Vele zomers gingen wij met het hele gezin op vakantie richting de Costa Brava naar het badplaatsje Platja d’Ara. Daar had een bevriende dierenarts van mijn vader een huis. Wij huurden het huis ernaast, in totaal 4 volwassen en 7 kinderen. Er liepen ezeltjes op het strand waar je voor een paar peseta’s een rondje op kon rijden, er was een kermisje en het allerleukste we mochten iedere dag een ijsje eten!
Met 6 personen meer dan 16 uur in de auto, wat een pret! We hadden een Volkswagen variant. Pa achter het stuur, ma ernaast, op de achterbank mijn broers en mijn zusje en ik zaten daarachter op een soort verhoogd bankje. Een volle bak dus.
De koffers gingen op het dak onder een oranje zeil weggemoffeld. Achter de auto hadden we ook nog een bagagewagentje op 2 wielen, daar zat de boot in! Je kunt het je nu niet meer voorstellen, maar het leek wel een kleine volksverhuizing. Nu zou ik zoiets nooit meer doen. Ik heb gewoon nu nog medelijden met mijn vader. Werkte het hele jaar keihard als dierenarts moest hij ook nog op vakantie naar Spanje!
Ik weet nog goed dat wij nog half slapend vertrokken. Mijn moeder zorgde voor het eten en had altijd de lekkerste gehaktballetjes de avond van tevoren gebraden en ook genoten we van gekookte eieren.
Onderweg stopten we altijd wel een keertje om iets – museum of kasteel – te bezoeken, dat moest van mijn vader. Ik kan mij ook niet herinneren dat we onderweg ergens stopte om te slapen dus denk echt dat hij in een ruk naar Spanje reed. Bij navraag bij mijn broers en zus blijkt dat we in 2 etappes reden en in Tournus stopten. Ook gingen we regelmatig met de autoslaaptrein van Den Bosch naar Perpignan en reden het laatste stukje. Ik ben blij met deze aanvulling.
Ik ben ook benieuwd naar jullie vroegere vakantieherinneringen. Deel je herinneringen in de reacties!
Meer blogs:
- Op vakantie naar het buitenland. Welke herinneringen heb jij aan de camping?
- Beschermen tegen de zon, zo deed men dat vroeger
Reacties 9
Medelijden met je pa is niet nodig hoor! De resultaten van zijn inspanningen zijn positief!
Inderdaad Pa die 3 dagen achter het stuur zat genoot ervan
Het plaatsje heette Platja d’Aro.
Idd! De schrijfster zal het nu niet meer herkennen met winkelstraten en hoge gebouwen :-( De ezeltjes zijn er misschien nog alleen in et binnenland. Ik kwam met mijn ouders sinds 1966 aan de Costa Brava, meer bepaald bij de baai van Aiguablava vlakbij Begur.! Fantastische herinneringen en veel internationale contacten opgedaan. Nu kom ik er nog steeds, want het blijft een mooie streek, vooral het binnenland!
Platja d'Aro , Platja de Pals , Estartit , zo veel zomervakanties geweest, alleen of met vrienden . Meestal alleen , maar al bij het opzetten van mijn tentje contacten maken , het grote voordeel van een Camping . Zou het eigenlijk zo weer willen , maar is met de auto in je eentje zo duur geworden , toen was vliegen veel duurder.
