meester kwam dan langs met "vlekkenwater". Gewoon bleekwater om de fout weg te bleken. Als je er goed geschreven had dan had je de kans om een volgende keer met "gekleurde inkt" te mogen schrijven. Ecoline. Dit is mij nooit gelukt. In ieder geval heb ik leuke herinneringen aan deze tijd.
Joop Huls: Het leren schrijven met de kroontjespen was een drama voor mij. Ik schrijf met links waardoor je met de punt in het papier drukt. Binnen 10 minuten was de pen kapot omdat de punten uit elkaar werden gedrukt. In die tijd 1955/1956 was het onderwijzend personeel niet zo begripvol, ook al niet inzake het met links schrijven. Gedurende de 1e en 2e klas van de lagere school kreeg ik dagelijks huiswerk mee om met rechts te leren schrijven. Gelukkig voor mij zijn ze daar aan het eind van het 2e leerjaar mee gestopt. Het was zinloos en geen succes te noemen. Vaak kreeg ik ook nog een standje. Een drama dus.
Met de kroontjespen kan ik mij zeer goed herinneren, moest op 5 december 1963 bij Sinterklaas komen,laat mij jou handen eens zien en ja hoor onder de inkt. Kreeg wel een houten speelgoed piano.
Ook ik ben linkshandig van origine maar moest verplicht rechts schrijven van de nonnen en juffen. Dat gaf natuurlijk wel wat kunst en vliegwerk om geen vlekken op je papier te krijgen. Dus inktlap onder je hand totdat de juf of non langsliep en je de kroontjespen weer in je rechterhand moest nemen. Dat heeft wat strijd gegeven. Mijn moeder is daarvoor meerdere malen op school geweest zelfs met een brief van de kinderarts. Maar dat heeft nooit geholpen, ik moest rechts schrijven. Dat doe ik nu ook overwegend maar kan het ook nog steeds links. Was wel handig met strafwerk schrijven, heb ik nooit veel gehoeven maar ik schreef met beide handen gelijktijdig, dus dat ging in dubbele snelheid.
Ja, ik zat op de Willem de Zwijgerschool in Leiderdorp. Als je had bewezen dat je met een potlood netjes kon schrijven en...binnen de lijntjes, dan mocht je past een kroontjespen schrijven. En als het pennetje wat ouder werd kreeg je dikke letters en dat werd lelijk. Dan liet ik perongelukexpres is pen vallen. Juf... mijn pen is gevallen en is nu stuk. Dan kreeg ik een nieuwe en schreef weer met mooie dunne lijntjes. Ha ha.
Dit vergeet ik nooit. Had een klasgenootje voor mij zitten met lange staarten. Altijd als zij bewoog ging haar haar over mijn tafeltje. Dat was ik op een gegeven moment zat. Heb toen die staarten voorzichtig gepakt en de puntjes van de staart in mijn inktpot gedoopt. Op dat moment denk je ook niet na dat de kleding onder komt te zitten. Maar had wel mijn doel bereikt. Ze zat stil en haar staarten had ze naar de voren gedaan.
Ik zat op de lagere school in Arnhem, mij hebben ze regelmatig mijn lange vlechten in de inktpot gedoopt, en dat was niet leuk thuiskomen, mijn moeder vond er wel iets op, haren vlechten, en dan over het hoofd heen, dat heet haar op zolder, en dan vastgezet met een margrieten in dezelfde kleur als de kleding die ik aanhad. groeten uit Velp ( pas verhuisd). Truus Florissen.
Ik ben links. Ik weet nog met schrijven zat altijd mijn hand in de ink. Dus begon ik te schrijven met mijn hand onder de regal waar ik schreef. Ik weet nog we de lapjes die met een knoop vast zaten om de pen schoon te maken. En maar kijken in het licht want als je te hard drukte ging het puntje van de pen uit elkaar en kreeg je nog meer vlekken. I live in Canada now and taught school for nearly 50 years. Here there is no cursive writing until about grade 3. Below that there is printing only and always in pencil. That brings problems of pencil points breaking. De geur van ink brengt mij nog steeds terug naar die leuke tijd in de St. Gerardus school.
