In deze reeks nemen we je mee op een nostalgische reis door de tijd. Van onze eerste kinderjaren naar het turbulente terrein van de tienerjaren. We gaan terug naar een tijd met vrolijke spelletjes, tedere herinneringen en bijzondere gebeurtenissen die ons hebben geholpen om te groeien en te ontdekken wie we werkelijk zijn.
Welke herinneringen heb jij aan het jaar 1963?
It giet oan
18 januari 1963
Uitgerekend op de koudste dag van de koudste winter van de twintigste eeuw werd in Friesland de twaalfde Elfstedentocht gereden. Het ijs was slecht, het pak sneeuw twintig centimeter dik, de wind snijdend koud en de temperatuur tot min twintig gedaald. Van de ruim negenduizend toertochtrijders wisten er slechts 69 een Elfstedenkruisje te halen.
Eén schaatser leek nauwelijks last te hebben van ‘De Hel van ’63’: Reinier Paping. Bij Witmarsum, net over de helft van de tocht, ging de Dedemsvaarter er in zijn eentje vandoor. Papings voorsprong werd groter en groter, en in Leeuwarden kwam hij onder toeziend oog van koningin Juliana en prinses Beatrix tweeëntwintig minuten voor nummer twee Jan Uitham over de finish.
Wereldrecord
1 september 1963
Ada Kok was dé nieuwe piepjonge Nederlandse zwemsensatie. In 1962 won de Amsterdamse in Leipzig al de Europese titel op de 100 meter vlinderslag; Kok was toen pas vijftien jaar. Tijdens een jubileumwedstrijd ter ere van het 75-jarig bestaan van de zwembond op 1 september 1963 zwom ze in het zwembad van Soestduinen een wereldrecord op de 100 meter vlinderslag: 1.06’01.
Voor de vuist weg
1 november 1963
Een huiskamersfeer, een tafel met daarop een vissenkom met een goudvis, een dier als gast en een improviserende Willem Duys: dat was het recept voor de eerste talkshow op de Nederlandse buis. In Voor de vuist weg interviewde Willem Duys bekende en spraakmakende gasten uit binnen- en buitenland op zijn geheel eigen chaotische wijze. Geregeld liepen de uitzendingen behoorlijk uit, iets wat toen nog kon op tv.
Eén zo’n been 12 oktober 1963 De uitreiking van de Edisons in het Kurhaus in Scheveningen was een groots spektakel. De wereldberoemde en buitengewoon verleidelijke Duits-Amerikaanse zangeres Marlene Dietrich, die dat jaar in Nederland een grote hit had met het anti-oorlogslied ‘Sag mir, wo die Blumen sind’, kwam voor een paar duizend gulden graag optreden, waarna Godfried Bomans zei wat waarschijnlijk alle Nederlandse mannen dachten: ‘Had mijn vrouw maar één zo’n been…’ Ook Trini Lopez, die met ‘If I Had a Hammer’ een wereldhit scoorde, Françoise Hardy (‘Tous les garçons et les filles’) en jazzster Sarah Vaughan kwamen optreden. Wim Sonneveld verzorgde die avond een spraakmakend debuut van zijn typetje Frater Venantius, wat in de daarop volgende dagen zorgde voor een hoogoplopende maatschappelijke discussie over hoe ver een grappenmaker op het podium mocht gaan.
Aan welke tijd heb jij mooie herinneringen? Zijn dat herinneringen aan speelgoed van toen je 8 was, of de rages op schoolplein toen je 12 was? Of kijk je toch leuker terug op films en series rond je 17e? Je vind het allemaal terug in een boek van Mijneerste18jaar. Je krijgt nu een van de 46 edities naar keuze bij een PLUS abonnement! Je kunt het boek ook los kopen op de website van Mijneerste18jaar.
Meer blogs: