Ga naar de inhoud
Berichten

Nostalgie van het poëziealbum: 10 herinneringen die je niet vergeten bent

poëziealbum

Vroeger was het een groot avontuur om in het poëziealbum van je vriendinnetje te schrijven. Kun jij je de zachte kaft, de versjes van je opa en oma, en de geheime boodschapjes nog herinneren? We nemen je mee terug naar die tijd van warme herinneringen en leuke rituelen. Dit zijn 10 nostalgische momenten die iedereen die ooit een poëziealbum had, vast herkent.

1. De mooie poëzieplaatjes

Een van de leukste dingen van een poëziealbum waren de schitterende poëzieplaatjes. Sommigen waren zo mooi dat je ze liever niet wilde plakken. Het idee om ze aan iemand anders te geven voelde een beetje als het verliezen van een klein stukje van jezelf. En dan die glitterplaatjes! Ze waren prachtig, maar oh, wat een chaos brachten ze met zich mee! Die glitter was niet meer te stoppen. Het leek wel alsof het de rest van je schooltas in beslag nam. Maar toch bleef je ze verzamelen.

2. Je favoriete versje

Iedereen had wel een favoriete versje in hun poëziealbum. Dit was dé tekst die je altijd schreef in de albums van je vriendinnen. Als je geluk had, had je je eigen versje en kon je dat overal herhalen. Maar zodra iemand je geliefde versje ook gebruikte, was het een drama! Je moest snel op zoek naar een andere, maar die voelde toch nooit helemaal hetzelfde. En dan was er altijd die ene vriendin die je versje een beetje verprutste door het nét anders te schrijven.

3. De eerste bladzijde: prachtig en netjes

De eerste bladzijde van een poëziealbum was heilig. Hier schreef een ieder zijn mooiste versje in het allermooiste handschrift. Als je een perfectionist was, tekende je met potlood eerst wat lijnen om ervoor te zorgen dat je alles netjes uitgelijnd was. Het was dé manier om indruk te maken op je vrienden.

4. De viltstift die alles vernielde

Hoe netjes je zelf ook was, er was altijd wel iemand die je album ‘verpestte’ door met een dikke, doordrukkende viltstift te schrijven. Wat nog erger was, was als diezelfde persoon er ook nog eens scheef en lelijk in schreef. Het was een nachtmerrie voor de ordelijke zielen onder ons. Gelukkig wist je altijd wel een creatieve manier te vinden om dit te camoufleren, zoals het samenvoegen van twee bladzijden. Of dat nou zo elegant was?

5. De versjes die ineens heel dierbaar werden

Sommige versjes kregen ineens veel meer betekenis als je geliefde grootouders erin schreven. Het was vaak je opa die het meest persoonlijke versje schreef. En op het moment dat hij overleed, werd dat versje een kostbare herinnering die voor altijd in je hart gegrift stond. Als je geluk had, maakte je oma er ook een mooie tekening bij. Die tekeningen zijn vaak net zo waardevol als de woorden zelf.

Jan stelde deze GoeieVraag: Waarom hadden/hebben alleen meisjes een “poesiealbum”? Dat is niet zo – ook jongens hadden er vroeger eentje! Wel hadden meiden er vaker een.

6. De geheime boodschappen

Herinner je je die hoekjes die je omvouwde, zodat er een geheime boodschap onder verstopt zat? Dat was de manier om een persoonlijke boodschap over te brengen zonder dat anderen het meteen zagen. Je vriendinnen zaten dan op het puntje van hun stoel, nieuwsgierig naar wat je had geschreven. En eerlijk gezegd, het was toch wel een klein beetje spannend om zo’n geheimpje in een poëziealbum te stoppen.

7. De zachte kaft die je altijd kon indrukken

Veel poëziealbums hadden een mooie, zachte kaft. Het was altijd zo’n fijn gevoel om je vingers erover te laten glijden, en je kon hem zelfs een beetje indrukken met je duimen. Het was de perfecte manier om je album goed te bewaren en het voelde altijd een beetje speciaal.

