Ga naar de inhoud
Berichten

Het poesiealbum van een lagere schoolmeisje in de jaren 60

poesiealbum

Poesiealbum jaren 60

Mijn poesiealbum ligt voor me, gekregen begin jaren 60. Toen fonkelnieuw en leeg. Wat was het spannend om je album te geven en weer terug te krijgen en te lezen wat een ander voor jou bedacht had. En dan die poesieplaatjes. Wauw.

Op de eerste bladzijde in mijn poesiealbum schreef mijn grote zus voor mij het volgende:

Dit album is mij lief
Wie het steelt is een dief.
Wie het vindt brengt het vlug.
Naar Helga Walter terug.

Heb jij zelf nog een poesiealbum? Lees je het nog weleens door en wat kom jij tegen?

Persoonlijke, grappige, stichtelijke, ontroerende versjes

Het versje dat mijn vader voor me schreef ontroert me nu. Hij is al zoveel jaren dood en duikt zo ineens weer op door het lezen van zijn persoonlijke verhaaltje aan mij in mijn poesiealbum.
Heb jij ook persoonlijke versjes in jouw album staan?

Door de ogen van nu kijken naar de versjes van vroeger

Als ik met de ogen van nu, naar de gedichtjes in mijn poesiealbum kijk, dan valt me op dat wij, meisjes, regelmatig aangespoord werden om braaf en lief te zijn en in mijn geval ook godvruchtig! Als ik was geworden wat erin die versjes geschreven stond dan was ik als een brave saaie doos door het leven gegaan!

Poesiealbum jaren 60- brave versjes
Poesiealbum jaren 60- versje van juf Turin, eerste klas

Onzin rijmelarijen en ondeugende teksten

Poesiealbum jaren 60- gelukkig ook andere koek!
Poesiealbum jaren 60- en onzinversjes

Het volgende vers is nooit uit mijn hoofd gegaan. Telkens als ik een kroonjaar bereik gaat dit versje door mijn hoofd. Ai… ik ben nu in het stadium van de ongemakken!

10 dat zijn je kinderjaren

20 is de tijd van sparen,

30 moet je zijn getrouwd,

40 ben je daarvoor te oud!

50 gaat je leven zakken,

60 krijg je ongemakken,

70 zakt je leven af,

80 sta je voor het graf

90 hoop je nog te leven.

100 is aan God gegeven!

Het gaat hard, ik ben nu dus in het stadium van de ongemakken.

Poesieplaatjes, afzenders en dingen die je niet moet vergeten

tip, tap top, Helga lust graag zoute drop. 14 juni moet je weten, ben ik in de wieg gesmeten….

Een poesiealbum, een prachtig tijdsbeeld

Mijn album valt inmiddels bijna uit elkaar. Pagina’s zijn vergeeld en sommige zitten vol vlekken. Net als het echte leven.

Dit is geschreven, dit is gedaan

Helga Walter is mijn naam

poesiealbum

categorieën: Op school

150 reacties op “Het poesiealbum van een lagere schoolmeisje in de jaren 60”

  1. Heb gelukkig beide albums nog. Én die van mijn moeder die geboren is in 1910. Zij kreeg laat kinderen….Vooral de poëzie plaatjes zijn erg mooi en eigenlijk weinig veranderd.

  2. Ik ben ook mijn poëzie album kwijtgeraakt. Ik had het destijds, volgens mij, uitgeleend aan Margo B. maar helaas niet meer teruggekregen. Ik zat toen op de lagere school, de St. Catharina in Amsterdam Zuid. Het was een rood/witte paddestoel. Mocht iemand hem vinden dan hoor ik dat graag. Er staan,voor mij, toch een hoop dierbare herinneringen in.

  3. Helaas ben ik mijn poesiealbum ook kwijtgeraakt. Het album is van de begin jaren 70. In die tijd woonde ik in Rotterdam. Begin jaren 80 is het uitgeleend, in Dedemsvaart, Hardenberg of Ommen, en heb ik het nooit meer terug gekregen. Aan zoveel mensen gevraagd, helaas zonder resultaat. Groen album met klein zacht (oranje?) poppetje met oogjes an de voorkant als ik het mij goed herinner. Zoveel mensen die er ingeschreven hebben zijn er niet meer. Het zou me heel wat waard zijn het album ooit nog terug te krijgen. Zoeken naar een speld in een hooiberg. Als troost ben ik zelf oude poesiealbums gaan sparen. Ik koester ze.

  4. ook ik ben in mijn jeugdjaren mijn poesiealbum kwijt geraakt. Ook mijn zus is hem toen der tijd kwijtgeraakt. Jaren geleden heb ik voor haar ooit een nieuwe zelf gemaakt. Zij is/was er erg blij mee maar het is toch niet de echte.
    Al die mooie verhaaltjes van Ouders , Tantes , Ooms, vriendinnen en onderwijzers als die mooie verschillende handschriften.
    Al dat Ouds van Vroeger iets wat je toen normaal vond vindt je nu heel iets MOOIS.
    Ook ik zou die van mij heel graag terug krijgen maar de hoop daarop is bij mij erg klein. Jammer

  5. Ik ben mijn poëzie album lang geleden kwijt geraakt, wie weet vind ik het via deze weg?
    Daar zou ik echt zo blij van worden!
    Het is een rood album, ik ben opgegroeid in Delft.

  6. Haha saaie ouwe doos? Helga Walter, we zijn zo oud als we ons voelen moeten we maar denken, je bent energiek en ziet er leuk uit, nog in je bloei van het leven en nog een 30 Jr te gaan, mss wel meer, ook ik ben alleen en in zelfde schuitje, volgende maand begint voor mij de periode van de ongemakken al voel ik me pas 40

  7. Ja , leuk en heel herkenbaar
    Ik kom ook uit die periode en herken de versjes zoals hier boven beschreven
    Die staan er bin mij ook in
    Ik ben mijn poesie-album in de jaren 1964-1965 ongeveer kwijt geraakt
    Zat op de Tooropschool in Rotterdam aan de Grindweg
    Volgens mij was die rood, echt zeker weet ik niet meer, maar hij was al aardig vol. Ans Bastiaanse had er ook ingeschreven

  8. Halli,ik ben mijnpoëzie album kwijt geraakt,was een rood hart,ik ben geboren in juli 1961,in akkerwoude.annie zwaagstra.woon in damwoude.

