Huistelefoons beginnen langzaam uit te sterven: iedereen heeft tegenwoordig wel een mobiele telefoon. Een wereld van verschil met hoe dat vroeger was en telefoons nog relatief nieuw waren.
Weet jij het nog?
De draaischijf
De grijze PTT-telefoon met draaischijf: menig gezin had hem vroeger in huis staan. En invoeren van een telefoonnummer duurde tergend lang en als je een nummer verkeerd koos, dan moest je helemaal opnieuw beginnen, wat nogal tot wat frustratie leidde. Deze telefoon rinkelde trouwens zó hard dat het hele huis meteen rechtop zat als er iemand belde.
Antwoordapparaat met cassettebandje
Het toppunt van moderniteit was wel als je een antwoordapparaat had die aangesloten was op een cassettebandje, waar de berichten van mensen op bewaard werden. Als je niet thuis was, kon iemand hierop inspreken waarom hij of zij belde en vanaf welk nummer, want je kon natuurlijk niet zien welk nummer er gebeld had. Nu zie je gewoon op je mobiel van wie je een oproep gemist hebt.
De telefoon met draad
Stiekem met je liefje bellen, dat ging vroeger niet. Ieder huis had maar 1 telefoon en die hing op een centrale plek in huis, waardoor iedereen kon meegenieten van je telefoongesprek. Vaak probeerde je het draad wel zo ver mogelijk te rekken en in het verste hoekje te zitten, of bijvoorbeeld op de trap. Als je pech had, was er nog een telefoon in huis en kon je vervelende broertje of zusje daar stiekem meeluisteren.
De telefooncel
Telefooncellen, ANWB-palen of openbare telefoons in een café: het is allemaal verleden tijd, maar vroeger waren het echte levensredders. Even naar je ouders bellen dat je later thuis zou zijn deed je vanuit de telefooncel of andere openbare telefoon waar je met kwartjes moest betalen. Namen ze niet op, dan had je pech, want terugbellen konden ze niet. De telefooncellen stonken vaak naar urine en de hoorn zelf was ook behoorlijk smerig van alle oren waar hij al tegenaan had gezeten. Vaak hing er in de cel een telefoonboek, maar dan was preciés die pagina die je nodig had er weer uitgescheurd.
Handige opties
Vroeger zat er geen weer-app of nieuws-app op de telefoon zoals we nu op onze smartphones hebben. Of toch wel? Je kon 002 bellen voor de tijd en 003 voor het weerbericht van die dag. Hartstikke handig! Kostte wel geld natuurlijk (en veel ook, want bellen was vroeger nog hartstikke duur).
Telefoonnummers onthouden
Omdat je vroeger geen contactenlijst in je telefoon had, kende je de meeste telefoonnummers helemaal uit je hoofd. Die van je ouders, je oma en je beste vriendin kon je zo opdreunen. Ook was het handig om het centrale nummer te kennen waar je andere telefoonnummers kon opvragen. Tegenwoordig kunnen we nog maar net ons eigen nummer onthouden.
Inbellen op internet
Later kwam ook het internet en waren de telefoons inmiddels draadloos (maar nog wel zwaar en groot). Maar internetten en bellen tegelijk? Nou, dat was geen optie. Internetten deed je namelijk via de telefoon, en je moest eerst ‘inbellen’. Dit duurde vaak minimaal een halve minuut en ging gepaard met een vreselijk schel geluid. En als er iemand op internet zat, kon er in die tijd dus ook niet gebeld worden. Verwachtte je vader een belangrijk telefoontje en zat jij stiekem op het web te surfen, dan kon je de wind van voren krijgen.
Meer blogs:
Reacties 20
Ik herionner mij idd nog de draaischijf telefoon , mocht ik niet aankomen uiteraard :) , en ja Abba was mijn Band in de jaren 70 Eagle was mijn favoriet
Ik weet nog eind jaren 50 waren wij samen met de veearts de enige in de straat die een telefoon hadden. Hij zat naast de voordeur. ik was nog te klein om er bij te kunnen.
Ik weet alles van deze telefoons. Ben in 1959 begonnen op het leerlingstelsel van ptt telefoon. Heb heel veel van die telefoons bij klanten geïnstalleerd en soms storingen verholpen, Het grote voordeel van die telefoons was dat alle technieken zichtbaar waren. Mocht er iets niet functioneren dan kon je visueel die storing opzoeken en oplossen. Vergeet niet dat er die tijd soms een wachttijd bestond van soms meer dan een jaar om een aansluiting te krijgen. Er waren alleen wand en tafeltoestellen verkrijgbaar in de klaren zwart, wit en grijs. In Woerden werd toen de eerste telefoonwinkel geopend en werden de keuze mogelijkheden vergroot. Mijn gehele langdurige opleiding is qua kennis niet meer relevant. Van de nieuwe technieken weet ik niets van. Ben alleen een gebruiker. Waar is de tijd gebleven dat bij ons in de Zonstraat alleen de slager een telefoon had die wij in geval van nood mochten gebruiken of door hen werd gewaarschuwd.
De zwarte telefoons ken ik nog,bij de buren hadden ze zo'n ding aan de muur,als je wou bellen of gebeld werd moest je daar naar toe.Op kantoor in 1967 had ik een zwarte telefoon op het buro.
volgens mij is de afbeelding met de ptt wandtelefoon prinses Beatrix.
Ja, dat was ook het eerste dat mij opviel Henny Coster! Zonder twijfel prinses Beatrix !!! Vreemd dat dat niet vermeld wordt en de bron. Dat is toch verplicht bij foto's? Copyright?
de gelijkenis viel mij ook op.
