Ik zal een jaar of 7 zijn geweest, mijn broer had pianoles en ik vond dat reuze interessant. Dus mijn ouders besloten dat ik ook op les mocht. Helaas liep dat wat anders dan ik verwacht had. Je hoort natuurlijk vaker dat kinderen, maar kort aandacht hebben voor een hobby of sport, echter bij mij was er een speciale reden voor.
Sigaar
Het is nu niet meer in te denken, maar de leraar zat naast mij met een dikke sigaar in zijn mond. En tijdens de les zat ik dus in de rook en de vieze sigarenlucht. Dat is al niet prettig, maar daar ik ook nog last had van bronchitis was dat echt zeer vervelend. Als kind gaf je soms niet goed aan wat er precies speelde. Ik weet niet of ik dat toen niet durfde, maar ik heb na een poosje alleen maar aangegeven bij mijn ouders dat ik wilde stoppen met de pianolessen. Daar zij mij niet wilde dwingen zijn ze akkoord gegaan en daar bleef het bij.
Spijt
Jaren later kreeg ik toch spijt dat ik niets meer met muziek was gaan doen. Ik heb nog een jaartje gitaarles gevolgd toen ik 12 of 13 was, bezocht de muziekschool voor een jaar, basiscursus en natuurlijk hadden we op school muziekles. Een paar jaar geleden heb ik toch maar weer een poging gewaagd en ben ik lessen voor mijn keyboard gaan volgen in de hoop dat er toch nog een geringe “carrière” voor mij was weggelegd. Het bleek niet mee te vallen, de kennis van het notenschrift was ver te zoeken. Door drukte met werk weer geparkeerd, toch hoop ik dat ik als ik ooit echt tijd heb er toch iets mee te kunnen doen. Eens zal het mij lukken.
Heb jij leuke herinneringen aan muziekles of ben je ook afgehaakt?
Meer blogs:
Reacties 6
We kregen een oude piano van kennissen. Hij was nog van de eerste (overleden) vrouw van de man geweest. Dus mochten we op pianoles bij meneer Kassenaar in de Christelijke school. Mijn zus kon goed pianospelen, ik wat minder maar evengoed hield ik van pianomuziek. Nu nog steeds. Wordt er altijd een beetje melancholiek van omdat het altijd aan mijn jong overleden moeder en zussie doet denken. Jammer genoeg heb ik de piano in mijn vorige huis achter moeten laten. Hij was niet van mij. Mis hem nog steeds. Het was een zwarte antieke C.F. Glass&Co. uit Heilbrunn met koperen kaarsenkandelaars, ivoren (of benen) toetsen, veel houtworm erin en zo vals als de kraaien. Een tingel-tangel. Was amper nog te stemmen. Hopelijk gooien de nieuwe huurders van het huis hem niet weg. Maar ja, daar heb je niks over te zeggen he.
Het moet toch mogelijk zijn om goedkoop een piano op de kop te tikken. Hier (Canada) kun je ze vaak gratis ophalen. Ik denk dat er veel piano's in omloop zijn. Vroeger was het een verplicht item voor alle leerkrachten. In Nederland was dat de blokfluit. God wat had ik een hekel aan dat ding. Later nooit gebruikt in de klas. Herinner me nog dat de muziek leraar eens opmerkte: Pot de wijzen kwamen dan wel uit het oosten, maar de muzikanten zeker niet. Wij woonden ten Oosten van de Kweek. Heeft me nooit gehinderd. Heb altijd met plezier muziek lessen gegeven.
Ik heb blokfluitles gehad op de Buitenhoveschool in Middelburg bij meneer Ruppert.
Ik heb 1x Accordeon les gehad echter was het voor mijn ouders gewoon te duur 25 gulden per les was helaas toch te veel op een loon van 150 gulden per week. Volgens de leraar had ik wel "aanleg"ervoor en zelf vond ik het ook best wel leuk maar helaas het is verder nooit wat geworden. Of ik echt aanleg er voor had betwijfel ik wel nog steeds ik zie me echt niet met een accordeon op schoot zitten spelen voor mensen ik was en ben namelijk zeer verlegen (autistisch aandoening ADD?)