Was een drama. Ik ben dus linkshandig en maakte alleen maar vlekken . Zat op de Hendrik backersschool in de veurstraat en juf Akveldt vond het nodig dat ik rechts ging schrijven. Toen was de ramp compleet. Peter Overdijk
Mijn reactie gaat niet over het schrijven met de kroontjespen, maar over het op een heel andere manier van gebruiken. Op onze school zaten de klassen 1,2 en 3 in één lokaal en de klassen 4, 5 en 6 in het tweede lokaal. De hoofdonderwijzer had niet zoveel over zijn leerlingen te zeggen: sommigen deden maar wat! Zo was er één leerling die weer eens een straf had gekregen en daar wraak voor wilde nemen. Hij wachtte het moment af dat de meester iets op het bord wilde schrijven en wierp toen de penhouder met kroontjespen naar de meester. RAAK. Precies op het achterhoofd bleef de pen trillend staan. Ik weet niet meer hoe het afgelopen is, maar ik denk, dat de meester een van de stokken heeft genomen om de ondeugende leerling af te ranselen. En dat deed hij als hij "het niet kon winnen".
Ik kom uit het Brabantse Asten en maak liedjes in Astens dialect meestal op 'n bekende melodie Ik maakte ooit 'n liedje "ge denkt toch nie dè ik ut vurgète ben, 't schreve mè dien inkt en kroontjes pen"... hierbij de link, let wel in Astens dialect. (je denkt toch niet dat ik het vergeten ben, het schrijven met die inkt en kroontjespen). Dit is de link: https://www.youtube.com/watch?v=PKNzG79O9eA&t=1s
Zoals iedereen van mijn leeftijd (68), leerden we schrijven met een kroontjespen hoewel die bij ons geen kroontje had zoals bij mijn zussen. Wij van de jongensschool hadden een glad pennetje die je in een gekleurde plastic houder kon steken. Wel eerst het beschermlaagje eraf likken, anders kon je er niet mee schrijven. Goed schrijven heb ik er nooit mee geleerd. Ik ben zowel rechts als linkshandig. Zelfs de vulpen, gekregen voor Sinterklaas, bracht helaas in de derde klas geen verbetering. Mijn fijne motoriek is nooit wat geworden maar spijkers inslaan kan ik met beide handen.
Linkshandig en een kroontjespen wisten ze op de katholieke school wel raad mee. Elke dag om vier uur na blijven linkerhand werd vastgebonden op je rug en zo moest je rechts leren schrijven
Dat is nog iets uit de inquisitie
Zeker geleerd met de kroontjespen te schrijven. Het was een leuke ervaring en ik denk dat ik tot vandaag daarvan voordeel heb. Een gelijkmatig handschrift. Zelfs in digitale tijden, schrijf ik nog steeds graag met een goede vulpen om ideeën uit te werken, of om bij speciale gelegenheden mensen iets persoonlijks te zenden
Wat was dat moeilijk in het begin .later wel leuk vooral met gekleurden inkt.
Mijn klas was de eerste die niet meer met de oude kroontjes pen schreef maar de opvolger van die pen. hoe die heet en of die een naam had weet ik niet meer. Wel met inkt, het potje zat in het midden van de bank en was afgdekt met een schuifje, Wat ik nog wel weet is dat wij op de handwerkles de bovenkant van de inktlap moesten breien. Ongebleekte katoen met een rood gehaakt randje, katoenen lapjes en een rode knoop in het midden om het geheel bijelkaar te hoeuden.
Ik was daar absoluut slecht in. meer inkt aan mijn handen en mond dan op het papier. uiteindelijk was ik de eerste op school die met een balpen mocht schrijven. maar als je dan een paar dingen goed had gedaan mocht je met gekleurde inkt schrijven die niet in balpen voorhanden was, derhalve weer met inkt en kroontjes pen met als gevolg dat ik dan weer onder de rode of groene inkt zat.
