Was jij vroeger een echte ‘kwajongen’ (of kwameisje)? Dan kende jij vast alle manieren om eens flink kattenkwaad uit te halen. Waar kinderen elkaar nu vooral online plagen, deed jij dat vroeger heel anders.
De universele afstandsbediening
Als jij vroeger een universele afstandsbediening in je bezit had, dan was jij ongetwijfeld het populairste kind van de buurt. Samen konden jullie urenlang lol hebben met het zappen naar andere zenders op de tv’s bij mensen in je straat. En zij boos die zender steeds maar weer terugzetten met hun eigen afstandsbediening. Als je geen afstandsbediening had, dan was een laserlampje ook nog altijd leuk om in de avond bij mensen naar binnen te schijnen.
Schade melden
Ook leuk: een briefje onder iemands ruitenwisser stoppen met daarop de tekst ‘ik ben tegen je auto aangereden, sorry voor de schade’. Vervolgens ging je op een afstandje kijken hoe die persoon verwoed zocht naar die niet bestaande schade op zijn auto.
Belletje lellen
Een echte klassieker! Samen met je vriendjes belde je bij iemand aan en renden jullie vervolgens snel weg om je achter een bosje of auto te verstoppen. De irritatie op iemands gezicht wanneer er niemand voor de deur bleek te staan was natuurlijk hilarisch! En als je helemaal brutaal was, dan rende je niet weg en zei je doodleuk als iemand opendeed: “oh sorry, ik ben vergeten weg te rennen.”
Ballon om de uitlaat
Best een gevaarlijk grapje, maar oh zo leuk. Je deed een ballon over de uitlaat van een auto van iemand. Wanneer die persoon wegreed, kwam de lucht uit de uitlaat in de ballon waardoor deze uiteindelijk uit elkaar klapte – tot grote schrik van de bestuurder, die vervolgens weer uit moest stappen om te kijken of zijn auto niet uit elkaar viel.
Spuugpropjes of pijltjes schieten
Als jij een pvc-buis had liggen, dan was daar natuurlijk maar één logisch gebruik voor. Mensen beschieten! We weten nog steeds niet wat nu leuker was: spuugpropjes die bleven plakken, of pijltjes gemaakt van strak opgerold papier die best nog wel eens pijn konden doen. Je kon hier niet alleen oorlogje mee spelen met je vriendjes, maar ook nietsvermoedende voorbijgangers mee aanvallen.
Erwten of maïs schieten
Geen pvc-buis? Dan was dit ook nog een manier om een ‘wapen’ te maken: je deed een ballon om een wc-rolletje heen en plakte dit vast met tape. Met de ballon kon je vervolgens gedroogde maïs en erwten op elkaar schieten. Ook dit deed nog best pijn als je goed mikte.
Verkeerd verbonden
Vroeger hadden we nog een telefoonboek en het leuke daaraan was dat je de gekste namen op kon zoeken en deze vervolgens kon bellen om die mensen belachelijk te maken. Namen als Naaktgeboren of Kwak moesten er regelmatig aan geloven. Je ouders vonden het alleen wat minder grappig wanneer de telefoonrekening kwam.
En zo waren er nog veel meer kwajongensstreken die je vroeger vast regelmatig uithaalde. Zoals het doen van zout in de koffie of het gooien van waterballonnen door open ramen. Welk kattenkwaad haalde jij vroeger uit?
Reacties 34
Wij vroegen aan de postbode van die dikke elastieken om ze vervolgens in stukken van ongeveer 3 cm te knippen. Zo'n stukje elastiek deed je vervolgens op je pen, duim erop en het andere uiteinde strekte je over de punt van je pen en dan maar tegen nietsvermoedende koppen aanschieten, helemaal geweldig totdat je er zelf ééntje tegen je aardappel kreeg ;)
Deze foto is geen kattekwaad maar was een beroep . Mensen wekken d.m.v een buis en erwtjes of iets van dat tegen de ramen te schieten .
Ik kan me nog goed herinneren, dat ik met mijn moeder wel belletje getrokken heb. Ook weet ik, dat we een straatje om gingen en ergens een raam een stukje omhoog geschoven was en in de kamer zat een meneer te slapen. Mijn moeder riep Boe en we liepen door terwijl ze zei; Als die man komt kijken en ons ziet, kan hij toch niet geloven dat wij het gedaan hebben, omdat ik erbij ben! Belletje trekken op Luilak was ook in!