8. De liefdevolle versjes die je nooit vergeet

Wie herinnert zich niet de versjes die we zo vaak schreven voor onze beste vriendinnen? Ze waren vaak vol liefde en een beetje grappig, zoals:

“In de hemel daar zijn engelen,

op de aarde zijn er geen.

Daar zijn alleen maar bengelen,

en daarvan ben jij er één!”

Deze versjes waren zo simpel, maar ze hadden altijd de kracht om een glimlach op je gezicht te toveren.

9. De versjes met humor en een boodschap

Sommige versjes waren gewoon grappig en vol humor, en soms had het zelfs een diepere boodschap:

“Potverdikkie daar kom ikke

Zomaar in je album staan

Potverdorie, wat een glorie

Wat een pret en wat een lol

Maar nu is mijn blaadje

VOL!”

Zo’n versje was perfect voor de vrienden die niet zo van de sentimentele tekstjes hielden, maar wel wisten dat je altijd samen plezier had.

10. Het thema dat altijd terugkwam

Er was altijd wel een versje waarin ‘Vergeet mij niet’ centraal stond. Het was een mooie manier om aan te geven hoe belangrijk je vriendschap was. Zoals:

“Mijn jurk is versleten.

Ook mijn fiets is kapot.

Mijn haar is de krul uit.

En mMijn jas is een vod.

Mijn spiegel heeft barsten.

Maar wat er ook geschiedt,

wij blijven vriendinnen,

vergeet mij dus niet!”

Of het nu ging om de liefde voor je beste vriendin of de belofte dat je elkaar nooit zou vergeten, zulke versjes waren altijd een blijvende herinnering aan een bijzondere tijd in je leven.

Wat was jouw favoriete versje? We horen het graag in de reacties!

Lees ook:

categorieën: Van toen

110 reacties op “Nostalgie van het poëziealbum: 10 herinneringen die je niet vergeten bent”

  5. … [Trackback]

    […] Find More here to that Topic: schoolbank.nl/toenennu/versjes-en-herinneringen-uit-jouw-poeziealbum […]

  6. … [Trackback]

    […] Find More here on that Topic: schoolbank.nl/toenennu/versjes-en-herinneringen-uit-jouw-poeziealbum […]

  9. … [Trackback]

    […] Information to that Topic: schoolbank.nl/toenennu/versjes-en-herinneringen-uit-jouw-poeziealbum […]

  21. … [Trackback]

    […] Find More Information here to that Topic: schoolbank.nl/toenennu/versjes-en-herinneringen-uit-jouw-poeziealbum […]

  26. … [Trackback]

    […] Here you can find 32689 more Information on that Topic: schoolbank.nl/toenennu/versjes-en-herinneringen-uit-jouw-poeziealbum […]

  29. … [Trackback]

    […] Find More Information here to that Topic: schoolbank.nl/toenennu/versjes-en-herinneringen-uit-jouw-poeziealbum […]

  32. … [Trackback]

    […] Info to that Topic: schoolbank.nl/toenennu/versjes-en-herinneringen-uit-jouw-poeziealbum […]

  41. … [Trackback]

    […] There you will find 91900 additional Info to that Topic: schoolbank.nl/toenennu/versjes-en-herinneringen-uit-jouw-poeziealbum […]

  46. … [Trackback]

    […] Find More Info here to that Topic: schoolbank.nl/toenennu/versjes-en-herinneringen-uit-jouw-poeziealbum […]

  47. … [Trackback]

    […] Read More Info here on that Topic: schoolbank.nl/toenennu/versjes-en-herinneringen-uit-jouw-poeziealbum […]

  50. … [Trackback]

    […] There you will find 67776 more Infos: schoolbank.nl/toenennu/versjes-en-herinneringen-uit-jouw-poeziealbum […]

  53. Meester Age Tanja, hoofd van de school waar ik op zat, schreef naamdichten (verticaal eerste letter van elke beginregel) in de albums en schilderde daarbij een bosje bloemen. Toen ik zelf voor de klas stond, ben ik met deze “traditie”doorgegaan.
    Voor mijn dochters maakte ik daarvan wat meer werk en schreef de gedichten in het sierlijke keizer gothiek.
    Het gedicht voor mijn dochter Sytske ROSKAM
    Rondom roepen en rennen mensen.
    Om je heen is soms verdriet.
    Stemmen van stilte hoor je niet.
    Kom met wat liefde en ga over grenzen.
    Aanvaard de ander zoals je hem ziet
    Maak mensen vrolijk en zing een blij lied.