In 1962 zat ik in de eerste klas. We schreven met kroontjespen nadat eerst met potlood geoefend werd. De inktpotjes zaten rechtsboven in het lessenaartje. We zaten met tweeën naast elkaar. Elk een eigen inktpotje. De potjes waren toen van glas en er zat een schuifje overheen. Als het potje leeg was, kwam de juf met een grote fles met tuitje en vulde het potje. Het tuitje was eerst wit of zwart maar na veel gebruik paars. Ik kan de fles met tuitje zo voor me zien. Ik knoeide veel. Er zaten vaak vlekken in mijn schriftje. Voordat je het kroontje voor het eerst gebruiken ging, moest je er even aan likken. Dan bleef de inkt beter plakken, zei men. Mijn moeder maakte inktlappen van restjes stof, in het midden vastgenaaid met een knoop. Later maakte ik ze zelf. Je kreeg een rose papier van de juf om inkt te deppen. Een vloeipapier of zoiets. Mijn rose papier zat zo vol. Ha, ha. Ik heb nog kroontjespennen en heb deze week weer een nieuwe vulpen gekocht. Ik schrijf nog vaker brieven. Geweldig toch. Schrijven met plezier.
Ik was linkshandig.Dus de scherpe punt van de kroontjespen stak vaak in het papier, wat in de toenmalige oorlogstijd nog verergerd werd door het slechte papier.Als de pen weer losschoot ontstonden veel inktvlekken op het papier.Mijn oplosssing was mijn linkerhand zodanig op het papier te leggen dat de pen getrokken werd.Echter daardoor ging mijn hand over het geschreven deel van het papier,waardoor kwamen er ook weer veel vlekken ontstonden.Het middel was dus erger dan de kwaal.Toch is die schrijfwijze me altijd bijgebleven,want ik heb het papier altijd een kwartslag gedraaid.
In 1952 zat ik in de tweede klas. We schreven toen met een kroontjes pen maar ik was linkshandig dus dat gaf veel problemen, ik stak telkens met de punt in het papier dus weer een vlek daarom had ik altijd een onvoldoende voor schrijven.
Wat een trauma. Linkshandig geboren. Al heel vroeg kreeg ik een tik op mijn vingers van mijn moeder. Ook als klein kind kreeg ik een rechtshandige paplepel. Links kon je daar niet mee eten. Toen ik in 1956 in de eerste klas kwam ,begreep ik waarom allemaal. Links schrijven met de inktpen kon niet. Wreef je alle inkt over het blad, dus moest wel rechts.Heeft lang geduurd, maar is gelukt. Doe nog veel dingen linkshandig maar schrijven niet. Als ik toen ik wat ouder werd ,wat onhandigs deed,dan riep mijn moeder....sta niet zo stom links te doen. Heb over veel dingen best wel lang geleerd,met vaak een verward hooft. Stap nog steeds aan de verkeerde kant op de fiets. Ja ja
Ik kon goed schrijven met de kroontjespen. Voorzichtig indopen, niet te diep. Als je goed je best gedaan had mocht je als beloning de inktpotjes vullen. Mijn inktlappen maakte ik vaak zelf. Mijn vader was kleermaker dus lapjes genoeg.
Was niet zo moeilijk met de kroontjes pen, in het midden van de schoolbank zat de inktpot.
Ja, ik weet het nog best, kon er wel redelijk mee schrijven,maar je had wel snel een vlek, ik droomde nog wel eens weg en dan ging het mis! Ik kan me nog herinnenren dat ik een mooie vulpen kreeg, dat ging al een stuk beter!
Ik weet niet meer welke klas van de lagere school ik zat, maar wij moesten een tekst overschrijven vanaf het bord met de kroontjespen. Ik moest regelmatig de pen in de inktpot dopen en op een gegeven moment, toen ik al een flink deel van de tekst op papier had staan en ik weer de pen in de inktpot moest dopen kwam er een lap stof mee die iemand zo vriendelijk was geweest in mijn inktpot te stoppen uit pure pesterij. Die lap stof ging over de geschreven tekst, zodat de tekst weg was en ik het helemaal over kon schrijven. Voor degene die die lap stof in mijn inktpot gestopt heeft, moet ik zeggen dat ik dat heel klein vond .
Een inktpotje met donkerrood schuifdeksel verzonken in de schoolbank. Rang, rang, open, dicht. Erin kijken en ruiken. Het rook naar inkt. Een lekker geurtje. Iemand had het inktpotje boven op tafel gezet en het klasgenootje voor haar keek om, schoof met de ellenboog tegen het potje aan en de hele mouw van het geel gebreide vest was blauw. O, we schrokken zo, maar de juf was vriendelijk en liep met het bedorven vest naar de kraan. Het schrijven moest precies, want teveel druk gaf dubbele lijntjes. Vaak lieten we de pen in het inktpotje staan en het dopen ging soms met veel gekletter. Je haalde af en toe van alles uit het inktpotje mee omhoog. Een stofje, een propje papier of een kruimeltje gum. Met vloei drogen voordat je de bladzijde omsloeg. Een feest was het wanneer we een andere kleur uit die enorme inktfles met glazen schenktuit kregen. Soms groen, soms zelfs rood. Wanneer uiteindelijkde kroontjespen te vaak aangedrukt was, kreeg je de beide helften niet meer goed tegen elkaar. Dan kreeg je een nieuw glanzend pennetje uit een kartonnen doosje.
