Toen wij in 1953 gingen verhuizen naar een groter onderkomen was ik als een kind zo blij dat ik, naar zeggen van mijn ouders, een eigen slaapkamertje zou krijgen in plaats van met mijn zuster in een stapelbed op een kamer.
Groot was de teleurstelling toen bleek dat dit onderkomen zich op de zolderverdieping bevond. Om precies te zijn op de vliering onder de balken van het dak. Na het bestijgen van 3 trappen moest ik slalommend langs allerlei opgeslagen rommel, om bij mijn “slaapkamer” te komen. Die was van de rest van de vliering afgescheiden door een gordijn wat mijn vader er had opgehangen aan een roede. Armoedig zou de betiteling tegenwoordig zijn.
Tegenwoordig zou je als kind ernstig bezwaar maken, maar in die periode leefde je nog in een tijd dat je tevreden was met alles. Ik was destijds een fervent amateur radiobouwer en had via een klein bouwpakketje een zendertje gebouwd. Daar kon je dan via een koptelefoontje diverse zenders mee ontvangen als je de goede frequentie wist te vinden. Het luisteren naar Veronica was een sport, die je met veel kunst en vliegwerk tot een goed einde kon brengen. Diep onder de dekens gekropen luisterde je dan naar de allerlaatste hits. ‘s Zomers was het warm onder die hanenbalken, maar ‘s Winters ijskoud. Ik herinner mij nog wel dat als je midden in de winter wakker werd je adem vastgevroren zat aan de dekens. Ik heb een aantal jaren op zolder moeten slapen, maar heb daar toch goede nostalgische herinneringen aan. Het was nu eenmaal de tijd van roeien met de riemen die je hebt en ondanks het feit dat mijn ouders het niet breed hadden hebben ze altijd getracht het beste voor hun kinderen te verwezenlijken. Daar ben ik ze nog heel vaak heel dankbaar voor. Slapen op zolder hoorde daar nu eenmaal bij.
Meer blogs:
Reacties 5
Ik herinner me, dat ik thuis een normale maat slaapkamer had, maar toen het kleinste kamertje op die verdieping leegkwam, wilde ik heel graag daar slapen, tot verbazing van iedereen "want die is zo klein", maar dat vond ik juist zo knus en ik hield van een schuin dak. Toen ik klein was, ben ik weleens in de diepe kledingkast vsn m'n ouders gekropen. Daar was het wel heel donker, maar ook echt mijn plekje...
ik was er toen nog niet
Ik ben in 1953 geboren.
Mijn vader was handig, wat hij zag kon hij maken. We verhuisden naar het huisje naast ons, (het was een blok van vijf arbeiders huisjes) dus de uitleg was hetzelfde. Mijn vader (zoals hij in het andere huisje had gedaan) verdeelde de zolder in drie ruimtes, twee voor mij broer en mij en een voor hun, de ouders. Deuren waren er niet. Hij maakte kastjes met schuifdeurtjes aan een kant, bedden werden aan het schuine dak getimmerd. We hadden een pot op het stukje zolder wat over was, daar moesten wij onze behoefte in doen als we moesten plassen want de w.c. was buiten, in de schuur. Maar mijn broer en ik hadden onze eigen kamer!
In dit jaar 1953 werd ik gebooren o