De eerste zwemles staat bij velen nog in het geheugen gegrift. Vaak werd de schoolslag eerst uitvoerig op het droge geoefend. Eenmaal in het bad werden kinderen geholpen door middel van bandjes en de gevreesde zwemhaak. Weet jij nog hoe jouw eerste zwemles ging? Vond je het spannend, eng of leuk? Deel jouw herinneringen hieronder of zet ze op SchoolBANK.
Reacties 70
Die haak en dat geschreeuw van die badjuffen en meesters vreselijk Marnixbad in Amsterdam , trauma's aan over gehouden , haalde ook prompt geen zwemdiploma .
Inderdaad, dat geschreeuw (en dat galmen in die ruimte) van die sadistische badmeesters of badjuffen! Ik praat over begin jaren '70. Deze lui moeten NIET van kinderen hebben gehouden. Nooit eens aardig, porren met die zwemstok in je rug. Ik had op maandagochtend om 7.00 uur les met nog 1 ander meisje. Later met schoolzwemmen waren ze iets vriendelijker, maar dat komt, denk ik, omdat er meer mensen bij waren. Ik heb dan ook wel mijn zwemdiploma's behaald. Hopelijk zijn ze tegenwoordig wat vriendelijker...
Inderdaad, dat geschreeuw (en dat galmen in die ruimte) van die sadistische badmeesters of badjuffen! Ik praat over begin jaren '70. Deze lui moeten NIET van kinderen hebben gehouden. Nooit eens aardig, porren met die zwemstok in je rug. Ik had op maandagochtend om 7.00 uur les met nog 1 ander meisje. Later met schoolzwemmen waren ze iets vriendelijker, maar dat komt, denk ik, omdat er meer mensen bij waren. Ik heb dan ook wel mijn zwemdiploma's behaald. Hopelijk zijn ze tegenwoordig wat vriendelijker...
Ik leerde zwemmen in Heemstede bij het zwembad bij Groenendaal! En je werd inderdaad in het diepe gegooid en op gehaald met de haak! Ook moest je al heel snel van de plank afspringen. Brrr.
Ook ik leerde zwemmen in het zwembad van Groenedaal! Ik werd in het diepe gegooid en met de haak omhoog gehaald! Ook moest je van de lage plank afspringen en weer omhoog gehaald. Brrr. Thea van der Drift.
Zo rond mijn zesde jaar (1960) nam mijn moeder mij mee naar zwemles in het Stoops Bad aan het Adriaan Stoopplein in Overveen. Omdat het een soort privéles betrof (hetgeen duurder klonk dan het was!) kreeg je alle aandacht. Bij binnenkomst van het bad moest je je strippenkaart naast de reeds aanwezige kaarten op de verwarming leggen. De badmeester die dan vrij kwam nam het eerste kaartje en noemde je naam. Op die manier wist je van te voren nooit wie je kreeg. Ik had al gauw door dat ik die 'nare vrouw' niet moest hebben. Regelmatig had ik het gevoel, ondanks de haak, door haar toedoen bijna te verdrinken in het tussenbad. Nee, dan die 'aardige man' die lang met je in het kinderbad bleef spelen. Daarom liep ik nooit naar de verwarming, maar naar de beoogde leraar in kwestie zelf toe en gaf hem mijn kaart. "Je moet wel op je beurt wachten, hoor" zei hij altijd. Maar ik wist in ieder geval zeker dat ik hem zou krijgen. Mijn zwemles duurde ook best lang: pas op mijn zevende haalde ik het begeerde diploma. Op de Tetterodeschool in Haarlem kregen we in de 5e klas schoolzwemmen. Pas toen heb ik mijn tweede diploma gehaald. Niks privé, maar met 25 kinderen tegelijk achter elkaar aan zwemmen. En geen badmeester die op je fouten lette. Zolang je niet verdronk vond hij het goed. Prima vent!
Eerst werden je nek voeten gecrontoleerd of je schoon was en dan in het oo zoo koude water in het"pierebad" aan de dijk in Den Helder....