  54. Helaas ben ik mijn Poëzie album kwijtgeraakt tijdens een verhuizing zo’n 40 jaar geleden. Het enige rijmpje wat ik me nog kan herinneren was: Hondjes kan men leren springen, vogeltjes kan men leren zingen. En Janneke kan men verrassen door in haar album te krassen. Niet mijn favoriet maar de enige die ik nog weet en geschreven door Toos. Het liefste meisje van de klas.

  55. Een verje van myn Vader 7 Dec. 1948

    Je Vader is geen rymer van zyn vak
    Veel weet ik niet maar word wel wat
    Het moeilykste is on the beginnen
    Ik zie meer kans kwitanties te innen
    Daar ga ik dan,voor over het kan
    Rozen verwelken
    Bloemen vergaan
    Maar de liefde voor myn Dochter blyft alyd bestaan
    Je Vader, Piet van der Gracht

  56. Wees steeds een ferme jonge meid
    Die in de bange ure
    Dapper door de appel bijt
    Ook al is ’t een zure.

    Geschreven door Kitty de Grooth met een hele mooie potloodtekening erbij.
    Ik ken het versje nog steeds uit mijn hoofd.

  57. Wat betreft de geheime boodschap van de omgevouwen hoekjes:
    Wel foei een vouwtje in dit blad
    En bovendien nog vastgeplakt
    Nu mocht je denken beste meid
    Of dat is van narigheid
    Maar het is dat je onder al je vrinden
    Mijn blad het eerst terug zult vinden

  58. Mijn tante uit Leidschendam schreef in 1958 dit mooie versje in mijn poëziealbum:
    Daar alleen kan liefde wonen
    Daar alleen is ’t leven zoet
    Waar men vrij en ongedwongen
    Alles voor elkander doet

  59. Dit korte versje werd in mijn album geschreven. Ik weet even niet meer door wie. Dan moet ik eerst op zoek naar mijn poëziealbum.
    Een vrolijk humeurtje,
    een blijde lach.
    Is het levensdeurtje,
    Van elke dag.

  60. Dit is het meest dierbare versje in mijn album

    Als je in je stille uren
    Nog eens in dit album zit te turen
    Denk dan eens met stil geluk
    Aan de schrijfster van dit stuk

    Mama

  61. Deze vond ik het mooiste:

    In het bos
    tussen het mos
    zag ik een bloempje bloeien.
    Ik plukte het bloempje teer en fijn
    en dacht: “dat zal voor Marieke zijn”!

  62. Een klasgenootje schreef in 1968 in mijn poesiealbum. Het versje weet ik niet meer, maar in een hoekje van het blaadje schreef ze: “8 juni wist je dat, werd mijn eerste luier nat”. We hebben elkaar na de middelbare school nooit meer gezien maar, elk jaar op 8 juni denk ik: oh ja, ….is jarig.

  65. Vroeger schreef een klasgenootje dit in mijn poësie-album, toen vond ik het een raar gedichtje, later begreep ik pas echt.
    “Wees lief voor je moeder, snauw haar niet af,
    anders huil je later, tranen op haar graf.”
    Mijn moeder stierf toen ik 13 was en het versje is zo waar…! Grijpt me af en toe nog steeds naar de strot.

    Wilma de Bruijn-Heesakkers

  66. Zo schattig die versjes EN plaatjes. Toen ik in het ziekenhuis lag, kreeg ik speciaal voor die tijd ook een poezieboek, waar een aantal verpleegkundigen en anderen in schreven, o.a.;
    Ze kan nog niet bukken, maar loopt al wel op krukken. –
    Je bent een leuke meid-we willen jou niet kwijt–je bent nu haast genezen-dus gauw wegwezen!

    Dit is een gedicht
    voor mijn nicht,
    Houdt een vrolijk gezicht,
    zolang je hier ligt!