Ik kreeg vanaf mijn 9e pianoles. eerst bij een vriendin van mijn moeder, later van een oudere dame die bij ons thuis kwam, Mej. Boon. De piano was van mijn moeder, ze had opera gestudeerd, voor de oorlog, en had toen een piano nodig voor de begeleiding. Ik vond het wel leuk, maar was niet ijverig genoeg met het oefenen. Heb zelfs een keer bij een competitie meegedaan, maar won geen prijs. Ik heb het 7 jaar vol gehouden, en kon wel mijn moeder begeleiden bij liederen van Schubert, maar een groot talent was ik niet. Mej. Boon zei tegen mijn moeder dat ik het technisch wel kon leren, maar miste aan "interpretatie". Toen ik 16 was ontdekte ik jongens en fuifjes en gaf de piano de bons. De kosten konden er alleen af omdat we nooit naar de bioscoop gingen. Wij hadden ook geen auto, alleen gewone fietsen. Nu, 60 jaar later kan ik nog steeds een beetje tingelen, en muziek lezen, maar echt spelen is het niet en ik heb geen keyboard.
Ik begrijp helemaal dat je gestopt bent omwille van de sigarenrokende leraar. Ik ben namelijk zelf pianolerares en geef enkel privéles. Het voordeel daarvan is dat ik de vrijheid heb om te kiezen wie ik wel of niet lesgeef. Onlangs kwam er een nieuwe leerling, een volwassene dame, die zodanig hard naar de sigaretten rook dat ik er letterlijk misselijk van werd, al ging ik op een afstand staan, de geur was niet te houden en op deze manier kon ik geen lesgeven net zoals jij geen les kon volgen. Ik heb dan in alle vriendelijkheid gevraagd om verse kledij aan te trekken en niet te roken voordat ze naar de pianoles zou komen, maar dat viel zoals wel te denken was niet in goede aarde, dat wilde ze niet doen. Voor mij was het dan ook klaar, geen pianoles meer voor deze dame. Het is nochtans niet zo dat ik tegen rokers ben, mijn man heeft lang gerookt, en ik heb wel meerdere leerlingen die roken, en dat is geen enkel probleem. Maar bij deze betreffende dame was de stank werkelijk onhoudbaar, eerder een combinatie van veel te veel roken en veel te weinig wassen, en dan stopt het helaas bij mij. Zelfzorg en hygiëne is toch zo belangrijk voor een mens, in de eerste plaats voor zichzelf, maar ook voor de mensen eromheen. Een herinnering die ik heb van toen ik zelf als kind pianoles volgde is dat ik onmiddellijk na school pianoles had. Mijn mama nam dan mijn boeken mee en bracht me rechtstreeks naar een dame, mevr. Pr…, die nogal haar eigen idee had over pedagogisch werken met kinderen. Mijn mama was namelijk nogal wat chaotisch en vergat om de paar lessen mijn schriftje dat als agenda diende mee te nemen. Maar de regel van deze dame was: “Geen schriftje bij, geen les!”. Dan moest ik een stoel nemen en deze naast haar zetten en daarop gaan zitten. Terwijl zij dan een boek las dat ze steeds mee had mocht ik niets doen behalve wachten op een stoel naast haar. Ik heb gedurende dat schooljaar vele uren zitten niets doen op een stoel en mevr Pr… werd betaald om gezellig haar roman te lezen. Desondanks is pianoles volgen en bijgevolg vooral pianoles geven het mooiste dat ik kon bereiken in mijn leven. Om jonge kindjes vanaf 4 jaar tot oudere gepensioneerden hun muzikaliteit te doen ontplooien op een piano is mijn allergrootste passie, en dat gezellig thuis in mijn geliefde woonkamer, ik heb de beste job in de wereld! En weet, het is nooit te laat om te beginnen! 😉