Midden jaren 60 kregen wij onze eerste telefoon, omdat mijn vader bij de politie was. Het lichtgrijze tafelmodel, de T 65. Ik weet zelfs het nummer nog, 1297, slechts 4 cijfers! Het toestel had meerdere mogelijkhedem, zo konden inkomende gesprekken op het politiebureau op ons huis overgeschakeld worden, wanneer mijn vader telefoondienst had na sluitingstijd van het bureau. Of naar het huis van een collega. Om die reden hadden we ook twee toestellen, één boven naast mijn vaders bed, voor in de nacht. Tja, de politie moest, toen ook al, altijd bereikbaar zijn. Ik herinner me nog een keer, dat mijn vader weggeroepen werd naar een ernstige aanrijding. Daar ging hij op de motor met zijspan! ik hoorde als kind het geluid steeds verder wegsterven...... Het vroor dat het kraakte. .Toen hij veel later terugkwam, hingen de ijspegels aan zijn wenkbrauwen en neus. Mijn moeder had natuurlijk al snel hete koffie en een gebakken ei voor hem. ja ja, de echtgenote was in die tijd ook een beetje "in dienst".
De telefooncel daar gingen we vaak in de schoolpauze naartoe om het geld-terug-bakje leeg te halen. Veel mensen vergaten hun geld eruit te halen.
Eind jaren vijftig hing er bij ons in de gang een zwarte bakelieten wandtelefoon met draaischijf en niet-uittrekbare draad op een hoogte van circa 1.70 meter. Mijn broertje en ik konden daar als kleuters natuurlijk niet bij, afgezien van het feit dat zulks voor ons natuurlijk strikt verboden was. Het was trouwens geen lolletje in de winter want in een huis met enkelsteens-muur was het in de hal niet te harden. Mijn ouders hielden de gesprekken in het donkere seizoen dan ook kort. Wat ik niet vergeet is dat mijn oma, die nog net in de negentiende eeuw was geboren, het zwarte gevaar niet wilde aanraken. Volgens haar kon je er, gezien de kabel die verbonden was met het stroomnet, een flinke schok van krijgen. Ze durfde pas weer een telefoon aan te raken toen in de jaren zeventig de kunststoffen exemplaren op de markt verschenen.
Wij waren eind jaren 50 de enige in de portiek van onze flat die een telefoon hadden. Zo'n zwarte die in de gang hing. Mijn vader werkte in de storingsdienst en die werd dan gewoon thuis gebeld, ook 's avonds. De buren kwamen dan bij ons bellen of gaven ons telefoonnummer aan de beller die voor hen belde. Natuurlijk werd dat eerst netjes gevraagd. Dat mocht. Dan werd gebeld en moesten mijn zusje of ik de buurvrouw halen, die op het telefoontje wachtte. Vervolgens mochten we niet in de gang komen om de buurvrouw/man privacy te geven. Er hing een spaarpotje bij, zodat je uit beleefdheid daar wat muntgeld in kon doen.
De tijd gaat snel 🤗
We kunnen niet meer zonder de WiFi
Wij kregen thuis pas enkele jaren voordat ik trouwde telefoon, dat was een grijze met draaischijf zoals iedereen die destijds bijna wel had.. uitzonderingen daargelaten want bij mijn toenmalige vriend hing nog een zwarte bakelieten wandtelefoon in de ging aan de muur.. toen ik er ging wonen kregen wij een grote staande grijze telefoon met meerdere knoppen om door te verbinden naar boven of naar de loods.. of je kon tegelijk iemand anders bellen, door op een andere knop te drukken, om zo overleg te plegen wen weer terug te gaan naar het vorige gesprek. wij hadden dus 3 toestellen, er zat zowel een draaischijf op als diverse drukknoppen. een hele fijne telefoon vonden wij altijd, alleen jammer dat er toen nog heel vaak, overduidelijk, werd meegeluisterd, we hoorden altijd mensen op de achtergrond met elkaar praten en iemand hoesten of zuchten of men liet iets vallen op de afdeling luistervink.... dat was heel erg irritant en pas als ik riep dat ze nu maar eens moesten stoppen met afluisteren dan werd die éxtra'verbinding' verbroken. en kon je weer rustig en ongestoord praten met iemand.... maar de telefoon op zich was gewoon super.
ook mijn ouders hadden in mijn in mijn kinderjaren een telefoon met draaischijf en aan een draad
Ik was vroeger de 008 van vooral mijn ouders. Alle telefoonnummers de lokale middenstand, scholen, werk van mijn ouders, broer, zus, buren, oma’s en alle ooms en tantes waren opgeslagen onder mijn hersenpan. 1x het nummer zien betekende directe opslag in het geheugen.
Vroeger broer of zussen plagen die op een telefoontje van hun geliefden wachtten. Met het draaien van een bepaald nummer kon je toen je eigen telefoon (met draad dus…) laten rinkelen. 🤣
Wij hadden vroeger niet eens telefoon. Je moest naar een telefooncel. Of bij buren die wel een telefoon hadden bellen. Daar kon je in de winter best een poosje staan kleumen. Of op je werk bellen naar je vriendje. Dan zaten ze daar ook op te reageren. Pas toen mijn man een functie kreeg waar hij dag en nacht bereikbaar moest zijn kregen we telefoon. Kom daar nu maar eens mee. Kunnen ze zich niet meer voorstellen.
[…] Telefoons door de jaren heen: herinner jij het draad nog? […]
[…] Telefoons door de jaren heen: herinner jij het draad nog? […]