  9. Nee, ik heb geen poesiealbum, jongens die hadden dat niet, want…dat was niet stoer.
    Ik vond dat destijds al heel raar maar was toch niet zo dapper om een poesiealbum mee
    naar school te nemen.
    Gelukkig heb ik wel in velen poesiealbums versjes geschreven. Met dank aan Jon O’Mill bv.

    men zocht mij op in mijn nieuwe flat
    en vroeg of ik last van muizen had
    het was geen muis maar ook geen rat
    het was buurman die radijsjes vrat.

    Ik hoop er nog velen op Schoolbank te lezen

  10. In 1949 schreef mijn leraarJager in mijn poésiealbum: Sluit voor begeerte uw graag gezicht,zij loert om
    in te varen,Sluit d’ogen vensters van het licht,indien gij wilt Uw hart bewaren. Dit gedicht van Joost v.d.
    Vondel is mij altijd bij gebleven.
    En zo veel andere. In 1968 liet ik mijn bijna 8jarige dochtertje er in schrijven: lieve mama, Het lente
    meisje komt te voorschijn uit haar bloempje. Ze loopt zacht en ze is stil. Dit heeft janet bedacht.

  11. Ik heb een poeziealbum met een rood hart gehsd. Helaas nooit meer teruggekregen…
    Wie heeft dit nog, ik wil het heel graag terughebben.
    Mijn naam staat er in: Carla Venneman, gerritsland, den Burg Texel.
    Ik woon nu in Hazerswoude.

  12. Ik heb twee poesiealbums! een van 1942, één van rond de bevrijding in 1944.
    Ik kijk er dikwijls in. Er staan hele mooie versjes in. De allermooiste zijn van mijn ouders, zus en broer, ook twee van Engelse soldaten die bevriend waren met mijn ouders en veel bij ons thuis kwamen. Daarna ging ik met een uitzending van het Rode Kruis voor drie maanden naar Zwitserland en hebben mijn twee zussen en een broer ook in mijn poesie geschreven, ook een vriend van hun schreef een mooi gedicht over een oude uil waarbij hij ook een prachtige tekening maakte. Ik koester de poesies en heb ze beloofd aan mijn jongste kleindochter als ik er niet meer ben! Inmiddels ben ik 85 jaar.

  13. Het versje dat mijn opa rond mn 10e in mn poeziealbum schreef… ken het nog steeds uit mijn hoofd en is nu na 56 jaar nog steeds actueel. Heb t album nog steeds. Mn moeder van 88 jaar het hare ook nog.

    Durven is een heerlijk woord
    Als je durft zoals het hoort
    Weet je wat je durven moet
    Al wat flink is, mooi en goed
    En als iemand je wat vraagt
    Dat de naam van laagheid draagt
    Zeg dan wat er ook geschiedt
    Frank en vrij… dat durf ik niet

  14. Mijn poesie album kreeg ik op 9 July 1960 en gelukkig heb ik het album nog steeds, woon nu al 40 jaar in Australia maar het staat nog steeds in mijn boekenkast. Je denkt weleens aan de meisjes en onderwijzers hoe het hun is vergaan. (Nelly Mazereeuw, Marja van Dam, Kirsten Menheer)

  15. ik kreeg mijn album in 1948 toen ik 7 was geworden.het mooiste versje wat er in staat is het zelfgemaakte vers van mij vader.

  16. Mijn 2 albums heb ik 50 jaar geleden aan iemand meegegeven die er in wilde schrijven . maar helaas heb ik ze nooit teruggekregen. zou ik ze ooit weer terug krijgen ?????

  17. als ik later ben gröotmammaatje
    en ik zit naast grootpapaatje
    samen hand in hand
    denk je dan ook nog eens aan mij

  18. Mijn poesiealbum heb ik ook nog steeds. Heel af en toe blader ik het nog eens door en dan komen de herinneringen aan mijn lagere schooltijd, familie leden die er al lang niet meer zijn, vriendinnetjes van toen, weer boven. Heerlijk om even bij weg te dromen.

  19. Ik ben nu 63 en kreeg mijn poezie album op mijn 6de jaar van Sinterklaas op school.
    Vele mensen hebben er in geschreven.. ook bij mij liggen de bladzijde los in het boekje.
    Het is mij even dierbaar en zou het voor geen miljoen willen missen.
    Als ik het lees komen mijn kinderjaren weer terug.. het tijdelijk uitlenen was soms net zo spannend
    als het terug krijgen.. en als het wat langer duurde.. heb je er al in geschreven? Als ik er aan denk ruik ik de plaksel nog van vroeger.. De meeuwtjes plaksel.. In een wit potje met een kwastje..

  20. heb al vanaf mijn zesde een poesie album met mooie versjes en plaatjes prachtige herrinnering zou het niet graag kwijt raken

  21. heb mijn poezie album al van mijn zesde jaar met heel mooie versjes en plaatjes prachtige herrinneringen zou het niet graag kwijt raken

  22. Heb al een poezie album vanaf mijn zesde jaar met heel veel mooie herrineringen zou het niet graag kwijt raken mooie versjes en plaatjes

  23. Helaas ben ik mij album kwijt!!
    Versje van mijn moeder:
    Ik wens je als je groot bent
    een heel aardig ventje
    met een goed traktementje
    een koe in de kuip
    een varken in’t zout
    een heel prettig leven
    en honderd jaar oud.

  24. Ik heb dezelfde album maar dan met rode letters Poesie erop. 1962
    Wie dit album in handen krijgt, zorgt ook wel dat het netjes blijft.
    Deze album behoort aan mij zolang ik hoop te leven,
    Wilhemina is mijn naam aldoor de doop gegeven.
    Pater is van mijn vaderlijke stam,
    Barneveld is de plaats waar ik ter wereld kwam.