Begin jaren 50 "aan de haak" in het (open) Jan van Galen bad te Amsterdam. Heel vroeg, voordat vader aan het werk moest, en in weer en wind vanaf de eerste seizoen opening dag Leerde wel snel.
drama nog steeds trauma. schoolzwemmen in het sportfondsebad in Schiedam half jaren 50. de badmeester had geen geduld met mij en mijn watervrees,heb ook geen diploma. als ik er aan denk krijg ik nog pijn in mijn buik. gelukkig heb ik mijn kinderen beter begeleid,heben 4 diploma's
Grappig, ik heb het 10 jaar later in hetzelfde bad als erg leuk ervaren ;) Volgend mij was dat op zaterdagochtend en ging het uit van Wilton Feijnoord.
ja zo n foto brengt allerlei herinneringen met zich mee. Ik leerde zwemmen in het kanaal Vlissingen Middelburg, met wat toen nog Oost Souburg zou gaan heten op de achtergrond. Water waar ook de scheepvaart door heen ging........ eerst in een soort afgescheiden badje met plankjes en de haak en als je dan voor diploma B ging, van de duikplank recht het kanaal in. Ach dat waren nog es tijden........ Josje Groeneveld
In het IJsselmeer kregen we zwemles van Dick Schermer, eerst op het droge de schoolslag oefenen, daarna met een soort band om ons heen aan de hengel in het ondiepe water. Afzwemmen moest in Alkmaar in het overdekte aan het Canadaplein en we hadden niet kunnen leren duiken, dus dat had nogal wat voeten in de aarde.
Nooit zwemles gehad!
Begin jaren 60 leerde ik zwemmen via het schoolzwemmen. Eenmaal per week met de bus van de Oranjeschool naar het Zuiderbad. Na de lessen op het droge volgde de onverbiddelijke zwemhaak. Die voel ik af en toe nog in mijn oksels prikken. Maar uiteindelijk wachtte het felbegeerde zwemdiploma A (en later B). Ton Kooning
Na oefenen in het bad van 1.40 m werd gevraagd "wie durft in het diepe te springen?". Ik dus, maar de haak was verplicht. Geen angst gehad
In het Heiligerwegbad in Amsterdam. Voor ik het in gaten lag ik in het diepe en werd ik aan de haak geslagen. Dat had bij mij een averechts effect. Ik werd alleen maar banger. Later heb ik wel zwemmen geleerd. Gelukkig zonder haak en met een beetje meer begrip.
's Morgens vroeg voor schooltijd met mijn moeder naar het zwembad in Zwijndrecht aan de Ringdijk nabij watertoren. Die zwemhaak vond ik vreselijk en de badmeester heb ik bont en blauw geknepen. Was toch een vriendelijke man die mij het zwemmen heeft geleerd. Nadien heb ik toch mijn diploma's behaald. Heb er, buiten die zwemhaak toch mooie herinneringen aan.
Zwemles gehad in Sportfondsenbad in Apeldoorn. Werd je geholpen met een zwemhaak. Ik heb wel mooie herinneringen dat het zwembad. We gingen elke zondag vrij zwemmen en dan kon je ook oefenen. Ook met bordjes opduiken.
Wat een heerlijke tijd was dat! Zwemles was verplicht toen en dat heeft veel ellende voorkomen... Hoewel het doodeng was in die tijd, inderdaad de kapitein met de haak, als de haak kwam wilde ik wel even onderduiken! Mijn generatie kan goed zwemmen heb ik het idee, ik heb later ook nog aan wedstrijdzwemmen gedaan... De laatste keer dat ik heb gezwommen was in de Japanse zee, super helder water maar geen vis te zien, verdwenen in de Japanse magen denk ik...
Zeker een mooie tijd en ik vind dat zwemles weer een verplicht schoolvak zou moeten worden. Inderdaad denk ik dat onze babyboom generatie goed kan zwemmen!
AMVJ-bad in Amsterdam, jarenlang aan die staaf gehangen zonder ooit te leren zwemmen. Was in de jaren 50 op de Spieghelschool om de hoek. Ik heb pas leren zwemmen toen ik van een roeibootje op het Nieuwemeer viel, in twee minuten geleerd. Later heb ik tog mijn diploma's gehaald.
