Werden kinderen generaties geleden vaak naar opa, oma, tante en oom vernoemd: Jan, Kees, Truus, Marijke. En moesten de namen in een register voorkomen, (althans: ze mochten niet al te veel afwijken van de norm). Is er tegenwoordig veel meer vrijheid in keuze.
Ieder jaar worden de populairste voornamen gepubliceerd. In 2021 waren dat in de top 3:
Voor meisjes:
- Julia
- Mila
- Emma
Voor jongens:
- Noah
- Lucas
- Sem
Maar het kan natuurlijk ook aparter: Xess Xava, Royce, Zola Zala River, Toy Travis en Maantje Piet.
Er zijn hele lijsten gemaakt van de kinderen van BN’ers, die er vooral veel behagen in scheppen hun kroost op te zadelen met de meest bizarre, extravagante roepnamen. Zouden ze erbij stilstaan dat zo’n kind de naam zijn of haar hele leven met zich meedraagt?
De kinderen van Elon Musk bijvoorbeeld: X AE A XII en Exa Dark Siderael. Je zult ze maar moeten roepen … het is niet te doen. De trend is op het moment om toch weer naar de oude, eenvoudige voornamen terug te gaan.
Achternamen
Een paar eeuwen terug, toen iedereen halsoverkop een achternaam moest kiezen, werd aanvankelijk gedacht dat dit maar tijdelijk zou zijn. Daarom werden er vaak namen gekozen die enigszins lachwekkend klonken, omdat men zich niet realiseerde dat deze generaties lang in omloop zouden blijven, zoals: Naaktgeboren, Poepjes of Kruishaar. Was het voorheen niet gemakkelijk, zo niet onmogelijk een andere achternaam te kiezen als je er een had waarvoor je je bijvoorbeeld schaamde, nu is dat minder moeilijk: een kwestie van aanvragen bij het betreffende ministerie. Het is zelfs mogelijk tegenwoordig om een dubbele naam aan te nemen, bijvoorbeeld die van je partner erbij. Dus kan ook de heer de Groot achter zijn naam, de naam van zijn vrouw toevoegen.
Op IJsland is het nog steeds gebruikelijk, dat de achternaam gevormd wordt door achter de voornaam van de vader “son” of “dottir” te plakken. Dus heet je vader “André”, heet de zoon “Andersson” en de dochter “Andersdottir”. Geen gekke gewoonte. Alleen moet je er dan wel zeker van zijn wie je vader is! En met al die samengestelde gezinnen kan het wel lastig worden.
Meer blogs:
Reacties 30
Mijn opa hete ook Christiaan
tja, pfff, ik heet Elisabeth Catharina, mijn moeder Catharina Elisabeth Aleida, mijn grootmoeder heette Catharina Elisabeth. Zo ging dat ook met de jongens, op een enkele uitglijder na werden ook zij naar familieleden vernoemd.
Alle twee oma's heten Maddalena,twee vliegen in een klap.
Fia is afgeleid van Bafina. We heten in onze familie naar een rits voormoeders die Baafje heetten. Dat is de vrouwelijke vorm van Bavo. Op Texel werd dat dus meer dan 200 jaar lang Baafie voor de kleindochter. Mijn oma kreeg de moderne variant Bafina aangemeten en ik later ook. Destijds een ongebruikelijke naam en ook nu gaan de wenkbrauwen nog vol verbazing omhoog als ik mijn 'doopnaam' noem. Veel mee gepest ook. Wat ik altijd een belediging van mijn oma vond. Er zijn er maar een paar in Nederland die zo heten. Echt een familiedingetje.
Mijn voornaam is Lourenzo, roepnaam Renzo. “Naar je opa, mijn vader” vertelde mijn vader mij ooit, en als ik dan vroeg of die opa misschien een Italiaan was zei hij : “Nee, die kwam uit Friesland en was de jongste in een gezin van vijf kinderen, alle opa’s waren al vernoemd en daarom werd hij vernoemd naar zijn beide Friese oma’s, de ene heette Louwertje, de andere Renskje.”
Mijn roepnaam is Annemieke en ik ben blij dat ik niet direct naar mijn beide oma's vernoemd ben. De ene heette Marie en de andere Katrijn....en zo wil je toch niet heten in het 'nu'. Het was echter in die tijd dat ik geboren werd zeker bij R.K mensen meer een soort verplichting om doopnamen te hebben waarin een vernoeming naar oma/opa zat. Omdat mijn ouders Annemieke een leuke naam vonden, werd mijn doopnaam 'Anna Maria Catharina'. Goede oplossing toch?
Heet Nathalie en ben vernoemd naar mijn beide oma's omdat ik 't eerste kleinkind was, Helena Geerdina want m'n oma van vaders kant heette Lena en die van m'n moeder weet ik zo niet meer dus vandaar
Ik ben naar niemand vernoemd tot enorme teleurstelling van mijn opa en oma. Al generaties lang was het steeds Herman. Later kwam ik er achter dat er veel meer mensen met dezelfde achternaam hetzelfde las ik heten; balen......