  25. Ik heb mijn poesiealbum nog steeds! Ben 78 jaren oud en kijk nog met plezier naar de toekomst.

  26. Mijn vader schreef in mijn album het volgende versje.
    Mijn lieve kind door je ouders bemind
    Leef op school ijverig, speel leuk en niet keiverig
    Leef met je broertje in vree, dit is mijn wens en mijn bee.
    Gehoorzaam steeds vader en moe
    En ga op tijd naar je bedje toe.

    Dit zelf gemaakte versje is mij nu heel dierbaar

  27. Helga dat is een hele mooie dierbare herinnering,ikzelf heb mijn poezie ook nog maar had er 2 heb de andere met een kussenruitje blauwwit nooit meer terug gekegen de andere met harde kaft die bruin was wel.

  28. 10-12-1956. Juffrouw van Aalst schreef een gedichtje, dat totaal anders was dan de geijkte versjes. Een Volendammer broek, een broek met zilveren knopen, liep moederziel alleen over de Dam te lopen.Zei een sergeant- majoor die steeds had lopen lopen, kwam ik maar eens een keer in zulk een broek gelopen! Hem staande hield en vroeg “ meneer kan ik u kopen.” Doch wie schetst het verdriet waarin hij is afgedropen. Toen hij ten antwoord kreeg: “ We zijn vandaag niet open.”

  29. Ik zou het heel eg fijn vinden als mijn poesiealbum weer boven water kwam, ik heb hem nog voordat we uit Enschede verhuisden naar Arnhem uitgeleend aan een vriendinnetje die nog even wat schrijven wilde, maar helaas, nooit terug gekregen! Als er iemand is die mijn poesiealbum in het bezit heeft laat het me weten, ik heb totaal niets meer van vroeger, want alles van mij is weg toen we in 1962 in Arnhem aankwamen, ik had een grote verzameling van Doris Day boeken, en dan de poppen, maar het ergste vindt ik mijn poesiealbum, ik was 12 jaar toen we uit Enschede verhuisden, dus als je wat weet laat het weten graag! Alvast dank je wel! Groet Herma Scholten- de Roo

  30. Fijn voor Helga dat zij het nog heeft. Mijn Poesiealbum heb ik nooit meer teruggekregen. Helaas ik heette Paula Mollenbeek en ik zat op de Frederik van Eedenschool in Amsterdam, zou het graag weer terug krijgen

  31. Ik heb hetzelfde poësialbum alleen in het donker roze. Ik kijk er nooit in maar 1 versje dat me altijd is bijgebleven, en geschreven door toen kwelling Gerard Krielaard is:
    Ga in de vroege morgen,
    Ga midden op de dag,
    Ga in de late avond,
    Ga midden in de nacht
    Ga met een rustig hartje,
    Laat eens uw spelen staan,
    Kniel dan eerbiedig neder,
    En bid dan Jezus aan.

  32. Ik heb ook nog 2 poezie albums en af en toe kijk ik er nog wel eens in. ik ben geboren in 1946, het meeste raakt mij de versjes van alle mensen die ons ontvallen zijn daarom zijn de albums mij dierbaar.

  33. Hallo Helga,
    leuke herinneringen. Ik heb zelfs nog die poesiealben van mijn moeder en oma. Daar ging het nog veel formeller toe,.
    De versjes, die jij liet zien, staan ook in mijn album.
    Groetjes,
    Astrid

  35. geweldig! een aantal jaren geleden hebben wij een reünie gehad van de lagere school, bijna iedereen nam poëzie-albums mee en ik had een leeg album mee genomen, waar de meesten weer in hebben geschreven, we hebben nu een appgroep ” the Pussy’s” en volgende week gaan we met deze groep uit eten.. Waar poëzie-albums al goed voor zijn..

  36. Ik ben in 1940 in Bandoeng geboren en heb daar vanaf mijn lagere school een poesiealbum gehad en kijk er nog wel eens in. Ik heb er zelfs twee. Een aantal namen ken ik zelfs nog uit mijn hoofd en weet de gezichten er nog bij.
    In juli 1955 kwamen we naar Nederland en helaas heb ik nooit meer de vriendinnetjes van de poesiealbums ontmoet. Maar de poesiealbums blijven mij dierbaar en het blijft een fijne herinnering.

  37. mijn poëzie-album heb ik na uitlenen voor een versje nooit terug gekregen. Heel erg, want nu ben ik de mooie gedichtjes van mijn in 1968 overleden vader en in 2005 overleden moeder kwijt. Al jaren geleden ben ik het kwijt geraakt. Navraag aan de persoon destijds gedaan. Zijn antwoord was: nee hoor ik heb het nooit van je gehad.
    Maar dat was niet waar, ik had het hem zelf gegeven…en het duurde en duurde maar voor ik het terug zou krijgen. Tot ik de moed moest opgeven. Zó erg! Ik heb er nog zoveel verdriet van als ik er weer aan denk.
    Gelukkig heb ik nog wel het poëzie-album van mijn oma en van mijn moeder, hoewel er vroeger plaatjes zijn uitgescheurd. Geen idee door wie. Ik ben heel zuinig op deze beide mooie herinneringen aan mijn oma en mijn moeder.

  38. Heel leuk, al die reacties op dat byzondere bericht.
    Ook ik heb mijn poëziealbum nog, gekregen op 5 december 1943, dus de vooravond van de hongerwinter, 2e Wereldoorlog . Met een kaft van behangselpapier, en ongeglansde bladen.
    De versjes werden geschreven met kroontjespen en inktpot., in die ene winter werd hij praktisch volgeschreven, mijn Oma en Opa, ooms en tantes zelfs een ouderen nicht, allen moesten ze op voedseltocht vanuit het westen en kwamen bij ons langs en vonden toch ook nog de tijd om erin te schrijven. Mijn vader schreef er een naamdicht in. Dat luidde: Lieve Leentje, kleine meid, Een boek om in te schrijven? En vader moet dat ook nog doen? Nu, laat me dan eens kijken, Tevredenheid wensch ik je toe. Je zult al spoedig merken, Een leven van tevredenheid, Dat wenschen alle menschen. En na de wensch nog een gebod: Laat God je Leidsman wezen. Eert hem je hele leven lang, En ‘t leven wordt een zegen. Uitermate veel geluk Wenscht je vader je nu, puk!