In de jaren 60 heb ik leren zwemmen met schoolzwemmen. Een keer per week reden we met de bus naar het Zuiderbad in Amsterdam. Na de lessen op het droge volgde de onverbiddelijke zwemhaak. Die voel ik soms nog in mijn oksels prikken. Maar wel de felbegeerde zwemdiplomas behaald. Ton Kooning
met zwem band was een leuke en gezellig tijd
Stond te wachten om in het bad te springen, haak in mijn nek....net niet verzopen nooit meer geweest bedankt "badmeester"
ja die methodes van vroeger waren niet zo best. jammer voor je.
Tijdens de zwemlessen van school heb ik het eigenlijk niet geleerd. Mijn schoolmeester vond het niet nodig dat ik het leerde. Mijn moeder kwam oorspronkelijk uit Duitsland net als o.a. Prins Bernhard en later ook Prins Claus. Dat was voor hem reden genoeg. Ik heb leren zwemmen van mijn vriendjes en diezelfde leraar was redelijk verbaasd toen ik bij het schooltoernooi (6e klas) de schoolslag, de rugslag, de borstcrawl en de rugcrawl won. Dus bandjes en de haak heb ik alleen bij anderen gezien.
Met de zwemhaak, vond zwemles altijd wel leuk, maar zelf zwemmen en veel onder water zwemmen was nog leuker. En inderdaad, zoals anderen ook zeggen, vroeger was zwemmen middels school geregeld. Goede zaak, zou nu ook wel weer mogen vind ik. Ik zwom vroeger in het zwembad van Wassenaar, met een schoolbus werden we daar gebracht, vanuit Mariahoeve, Den Haag.
Ook ik heb mijn eerste (en tevens laatste) zwemles gehad met zo'n zwemhaak. Dit gebeurde in het Sportfondsenbad te R'dam-Zuid. Het heeft voor mij zeer slecht uitgepakt, daar de badmeester in gesprek raakte terwijl ik aan zo'n haak vast zat en zijn aandacht niet naar mij toe ging maar naar zijn gesprekspartner waardoor hij mij onbewust met de stok waar de haak aan zat onder water duwde en ik bewusteloos naar de kant werd gehaald en gereanimeerd werd en ik hierdoor in het ziekenhuis belandde. Dit heeft mij zo eeg aangegrepen dat ik hierdoor een trauma heb opgelopen en nog steeds niet kan zwemmen, terwijl mij dat juist zo fijn lijkt. Ik durf het water wel in maar ik moet de bodem onder mijn voeten voelen en durf dan tot mijn nek in het water te staan liefst vasthouden aan de rand van een zwembad. Of de betreffende badmeester van zijn functie destijds is ontheven is mij nooit duidelijk geworden, maar hij heeft wel veel plezier in mijn leven verpest in elk geval...
Verschrikkelijk in het bad springen en dan een haak in je nek. Dan het gevoel hebben dan je verdrinkt brrr. Maar goed het heeft ooit wel een zwemdiploma opgeleverd :)
eerst op een kruk, dan in de hengel, vervolgens aan de haak en dan los evt. met kurken
in 1947 ''woonde''ik een half jaar bij een oom en tante in de vier heemskinderenstraat, niet ver van het zuiderparkbad. daar mocht ik af en toe naar toe, alleen. ik keek daar naar wat mensen deden als ze zwommen, probeerde dat na te doen in het ondiepe en dat lukte . ik heb dus nooit zwemles hoeven hebben en heb later gewoon al mn diploma's gehaald. het enige dat achteraf gezien jammer was is dat ik niet goed heb leren ademhalen bij het zwemmen, ik deed maar wat.
In1958 in vlissingen les gehad in het kanaal door Walcheren ,met 3kurkblokjes zo het diepe in ,niets aan over gehouden later lid geweest van de Zeehond aldaar en nog bij d’r Stavermansbrigade gezeten. Was Leuk en al weer ffff terug was toen 9.