Ik kan mij ook nog herinneren dat je dik en dun moest leren schrijven. Dit was helemaal lastig omdat het papier in oorlogstijd erg slecht was, er zaten soms van die strootjes in en dan ging het helemaal mis. Ook weet ik nog dat je soms rode inkt mocht gebruiken.
Ik noemde het altijd kras-schrijven....je hoorde het altijd krassen als je aan het schrijven ben..... Ik was blij dat de balpoint werd geïntroduceerd......maar de 1e balpoints maakte ook vlekken gezien de vloeistof ook door blijft lopen en op de punt bleef hangen en dat was best vervelend. Een vulpen was de beste oplossing geweest maar dat voor de meesten ( arbeidersklasse) niet te betalen.....
een vervelend joch prikte in mijn arm met de kroontjespen, Hij werd boos want de helft van zijn pen brak af en hij zei dat dat mijn schuld was. Veel later heeft de huisarts, na blijvende pijn in mijn arm, de helft uit mijn arm gevist. Dat vergeet ik dus niet meer! Marry van Steeg 16 januari
Marry van Steeg 16 januari 2021. Vergeten doe ik dit nooit, want wat gebeurde er. Er zat een vervelend jog naast mij, die een beetje nijdig werd om (geen idee) wat. Hij zette de pen in mijn arm, dat was niet erg fijn. Hij schreeuwde dat de helft van zijn pen weg was en dat ik dat had gedaan. Weken later haalde de huisarts de andere helft uit mijn arm, nadat ik veel pijn in mijn arm kree.
Ja, de kroontjespen en inkt! Ik ben van 1952 en ik kreeg voor het eerst te maken met de kroontjespen op de Nutsschool in Slikkerveer. De houder was van hout. Ik vond het altijd moeilijk schrijven tussen de 3 lijnen in het schrijfschriftje. Ik drukte vaak te hard aan en daardoor boog de kroontjespen of er kwam een vlek op het schrijfpapier. Juffrouw Linthout liet mij dan de zin of woorden weer overschrijven. Het leuke wat ik mij in die eerste klas herinnerde was dat wij de pen soms naar de houten vloer gooiden en de kunst was dan dat hij rechtop in de vloer bleef staan. Vanaf de 2e klas ben ik op de St. Jorisschool in Ridderkerk geweest. Vanaf die 2e klas kregen wij plastiek houders in verschillende kleuren. Ik kauwde daar vaak op, waardoor je op den duur er mijn tanden in kon zien staan. De problemen met het schrijven met de kroontjespen bleef tot de balpoint verscheen. Ik heb nog twee voorvallen die mij zijn bijgebleven: In de jaren vijftig was het normaal dat er 2 klassen in 1lokaal met een meester of juffrouw waren onder gebracht. Mijn oudere zus zat in een klas hoger dan ik. Ik had nogal een ondeugende zus en op een bepaald moment begon Meester Donkers te schelden op mijn zus. In deze scheldkanonnade zei hij op een bepaald moment: Alle Polen zijn lui! (Mijn vader was van Poolse afkomst). Ik werd zo boos dat ik de kroontjespen naar hem toe gooide en die raakte zijn bovenarm. Nou, dat heb ik geweten! Nog een voorval met inkt: Zoals de meeste wel weten werden inktpotjes die in de lessenaars zaten geleegd voor de grote vakantie. Dat inktpotje zat onder de schuif in je lessenaar. Je moest dan met je hand in de lessenaar met je duim omhoog het potje naar boven drukken. Bij mij lukte dat niet omdat ik veel inkt had geknoeid en het potje vast was komen te zitten. Meester Donkers kwam erbij staan en zei een beetje kribbig tegen mij dat ik beter moest doordrukken. Ineens vloog het inktpotje uit de sleuf en de inkt kwam op de witte overhemd van de meester. Meester Donkers kon dit niet waarderen en ik moest voor straf met mijn gezicht naar de muur en mijn handen op mijn rug achter het schoolbord gaan staan!