  39. Had ook zo’n hartjes album maar dan in het rood, heb deze nog steeds en is mijn zeer dierbaar.
    Mijn moeder prachtig gedicht op mijn gericht, en de lege bladzij van mijn vader, die zei dan weet je altijd mijn bladzij te vinden, en gek genoeg die bladzij is mij heel dierbaar, hij zit in mijn hart (dubbel) dus. en van mijn liefste oma en overleden broer die schreef open mijn brief en je zult vinden mijn hart, open mijn hart en je zult zien wat ik je te vertellen heb, 22 augustus mag je nooit vergeten want toen werd ik in de wieg gesmeten. Die datum vergeet ik nooit omdat hij al heel jong is overleden. Dus ook in mijn hart, zoals zovele die er in schreven.

  41. Mijn poesie album is uit de jaren 60. Er was altijd 1 lege bladzij met een heel mooi plaatje erop deze pagina was gereserveerd voor mijn vader. Na zijn overlijden in 1990 kijk ik in het album en wat zie ik de pagina is beschreven met: Lang gewacht, stil gezwegen. Nooit gedacht, toch gekregen. Je Vader. Dat heeft wel wat tranen opgeleverd nu denk ik eraan met een lach.

  42. Lieve Helga wat leuk van het poesiealbum.

    Ik had het uitgeleend aan een onderwijzer van de lagere school van onze dochter. Maar de onderwijzer is over leden had het nog nagevraagd. Spoorloos verdwenen. Misschien een oproepje.
    Het album was beige, mijn ouders hadden er in geschreven. Jammer dat het dan kwijt is.Mijn naam was Mia Wolters Winkelsteegseweg Hatert.

  43. Op 16 juli 1941 schreef mijn oom Jaap het volgende gedichtje in mijn poesiealburm:
    lieve Gera,
    Mooi dichten kan ik niet
    maar ik hoop dat dit geschiedt:
    dat voor we een jaartje verder zijn
    ons vaderland weer vrij zal zijn
    en jij daar zal leven vrij en blij
    zonder de vreemde dwingelandij!

    Als ik de album van latere schrijvers terugkreeg hoorde ik vaak fluisteren:
    dat gedichtje van die oom Jaap vinden we het mooiste!

  44. Ik heb poesie gekregen met Sinterklaas 4 dec 1957. Prachtige versjes van mijn lieve ouders, zusjes, vriendinnen en onderwijzeres(sen). Mooiste was van mij Oma geboren in 1880.
    Marian,
    Mijn lief kleinkind, weet je wat je Oma nou leuk vindt, dat je deze woorden door allen en van mij geschreven, zult bewaren met een gedachte aan ons allen je hele leven.

  45. dit poesie album behoord aan mij
    wie dit steelt is een dief
    hij zal zitten op een latje met paarspijkers in zij gatje
    hij zal roepen oheer oheer
    auw wat doet mijn gatje nu zeer
    versje wat mijn moeder schreef in meposie album
    helaas benik hetboeke kwijd

  46. in mijn poezie album is een liedje geschreven wat ik nog heel goed kan herrinneren het is geschreven door toen mijn schoolvriendinnetje een kind van de dominee waar ik al heel lang naar op zoek ben haar naam is tineke krijtenburg ze schreef Als je later een dame bent
    met op gestoken krulletjes
    en schoentjes met pompoentjes
    denk dan nog eens aan mij
    lieve tineke dat ben ik nooit vergeten gr magda de groote dieleman

  47. Ik heb mijn poezie album nog vanaf mijn zesde jaar kijk er regelmatig in zou het niet graag kwijt raken mooie herrinneringen aan mijn jeugd en heel mooie versjes en plaatjes

  48. Ja versje was ;
    Gelukkige ogen
    een lieve lach
    Vrolijke mond
    Fris en geZond
    Keurig en Net
    Dat lijkt sprekend op ……. Portret
    Helaas geen poezie meer

  49. Mijn poesiealbum kreeg ik begin jaren 50.
    Het versje van de meester op school is me altijd bijgebleven.
    Wil je op aard’ gelukkig wezen
    En eens naar de Hemel gaan
    Geef je hartje dan aan Jezus
    Hij neemt gaarne kinderen aan.

  50. Beste postbode.
    Weet u wat u doet,
    breng dit waar het wezen moet.
    van den Brandt is haar naam,
    gekregen van haar vaderlijke stam.
    Tegelen is de plaats,
    waar zij ter wereld kwam.

    Oost west, thuis best.

    Heb helaas die poëzie albums niet meer.

  51. Beste postbode.
    Weet u wat u doet,
    breng dit waar het wezen moet.
    van den Brandt is haar naam,
    gekregen van haar vaderlijke stam.
    Tegelen is de plaats,
    waar zij ter wereld kwam.

    Oost west, thuis best.

  54. Ja zelf ook regelmatig een tekening en gedicht gemaakt voor kinderen en kleinkinderen.

  55. Ik heb nog een poesiealbum van mijn moeder, gedateerd 1910, dus al meer dan 100 jaar oud. Ondanks alle omzwervingen en verhuizingen toch nog bewaard gebleven.

  56. Ik lag in mijn tuintjes en sliep toen kwam er een Engel die riep Ada je moet ontwaken om voor irene een vers je te maken.

  57. Altijd mijn 2 poesiealbums nog in bezit. Begonnen op school, en de laatste versjes van vriendinnen toen ik al werkte. Ook mijn moeders album heb ik nog, uit de jaren 20-30. Met prachtige zijden plaatjes. Heel leuk om na te lezen. Die plechtige taal….!