Wees blij, Mijn tantes waren vernoemd naar wat ik persoonlijk nog steeds namen van koeien vind :-) En nee ik ben gewoon een Amsterdammer maar mijn Opa en Oma dus niet die kwamen uit Hattem & Oldebroek alleen mijn vader is op Durgerdam geboren maar op de dag dat hij geboren is was het ingelijfd door Amsterdam.
Johanna naar mijn oma moederskant ,Petronella oma vaderskant , Lucia mijn moeder. Dat waren mijn doopnamen Roepnaam werd Joke , mijn vader heette Jo. Zo ging dat bij R.K.
In onze familie de naam Cornelis komt voor sinds de 17de eeuw. Nagenoeg vader op zoon. Als dan je broers ook Cornelis (roepnaam Kees) heet en je zus Cornelia (roepnaam Lia) heten wordt de zaak wat ingewikkeld voor post geadresseerd aan C. Vonk. Met je een wettelijke voornaam van Cornelis, maar Peter wordt genoemd wordt het leven je niet eenvoudiger gemaakt, met name als, zoals ik, in het buitenland woont.
Johanna. Naar mijn oma (hoewel mijn moeder ook zo heet) roepnaam Joke
Naar mijn beppe Sieke. Officieel heet ik Sijtske.
Ik ben niet vernoemd, en daar waren opa en oma van mijn vaders kant niet blij mee. En dan zeg ik het nog voorzichtig.
Het verhaal dat mensen een achternaam moesten kiezen is maar beperkt waar. Pas toen Napoleon Koning van Nederland werd stelde hij in dat iedere Nederlander een achternaam moest hebben en dat was omdat boeren en landlopers soms alleen bekend waren bij hun bijnaam. Personen die in een dorp of stad woonden hadden al een achternaam of familienaam. Toch bleven en blijven veel mensen een bijnaam houden omdat in sommige dorpen of zelfs steden veel mensen met dezelfde achternaam hebben zoals in Volendam maar ook zoals bij mijn achternaam in Oldebroek wonen en dan kan je niet zeggen van ik heet van mijn achternaam uit de(n) Bulten en waar die naam vandaan komt snap je wel, toch is deze naam veel ouder dan wanneer Napoleon het ging invoeren maar mogelijk heeft het te maken gehad met het feit dan mijn voorouders boeren waren. Zelf ben ik vernoemd naar mijn oom en ook die is weer vernoemd naar iemand uit de familie al is het bekend dat een van mijn verre bed,bed,bed overgrootvader ook zo heten. Maar ook mijn broer had de voornaam van een van hem: Lubbertus en mij vader Jacob. Alleen mijn zuster had weer de voornamen van mijn moeders kant en die van mijn vader (om mijn oma van mijn vaderskant tegemoet komen.)
Mijn voornaam is Jolene , gedeeltelijk zowel van mijn vaders als van mijn moeders naam. Ben er altijd blij mee gewees. Ben van 1942.
Ik ben vernoemd naar mijn oma aan vaders kant, Mijn moeder wilde mij Wijnanda Petronella noemen, naar beide oma’s. Haar schoonmoeder als eerste naam. Mijn oma heette Wijnanda Maria en was teleurgesteld dat ik niet precies zo zou heten, want dan was ik echt helemaal vernoemd. En zo werd ik Wijnanda Maria. Mijn andere Opa en Oma waren al overleden. Mijn moeder besloot toen dat het volgende kind wel naar haar ouders vernoemd zou worden.En zo werd mijn zusje Ellen later Petronella Arnolda naar Oma en Opa van moeders kant.
Mijn voornamen zijn Catherine Jeanne Henriëtte Gerardiné een samenvoegesel van vroegere overgrootmoeders , uiteindelijk werd bijna iedere oudste dochter zo vernoemd .. vanwege een Franse tak in de familie en roep naam ...gewoon Tiny ;-)
Toen mijn zus werdt geboren werdt ze niet vernoemd Mijn oma was daar zo boos over dat wel een half jaar niet gepraat heeft(want ze had last van namenziek zoals mijn ouders het noemde ) Toen ik ben geboren ben ik wel vernoemd naar mijn oma
Doopnamen en roepnamen kunnen voor problemen zorgen. Mijn doopnaam is Petrus en op het doopprentje stond mooi “wij noemen hem Peter”. Maar in Frankrijk waar ik woon kent men alleen de officiële voornaam Petrus. Zo heb ik officiële dokumenten waar Peter op staat en andere weer Petrus. Om daar een einde aan te maken heb ik bij de rechtbank hier mijn officiële voornaam laten vervangen door “Peter”, wat me nog 600€ heeft gekost. Maar toen ik mijn Nederlandse paspoort aanvroeg nadat ik de Nederlandsche nationaliteit was verloren, kreeg ik een paspoort aangeboden met “Petrus” als voornaam. Na enig aandringen bij de Ambassade in Parijs, kreeg ik toch een paspoort met “Peter”. Zo had ik bijna twee identiteiten kunnen hebben, maar omdat ik geen spion of crimineel ben, voelde ik daar niet veel voor!