Schoolzwemmen in het "sportfondsenbad". Ik was dol op water,maar als de dood "voor de HAAK". Keer op keer gaf die haak het gevoel,dat je kopje onder ging. Ipv leren drijven🤗
Zwemles?Nooit gehad je moest het zelf maar uitvinden,beetje afkijken van anderen.In de Westerschelde stond op 150 meter uit de kant een duiktoren,als je bij hoogwater heen en terug kon had je je "zwemdiploma".
Zal in mei 1955 of 1956 geweest zijn. Net terugverhuisd van Emmen naar Hengelo, nog nooit een zwembad gezien. Zwemles in de open lucht in de vijver in het Tuindorp. Zonder enige vorm van voorbereiding in het ijskoude water gegooid en aan de hengel. Nooit meer naar toe geweest. Pas in militaire dienst (verplicht, Koninklijke Marine) echt leren zwemmen.
Door de zwemles op school heb ik angst voor water overgehouden. Wij kregen les in Ozebi in Utrecht. Ik vond het vreselijk.
Mijn buurvrouw heeft me zwemmen geleerd. We zwommen altijd in de Vecht. In de zomer iedere dag in de Vecht. Ik weet nog goed toen ik voor de eerste keer met de buurvrouw naar de overkant moest zwemmen en weer terug. Nou dat was een eind hoor. En dan zagen we de ratten langs de oever van het water lopen. En het deerde ons niks. Later zijn we met een groepje het Amsterdams Rijnkanaal over gezwommen. Dat hebben we 1 keer gedaan. Was gevaarlijk om te doen want er stond veel stroming vanwege de schepen. Mijn ouders hebben het nooit geweten.
In de zomer van 1953 begonnen met zwemles, om 7 uur in de ochtend,zwembad in de Waal(Tiel) .Vreselijk vond ik de hengel ,maar ik had snel mijn diploma! Herma Kolk-van t Hof
Denk ongeveer in 1962. Eerst was het ,droogzwemmen, op een soort hoog bankje om de arm en beenslag te oefenen. Daarna uiteraard zoals velen aan de hengel en dan met een kurk om en gaan. Heb diploma's gehaald en heb fijne herinneringen aan de zwemles op donderdagavond en mijn vader ging altijd mee. Gescheiden kleedhokjes. Was wel een hele strenge mevrouw die bij de kleedhokjes stond. Verder heb ik daarna nog veel gezwommen in hetzelfde zwembad. Het Sportfondsenbad te Haarlem. En aan de muur zal ik nooit vergeten daar hing een bord: Niet zwemmen is zielig, zwemmen is zalig. Tineke Boogaard-Smit. (woon nu in Sliedrecht).
Ik was 10..en ging voor het eerst naar zwemles. We moesten onvoorbereid in het water springen..de bodem was ietwat glibberig...ik gleed uit..en ik hoorde de zwemmeester schreeuwen:"laat hem verdrinken"..Sindsdien ben ik bang voor open zee.
Co hovius 15 januari 2021 21:35 Eerste zwemlessen gehad in het Baarnse bosbad rond 1958 . We moesten om 7.30 uur klaar staan om met de oefeningen op het droge te beginnen (buiten) naar weersomstandigheden en temperatuut werd niet gekeken Daarna gingen we oefenen in het een meter bad . Ik voel die klote ijzeren haak nu nog
Jan Bel Ik kan mij niet herinneren dat ik "professioneel" zwemles gehad heb. Leerdam ligt aan de mooie rivier de Linge. Regelmatig ging ik met een groepje vrienden en vriendinnen van de Groen van Prinstererschool naar deze rivier. Hoe het mogelijk was weet ik niet, maar ik herinner mij dat ik voor het eerst de Linge heb over gezwommen spannend hoor! Niet zonder gevaar wand er was best veel scheepvaart en wat was het mooi om aan het reddingsbootje te gaan hangen.
Eind jaren zestig zwemles gehad met aan de haak badmeester Strieker in zwembad Seveningen, het zwembad van Kampen, aan de overkant van de IJssel, in een zijtak van die IJssel. Ouders stonden kleumend op de steiger toe te kijken of je wel weer boven water kwam, als badmeester Strieker je met de haak had ondergedompeld in het donkere IJsselwater. Niet veel later werd het buitenbad gesloten, omdat het water van de IJssel teveel verontreinigd bleek te zijn. Niets aan overgehouden (geloof ik).