Ja, ik kwam ook nog wel eens ergens in die dagen. Ameland vond ik altijd erg leuk en knus en Limburg ook. Italie was zeer interessant en niet vanwege de Zon maar omdat het een groot open lucht museum is ! Verder Noorwegen, Schotland, IJsland en ……… in 1980 van Los Angeles naar Alaska, maar dat was na mijn schooltijd. Van 1997 tot 2000 in Ierland gewoond en gewerkt en vanaf September 2000 in Australie. Van Dublin naar Schiphol, San Francisco, weer Los Angeles, Auckland Nieuw Zeeland waar we zes weken door heen zijn gereisd. Tegenwoordig woon ik in Queensland, Australie en zou toch graag weer wat meer van de Wereld willen zien. Warme Groeten, Jan, Ipswich, Australie
Van 1968 tot en met 1974 met de trein!! op vacantie geweest naar de Costa Dorada 40 km boven Barcelona. Toen hebben we mooie herinneringen gemaakt voor de rest van ons leven. In die tijd werd er nog met stoom gereden van Toulouse tot de Spaanse grens. In de ochtend kwam je langs de Middellandse Zee door tunneltjes en dan leerde je heel snel de ramen dicht te doen want stoom is mooi maar de vette walm van de stoom was heel smerig. Toen was Spanje nog echt heel katholieke met strengere normen en waarden. Bij het verlaten van het strand stond er vaak een agent (Guardia Civil) die toezicht hield dat mensen gekleed het dorp in gingen. Bij het bezoek van het klooster en de kerk van Montserrat moesten vrouwen ook de boven armen bedekt hebben maar daar werd een doorzichtig nylon shawltje al geaccepteerd. Op ander gebied waren normen en waarden ook anders: ik heb er bij gestaan dat levende kippen werden verkocht. Toen een vrouw zo een levende kip had gekocht; werd na de koop als service de kip aan de kop gepakt en twee keer rondgeslingerd en werd de daarna dode kip meegegeven aan de koper. De tijden waren anders toen. Het was een heel aantal jaren naar dezelfde bestemming maar dat gaf ook iets vertrouwds alsof je weer thuis kwam. Onvergetelijke herinneringen die me de rest van mijn leven bij zullen blijven.
Begin 60-er jaren met de auto naar de Costa Brava, dat was een reis van in totaal 3 dagen met overnachtingen in Noord Frankrijk en Zuid Frankrijk. Snelwegen waren er nog niet, de route nationale wel,en die was gevaarlijk. Op een aantal plekken waren de wegen drie-baans, om van beide richtingen in te kunnen halen. Van de ANWB had mijn vader uitgebreide routebeschrijvingen gekregen waarin precies stond beschreven waar je welke afslag moest nemen. Berucht was een knooppunt bij Beziers waar je altijd uren in de file stond. En de afstanden waren groot: heel ontmoedigend waren bordjes als: Narbonne - 420km. En dat in warm weer zonder airco.... De wegen in Spanje waren zo mogelijk nog slechter, nog niet bestraat, laat staan geasfalteerd. Voor mijn moeder betekende een reis met 3 of 4 kinderen veel voedsel van te voren inslaan, met name appelmoes en hagelslag. En ja, we vertrokken zo vroeg mogelijk. Een aantal keren zaten wij in S'Agaro ten zuiden van Playa D'Aro. Alle plaatsnamen waren in die tijd nog Spaanstalig want het Catalaans was toen nog verboden. Het Franco regime was daarnaast zichtbaar aanwezig via de Guardia Civil die de stranden bewaakten. Regelmatig bezochten wij de markt waar de aanblik van drie blonde jongetjes de Spaanse moeders verrukten. Zo blond. Langs de stranden en plaatsen van de Costa Brava voeren de cruzeiro's. Schepen die dankzij de steile stranden met de punt het strand opvoeren. Een loopplank over de punt heen en de passagiers konden er op en eraf. Zo voeren wij regelmatig naar Tossa de Mar, Palamos, Blanes en Playa D'Aro. Een belangrijke reden om naar Spanje in die tijd te gaan waren de lage prijzen, de meeste drankjes waren zo'n 50 guldencenten, nu zou dat nog steeds minder dan een euro zijn. Op de terugweg lag de kofferbak dan ook vol met van alles, hetgeen dan weer leidde tot een uitgebreide controle aan de Spaans-Franse grens: die kofferbak zag er zwaar uit.
Wij gingen ook al in 1962 met de Fiat 600 en 2 kinderen volgepakt naar Spanje toe, onderweg deden we 2 campings aan dus 3 dagen deden we erover. Onderweg kwamen we het 2e jaar een familie tegen die voor de 1e keer gingen en met ons samen reden. We zochten ook het 2e jaar aan andere camping in Canet de Mar, vele jaren hebben we deze vakantie gedaan. Heb zelfs leren zwemmen in Spanje, wat een geweldige herinnering mijn ouders BEDANKT DAARVOOR