Gelukkig ben ik naar niemand vernoemd en is mijn achternaam vrij uniek.
Toen mijn tweelingbroer en ik in 1958 geboren werden, wilde mijn vader dat ik naar zijn moeder Paula vernoemd zou worden. Daar voelde mijn moeder niets voor, want zij was in de oorlog overleden. Als ik dus vernoemd zou moeten zijn, vond mijn moeder dat het naar haar moeder zou moeten zijn die nog in leven was. Die heette Marie. Dat vond mijn vader niets. Toen hebben mijn ouders besloten dat noch mijn broer noch ik naar een familielid zou worden vernoemd. Daar zijn wij alletwee blij om geweest. Het werd Eric en Jolanda.
Hallo, Ik ben vernoemd naar mijn moeder die vernoemd is naar een tante, mijn beide oma's en mijn peet tante die vernoemd is naar haar oma. In een klap klaar!!
Ben in 1947 geboren en Yvonne de Carlo was een beroemde filmster en mijn moeder was een fan van haar en heeft mij naar haar vernoemd.
Ik ben genoemd naar de oudste broer van mijn vader, die op 10 mei 1940 als dienstplichtig sergeant zwaar gewond raakte door een Nederlandse granaat en de volgende dag overleed. Het was de gewoonte om (doop)namen te vernoemen, maar mijn opa vroeg, of ik vernoemd zou kunnen worden naar Henk, dan was er weer een Henk in de familie en tevens stamhouder. Bij onze kinderen zijn ook de grootouders vernoemd. Dat hebben ze niet alledrie gedaan bij hun kinderen. Ik zie in onze stamboom dat het wel sinds 1650 regelmatig is gedaan. Dat gaf mijn vader houvast bij het uitzoeken van de familiebanden.
Jammer dat je voorbeeld over IJslandse patroniemen niet klopt. De IJslandse vorm van André is Andrés. Zoon en dochter zijn dan Andrésson en Andrésdóttir.
Mijn ouders emigreerden naar Canada, waar alle kinderen ook geboren zijn. En het is handig als een kind daar een Engelse naam heeft en geen (typisch) Nederlandse. Het zou voor mij erg onhandig geweest zijn als ik Gerrit heette, in Canada. Dus wij zijn naar niemand vernoemd. En mijn kinderen zijn ook niet 'vernoemd'. Dat is wel zo prettig en geeft ouders vrijheid om een naam te kiezen die zij passend vinden. Al begrijp ik niet dat er ouders zijn die hun kinderen een naam geven die ze altijd, maar dan ook altijd moeten spellen - zoals bij de kinderen van bovengenoemde Elon Musk.
Met mijn zes doopnamen ben ik vernoemd naar grootouders en overgrootouders, mijn roepnaam komt uit de serie "High Chaparral", waardoor ik al een leven lang moet uitleggen dat ik geen Spaanse of Italiaanse roots heb wanneer ik nieuwe mensen ontmoet.
Bij mijn geboorte in 1947 wilde mijn moeder mij de voornam René geven met als tweede voornaam Frans. Mijn vader was vernoemd naar zijn vader en die weer naar diens vader. Mijn grootvader van vaderskant heeft mij omwille van de "afwijkende" voornaam de eerste vier maanden niet willen zien was het relaas van mijn moeder jaren later. Daarna is het wel goed gekomen en was ik de liefste kleinzoon, dat weer wel. De tweede voornaam Frans, was de voornaam van de lievelingsbroer van mijn moeder, die later ook mijn favoriete oom werd en van wie ik veel hield. Hij is jonghgestoirven in 1964, waarschijnlijk door alle verwikkelingen in de tweede wereldoorlog, waarbij h,j als commandant van de ondergrondse in Amsterdam veel heeft meegemaakt en veel leed heeft gezien en uiteraard ook vele moffen naar de eeuwige jachtvelden heeft gestuurd, dat weer wel.. Ik ben er tot de dag van vandaag trots op deze tweede voornaam naam te dragen.
ik werd genoemd naar mijn oma, mijn moeder wilde mij de volledige roepnaam van mijn oma geven en oma wilde persé niet dat ze mij zo zouden noemen omdat zij zelf er haar hele leven mee werd geplaagd en dat wilde ze mij niet aandoen... gelukkig maar, want ik zou het een vreselijke naam gevonden hebben.