Nog een herinnering wat betreft de gekke namen en ook weer mijn moeder. Zij vertelde, dat zij in haar jeugd wel eens naar een slager belde, die "Pappie" heette en als hij opnam dan vroeg hoe het met Mammie ging. Nu spreek ik wel van de jaren 20, want mijn moeder was van 1914 en zelf ben ik van 1936
Er woonde vroeger bij ons aan de overkant mensen met de achternaam, Appel. Er waren toendertijd nog telefoons. Werden ze weleens opgebeld met de opmerking van, u spreekt met sinaasappel.
In vervolg om mijn berichtje af te maken, heeft u ook zo'n last van pitjes?
tijdens het handwerkuur met een oudere dame als docent, mocht je om de beurt naar voren komen om uit een grote doos speciaal benodigd garen/borduurzijde te halen. ik was een van de eerste en deed een handvol kwakbollen ( meegebracht uit de sloot achter de boerderij) - dit zijn kikkervisjes in 1e stadium na kikkerdril - al snel waren er gillende meiden boven op de banken en kwam de directeur op het gillen af. straf volgde natuurlijk, want ik was wel een boosdoener die direct bekende.
dikwijls bij dezelfde docent Duits - een touw met om de 2 m. een blikje vastgebonden en dan ook weer aan de voeten van ons leerlingen. Moest er één voor de klas komen ging dit dus niet en grote hilariteit en ook woede volgde. gerrie rooken - jaren 1947-1950
Ruitje Tikken Door een verzonken houtschroef, door de rubberen ring van een Grolsh halve liter fles te draaien. Aan de schroef een stuk vliegertouw vast knopen. In het vliegertouw een enkele platte knopen de maken. Vervolgens de rubberring met schroef vast zuigen op voorruit van een woning. Op een veilige afstand de het touwtje spannen en met nagels over de knopen bewegen, zodat de schroef tegen de ruit aan tikte.
Een oude portemonnee vullen met stukjes kranten papier. Een vissnoer er aan vast knopen en op straat leggen. Met het vissnoertje in de hand achter de bosjes, muurtje of door de brievenbus, wachten totdat iemand van de van de fiets stapte. Op het moment dat de fietser zich bukte om de portemonnee pakken met een flinke ruk deze wegtrekken. Wat hadden wij een onderbroekenlol of de fietser kwam je achter naar, dan was het hollen geblazen. ( iedereen fietste toen van en naar hun werk )
Totdat het meer bekend werd en de fietser direct na het afstappen zijn voet op de portemonnee zette; dan was je hem kwijt, want die ging dan triomfantelijk bij de fietser in zijn broekzak
Dat had ik laatst nog, een meisje had zich verstopt in de sloot en de portemonnee lag op de weg. Helaas stopte ik mijn fiets per ongeluk op het draadje, dus haar grapje mislukte. Kwam dat teleurgestelde hoofdje uit die sloot omhoog... Moest er toch zo om lachen
Elkaar met de fiets afsnijden,ervoor rijden en dan plotseling remmen,dat die met zijn poten moest afremmen...Ventielen laten leeglopen. van maten hun fietsen. en ventielen half losschroeven dat die onderweg leeg loopt..Keihard boe roepen in iemands oor bij het langsgaan.....De veters aan elkaar binden bij maten van hun schoenen......De schooltas van maten ergens anders op de schoolgang neerzetten,dat hij of zij zich rot moest zoeken naar zijn schooltas.....Stinkrotjes voor iemand zijn deur neerleggen en als die erop trapte stonk de hele zooi naar rotte eieren......
