Tegenwoordig is de jeugd in het denken en het doen naar mijn mening veel verder dan in de vijftiger jaren. Je nam toen vaak klakkeloos het denken en het doen van je ouders over en wat er op school gedoceerd werd stond buiten kijf, zo vast als een huis als een waarheid. Tegenwoordig is dat wel wat anders!
Het was, tenminste in het gezin waarin ik ben opgevoed, ondenkbaar dat je tegen de uitgesproken mening van je vader of moeder in ging. Je luisterde en gehoorzaamde! In dat verband wisten mijn ouders daar af en toe, tot grote hilariteit van de volwassenen, weleens misbruik van te maken. De naïviteit van de kinderen in die tijd leende zich daar dan ook uitstekend voor. Ik herinner mij nog als de dag van gister dat mijn vader, na zijn wekelijkse wasbeurt in de douche in de keuken, met een zeer verwilderde haardos in de kamer verscheen.
Dit natuurlijk tot grote hilariteit van de kinderen. Enigszins geïrriteerd vroeg hij aan mijn moeder waar de brillantine stond. En daarna vroeg hij enigszins smalend waar de tijgerbalsem stond omdat hij een spier verrekt had. Nou die was op. Er moest nieuwe komen. Dit bleek achteraf allemaal in scene te zijn gezet.
Nu hadden wij in de Bergse Dorpsstraat in Hillegersberg een drogisterij GEBA. Gerard Barendrecht was de eigenaar en die stond bekend als een uiterst vrolijke man die altijd wel in was voor een grapje. Altijd als je daar binnenkwam, kreeg je een dropje of een zuurtje en vandaar dat mijn zus of ik graag daar een boodschapje gingen doen.
Dus toen mijn moeder aan mij vroeg of ik even naar “de GEBA” wilde lopen om spierbalsem voor m’n vader te kopen stond ik al met de jas klaar. Vraag maar om een tube “Ooievaarskuitenvet”, zei mijn moeder. Zoals reeds gerefereerd was je als kind, begin vijftiger jaren, redelijk naïef en volgzaam, dus werd er verder niet over gediscussieerd. Op naar de GEBA. Bij aankomst stond de zus van de heer Barendrecht, Juul, achter de toonbank en ik deed m’n bestelling.
“Mag ik van u een tube Ooievaarskuitenvet”, vroeg ik vrijelijk zonder enige schroom. Ik vergeet nooit het uitbundige gelach in die oude winkel, en omdat ze precies wist wie ik was antwoordde ze: “Voor een hele tube zal de ooievaar nog heel veel SPEKKIES moeten eten”, zeg dat maar aan je moeder. Bedremmeld ben ik afgedropen om thuis de smaad en de hoon van mijn familie leden aan te moeten horen.
Oude herinneringen aan lang vervlogen tijden hebben nu nog hun charme!
Meer blogs:
Reacties 12
Wat grappig he. Je ziet het voor je.
Hans Nap Een vierkante gaatjes boor bestaat, Ik heb het zelf gezien op de LTS. Je hebt wel een stalen plaatje nodig met daar in de maat van het te maken gat
Of je stuurde iemand voor een plintentrapje....... in dienst stuurden we een "bolle" (recruut) bij opkomst -als de Persoonlijke Standaard Uitrusting uitgedeeld werd- nog wel eens naar de fourier voor een "PSU-paraplu".
Ik ken de benaming "ooievaarskuitenvet" wel voor siliconenvet wat op het laboratorium waar ik een paar jaaar gewerkt heb gebruikt werd en wordt voor de afdichting van gkazen stoppen op flessen en andere laboratoriumglaswerk. Maar dat kun je beter niet op je huid smeren . Wel heel goed waterafstotend duss op schoenen kan wel . Wordt ook gebrikt door loodgieters en is gewoon in de bouwmarkt te koop ( maar niet bij de drogist).
Die verhalen over ooievaarskuitenvet zijn wel bekend. Maar als je in de vakantie bij een tuinderij ging werken werd je er ook wel eens op uit gestuurd om een aardbeienladdertje te halen. Je werd dan van de ene naar de andere gestuurd. Die hadden er schik om, maar jij niet.
O ja ik was denk ik 8 jaar, er waren lonwerkers aan d egang bij de ark van mijn oom. Ze waren een schoeing aan het hijen. 1 van hen vroeg of ik oievaarskuiten vet ging halen bij alie holam, dat was onze van alles winkel. Ik daar naar toe en zij vertelde dat ik ergens anders moets zijn, probeer maar eens bij de smit. Ik op mijn fiest een behoorlijk eind fietsen naar de smit. Ook die hadden het niet vraag maar aan die….. Effin lang verhaal kort ik werd van hort naar haar gestuurd en bij terug komst waren ze boos dat ik het niet had, maar vertelde niet dat het een grap was dat hoorde ik later van mijn vader……
Ben zelf nooit zo'n klusser geweest, daarom ook nooit gebruik hoeven maken van een 'vierkante gatenboor'. Daar zou ook menige loopjongen bij een timmerbedrijf vroeger op uit gestuurd zijn. Of de kantoorhulp die bij de secretaresse moest vragen naar de 'map met zoekgeraakte stukken'. Beetje flauwe humor, maar toch wel leuk.
Zie mijn reactie verder
Of op de technische school, in de autotechniek klas, weggestuurd worden om een flesje vonken propjes te halen bij de garage.
Het was in de 60er jaren tijdens wiskundeles op school....De leraar onderrichtte meetkunde en had iets nodig om iets uit te kunnen leggen. We hadden een nieuwe klasgenoot erbij gekregen en die moest bij de gymleraar, die buiten op het veld met les bezig was, 'een schop met een voetje' halen. Niemand had iets door, want hij deed of het iets als een soort gereedschap was zoals bijv. een passer of driehoek enz. De jongen ging naar buiten en de leraar zei grijnzend dat we moesten kijken en we verdrongen ons bij het raam. De jongen liep naar de leraar toe en vroeg hem iets. De leraar, met ernstig gezicht draaide hem om en gaf hem een (niet harde) schop met zijn voet onder zijn achterwerk. De jongen begreep het niet direct en zei weer iets tegen de leraar en weer volgde de schop met het voetje......toen kreeg hij het door en liep met rood hoofd weer terug , waar hij een gierende klas binnen kwam. Deze leraar kon toch al bij niemand stuk omdat hij de les meestal begon met "wie kent er nog een leuke mop?" Hij wist er altijd wel een en kon die smakelijk vertellen. De jongen zelf kon er gelukkig ook zelf hard om lachen dat hij zo beet werd genomen.
Ook leuk; iemand een "vierkant rondje"laten halen.
in het ziekenhuis stuurde we de nieuwelingen om steriele anuskurken te halen.