    En nog meer ook inhoudelijkere versjes, heel leuk!

  67. Wie o wie heeft mijn poesie album nog …..
    Het vlg versje stond er in:
    Dit album behoort aan mij
    Zo lang ik hoop te leven.
    Wie het steelt is een dief, wie het vindt brengt het gauw naar Marion (Lutke) Schipholt terug. Toenmalig adres in Hengelo, nu woon ik als marion te Brinke in Boekelo.
    Ik zou heel blij zijn met mijn verloren poesie album, wie helpt.

  68. Jou vergeten, lieve hemel
    eerder kreeg ik kippenvel
    mijn geheugen mag het vergeten,
    maar mijn rug onthoudt het wel
    al die stompen, al die slagen
    die ik eens van jou ontving,
    doen me altijd weer herdenken
    aan jou, klein, lief, ondeugend ding

  69. Voorin mijn boek staat:

    Dit album behoort aan mij,
    zolang ik hoop te leven
    Johanna is mijn naam,
    mij bij de doop gegeven
    Augustijn mijn van
    al van mij vaderlijke stam
    Nieuwer-Amstel de plaats
    waar ik ter wereld kwam.

    Een van de mooiste versjes:
    Goedemorgen maandag, hoe gaat het met dinsdag,
    doe de groeten aan woensdag en zeg tegen donderdag,
    dat ik aanstaande vrijdag, met de trein van zaterdag, zondag kom logeren.

  70. Ik heb mijn album ook nog en mijn kinderen hebben er ook in geschreven. Leuke en herkenbare versjes. Mijn ouders en grootouders schreven er ook in. Mooi om te zien en de plaatjes waren ook zo mooi. Ik had ze met een soort zijde er ook bij. Ben er zuinig op. Ik heb deze vanaf 1951 toen ik 10 werd

  71. Ria van der Ploeg ( 76 jaar)
    Ik heb mijn album nog, zelfs 2. Er staan inderdaad versjes in die mij zeer dierbaar zijn.
    Ik heb ook van 2 tantes van mij hun albums en mijn tantes zouden nu ongeveer 105 zijn, dus ook oude albums.

  73. Tsja , ik ben hem al jaren kwijt helaas , mijn moeder en oma hadden er ook lieve versjes in geschreven , die van mijn moeder ken ik nog uit mijn hoofd , maar zou in deze woke cultuur van tegenwoordig beslist niet meer kunnen . en dat terwijl het oprecht een heel lief versje was over een rein hartje en reine tandjes , Maar om niemand voor zijn hoofd te stoten zal ik het hier niet plaatsen .

  74. Ik, 73 nu, heb mijn album nog steeds.
    Als leerkracht heb ik in vele albums versjes geschreven. Zo’n 25/30 jaar geleden kwamen er steeds vaker vriendenboekjes voor in de plaats. Ik heb daar erg aan moeten wennen en ik vind het nog steeds jammer dat de poëziealbums uit de mode zijn geraakt.
    .

  75. Ook ik ben mijn album kwijtgeraakt. Uitgeleend of door de vele verhuizingen?
    Een lief schoonzusje heeft voor ons 12,5 jarig huwelijk familie en vrienden in een nieuw boekje laten schrijven. Wat een prachtig geschenk! Al vele dierbaren die er in geschreven hebben zijn inmiddels overleden. Een handschrift is vaak een tastbare herinnering.
    Maar wat zou ik graag alsnog mijn 1e poëziealbum terug vinden.

  77. Ik liep eens langs een beekje
    Daar zag ik drie bloempjes staan
    Het eerste was een Roosje.
    Maar dat stond mijn niet aan
    Het tweede was een viooltje.
    Maar ook dat was het niet.
    Het derde moest ik hebben
    Dat was Vergeet Mijn Niet Ter herinnering van Bianca Bakker je valentijn internaat in Nuspeet.

  78. Ik heb als leerkracht basisschool heel wat poeziealbums gezien, vele gedichtjes gelezen. Een paar die mij erg aanspraken:

    Er was eens een uil
    Die woonde op een tak
    En hoe meer hij hoorde
    Hoe minder hij sprak
    En hoe minder hij sprak
    Hoe meer men zei:
    “Waarom zijn wij niet zo verstandig als hij?”

