De schoolfotograaf was voor veel kinderen – en dan met name je ouders – erg spannend. Tijdens deze jaarlijkse activiteit moest je zo mooi mogelijk op de foto. Zo werden je mooiste kleren uit de kast getrokken en besteedde je moeder veel aandacht aan je haar. Ga terug in de tijd met deze 10 herinneringen aan de schoolfotograaf.
1. Het briefje met de datum
Een paar weken van tevoren kreeg je een briefje mee van je juf of meester met de datum erop wanneer de schoolfotograaf langs zou komen. Deze datum werd groot in de huiselijke agenda gezet. Je moeder keek er enorm naar uit, jij waarschijnlijk wat minder. De dag ervoor deed je geen oog dicht, zo zenuwachtig was je.
2. Je mooiste outfit lag al dagen klaar
Gestreken en wel lag je mooiste outfit al dagen klaar naast je bed. Met zorg en heel veel liefde had je moeder wat uitgekozen. Vroeger gold: hoe netter, hoe beter. Zo kwam je vaak op je paasbest aan op school.
3. Strikjes in het haar
Je weet het vast nog wel: strikjes in het haar waren vroeger helemaal in de mode. Als meisje werd je haar dan ook vaak mooi gevlochten. Om het af te maken, deed je moeder er mooie strikken in van lint. Bij de jongens ging het vaak wat makkelijker, zij waren met een paar likken gel klaar.
4. De kinderen die het vergaten
Hoewel het jou waarschijnlijk nooit is overkomen, waren er altijd wel een paar kinderen die deze dag vergaten – of het briefje met de datum niet aan hun ouders gegeven hadden. Zij kwamen dan in hun normale kloffie op school aan. Oei…
5. Het moment dat je werd omgeroepen
Wanneer de schoolfotograaf arriveerde, wist je dat het menes was. Braaf wachtte je in de klas tot je naam werd omgeroepen. Hopelijk hoefde je niet als eerst… Daarna nam je plaats in een rijtje en keek je aandachtig naar je voorgangers. Hoe moest je ook alweer lachen?
6. De schoolfotograaf zelf
De schoolfotograaf was altijd een bijzondere man. Toen je heel jong was, vond je hem ontzettend grappig. Naarmate je wat ouder werd, kon je je wel dood irriteren. Wat een stomme grapjes maakte die vent… Maar ach, hij moest ook wat doen om al die kids te laten lachen. Hij maakte de meest uiteenlopende grapjes. “Cheese” kennen we allemaal wel, maar de grapjes over kuikentjes waren vaak wat minder grappig. Toch kwam je altijd met een grote glimlach op de foto te staan.
7. Het scherm
Kan jij je het scherm nog herinneren waar je voor moest gaan zitten? Dit was een soort van groot blauw scherm met een print van wolken. Meestal was deze lichtblauw van kleur. Sommige scholen gooiden het over een andere boeg en kozen voor een knalkleur als paars. Tja…
8. Broers en zussen
Als je nog broers en zussen had, moest je ook met hen op de foto. Wat zou dat een logistieke planning moeten zijn geweest… Hoe dan ook, met je bloedverwant naast je was het altijd een stuk minder spannend. Toch schaamde je je altijd wel een beetje, want de kans was groot dat je hetzelfde aan had of iets wat wel heel goed met elkaar machte…
9. De klassenfoto
Als laatst mocht je op de foto met je klas. De lange kinderen werden achteraan gezet en de kleintjes mochten voor. Eerst werden deze klassenfoto’s in het klaslokaal gemaakt, later voor een grote witte muur of buiten. Dit was altijd afhankelijk van het weer. Tot slot maakten sommige scholen er echt een feestje van en ging je nog op de foto met allerlei attributen. Zo moest je net doen alsof je heel druk aan het schrijven was.
10. De foto’s zelf
Vroeger vond je de meeste foto’s verschrikkelijk. Maar als je ze nu eens terugkijkt, is het genieten geblazen. Van dat verschrikkelijke kapsel naar de foto zonder tanden. Om dan nog niet te beginnen over het jaar met de buitenboordbeugel….
Wat zijn jouw herinneringen aan de schoolfotograaf?
Lees ook:
Reacties 18
Wel grappig, dit onderwerp. Net nu alle foto's van ons gezin, ook mijn schoolfoto's, bij mijn tante zijn beland. Terwijl ik de enige overgeblevene van ons gezin ben. Haar ook heb gevraagd of ik onze eigen fotoalbums hebben mag. Tante is nogal hebberig wat betreft familiefoto's. Zij heeft alles en de rest heeft niks. Ik heb daardoor ook nooit jeugdfoto's van mijn oma en opa of andere familie gezien. Dus nu maakt zij fotoboekjes voor haar familie met foto's van mij en mijn zus erin. Terwijl ik niet eens foto's van mijn zus heb. Omdat tante alle foto's heeft. Eigenlijk vind ik het walgelijk. Weerzinwekkend eigenlijk. Dat een ander met jou aan de haal gaat. Best slecht ook. Maar ja, je moet je erbij neerleggen he, je kunt aan dat soort mensen niets doen. Ik troost me maar met de gedachte dat de fotoalbums van ons gezin na mijn dood niet worden weggegooid door degenen die mijn huis zullen gaan opruimen. Dat alles alvast 'veilig' in de handen van familie is.
Kan je niet met je zus samen de foto's claimen? Dit is te gek voor woorden.
