Aan kinderen wordt altijd gevraagd: “Wat wil je worden als je groot bent?”. Er is geen kind dat antwoordt:”Ik ben toch al iemand, oma!”. Nee, de kleine jongens en meisjes van deze tijd hebben eigenlijk nog dezelfde dromen als wij vroeger, ondanks het feit dat we toen veel minder keuze hadden.
Jongens kozen vooral spannende beroepen, zoals: brandweerman, piloot of piraat (alhoewel ik niet veronderstel dat dit een beroep is). Meisjes vielen meer voor de vakken als: verpleegster, onderwijzeres, stewardess en zelfs filmster of prinses. Er zou toch geen kind denken aan het vak van betonvlechter of rattenbestrijder? Toch zijn er een heleboel beroepen, waarvan je je afvraagt of de mensen die deze uitvoeren ooit hun droom hebben nagejaagd of dat ze er in verzeild zijn geraakt.
Beroemd worden
Beroemd willen worden was in die tijd nog niet zo’n optie, het speelde nog niet zo’n belangrijke rol. Dat is tegenwoordig wel anders, gezien het aantal auditieprogramma’s op tv, en de invloed van sociale media. Jongeren dromen van beroemd worden bijvoorbeeld in de muziek en veel geld verdienen, bijvoorbeeld als deejay, en dan net zo rijk worden als Tiësto.
Rijk worden staat hoog in het vaandel. Dit streven staat hoger op de lijst dan gezond blijven en gelukkig zijn. Want hoe zou je immers gelukkig kunnen zijn als je niet veel geld verdient en weinig vrije tijd hebt……
Moeilijke keuze
Het valt niet mee om als puber al een keuze te moeten maken welke richting je uit zult gaan. In een vroeg stadium een profiel kiezen dat past bij jouw capaciteiten en interessen. Veel jongeren hebben nog geen idee welke kant ze uit zullen gaan en het scala aan mogelijkheden maakt het nog eens extra moeilijk. Dat er dan later vaak van studie geswitcht wordt is een veel voorkomend feit. Maar als er in de toekomst gewerkt moet worden tot het zeventigste jaar of langer, hebben zij nog tijd om het een en ander uit te proberen en ertussen wat sabbaticals te nemen.
Enerzijds fijn al die keuzemogelijkheden, anderzijds lastig omdat dit het leven soms zo onoverzichtelijk maakt.
Ik ben benieuwd naar reacties: wie heeft er echt zijn/haar dromen kunnen najagen of zou je, als je nu een jongere was, een heel andere keuze maken?
Meer blogs:
Reacties 17
Als kind op de lagere school was ik van plan later moeder te worden. Van een hele kudde kinderen. Het leek me zo ontzettend gezellig om een gezin te hebben waar ik dan een onderdeeltje van zou zijn! Een man die hoefde ik daar niet bij, daar had ik slechte ervaringen mee. Mijn kinderwens raakte voorbij toen mijn oma te vaak in geuren en kleuren vertelde over haar afschuwelijke bevallingen. Na die tijd was ik vastbesloten van plan archeoloog worden. En als dat niet zou lukken bibliothecaresse. Of magazijnmedewerker. Dat leek me ook hartstikke leuk. Omdat ik zeer ordelijk was had dat wel bij me gepast. Het is allemaal niks geworden. Onze toekomstplannen werden bij ons thuis standaard met "nòh, da's niiiiiiks" betiteld. Met opgetrokken neus en kwaaie blik werd dat je gezegd. Je mocht alleen worden wat pa wilde dat je werd. Dus bij de bank, op het gemeentehuis of in de ijzerwarenwinkel. We moesten slaven blijven snap ik nu pas. En de slavernij op de boerderij is het ook geworden. Geld verdienen was niet nodig werd je gezegd. Want je kreeg kost en inwoning en werkkleding. Weg kon je niet want geen geld en geen zelfvertrouwen, dat was wel uit je gevloekt en gescholden en gedreigd. Grote goedheid, hadden we maar hulp gehad destijds. Maar ja, we konden bij niemand terecht. Als je je mond opendeed dan was je nog lang niet jarig.
Dat is wel een heel triest verhaal, Fia!
Ik hoop echt dat je in een volgend leven meer liefde, vrijheid en mogelijkheden krijgt, Fia. Uit al je reacties blijkt dat je geen gemakkelijk leven hebt gehad.
Wat verdrietig! Hopelijk kun je alsnog iets gaan doen of proberen, wat je graag wil of belangrijk vind, al is het als hobbie.
Ik wilde steeds weer iets anders worden; Allereerst boer op een ouderwetse boerderij, sinds een rondleiding door een mijn wilde ik mijnwerker worden, of fietsenmaker, of creatief met bloemen en andere manieren, schrijfster, tekenaar, tuinder, bij de uitruk van de brandweer... Doordat ik niet goed kon leren, is het dat niet geworden, maar wel heb ik veel kunnen doen in mijn vrije tijd , waardoor ik toch dingen kon doen voor mezelf of anderen, waardoor ik een inhoudsvol leven kreeg en nog heb.
Crayenesterschool 3e klas naar Zweden!