Co Hovius 15 januari 2021 22:06 In mei 1958zal ik ongeveer mijn eerste zwemlessen hebben gehad in het Baarnse bosbad. Vroeg in de morgen om 7.30 uur begonnen we met zwemmen op het droge .Naar weersomstandigheden en lage temperaturen werd toen nog niet gekeken. Na een half uur gingen we verder in het een meter bad. Ik zie die klote zwemhaak nog op me af komen.
Rond 1961-62 zwemles in het AMVJ bad in de Vondelstraat in Amsterdam. We gingen lopend vanaf de Bilderdijkschool in de Potgieterstraat. Zwemles met die haak was niet leuk, was gelukkig niet lang nodig, maar was best eng dat ding in je nek. Brrr...
Mijn 1ste Zwemles die ik voor de Geest kan halen was op 01-05-1986 met mijn sch0ol Eltjo Rugge school in Groningen toen werd er alleen gebruikgemaakt van zwembandjes . Ik vond het best wel eng als een jongentje van 6 bij het grote zwembad te staan in het grote zwembad Noorderbad te Groningen die helaas niet meer bestaat het zwembad . Maar na mijn eerst sprong in het diepe van de Zwembad Noorderbad te Groningen was ik toch erg blij dat de zwemles voorbij was en dat ik weer veilig in de zwem bus zat terug naar school .
Mijn oma woonde in Reeuwijk en ik wilde er graag logeren. Wel vele oudere huizen in Reewijk staan op kleine eilandjes. Je moest een bruggetje over om bij het huis te komen. Achter het huis lagen de Reeuwijkse plassen. Om te mogen logeren moest ik dus leren zwemmen. Mijn oom, neef en vader namen mij mee in een roeibootje en zei: wil jij zwemmen leren? en ik zei ja. Dus ze kieperden me zo over boord en toen ik boven kwam zeiden ze me wat ik doen moest. De beste zwemles die ik ooit had kunnen hebben. Terug naar school haalde ik gelijk diploma A en het volgende jaar diploma B. Oh ja ik mocht natuurlijk bij oma logeren maar gek genoeg heb ik nooit meer in de Reeuwijkse plassen gezwommen.
Met de haak leren zwemmen! Een niet erg fijn instrument, maar de zwemlessen hebben zeker hun vruchten afgeworpen. Het was een - voor die tijd - modern overdekt zwembad in Rotterdam Noord. Dankzij de zwemles ben ik gaan wedstrijdzwemmen (jeugd) en waterpolo gaan spelen. Tot vandaag groot liefhebber van zwemmen. Op reis altijd een zwembroek mee!
Wat ik mij kan herinneren dat ik bang was kopje onder te gaan Ben als klein kind bijna verdronken durfde nooit onder te gaan Later op de huishoudschool kregen we zwemles maar mocht nooit in het diepe durfde niet van de startblokken te springen in het water met het idee kopje onder te moeten . Ook op boten ben ik bang dat er wat gebeurd
In 1948 kreeg ik zwemles in het sportbad in Heerenveen. Eerst droogzwemmen op een krukje en daarna aan de hengel met een bus op je rug.Ben nooit bang geweest wanr hr Schuiveling was net een opa Heb 3 diploma,s gehaald en heb altijd graag gezwommem.
Eerst lange tijd oefenen op een bankje aan de rand van het zwembad. Daarna mocht je aan de haak je kunsten gaan vertonen.
Haak.
Ik moest eerst op het droge, een soort bok met bruin leer er op, daarna aan de haak
De eerste zwemlessen kreeg ik van ome Jo van Schijndel in het sportfondsenbad in Schiedam. Hij deed het superleuk! Wij kregen een houten plankje wat wij vast moesten houden en wat ons liet drijven. In de pauze - de laatste 5 minuten - kwam er een jonge badmeester waarvan ik de naam niet meer weet. Hij stoeide met ons en gooide ons in het water. En als het heeeel warm was, werd het dak van het zwembad opengeschoven. Ik denk dat dit rond het jaar 1963 was.