Men schreef altijd met de bolle kant naar boven. Ik schreef met de bolle kant naar beneden. Het had een dunnere lijn en je spaarde inkt uit.
Wij leerden schrijven met griffel en lei. Daarvoor hadden we een ronde metalen griffeldoos met daarop een sponsendoosje. In dat sponsendoosje zat een nat sponsje om het leitje schoon te vegen. In dat sponsendoosje stopten we een bruine- of witteboon, als die ontkiemde werd hij opgepot in een bloempot en op school in de vensterbank gezet.
Wat een feest was dat. Schrijven met een wapen. Het schrijven was wel een uitdaging zo af en toe en zeker als je te hard had gedrukt want dan spleet de punt iets verder open en was de kans op een inktdruppel groter. Nog veel leuker was het natuurlijk om je pen als een pijltje in de vloer te gooien zodat hij rechtop in het hout bleef staan. Sommigen hadden ook onvrijwillige tattoos op hun hand of in de billen als je er iemand mee prikte. Toch leuk dat ik het nog heb meegemaakt en erover kan meepraten.
Ik ben ook linkshandig en dat werd al snel opgemerkt, zowel thuis als op school. Zo leerde ik rechts schrijven en met de kroontjespen daarna lukte dat prima. Later kocht ik een mooie gemarmerde penhouder en andere pennetjes, waarmee je wat makkelijker en dikker kon schrijven. Toen ik in de vierde klas in een noodgebouw zat bij juffrouw Mulder, kon ik met de kroontjespen op de vloer mikken op een getekende roos, de houten vloer zorgde ervoor dat de pen mooi bleef staan! Ik ben nog steeds tweehandig en dat is reuze handig. Ik kon goed leren en daarnaast heb ik altijd veel geknutseld. Het is beter om op jonge leeftijd even door de zure appel heen te bijten dan je hele leven te blijven klungelen met een slecht handschrift. Is het nu beter dan toen ? Ik denk het niet, wel anders op veel terreinen.
Ik ben uitsluitend linkshandig en kan nog steeds alleen maar rechts schrijven. Dit is het gevolg van het absolute verbod om iets links te doen op school. Deed je iets links kreeg je gelijk een tik met de aanwijsstook, of lineaal. Dat heeft dus heel wat voeten in de aarde opgeleverd. Dat was op de Jozefschool in Woerden!!!
Ik vond het heerlijk om te schrijven. Nieuwe pennetjes echter schreven niet lekker. Aan de achterkant hing wel eens een luchtbel, die uiteen kon spatten en dan had je vlekjes op je werk. Niet fijn. De inktlappen kon je bij de boekhandel kopen, bij ons was dat Jongeneel. Je had allerlei leuke modellen daarin, bijna zonde om te gebruiken. Maar je kon ze ook heel gemakkelijk zelf maken. In je lessenaar zaten plastic potjes onder het schuifje rechts boven. Niet te hard prikken, want je kon zo'n potje lekprikken. Dan zaten je spullen in je kastje onder de inkt.....oeps. Later kwamen de glazen potjes. Bij ons op school mocht je ook met groene inkt schrijven als je goed je best had gedaan. Je kon dat bij elkaar sparen door middel van plaatjes. Had je drie plaatjes, dan kwam het potje met groene inkt voor jou uit de kast. Dat was een hele eer, je liep daarna apetrots naar huis om het te vertellen. Ja, ik liep. Ik had wel een fiets, maar die mocht ik nog niet dagelijks gebruiken. Er waren veel kinderen die lopend naar school kwamen. Je was gewoon dolblij met iets heel gewoons. Zoals schrijven met groene inkt. Je raakte heel bedreven in het schrijven met zo'n kroontjespen. Toen kreeg ik een vulpen voor mijn verjaardag. Maar ik mocht hem pas in de derde klas gaan gebruiken. Mensen, het is coronatijd. Pak dat soort dingen weer eens op, we zijn zoveel verleerd......