    En:

    “Durven” is een heel mooi woord
    Als je durft zoals het hoort.
    Maar als je ergens kwaad in ziet
    Zeg dan flink “Dàt durf ik niet!”

  79. Op de lagere school diverse poeziealbums en plaatjes gehad, aantal versjes zijn zeker blijven hangen.
    Laatst nog een poeziealbum van mijn schoonmoeder in mijn handen gehad, dit is gewoon 90 jaar oud, zo leuk om dit dan ook te lezen.

  80. Mijn mooiste versje is van mijn oma uit oktober 1977;

    Lieve Annemieke,

    Ik noemde je poppedijntje,
    Je was toen nog zo’n kleintje
    Nu ben je al een flinke meid
    Die iedere dag naar school toe rijdt
    8 jaren al, maar je moet weten
    Dat naampje zal ik nooit vergeten
    En nu wilde ik jou vragen, zelfs als je me soms niet ziet
    Vergeet jij dan ook oma niet

    Liefs oma W.

  81. 4 april 1946 van Annie Griekspoor voor Marry Troost.

    DAAR ALLEEN KAN LIEFDE WONEN
    DAAR ALLEEN IS HET LEVEN ZOET
    WAAR MEN BLIJ EN ONGEDWONGEN
    ALLES VOOR ELKANDER DOET

  82. In mijn album staat dit gekke versje:

    Goedemorgen maandag,
    Hoe gaat het met dinsdag?
    Doe de groeten aan woensdag
    en zeg tegen donderdag
    dat ik aanstaande vrijdag
    met de trein van zaterdag
    zondag kom logeren.

    Wie kent dit?

  83. Het meest bijzondere versje heeft een joodse onderduikster in mijn album geschreven. Ik werd toen 8 jaar. Het is het enige tastbare bewijs dat wij in de Tweede Wereldoorlog Joodse onderduikers in huis hadden. Ze heeft het niet ondertekend uit voorzorg. Ik weet alleen dat Bonnewititz haar werkelijke achternaam was. Ik noemde haar tante Mary. Het is een zelf verzonnen tekst, geen traditionele. Ik zag haar toen als oude vrouw, maar terugkijkend moet ze tussen de 20 en 25 jaar zijn geweest. Ze heeft de Tweede Wereldoorlog overleefd. De andere onderduikers noemden wij tante Emy en tante Annie. Ik weet niet of zij de Tweede Wereldoorlog hebben overleefd. Tante Emy had een dochtertje bij zich die wij Truusje noemden.

  84. De versjes die mij nog altijd bij zijn gebleven zijn van mn vriendinnetje en mn zusje .
    Halverwege de jaren 60.

    Dit album is je lief
    Wie hem steelt is een dief
    Die moet zitten op een latje
    Tot hij roept genade Heer
    Oh wat doet mijn gatje zeer.

    T belangrijkste werk dat je kent
    Is dat waaraan je bezig bent
    Zeg niet” Op m’n werk heb ik uren gezeten”
    Want heus, met de klok wordt geen ijver gemeten.

    En dan had je nog het versje wat vaker geschreven werd

    (Voornaam) zat op vaders wagen
    Tussen kool en biet
    Ales is te koop riep vader
    Maar mijn dochter( of de voornaam) krijg je niet.

  85. Funny today as I was cleaning out drawers and boxes, I found my poesi album. It was deteriorated and barely hanging on by a thread
    And now I am reading this. Kismet. I can’t believe I still have it. Teachers wrote short wonderful sayings including God and Jesus. Kwekelingen and schoolmates. A lot of them had drawings. No wonder I kept this little album. Most dates are 1958 to 1962. Too bad my grandchildren will never be able to read Dutch. For the Christian messages are in most of the writings. No wonder, I kept it all these years I attended a Christian school with wonderul teachers. Great memories and thanks for remembering the poesi album which by pure chance I found among my paperwork.