Ik kon al een be3etje zwemmen, zelf aangeleerd tijdens de zomervakantie in Zeeland bij familie. Maar ik voelde mij nog onzeker, bij de eerste schoolzwemles vroeg de bad juffrouw wel wie er al zwemmen kon, aarzelend zei ik dat ik het een beetje kon. Toen moest ik het voordoen, het gevolg was dat ik kurken om kreeg en door moest gaan met oefenen. Na een aantal lessen mocht ik de kurken wegdoen en mocht ik ook het diepe in. Het is al heel lang geleden. Ik meen dat Ma Braun ( 3en bekende zwemster uit die tijd) ook zwemjuf was in de overdekte van Hillergerberg)
Zwemles hadden wij niet. We leerden elkaar zwemmen in het IJsselmeer. We leerden elkaar in het diepe springen in het haventje van Laaxum. Dat ging als volgt. Iemand die dat nog nooit gedaan had stond een tijd op de kade te bibberen uit angst om nooit en te nimmer meer boven te komen. Stel je voor dat er een oude fiets op de bodem lag en je daarin bleef vasthaken met je voet. Maar dan hing er een vriendinnetje in het water te watertrappelen die zei: "Toe maar, er gebeurt niets. Spring maar." Dan nam je uiteindelijk een sprong, plons, kopje onder en voordat je het goed en wel door had, dreef je ook al weer met je giechel boven water. Ja, toen was het hek van de dam. Erin, eruit, springen en plonzen, de hele middag door. Wanneer dan de enige visserman de haven invoer, zwommen we met z'n allen de boot tegemoet. Dan smeet de visser een groot dik touw achter de boot en sleepte de hele kudde kinderen mee de haven in. Hier dreef een dode vis, daar dreef wat olie en we waren niet ziek te krijgen.
Ik moest eerst oefenen op het droge. Daarna mocht ik me kunsten laten zien met een vreselijke haak
Ik kreeg zwemles en ook schoolzwemmen in het plaatselijke Wilhelmina openlucht zwembad bij de haven in Breskens. Als echte bikkel had ik soms zwemles bij tempetaturen onder de 10 graden. Maar de beloning was na afloop een patatje bij de friettent op het terrein van de veerhaven. Ik herinner me de vaste opmerking van de badmeester ; doorgaan met ademhalen.
Mijn schoolzwemmen was nog voor 1955 in het Sportfondsenbad in Amsterdam West. De lessen waren bij badmeester en tegelijkertijd hoofd van het bad dhr. Bakker, een barse meneer, die me aan een hengel in het water dompelde. Het was nogal lawaaiig in dat bad en hij lette ook op de andere zwemmers, die hij met zijn harde stem terechtwees. Het water was niet erg warm, voor mij eigenlijk te koud, of er toen al aan energiebesparing gedaan werd? Ik haalde het zwemdiploma A. Bij een latere gelegenheid moesten we in de Bosbaan van het Amsterdamse Bos 500 m zwemmen. Ook dat heb ik gehaald en ook toen vond ik het water te koud. Mijn zusje en ik waren eens met mijn ouders in dat Amsterdamse Bos en picknickten bij een meertje. Plotseling liep zij naar het water, stapte erin en ging kopje onder. Ik zag het en trok haar meteen aan wal. Sinds die tijd plaagden we haar weleens met de benaming waterhoentje! Een aantal jaren later ben ik met mijn jongere broer in mijn autootje ook naar het Sportfondsenbad gereden, toen hij op de lagere school nog geen zwemles had, want ik vond het belangrijk dat hij kon zwemmen, vermoedelijk omdat dat met mijn zusje gebeurd was. Dhr. Bakker was toen nog steeds badmeester.