Helaas kon je de verbazing bij de ontvanger zelf niet zien, maar we vonden deze zelf toch wel heeeel erg leuk: op vakantie een aantal ansichtkaarten kopen, in een telefooncel via het telefoonboek willekeurige adressen nemen en daar de ansichtkaarten naar toe sturen, met teksten als "groetjes uit Callantsoog, we zijn volgende week weer thuis en komen dan meteen woensdag bij jullie langs". Mocht iemand van de lezers ooit (in de jaren 60/70) een dergelijke kaart hebben ontvangen en geen benul had van wie die was : sorry, was van mij of van mijn broer en zus :-)
Wij deden de meeste dingen ook wel die hier beschreven staan Raam tikketje spelt in de stopverf wat knopen eraan tik tik wie is daar Of met de lucht buks was wat makkelijker kon je wel vlugger wegkomen En in onze vakanties op de campings overal Fra Ita oost met de kinderen en of familie We deden een stoffer of een polletje gras aan een visdraadje over de grond of in een boom als die er was Stoffer of graspolletje aan de overkant van het pad, dit moest je wel doen als het donker was En als de mensen aan kwamen lopen zachtjes het draadje aantrekken we lagen altijd dubbel En iedereen vond het ook wel grappig achteraf. Dit kun je nu niet meer doen goeie ouwe tijd. ps. ik ben van 1948
ook de meeste dingen deden wij ook.met draad over de weg ogeveer stuur hoogte en dan schrokken de mensen, ook een keer kwam de man met paard en wagen die melkbussen van de boeren ophaalde.[een paard ziet 6x groter de een mens] zo het paard hield in en de man met de zweep in hand, dat het paard probeerde er over te springen .het ging nog behoorlijk goed maar we hebben het geweten van thuis.appels en peren stelen in een appelhof bij de boeren.we woonden dicht bij een klein meertje en dan de visnetten lichten met de vissers eigen roeiboot.[eerst het ketting halve door gezaagt en dan met een grote spijker open draaien en na het gebruik van de boot weer dicht hij had het niet door. onze buurman had een slagerij/slijterrij in het dorp en bracht dat toe de klant thuis hat hij een soort klaphekje[dat opend als je er tegen reed en dan weer dicht viel bij hetzelf] wij hadden het vast gebonden met een draad en ging niet open toen hij er tegen aan fietste [met zijn fiets met korf voor op] viel over en alles viel uit de korf . tot onze verbazing kwam er veel meer drank dan vlees uit
Heb toen ik 11 was 3 maanden in het ziekenhuis opgenomen geweest en kreeg een speelgoed geweertje. Heb daar in het ziekenhuis met doperwten aan het schieten geweest, was best leuk.
Wij hadden op het Nederrijn collega een leraar aardrijkskunde die erg graag bij de meisjes in de bloes keek. En ook nog erg uit zijn mond stonk als hij weer eens achter ze stond en zich voorover boog om ze te "helpen" Shirley was dit op een gegeven moment meer dan zat en spande een nylonkoord tussen de tafels, want aan het begin van de les, kwam hij de grote stapel dikke bos atlassen uitdelen. En de leraar maakte een smak... en de bos atlassen vlogen tot aan het eind van het lokaal tot groot gejoel van allen. echter.... Hij stond niet meer op... En na enige angstwekkende seconden, waarbij het gemurmel opsteeg, ging Shirley zwaar overstuur naar de gevallen leraar, knielde erbij en huilde dat ze het niet zo bedoeld had... MET EEN SPRONG kwam de leraar omhoog "JA NOU HEB IK JE!!!!, schreeuwde hij. greep haar bij de pols en sleurde haar mee naar de rector....
Aardappel in de uitlaat.
ja deden wij ook en de winter de uitlaat vol stoppen met sneeuw. altyd de bakker was het slagtoffer .want hij stond daar dan te schelden met woorden[ niet voor herhaling vatbaar]
Ruitje tikken was bij ons populair in het donker .Schroef in een rubberring van bijv.een Grolsch beugelfles,touwtje eraan en op de weg staan trekken
Natuurlijk deed ik dat allemaal, want wat was er leuker dan dat soort dingen uitspoken. Ook de portemonee aan een "onzichtbaar" vastbinden, en als iemand deze wilde pakken trok je aan het touwtje. Jeetje wat een lol.....
Mijn zakgeld in Indonesië bestond in de jaren vijftig uit aluminium muntjes met een gat erin. Eén zo'n muntje spijkerde ik vast op een houten brugleuning. Dat koste me wel veel moeite, want die leuning was van djatihout. Achter de suikerrietstengels zag ik met veel plezier vele Indonesiërs vergeefs een poging doen om het muntje eraf te peuteren. Zelf kreeg ik het ook niet meer los. Misschien zit die er nog steeds.
We hadden een balkon boven de straat en goten vandaar druppels water op de hoofden van voorbijgangers. Leraren pesten was ook leuk, natuurlijk. Tenzij ze terugplaagden. Bij een Franse les had iemand iets op de stoel van de leraar gegoten, ik weet niet meer wat. Wel dat die leraar binnenkwam, en niet ging zitten (wat hij altijd deed), maar de hele les steeds weer 'aanstalten' maakte en dan toch iets anders deed. Hij heeft zich vermoedelijk verkneukeld over al die hoopvolle, en dan weer teleurgestelde gezichten.
