Ik werkte als receptioniste in Motel Alkmaar (1975) en daar hadden ze nog een hele oude Telefooncentrale met van die pluggen. Voor elke kamer en afdeling een aparte ingang in het bedieningspaneel.
Doorverbinden
Het was een ware kunst om al die lijnen uit elkaar te houden als het druk was. Hotelgasten die een buitenlijn wensten, dat waren dan 2 snoeren. De chef-kok die iemand van kantoor wilde spreken, interne lijnen. Een beller die via een buitenlijn vroeg naar een hotelgast. Op drukke momenten was het een soort breiwerk. Een enkele keer ging het weleens mis natuurlijk en dan had je zomaar 2 hotelgasten met elkaar verbonden, hilarisch of pijnlijk.
Geintje
Je kon met dit systeem ook weleens een grapje uithalen, net doen of er een telefoontje van buiten kwam en dan intern doorverbinden. Zo ook op een zondag toen de souschef dienst had, deze collega was nogal gevoelig voor eer. Samen met een kelner bedachten we een geintje. Er was in die tijd een radioprogramma waarbij ze mensen belden die op zondag werkten. Mijn collega die in het complot zat kon de stem van de radiopresentator goed nadoen en liet mij de verbinding maken met de keuken. Hij interviewde de keukenprins uitgebreid over het werken op zondag, maar ook over zijn favoriete recept etc. Hij sloot af met de mededeling dat het interview een half uur later zou worden uitgezonden.
De kok kwam na het telefoongesprek met rode konen de keuken uit en deelde ons enthousiast mee dat hij zo op de radio kwam. Hij snapte wel dat hij hiervoor was gevraagd want men was tenslotte altijd zeer tevreden over zijn kookkunsten. Het was niet zo druk dus konden wij bij de receptie de radio aan zetten. Toen het programma begon werd hij ietwat nerveus. Echter, er werd iemand anders aangekondigd voor het interview, hij was verbaasd en zei dat hij er niets van begreep. Op dat moment imiteerde mijn collega nogmaals de stem van de presentator waarbij hij zei: “Dat is nu toch ook een tegenvaller”. De souschef keek hem aan terwijl iedereen probeerde zijn lachen in te houden. “Wat een rotstreek” was zijn reactie en hij verdween weer in de keuken.
Monteur nodig
Omdat dit soort centrales bijna nergens meer in gebruik waren was er ook bijna geen monteur die reparaties kon uitvoeren. Als er een storing was moest er dan ook ergens uit het land iemand komen om het te verhelpen. Niettemin duurde het nog een aantal jaren voordat er een mooie nieuwe telefooncentrale kwam. Toch kijk terug op deze nostalgie met weemoed.
Is er iemand die ook met zo’n centrale heeft gewerkt? Ik ben benieuwd!
Meer blogs:
Reacties 3
Heerlijke herinneringen aan mijn eerste vriendje, die bij de marine zat op de Parklaan in Rotterdam en daar gesprekken moest aannemen tussen mijn bezoekjes door💘👍👏🙏🤩
Wat leuk bovenstaand verhaal. In de serie "Little |House on the prairy" was een scene, dat er net tlelefoon was en de persoon die de lijnen moest doorverbinden, stond alle gesprekken af te luisteren, tot men hierachter kwam en ze dit de telefoonlijn opeens terugkreeg/terughoorde...komische reactie.
Henny Soumang Geboren in 1946 ! Als 16 jarige mijn eerste baantje bij de krant De tijd/maasbode als assistent van de secretaresse en telefoniste ! In die tijd heel wat uit gevoerd met die ouderwetse telefoon centrale!! Die lijnen raakten regelmatig door elkaar! Jaren in Den Haag en Brabant gewoond uiteindelijk terug in Rotterdam en nog steeds met veel plezier! Zou het leuk vinden als er nog klasgenoten zijn uit mijn tijd 1952 tot 1960