Schoolzwemmen was een verplicht dingetje in de jaren 60. Ik kreeg zwemles in het Sportfondsenbad Oost in Amsterdam Oost. Ik vond het maar een akelig oud gebouw wat altijd naar rook als je er naar binnen liep. Eigenlijk best wel raar dat je het nu wel een voorrecht vind dat je in het oudste sportfondsenbad van Nederland hebt leren zwemmen. Het leren zwemmen gebeurde beneden in piswarm water wat dus heel erg leuk en lekker was. Maar als je dan eenmaal wist hoe het moet en je hoofd lang genoeg boven water kon houden werd het tijd om naar boven te gaan in het grote bad. Iedereen had de verhalen gehoord van het akelig grote, diepe maar vooral koude bad. Daar stond ik dan, met knikkende knietjes schokte mijn akelig witte en magere lichaam op het startblok. Ik moest erin maar ik durfde niet. Ik keek nog eens achterom naar mijn moeder die in de kleine kantine stond. Het leek alsof ze zich schaamde voor dat bibberende mannetje. Met alle moed en een schietgebedje besloot ik toch maar die “sprong in het diepe” te wagen. Als ik er aan terugdenk voel ik nog steeds de angst en het koude water dat mij totaal in hun macht hadden. Alles werd zwart voor m’n ogen en ik vergat alles wat ik beneden geleerd had en de bodem kwam dichterbij dan ik gehoopt had. En jawel, daar was ie dan. Met een tik in mijn nek werd ik omhoog getrokken door de man met de haak. Wat een akelig maar toch bevrijdend gevoel was dat zeg. Het heeft nog best wel lang geduurd voordat ik helemaal aan dat diepe koude bad gewend was. Ironisch genoeg werk ik nu al 20 jaar als duikinstructeur in Costa Rica zonder de angst voor koud water.
In de 5de klas van de Herman Gorterschool in Amersfoort kregen wij zwemles. Mijn 1ste sprong in het diepe zal ik nooit vergeten. Ben toen bijna verdronken. Ik ben vanaf die tijd altijd bang geweest. Je zal me dan ook nooit in de zee of open water vinden. Jammer dat daar vroeger geen aandacht aan besteed werd. Ben nu 70 en heb niet het idee dat ik iets gemist heb.
Tja ik heb mijzelf zwemmen geleerd dus later wel diploma gehaald dat wel
In de 3e klas zwemles eerst op een bankje droog . En 5 min later met een band om het 1e bad in misschien 1 m diep . 2e bad was iets dieper met een lijn waar het schuin afliep .naar het diepe het 3e bad met duikplanken . Zonder band maar met de haak .
Toen ik nog klein was gingen we elke zomer op vakantie naar Katwijk, pension "t Waekhuisje", en dan bijna elke dag naar het strand met pa en ma, m'n broer en de hond. Heerlijk. En dan mocht ik de zee in met m'n broer, weet nog dat ik een wit badpakje aan had met blauwe, gele en rode ballen erop. Thuis in Ede heb ik leren zwemmen in het Enkabad, eerst in kleuterbad met een zwemband, dan mocht ik in t 1-meter bad en als ik dat goed kon, zonder band in t "grote bad" dat liep van 1 tot 3 m. En Jaap Sijrier was badmeester, die zat altijd op zo'n hoge stoel. Vanaf 7 jaar mocht ik elke week 's zomers zelf naar 't bad op de fiets. Later heb ik mijn A, B en C diploma gehaald. We hadden geen zwemles op school, alleen gym. Helaas is dat openlucht zwembad er niet meer want de Enkafabriek, waar het koelwater vandaan kwam, is omgebouwd tot woningen. Ik hou nog steeds van zwemmen, in 1978 en 1980 ben ik op vakantie in Kenya bij Mombasa gaan duiken, schitterend ! En in 1984 bij Zuid-Sumatra ook; misschien ooit nog een keer. 🐠🐡🐟🐬😀
Heb zwemles gehad van huis uit. Eerst op een bankje op het droge. Dan een bandje om en die rottige zwemhaak. En dat allemaal in koud water van 14 graden. Ik zwom altijd voor schooltijd. Na het zwemmen dus door naar school. Ik kreeg zwemles in de Papiermolen in Groningen. De zwemleraren (echt alleen heren) waren wel aardig in mijn beleving. Ben van 1948 dus het is een tijdje geleden.