Omdat ik vroeger op de lagere school zoveel slaag heb gehad van schoolbeul meester Ras ben ik de onderwijsbegeleiding in gegaan om te laten zien dat het ook anders kan
Zo gaat dat dat er tijdens het lezen van reacties, en ook de schrijvers van de redactieleden, van alles door je hoofd gaat. Bijvoorbeeld dat kinderen voor de klas werden gezet en bespot als ze even iets niet begrepen, ze naar een lage klas werden gestuurd als ze een rekensom niet helemaal goed hadden, geschopt werden door meester Vorsteveld als ze ‘de gang op moesten’ (een vreselijke vent… die als excuus maakte dat hij in de oorlog aan de andere kant van wereld ergere dingen had meegemaakt…..), met gymnastiek mochten de minder lenige kinderen niet meedoen met de spelletjes….and so on. De meeste meesters en juffen van die tijd waren niet de makkelijksten; er waren dan ook heel wat kinderen die het heel zwaar hadden in hun/deze lagere schooltijd. Vooral de kinderen die in de ‘dommengroep’ zaten. Dat waren de kinderen die wat minder goed konden leren en altijd als voorbeeld werden gesteld hoe het niet moest. De klas werd in tweeën gedeeld en daar hadden de kinderen die beter konden leren voordeel bij. Die mochten zomaar de klas uitlopen om naar het toilet te gaan, melk uitdelen, het bord schoonmaken, noem maar op. De kinderen uit de ‘dommengroep’ werden op school dan ook vreselijk gepest en mochten niets. Ik twijfel er geen moment aan dat die dat nog lang hebben meegedragen in hun leven. Hóe bedenk je ook zo’n deling……. Maar gelukkig zaten er kinderen tussen die zogenaamde ‘laatbloeiers’ waren en in hun leven en studie meer dan goed slaagden, arts of hoofdverpleegkundige werden. Ach ja, de schooltijd was in die tijd meer dan bijzonder en dat is héél zacht uitgedrukt. En dat gaat dus door je hoofd tijdens het lezen van artikelen van de redactie ed :-) Ik ben heel benieuwd wie zich dit alles nog herinnert……
Wilde vroeger BANKROVER worden!!
Wist al gauw wat ik wilde worden. Mijn vriendin had een gehandicapte broertje. Vond het leuk met hem om te gaan. We maakten mer z'n drieën veel lol. Ben later kinderverxorgster geworden. En heb op lendensteun es prachtige jaren gehad.
Verhalenverteller; schrijver, van jongs af aan. Afijn, ik werd meester en toen communicatie-deskundige. Ach ja, kwam van dat gel*l toch nog iets terecht. En als gepensioneerde bracht ik het nog tot radiomaker en stadsgids.....
Ik was 4 jaar en myn Moeder deed my op gymnastiek, toen ik 12 was na school repeteerde ik achter de Concert zall in Haarlem, draadlopen en trapeze, toen ik 16 was vertrok it met een hondennummer en werkte door Europa , Turkye , Israel en in 1958 had een contarct met Ringling Bros Barnum en Bailey circus, dus af naar Amerika , dus als een kind wist ik dat ik circus artist zou worden. ben nu 84 jaar en woon in de staat WA, doe geen trapeze of hoog draad meer, maar bowl we 2 keer in de week met een bowling league , Yvonne ( van der Gracht )
Ik wilde profvoetballer worden, dat is bijna uitgekomen.
Wat leuk om te lezen, al deze verschillende en soms bijzondere beroepen. Zelf wilde ik vanalles worden; boer op een ouderwetse boerderij, mijnwerker, schrijver en tekenaar, bloemenwinkelier of iets creatiefs met bloemen, een poppentheater beginnen en/of een poppenatelier, fietsenmaker en toen ik zag dat mijn klassejuffrouw bij een verjaardag op school op een gebakje werd getrakteerd, wilde ik natuurlijk schooljuffrouw worden../.
In mijn kindertijd had ik geen keuze. Ik kom uit een arbeidersmilieu en het was toen gebruikelijk, dat meisjes naar de huishoudschool gingen. Niets mis mee maar ik wilde meer. Omdat ik en schipperskind was met wel lagere school, Kreeg ik pas op 16-jarige leeftijd, toen mijn vader een baan aan de wal zocht, de gelegenheid te gaan leren. Waar ik gretig gebruik van maakte. Naast mijn 5 daagse werkweek. (want je moest bijdragen aan het huishoudgeld), heb ik avond mavo/havo gedaan, Engels en Secretaresse opleiding Schoevers maar dat was niet wat ik echt wilde. Ik werd niet gemotiveerd, gestimuleerd. Ik mocht niet boven de middelmaat uitsteken… maar ben tot mijn 30e opleidingen blijven volgen, Psychologie, Filosofie, Recht, om te zien waar mijn interesse lag. Allemaal niet afgemaakt. Ik bleef zoekende… Uiteindelijk ontdekte ik mijn talent voor schrijven, fotograferen. Daar lag, ligt mijn passie. Hiermee ben ik gelukkig en… klussen, meubelen restaureren etc. waarmee ik ooit een prijs won in een Beste Klusvrouw Van Het Jaar Wedstrijd. Tot verbijstering van mijn ouders, kon ik beter omgaan met een boormachine, zaag en ander gereedschap dan met naald en draad. Jammer, dat ik en velen met mij, hun kansen hebben gemist. Ik verwijt het mijn ouders niet. Zij waren een product van hun tijd, in een keurslijf geperst. Voor mij is het goed gekomen, gelukkig.
Astronaut of filmregisseur. Uiteindelijk uitgever geworden EN scriptschrijver. Ik produceer ook (korte) films, dus redelijk gelukt :)
ik stond er nooit bij stil wat ik later wilde worden, ik wilde alleen maar zelf kunnen vliegen zodat niemand mij kon pakken, vliegen als een vogeltje..