  58. Als ik een dichters geest bezat
    Had ik op dit albumblad
    Heel wat neergeschreven.
    Maar nu ik deze gave mis
    Wens ik je al wat wenselijk is,
    Een lang gelukkig leven.

  59. Ik heb ook nog altijd mijn twee poesie-albums uit de jaren 60. Het leukste gedicht in het eerste album is van mijn vader die zelf een gedichtje schreef dat nergens op slaat, maat toch leuk is.

  60. Voor mijn moeder ben ik op zoek naar haar oude poesiealbum.
    Ooit heeft ze haar eerste album aan iemand gegeven zodat er in geschreven kon worden maar ze heeft het nooit meer terug gezien.
    Haar naam is Hillie Boverhof en ze is geboren in 1935.
    Ze heeft op meerdere plekken gewoond, o.a. in Ommerschans en Lhee.
    Het is een kans van 1 op zoveel dat het album nog bestaat maar, wie niet waagt……

  61. Ik had 2 poëzie albums ben er een kwijt geraakt of nooit terug gehad. Maa alsnog terug bezorgen. Rina Kaandorp

  62. Ik gebruik mijn poesie albums voor mensen met dementie . Zo leuke reacties . Zo herkenbaar voor hun. Stukje nostalgie.

  63. Ik ben geboren in 1953. Ik heb mijn poëziealbums altijd bewaard. Zelfs het poëziealbum van mijn moeder heb ik ook nog. Zij was geboren in 1926.

  64. Ben mijn Poëziealbum kwijt geraakt. Het was zo mooi, glimmend roze met figuurtjes.

    Mijn naam is Marian Meelen

  65. Ik heb ooit een poesiealbum gevonden van Ellen van den Elshout, in 1981 was ze 6 jaar en woonde Strijpenlaan in Teteringen.
    Ze zat op de Aloysiusschool, meneer Oomen gaf les in klas 2.
    Ook juffrouw Francine van kleuterschool KLavertje vier heeft in haar album geschreven.
    KENT IEMAND HAAR , IK ZOU HET ALBUM GRAAG AAN HAAR TERUGGEVEN.

  66. Nu geweldig dit album van jou. en wat een leuke verhaaltjes, die van 10 tm 100 heb ik opgeschreven zeer bijzonder…in een woord geweldig…
    tip tap top Antje lust graag drop, 8 februari moet je niet vergeten want toen ben ik in de wieg gesmeten. deze heb ik in mijn album staan…

  67. Mijn Poëziealbum heb ik ook nog steeds en met een oude schoolvriendin die ik 21 jaar na een verhuizing weer tegenkwam heb ik de vriendschapsbanden toen weer stevig aangehaald. We zien elkaar iedere vrijdag en kletsen de hele middag vol. Ook gaan we regelmatig een leuk uitje doen. Verder staat het ook vol herinneringen van dierbaren die helaas in de loop der jaren zijn overleden. Mijn vader schreef een zelfgemaakt persoonlijk versje erin en ook oma en opa ontbraken niet in dit mooie boek van jeugdsentiment.

  68. Ik heb mijn album ook nog en inmiddels via facebook ook met de mensen die erin hebben geschreven weer contact ,heb hun ook nog het originele versje gecopieërd doorgestuurd.

  69. Net als Helga ben ik geboren in 1956 en ik heb mijn albums(2) ook nog. De plaatjes uit Helga’s album herken ik uit de mijne en ik heb zelfs nog plaatjes overgehouden! Af en toe kijk ik er eens in. Het album van mijn moeder, geboren in Indie in 1927, is ook in mijn bezit. Heel bijzonder!

  70. Ik ben 78 jaar en heb mijn poëzie album altijd bewaard ik lees eer nog wel eens in dat is heel leuk ik geb er een gedichtje in staan van mijn nicht die leeft al niet meer ik zal het met jullie delen Kilometers zegen
    Hectometers deugd
    Stere’s goede dagen
    Hectares vreugd
    Smart geen millimeter
    En geen gram verdriet
    Wens ik dat het leven
    Je voortdurend bied
    Je lieve nicht Hennie

  72. Helaas.
    Ben ik hem in een verhuizing kwijtgeraakt.
    Maar kan mij het nog goed herinneren.
    Zelfs een jongen had er ingeschreven..
    Wim Montagne,,, d ast was wel heel apart.

  73. Ja, ik heb mijn poëzie album nog maar die is nog van de jaren veertig. Ben nu 85 en af en toe kijk i er nog eens in. De mooiste is van mij Opoe, Grootmoeder maar er zijn nog heel veel meer mooie. Laten we er zuinig op zijn.

  74. Hallo Helga,

    Wat leuk en hoe herkenbaar !
    Veel dezelfde gedichtjes in mijn poesiealbum en ook zo oud!
    Het valt uit elkaar!
    Groetjes
    Ellen Neuvel

  75. Ik ben mijn poëzie album kwijt.
    Rood lak omslag mijn naam is Ineke Hein.
    Wie kan mij helpen?
    Zou geweldig zijn.

  77. Oh ik vergeet er nog één, Tjakje Kruit, geen verkering mee gehad, ze had al een vriend en die kon ik ook. Ik kon heel goed met haar opschieten. We stoeiden nogal eens en ik had hele grote moeite met haar. Ik begreep er niks van, toen zei ze dat ze zeven kampster was, duh. En op de sportdag van de middelbare school, moest ik de 60 meter tegen haar lopen, ik had echter Ed Voshol verwacht, maar zij had hem verslagen, Ik heb van haar kunnen winnen, met het kleinste verschil denkbaar. Als haar borsten wat groter geweest waren had ze echt gewonnen, of ze had dan minder snelheid, nou ja ik weet het dus niet. Zij heeft ook de marathon gelopen in een behoorlijke tijd, maar haar man, Piet die liep de marathon binnen de drie uur, en dat was een wereldtijd voor een amateur, probeer het maar eens. Tjakje is ook nog zangeres geweest bij een rockbandje en later semi-professioneel, bij een jazzband. Daarna is ze kunstenaar geworden in de Gaudi stijl. Bijzonder meisje. En waanzinnig knap, Bedankt dat ik je vriend mocht zijn hoor Tjakje.

