Ga naar de inhoud

Gevangen in Tomadorekje

Update:
tomado

Veel mensen hadden in de jaren 60 een kleurrijk Tomadorek in huis. Ik had er eentje op mijn kamer voor schoolboeken en snuisterijen. Maar ik ontdekte dat het ook voor andere doeleinden geschikt was.

Klem

Ik had een parkietje Rocco, die mocht regelmatig even uit zijn kooitje als ik huiswerk ging maken. Hij fladderde een beetje rond en ging soms op mijn bureau zitten. Het was een speelse vogel en vond het leuk om te “stunten” – althans dat dacht ik toen. Nu kijk ik daar inmiddels wel anders naar. Maar goed ik was een jaar of 11, 12. Ik maakte een ketting vast aan het Tomadorek, de andere kant aan de deurkruk. Rocco nam plaats op de ketting en als ik de deur dan open en dicht deed dan zat hij in de lift. Omdat hij bleef zitten meende ik dat hij het wel leuk vond. Nu liepen de muursteunen van het rek taps toe en bij het losmaken van de ketting ging het een keer goed mis.

Mijn vingers kwamen vast te zitten in zo’n steun. Ik raakte in paniek en wat gebeurt er dan, je vingers zetten nog meer op. Geen beweging in te krijgen. Ik zag mijzelf al met rek en al naar het ziekenhuis. Allerlei gedachten gingen door mijn hoofd. En dan plots het ei van Columbus. Als het taps toeloopt, loopt het ook weer af, oftewel wordt ruimer aan de andere kant. Waar je in paniek soms pas zo laat aan denkt. Heel voorzichtig bewoog ik mijn vingers naar de andere kant. Dat ging wel en was dus slimmer dan proberen mijn hand naar onderen eruit te trekken. Ietwat pijnlijk nog, maar opgelucht. Ik heb het pas vele jaren later durven opbiechten.

Nostalgie

Soms zie ik in woonprogramma’s nog weleens eenzelfde boekenrek in een kamer hangen bij mensen die een vintage interieur hebben. En ook zijn ze nu in een iets moderner jasje weer te koop in een aantal winkels. Dan komen de herinneringen ook weer terug.

Heb jij ook zo’n meubelstuk met een herinnering? Laat het vooral weten in de reacties.

Ben je benieuwd naar de oorsprong van Tomado? Bekijk hier meer informatie.

Meer blogs:

Reacties 2

  1. avatar
    fia bakker

    Al in mijn kinderjaren had ik een mahoniehouten Biedermeier stoel. Vol houtworm dus je kon er niet op neerploffen. Hij kwam oorspronkelijk uit de eeuwenoude boerderij van mijn voorouders. Mijn overgrootvader had het kapotte gematte zitgedeelte vervangen door een houten zitting waarin hij in dubbele stervorm gaatjes had geboord. Toen ik plotseling uit mijn vorige huis moest was er nergens plek voor mijn ouwe wrak. Een ander wil geen stoel met houtworm. Toen heb ik hem gesloopt en hem in de tuin van dat huis gelegd om daar te kunnen verrotten. Dat was het huis van mijn moeder. Dus dat vond ik wel een passende plek voor dat meer dan honderd jaar oude familiestuk.

  2. avatar
    mariel lavrijsen

    ik heb nog een oude pickup (niet heel oud; in de jaren '70 kado gekregen) en een echt poppen-naaimachientje, met een slinger, waarmee je echt (met dunne lapjes) kon naaien.