Prachtig om mee te werken, precies op het lijntje. 'k Er nog 2 en die van moeders. Etui ben ik kwijt, heb nog wel een inktpotje bewaard (Talens) zit nog inkt in, ook nog een stuk vloeipapier. Ook de vulpen die ik kreeg bezit ik nog, gebruik ik nog steeds met re-enactment. Heel grappig om aan de kleinkinderen (en op basisschool) te laten zien. Weten niet wat ze overkomt.
Ik had hetzelfde inkt met een kroontjes pen ik kon er wel mee schrijven maar soms kwam er een dikke vlek op t papier. Jammer dus
Ik ben dus zo,n Links-handige (1940) kon al lezen en schrijven toen ik naar school moest (1946) van mijn broer geleerd ! Helaas dit kon dus niet met als gevolg : Rechts moeten schrijven, Linkerhand vast aan de bank, slaan met liniaal en op de achterste(straf)bank zitten! lichte Dyslectie , Stotteren, niet kunnen Handwerken (breien borduren etc ) en nog steeds een foeilelijk handschrift , heb later mijzelf al die dingen (aan)geleerd !! Doe alles Links!! ben volslagen Linkshandig !! alleen op schrijven na dus ,nb kan wel in spiegelschrift schrijven !? Heb dus een Bloedhekel aan school en schoolgaan ontwikkeld dat wel ! Niet zo,n beste lagere school heb ik later begrepen . Heb later zelf een Keramiek atelier gehad waar ik ook les gaf in div.technieken ook zoals Draaien ,handvormen, glazuren en later poppen maken en wolspinnen etc Ondanks de slechte start in 1946 door middel van doorzetten toch nog wat bereikt of is het dankzij !? Openbare lagere school Zwartewaalstraat R.dam Zuid .
Het geeft nog steeds een magisch gevoel, het schrijven met de kroontjespen en echte inkt uit een potje. Heel erg je best doen, maar soms werkte de pen niet mee en viel er een grote klodder inkt op de woorden die je net zo mooi had geschreven. Een soort van paniek, die helemaal over was toen je het schriftje weer terug kreeg en de juf van die grote vlek een mooie bloem had gemaakt... Wat helemaal geweldig was was schrijven met gekleurde inkt. Nu ik dit schrijf komt spontaan het gevoel van toen weer naar boven. Als je goed je best had gedaan, kreeg je een stempeltje en uiteindelijk leverde je ze in om een keer met rode of groene inkt te mogen schrijven... Het mooiste cadeau dat je kon krijgen! Als ik nu door mijn schriftjes blader, verschijnen ineens die bladzijden, rood en groen... Hoe gelukkig kon je als kind zijn.
Wel een lieve juffrouw dat ze iets moois van de inktvlek maakte. Je hoort vaker andere verhalen.
Ja de kroontjespen kan ik me nog goed herinneren. Het viel niet mee om hier goed mee om te gaan. Je kon ook lol beleven met het inktpotje: Victor, die naast mij zat, stootte mij een keer aan en zei: "Herman er zit een vlieg in mijn inktpotje." Ik kreeg een lumineus idee: "je moet in het potje blazen Victor, dan vliegt hij er vanzelf uit." Victor blies, maar veel te zachtjes. "Hij gaat er niet uit Herman." Ik keek toe en zag de vlieg spartelen. "Je moet hard blazen Victor, dan lukt het wel." Dit keer blies Victor heel hard zodat de de inkt met vlieg in ruime mate over de bankjes vloog. De frater gaf Victor een paar flinke draaien om zijn oren.
Mooi schrijfmateriaal, maar voor een linkshandige een ramp. Wel rechts leren schrijven, maar mocht als eerste op school ook met een balpen..... Trots als een aap....
na een tijd als je pen lekkerder ging schrijven [letters werden dan breder] kreeg je een nieuwe pen schreef je weer dun
In Veere,net na de oorlog
Op de Kweekschool leerde je van en met vlekken een mooi werkstuk te maken.
Hoewel de tijd van kroontjespen, in mijn herinnering, voor mijn tijd was, hadden we wel in de tafeltjes waaraan je in de klas zat, een gat of ronde plek waarin vroeger een inktpot stond. Het onderwijsmuseum in Dordrecht is zo leuk en nostalgisch, waarin je heel veel nostalgie van school terugziet.
[…] Leren schrijven met een kroontjespen en inktlap […]