  78. Meisje uit Bolnes heet Meta, woont nu in België, dacht ik. Sorry maar schoot me net te binnen.
    Mori turi té salutan.
    Ook weer Aart, Mea culpa, maxima culpa. Je weet wel.

  79. Een gedicht gebaseerd op Black Sabbath;

    my name its meens nothing, my fortune is less.
    My future is shrouded in dark wilderness.
    Sunshine is far away, clouds linger on.
    Everything i possed now they are gone.

    Oh where can i go to en what can i do.
    nothing can please me only thoughts are of you.
    You just laughed when i begged you to stay.
    I’ve stopt Crying since you went away.

    The world is a lonely place y’re on your own.
    Quess i wil go home sit down and mown.
    Crying and thinkin is al that i do .
    memories i have remind me of you.

    Wie kent dit prachtige lied ? En degene uit mijn pubertijd, zouden moeten weten dat dit zo ongeveer mijn lijflied was. Een beetje donker, maar wel heel mooi hoor. Niet geschikt voor een Poëziealbum. maar toen was ik al ouder. Sorry ik moest het even kwijt. Ter nagedachtenis aan een paar vrienden die nu al niet meer leven. Maar ok ter nagedachtenis van een hele fijne maar bewogen pubertijd, zich vooral afspelend op de Farel. Van oude mensen de dingen die voorbij gaan toch ? Dus o.a. voor Flippie Hollemans, Leo Dijksman en Loek Groenewegen v.d. Weijden.
    Het leven is soms hard hoor, hè Ria, Wilma, Gerda, Mirjam, Hennie, Greetje, Maya, Ria v/d Stelt en een lief meisje uit Bolnes, ik weer haar naam niet meer. Ze was nogal groot. En ook een meisje op vakantie in Limburg, een pracht meid, ook naam vergeten wel nog een foto, maar ik weet niks meer van haar, allen dat ze een lekker ding was. En Ingrid, Jannie, haar vriendin. En als ik je vergeet dan hoor ik het wel, ik heb toen aardig wat rond gescharreld, en soms was het serieus, en soms spielerei. IK ga nu echt niet zeggen wie wat hoor, En ik ben er zeker weten nog een paar vergeten, neem me niet kwalijk hoor. IK ben door wat klachten niet zo helder meer, en ik heb last van mijn geheugen. Dus meld je als je mij kent en hier niet tussen staat. Overigens is Greetje op 40 jarige laaftijd overleden aan kanker. En ik vergeet inderdaad Gonnie Pleizier, die is op ongeveer 38 jarige leeftijd overleden door suïcide, Dat was echt vreselijk, en onverwacht, echt erg hoor. Nogmaals er zijn er nog meer, maar dar hoor ik misschien wel t.z.t. Mij schiet er niet zo gauw iemand te binnen. To be or not to be That’s the question. Love is all, love is allllll. I hear you en i did not want to effent you, anywaw
    Aart, een oude beetje hippie, maar vooral een rocker met Puch. See you around soms time. Those where the days of are lifes. And now these they are for ever forgotten .
    Aart, laat iets van je horen s.v.p.
    Aart.

  80. Potverdikkie, daar kom ikkie, zomaar in je album staan
    Potjandorie in de glorie wat een lol mijn blaadje is vol

  82. Tja klinkt misschien wat lullig, maar echte jongens deden daar niet aan mee. Althans ik niet en mijn vrienden ook niet. Maar ik heb er toch nog wel regelmatig in geschreven, van meisjes uiteraard. Vond ik best een eer hoor. En ook leuk voor ze , voor later. Zo staat mijn naam in menig poëziealbum. Mijn zus had er ook één ze is nu 70, maar heeft dat poëziealbum nog steeds. Maar het was wel een soort halve liefdesverklaring, als je er in mocht schrijven als jongen. De rijmpjes leende ik van mijn moeder. Was toch eigenlijk, vooral nu , na al die jaren , toch wel erg leuk hoor. En jammer dat jongens dat niet hadden, dit i.v.m herinneringen toch ? Mea culpa. ( gouden tijd hoor ) Ook toen was geluk heel gewoon. NU is het leven vaak moeilijk hè. Vroeger was de dood iets wat je niet besefte, tot er naasten en je ouders overleden, toen hardhandig in de echte wereld getrokken.
    Aart

  84. Ik heb nog 3 poëzie albums. Van de 1ste klas tot de 6de klas. Ik ben nu 67 jaar ,het is nog leuk om er in te kijken.

  86. Ik woon in Melbourne, Australie en vind dit een ontzettende leuk onderwerp enja ik heb een rode en een oranje poezie album van de jaren 60.
    Well done Helga
    Annette Boot oftewel Nettie Boere in Den Haag geboren 1948 verhuist naar Melbourne 1980

  87. Ik heb er nog twee een van mijn moeder uit de jaren30 met prachtige plaatjes en die van mezelf begint in 1955 waarvan ik de versjes van opa en oma het meest ontroerend vind

  88. Mijn meester van de zesde klas schreef voor mij een naamdicht.
    Hij kende mij aardig goed.

    Yvonne, Yvonne
    Vaak nog onbezonnen
    Overal als eerste bij
    Nooit humeurig, altijd blij
    Neem wat minder dan je geeft
    En zorg dat je gelukkig leeft!

    Nogmaals bedankt, meester Brink.

  89. Ik heb zojuist de poezie albums van mijn Moeder van 84 gevonden. Ze is naar een verzorgingshuis gegaan en bij het opruimen van de spullen kwamen we 2 van haar poezie albums tegen, 1x uit 1943, 1x uit 1945. Ze was daar pas 8 en 10 jaar oud.
    Vol met verhaaltjes van haar vader, moeder en al haar broers en zussen die al heel lang niet meer in leven zijn. Heel bijzonder om te lezen en te zien met al die mooie plaatsjes en lieve woorden.