ik heb op vijf jarige leeftijd zwemles gehad in sportfondsen bad oost. Ik moest naar het diepe bad en zwom met kurken in de eerste baan. Het zwembad had in die baan een rooster op d bodem .Ik vond dat donkere vlak onder water niet prettig, de toenmalige badmeester met bril en een muise kop vond dat ik me niet moest aanstellen .Hij duwde mij met de beroemde haak kopje onder en trok mijn naar het rooster. Ik heb weken niet durven zwemmen en moest weer naar het ondiepe bad. IK wel mijn diploma's gehaald bij een bad juf ,maar heb als kind altijd om het rooster heen gezwommen.
Buiten zwemmen in Zevenaar in natuurzwembad de Breuly. Er is nu niets meer van over uit die tijd. In het ondiepe had ik zwembandjes, maar in het diepe kwam de haak. Het ergste was nog de kou. In mei was het water slechts 12 graden. Ik zwom alsof ik een olympische medaille moest halen want dat was de enige manier om de kou een beetje te kunnen verdragen. Die medaille kwam nooit. Wel die van de zwemvierdaagse die ik zwom nog voordat ik mijn officiële A dieploma had.
Zwemmen bij zwemclub DKR in het buitenbad de Kromme Rijn in Utrecht. Jaren daar gezwommen en later zelf badjuf geworden. Dat wilde ik al als kind.
ook ik heb zwemles gehad, in de jaren 80, eerst gewoon prive zwemles in het zwembad van de Veluwehal in Barneveld, We hadden een zwemjuf, juffrouw Jos (kwam uit het zelfde dorp als waar ik van daan kom) in 1985 en 1986 ook schoolzwemmen, met de hele klas in de zwembus vanaf school (de hoeksteen in Voorthuizen) naar Barneveld, mijn moeder ging mee, net als de juf school, en ook hier had ik les van Juffrouw Jos, ik ken de haak ook nog steeds, we kregen eerst les in het kleuter/pierenbad, en als we dan van onze watervrees afgeholpen waren, mochten we naar het diepe 25meter bad. Daar heb ik zeker in het begin wel moeite mee gehad, door zuurstof gebrek werkte mijn rechterlichaamshelft niet mee, en kon ik mijn benen moeilijker met het zwemmen gebruiken, waardoor met de rugslag vaak mijn onderlichaam naar boven dreef en mijn gezicht juist onderwater raakte, waardoor ik op dat moment in paniek raakte. Omdat mijn moeder als begeleidster met mij mee zwom, kon die het paniekerige wel weg krijgen, op een manier, die nu in deze tijd niet meer mag, een flinke pets tegen mijn hoofd, en ja dat werkte heel effectief. Daarna heb ik in 1986 mijn zwemdiploma gehaald, in 1993 heb ik afgezwommen voor b, echter omdat ik met onderwater zwemmen niet mijn hele lichaam onder water kon houden (ik bleek later een spierziekte bij het zuurstof tekort te hebben, waardoor mijn lichaam vanaf mijn middel deels verlamd is) ben ik alleen maar op het punt onderwaterzwemmen gezakt (ik zei later ook, ik heb 7 meter in rondjes gezwommen, want ik kon wel onderwater komen, alleen met het proberen om mijn hele lichaam onder water te krijgen, zwom ik alleen maar rondjes.) mijn eerste reactie toen ik hoorde dat ik op dat punt gezakt was, is flauw, jullie weten dat jullie te maken hebben met mensen die een beperking hebben, hou daar ook met het examineren voor het zwemdiploma rekening mee. Later nog best veel gezwommen, ook in wedstrijd verband, na mijn 26 ste niet meer in wedstrijd verband, wel af en toe recreatief.
De zwemleraar had me al opgegeven. Een vriendin van mijn moeder heeft me leren zwemmen. Zij had geduld en ze kwam vaak zwemmen als ook onze klas in het zwembad was. Een zwemdiploma dat is er nooit van gekomen, maar dat doet er niet toe. Door haar geduld kan ik zwemmen als een otter en dat doe ik nog steeds, in zee.