Erwten nooit geschoten maar wel van die papieren pijltjes , soms met een speld in de punt gelijmd zodat ze mooi ergens vast bleven zitten. En zwiepstokken, lange dunne , bij voorkeur wilgentakken( mooi flexibel) met een klontje klei eraan wat je dan behoolijk ver weg kon schieten , wie kent die ook nog? En een keer met mijn luchtpistool (die waren destijds gewoon vrij te koop ,o.a. bij de wehkamp die toen simds 1952 ook al bestond !) 'savonds in het donker tegen een raam van de flat op zo'n 50 meter tegenove mijn slaapkamer geschoten . En die mensen maa steeds kijken waar dat tikken vandaan kwam . Oja , en kroontjespennen kunr je ook in een plafond schieten met een elastiekje door er een propje nat papier ( papier maché) aan te plakken . Zaten er divese in het plafond van mijn klas op de lageere school .
Runa , misschien z.g.n. ijswater [alcohol misschien????] je kon het kopen in heel kleine flesjes zodat je het stiekum op een leeraars stoel kon gieten .ook als je in groep fietste stiekum op het zadel [het was haast zo koud als vriezen]
wij legden vroeger een oude portemonee op een voetpad of fietspad en hadden er een vis lijn aangemaakt. dan gingen we achter de heg of iets zodat niemand je kon zien. en als iemand het wilde pakken dan trokken we het gauw naar binnen. het rare was dat ze niet gingen uitzoeken waar het bleef. en gingen vaak snel verder. Met oud en nieuw gingen we vaak spullen bij de mensen of de boer weghalen en gingen we dat boven op een transform gebouwje of ergen anders boven op doen . Of als er op oud jaar een laatte kerk dienst was dan gingen we met een stuk touw alle autos aan elkaar knopen....
Ik kan me herinneren dat ik wel eens van iemand de armsgaten van haar jas had dichtgenaaid daar konden we echt nog om lachen waren wel grote steken hoor
Aan de muur van een snoepwinkeltje/kruidenierswinkeltje hing tegen de buitenmuur een kauwgomballenautomaat. Daar zat een draaiknop aan en aan de zijkant een gleuf waarin je een dubbeltje moest doen. Als je draaide kwam er een kauwgombal uit. Omdat het de gewoonte bij ons thuis was om niet altijd een dubbeltje te krijgen. Maar al heel blij waren met een lekker snoepje iedere dag. Kwamen wij op het idee om inplaats van een dubbeltje, een klein steentje in het gleufje te duwen. Een tikje aan de zijkant van de kauwgomballenautomaat en draaien maar. Als je geluk had kwam er een of twee kauwgomballen uit. Dit ( valse ) plannetje lukte niet altijd.
Belletje trekken was eigenlijk klepperen aan de brievenbus, de hele galerij langs met een groepje kinderen. De kleinste liep achteraan, die kwam soms niet snel genoeg weg.. Met water spuiten vanaf de galerij naar voorbijgangers deden we ook. Een keer kwam hele boze man met een suede jasje het portiek in naar boven achter ons aan gerend, dat was zo spannend . We vluchtten snel naar binnen en verstopten ons onder het bed. We vingen ook vlinders, die zaten volop in de vlinderstruiken in onze straat. Die deden we bij de buurvrouw in de klepperbus, dan zat haar gang vol vlinders. Arme vlinders denk ik nu. We belden soms, als we een dubbeltje hadden gevonden, een willekeurig telefoonnummer en vroegen dan bijvoorbeeld of de bestelling van 10 taarten nog doorging. De gekste reacties kreeg je dan, we moesten daar heel erg om lachen. We zaten dan met een groepje kinderen in een telefooncel gepropt.
Lijkt mij leuk om weer te gaan doem. Het leven was toen leuker.
Toen ik een jaar of 10 was, heb ik een keer mijn moeder opgebeld, met een verdraaide stem, die ze niet herkende. Een portemonnee met een önzichtbaar" draadje op straat leggen en wegtrekken als iemand deze wilde oprapen...
Ik moest erg lachen om alle kattekwaad die ik hier lees. Het zijn geen gemene dingen, maar gewoon leuk plagen.
Leuk vroeg op om luilak met de kamaraden uit de straat te vieren. Blikje achter op de bagagedrager, petroleum erop en met een spijker bovenop het touwtje om de naaf vast draaien en bij het fietsen luid piepend door de straat fietsen. Om een uur of acht thuis ontbijten.