  90. Ik heb 2 poëzie-albums. Als ik voor mijn boekenkast sta haal ik mijn albums er regelmatig uit. Leuk dat ik dan versjes van mijn opa, juffouws en meesters kan herlezen. Ook geniet ik van de handschriften uit die tijd. Ik vond net als menigeen het altijd spannend als ik mijn poëzie-album weer terug kreeg. Ik denk dat het schrijven in een poëzie-album nu helemaal verdwenen is.

  91. Ik had een album gekregen in 1937 maar ben het kwijtgeraakt bij een verhuizing. Witte grove linnen stof

    De gene waar ik het van gekregen had heeft er in geschreven
    Lief Krullenkopje
    Als jouw hartje
    blij wil zijn
    wees dan lief
    en doe geen pijn
    Doe je mens of
    dier verdriet
    nee dat wil jouw hartje niet

  92. Ook mijn poesiealbum staat vol met lieve, dierbare en veel stichtelijke versjes. In het eerste jaar op de MULO liet ik nog een wens schrijven door de leerkracht. Deze gaf mijn album niet terug en voorzichtig vroeg ik er soms naar. Pas in het laatste jaar gaf hij het me met het volgende rijmpje: Lang gewacht en stil gezwegen, nooit gedacht maar toch gekregen.
    Hij moest eens weten, hoeveel slapeloze nachten ik heb gehad bij het idee mijn dierbare album nooit meer te zien.

  93. Ik heb Helga’s bericht gelezen. Ik heb nog steeds mijn Poesie album en soms lees het. Ik woon nu in California en ben in mijn 70’s. Bedankt voor de herinneringen. Glory van Oyen

  94. Ook ik heb mijn poesiealbum nog. Een rood/ witte paddenstoel. Gekregen in 1964. Vol met lieve versjes van familie en klasgenootjes. En inderdaad prachtige plaatjes. Zo leuk om terug te lezen.

  95. Ik heb mijn “poesie”album ook nog. 2 zelfs De 1ste is door mijn broer destijds in een plas gegooid. Toen ruziënden wij nog wel eens (hij 8, ik 7 jaar) . In beide hebben mijn ouders, broers en zus en vele schoolvriendinnen en juffen en meesters en buren enz geschreven. Beide albums gekregen in 1955. Voor mijn 6de verjaardag.

  97. Ik had en heb nog steeds mn poezië album een geel hart . Een buurvrouw schreef erin over dat ik moedig door een zure appel heen moet bijten. Mn Vader over Cowboys . En n andere buurvrouw over een windje en molenwiekjes. Mijn moeder en zussen schreven erin . Over poesje uit drente liet haar staartje permanenten . En rozen en vergeetmenietjes. Tip tap top de datum staat op zn kop .enz enz . .

  98. Wees een flinke ferme meid die in bange uren Moedig door de appel bijt ook al is het een zure .. In Texas mag Toosje niet komen omdat er veel Cowboys wonen .het is er niet zo best want ze schieten de kurken van de fles. Waai waai windje daar buiten loopt een kindje .Als het windje niet waaien wil staan de molen wiekjes stil .

  99. Ik ken een aardig meisje, wil je haar eens zien?
    Kijk dan in de spiegel, dan zie je haar misschien!
    Deze staat me nog zo bij, weet niet wie het schreef. Helaas ben ik mijn poezie albums kwijt, evenals mijn rapporten en andere lagere school dingen. Daarbij ook nog een gelukstelegram die ik op mijn verjaardag heb mogen ontvangen van mijn oom. Ik baal er nog steeds van maar vergeten doe ik veel daarvan niet 😉

  100. Ben poëziealbum kwijt, had er 2, vind het zo jammer.
    Wie weet komen ze nog boven water.

  101. Heb mijn poesie album ooit uitgeleend en helaas nooit teruggekregen. Mocht iemand het tegenkomen, op de eerste pagina staat het volgende versje:
    Dit album is van mij, zo lang ik hoop te leven,
    Kitty is mijn naam al bij de doop gegeven
    Rouss is van mijn vaders stam
    Rotterdam is de plaats waar ik ter wereld kwam.

  102. Wat leuk om dit te zien! Ik had een zelfde album in ‘t oranje, maar ben het helaas kwijtgeraakt. Veel van de versjes ken ik uit ‘t hoofd, zoals deze van mijn opa:

    Een boom hoe jong en teer nog maar
    Droeg schone vruchten, jaar op jaar
    Dit schonk de tuinman grote vreugd’
    En allen prezen hem verheugd!
    Wees Nelly aan die boom gelijk
    En wees in alle deugden rijk.
    Zo zul je door elkeen geprezen
    De vreugde uwer ouders wezen

  103. Mij is altijd bij gebleven het volgende gedichtje van een klasgenootje.
    Stap maar rustig welgemoed
    Vrolijk door het leven.
    Of je arm bent, of soms rijk
    Dat is om het even.
    Ieder heeft zijn levenstaak,
    GOED te zijn, dat is de zaak.

  104. Ik heb de mijne ook nog,die is van de jaren 50,maar ik heb ook die van mijn moeder meegenomen toen ze overleden was en het huis leeggeruimd moest worden.

  105. Ook ik kreeg begin jaren ’60 mijn poesiealbum en heb het nog steeds. Ook bezit ik het album van mijn moeder en van een overleden schoonzusje. Veel versjes en plaatjes waren hetzelfde, dus ik tekende altijd zelf een plaatje in het album van anderen. Het mooiste vind ik dat al mijn grootouders er nog in geschreven hebben. Ook mijn dochters hadden een poesiealbum, waarin ik voor ieder een zeer persoonlijk versje heb geschreven. Ik hoop dat zij er later met net zo veel plezier in kijken als ik af en toe nog doe.