Mijn zus is vroeg overleden, net als mijn moeder. Daarom is het voor mij ook een pijnpunt dat al onze foto's nu in het bezit zijn van iemand die in feite helemaal niets met ons gezin had. Smeken ga ik niet doen en claimen ook niet. Ik vraag het een keertje en dan kiest de ander wat hij wil en daar moet je mee zien te leven. Eigenlijk had ik er niet over moeten plaatsen hier, maar ja mijn reactie weghalen kan niet meer.
Hoi Fia, ik vind het ontzettend belachelijk van tante, het zijn verdikkeme jouw foto's! Kun je niet aan tante vragen of zij, of jij, er afdrukken van gemaakt kunnen worden? Dat kan tegenwoordig, ze zijn net zo echt als de echte foto's. En kom wat meer voor jezelf op, meis, het is ook jouw familie! Véél sterkte!
Wat je kan proberen is dat je jouw tante vraagt om alle foto's tijdelijk aan jou mee te geven omdat je ze wil digitaliseren zodat jij alles op een USB stick kan zetten.
In de jaren '80 zat ik op de lagere school en net een dag of wat voor de schoolfotograaf kwam, kreeg ik per ongeluk 'n tennisbal hard op mijn oog, waardoor ik een grote blauwe plek daar had. Toen de klassefoto gemaakt werd zei de juffrouw dat ik naar links moest kijken, zodat men de plek niet zag. Links van me stond een jongen en ik was blij toen ik weer voor me mocht kijken ipv naar hem, want stel je voor dat hij of een ander zou denken dat ik verliefd op hem was...
Bij ons op school hadden we een kaart waar je foto's van je vriendjes klasgenoten op kon plak. Die deed je dan onderling ruilen, dat waren dan kleine pasfoto's die je op A4 formaat gevulde pagina erbij kreeg. Heb ze geloof ik nog ergens liggen op zolder.
Dat was idd spannend, ik heb die klassefoto's ook, ook één waar alle leerlingen van de school op staan.
Zo leuk dat er nog steeds die schoolfoto's van een kind zijn, waar een papieren paspartout om zit.
Ik heb wel klassenfoto's. Heb ze ook geplaatst. Maar ik kan me er niets meer van herinneren dat ze gemaakt zijn. Ha, ha.
Al mijn schoolfoto`s staan op schoolbank, vanaf de kleuterschool t/m de leraresopleiding. Wat herinneren betreft, alle namen kon ik er zo bij zetten. In de 6e klas, 1960, maakte mijn vader als enige foto`s van ons afscheidsfeest. later zag ik dat veel klasgenoten de foto`s eraf hadden gehaald, er was geen sprake van een reünie. Je nette kleren aan en je broer of zus uit de andere klas halen om samen op de foto te gaan, dat scheelde weer in prijs.
De klassenfoto's van de lagere school hebben een paar jaar geleden voor herkenning en plezier gezorgd tijdens de eerste reünie met onze klas. Wie was wie? Meer dan veertig jaar zat er tussen toen ik mijn oud-klasgenoten terug zag. Sindsdien houden wij contact en hebben er meerdere ontmoetingen plaatsgevonden.
Begin 1940 was ik kleuterleidster in Dordrecht De school hete De Rakkertjes.Ook bij ons kwam natuurlijk de schoolfotograaf maar een spektakel was het niet.Gewoon met z n allen naar buiten en de rangschikking deed de fotograaf.Ik ben nu 83 jaar en een enkele keer blijk ik nog naar de foto s en denk dan 'Hoe zal het mijn kinderen gaan Groeten Betty Mulders -Boudewijns
In het bericht van mij B Muders Boudewijns wordt gesproken over het jaar 1940 maar dat moet natuurlijk zijn begin 1960.
Is er misschien iemand van de Mariaschool uit Best die weet of er op die school in de zestiger jaren ook foto's zijn gemaakt. Ik vraag me dat al zolang af en ben ook een tijdje op zoek geweest, maar kan er niks van vinden. Ik heb er ook geen herinneringen aan en dat is toch vreemd.
Ik vond het vooral spannend omdat mijn vader op enig moment de schoolfotograaf was. Zie klassenfoto's van de Delflandse School in Voorburg die ik heb geplaatst. Veel namen van de kinderen op de foto's zijn nog niet vermeld. Zou prettig zijn als die namen er komen.
Klassefoto's eens per schooljaar. Elke keer weer achter een klassetafeltje gaan zitten met een open schriftje voor je neus en pen in de hand (ieder kind zat achter hetzelfde schriftje en had dezelfde pen in de hand) en maar vriendelijk recht in de camera kijken. De foto werd gemaakt in de lerarenkamer die volledig was ingericht met een scherpe fotolamp voor de duidelijke beeldvorming. Dan, nadat iedereen was geweest, naar buiten en een klassefoto voor de ingang van de school met natuurlijk je klassejuf (Juffrouw Tiny Roda) kan ik mij herinneren). Ik heb nog beide foto's, die ik wel koester. De namen van de meeste klasgenootjes kan ik nog zo oplepelen. IK praat wel over het schooljaar 1955/1956!! Waar blijft de tijd Dit alles doet mij direct weer terugdenken aan de heerlijke schoolperiode op die fijne Lagere School met de naam Pieter Zeeman in Amsterdam Oost aan de van het Hofflaan, recht tegenover het later gebouwde Willem Dreeshuis!!.
[…] 10 herinneringen aan de schoolfotograaf […]