  86. In myn album, Dec. 1948 schreef myn Vader, Je Vader is geen rymer van zyn vak, veel weet ik niet maar word wel wat, het moeilykste is om te beginnen, ik zie meer kans kwitanties te innen, daar ga ik dan, voorover het kan. Rozen verwelken, Bloemen vergaan, maar de liefde voor myn dochter blyft altyd bestaan , je, Vader

  87. Mijn mooiste versje kwam van mijn lerares VAVO in de eerste klas huishoudschool. Zij maakte zelf gedichtjes. Het viel mij op dat ze een aardig versje schreef voor Margreet, die vaak moppes van haar kreeg. Zij zag haar al als huisvrouw, netjes de stofdoek zwaaien. Wat zou ze over mij schrijven? Mij mocht ze graag. Mijn poesiealbum was al vol. Dus kocht ik een nieuw en liet er eerst een paar meisjes in schrijven. Het moest niet opvallen. Vervolgens gaf ik het aan mevr. Schaap. Resultaat:
    Wie kan er het beste luisteren,
    Als er soms wat wordt verteld?
    Zonder ooit te zitten fluisteren,
    Dat is Jannie Groeneveld.
    Van alle woorden die zij hoorde,
    Miste zij er stellig geen,
    En dat maakt haar,
    Geloof mij maar,
    Tot zo’n beste leerling, naar ik meen.
    Was er erg verguld mee. Een dergelijke lerares heeft een goede invloed. Later ben ikzelf gedichtjes gaan maken voor poesiealbums en gelegenheidsgedichten voor trouwerijen en huwelijksjubilea.

  88. Fransje v.d. D.
    Zo herkenbaar, ook de opmerking over plaatjes, de lijntjes, die eerst getrokken werden. Daarna schreef je met het puntje van je tong uit je mond de meest stichtelijke versjes, die klasgenootjes van 8-9 jaar en leerkrachten ook schreven.
    Tenminste, dat was in mijn kringen de gewoonte.
    Niemand mocht er aankomen of er in lezen en je kende de versjes uit het hoofd.
    In mijn album, dat ik al 68 jaar heb, staat zelfs een versje, dat zo discriminerend is, dat ik het niet kan vermelden. Toen vond ik het prachtig, wist je veel, als 8 jarige.
    Het mooiste versje schreef Karel, die zich mijn vriendje noemde. Gek, want hij was dat helemaal niet.
    Een leerkracht van de MULO heeft na jaren het album teruggegeven. Wat vond ik het erg, om er elke keer naar te vragen. Hij schreef alleen maar op een kladje: Lang gewacht en stil gezwegen,
    nooit gedacht en toch gekregen.
    Dat kladje heb ik maar ingeplakt.

    Het versje van Karel:

    Lees blij ik mij
    op ge houd van
    en leest van ook
    neer dan u houdt

    Ter gedachtenis aan Karel, 23 maart 1956, met een fluwelen roos als plaatje.

  89. Dit was een versje om helemaal achterin een poeziealbum te schrijven…
    Mijn vader schreef dit in de albums van al mijn zusters vriendinnen!!!

    Op het allerlaatste blad heb ik mijn naam geschreven.
    (Voornaam) is mijn naam al bij de doop gekregen.
    (Achternaam) is de naam van mijn vaderlijke stam.
    (Geboorteplaats) is de plek waar ik ter wereld kwam.

    • In mijn album staat dit voorin met enkele regels toegevoegd:
      Deze ( ipv dit ) album behoort aan mij
      zolang ik hoop te leven ( toen 8 jaar, nu 76 )
      de rest is hetzelfde.

      het woordje : van , in de regel : ( achternaam ) is mijn van …. begreep ik helemaal niet en vond het maar gek, dat dat zo gezegd werd.

  90. Ik heb dit album lief, wie hem steelt is een dief , als je hem vind breng hem dan vliegens vlug naar …….. ………… terug. Dat schreven we voorin ons eigen poesie album.

  93. Van een tante (ken het nog steeds uit mijn hoofd);
    Boven op de bergen
    van Zimme Zamme Zom
    Daar woonden zeven dwergen
    Ze lachen zich haast krom
    Wees even als die dwergen
    zo opgeruimd van aard
    Dan is voor jou dit versje
    wel duizend gulden waard