  106. O, Het moet het 9 uur tyd verschil zyn ha,ha dat ik iedere keer weer om iets denk. Ik had in 2013 een reuni thuis by myn zusje in Haarlem, toen hebben er 14 schoolvriendinnen en vrienden nog in myn album geschreven, sinds die tyd zyn er 3 overladen, was deze zomer 2019 in Holland en ben by Inge Huisman op visite geweest, Karen DenHartog vroeger Nellie Offerman kwam op visite, en jammer geoeg Joke Heintsberger was aan het verhuizen, dus heb haar gemist

  108. Ik woon in de US al voor 61 jaar, heb myn Album nog , had het gekregen voor Sint Nicolaas, het eerste opschryven was myn Moeder op 7 Dec. en toen myn Vader op de zelfde datum, zou wel een blaadje willen bysluiten maar dat is niet mogenlyk. Het versje van myn Moeder. ” Myn Eigen meisje moet ik ook een versje schenken om aan my te blyven denken, nu myn kind bid ik dan de geode God wat op aard ook word uw lot ge steeds blyft braaf en eerlyk en oprecht zoo als nu. Zie, dat vraagd je Moeder U.

  109. Wat prachtig om dit te zien. Het is precies zoals mijn eigen album, zelfs het groene hart heb ik net zo!
    De versjes en de plaatjes zijn heel bekend. Zelfs de handschriften lijken hetzelfde. Dank je wel, Helga!
    Hartelijke groet,

    Marijke Wissema ( 1952)

  110. Mijn oma schreef het eerste versje in mijn album. Ik ken het nog steeds uit mijn hoofd.

    Lieve Joke.
    In de tuin van opa en oma
    Staan zomers bloemen groot en klein.
    Om daar een boeketje van te plukken
    Dat vond je zeker altijd fijn.
    Nu je zover bent weggegaan
    Stuur ik je bloemen die nooit vergaan.
    Als je dan de plaatjes ziet,
    vergeet je opa en oma niet.

    Van opa en oma Veldhuis

    En de bladzijden waren natuurlijk volgepakt met bloemetjes.

    Joke Verwoerd-Veldhuis

  111. In 1971 verlieten we Rochester, NY, en gingen we voor een jaar naar Europa: vrouw en kinderen naar haar ouders in Rotterdam en ik naar Moskou. Mijn oudste, Johanna, 10 jaar, vond Nederland heerlijk. Ze maakte van alle woorden verkleinwoorden—b.v. “een paar secondjes”—en schafte zich een poeziealbum aan dat ze bijhield en nu nog heeft.

  112. Watt leuk, al die gedachten over poesiealbums. Ik 73) ben onlangs in het bezit gekomen van het album van mijn oma. eerste versje erin zijn uit 1895, van haar moeder. Lieve dochter, van alle bloemen die er bloeien, is de roos toch wel het schoonst.daarom is het ook deze, die ik zoo in uw album verkoos.moge er velevan die bloemen bloeien op uw levensbaa. zonderdistels, zonder doornen, dan is mijn wens voldaan.
    Geen poesieplaatje maar gedroogde bloemen bij dit gedichtje.

  113. Het komt me zo bekend voor en het wonderlijke is dat zelfs de handschriften identiek zijn met die in mijn album staan. Ik heb er twee. Een rode vierkante met een klein mini schilderssetje erop geplakt aan de buitenkant en een in de vorm van een hondje met stippen. De poezieplaatjes zijn van een schoonheid die je niet meer vindt. De verhaaltjes zelf zo ” zoet” 🙂 de inhoud van de versjes vind ik nu niet meer zo belangrijk wel het handschrift, sommige hadden of hebben zo’n mooi handschrift dat vind je tegenwoordig nergens meer. Daar kijk ik nog het meest naar

  114. Heb mijn poesie album nog steeds. Wel een beetje beschadigd, maar wat wil je als het helemaal naar Canada verhuist is. Lees het nog wel eens en brengt herinneringen terug die ik misschien anders niet zou hebben. Hoop dat het nog lang zal blijven bestaan.

  115. Ook ik had in de jaren 60 zo’n poëziealbum in de vorm van een hart en in de kleur Oranje.
    Mijn vader schreef daarin een zelfbedacht gedichtje, nl.

    Lieve Annette,

    Je vader kan niet dichten
    Maar wat ik schrijf komt uit mijn hart,
    Jij bent mijn allerliefste schat!

    Zo mooi dat ik het album nog heb.
    Het 2e album kreeg ik nooit terug.
    Het meisje wat het niet terug heeft gegeven zie ik nog vaak, altijd denk ik dan weer aan mijn blauwe vierkante album.

  116. Ik heb mijn poëzie album ook nog. Alle meisjes van de 6e klas hebben erin geschreven en enkele jongens. Dit was begin jaren 70.
    Toen mijn eigen kinderen op die leeftijd waren hebben ze er ook in geschreven. Dit was midden de negentiger jaren.
    En nu ligt het te wachten tot de kleinkinderen zover zijn. En zo heb ik een boek met versjes en wensen van alle kinderen die ooit in mijn leven speciaal waren.

  117. Ook ik heb mijn poëzie album nog. Zelfs mijn opa en oma hebben er nog ingeschreven.
    Ik ben nu zelf al 18 jaar oma.

  118. Ook bij mij schreef iemand over de poes uit Drenthe. En het lijkt bijna hetzelfde handschrift. Ook ik vond het gedichtje van, 10 dat zijn je kinderjaren, enz. het mooist.
    Ook ik ben aan de ongemakken, dus hoe zal het verder gaan , hé!
    Maar mijn vader schreef een versje over dat ik op de wagen zat, tussen kool en biet, alles is te koop, maar mijn Anneke krijg je niet.

  119. Ik heb hem ook nog, in de vorm van een paddestoel. Mijn vader zou er nog in schrijven, maar helaas is hij vroeg overleden. Toen heeft mijn moeder voor hem nog een versje er in geschreven. Vorige week bij het opruimen van een kast dit versje weer eens gelezen, de tranen rolden over mijn wangen.
    Wat een mooi herinnerings album is dit toch.
    Nu ben ik 61 en koester dit poësie- album

  120. Ook ik heb nog een poesiealbum, vol met grappige en ontroerende versjes van schoolgenootjes, familie, buren etc.
    Het versje dat het allermooiste zou zijn, zou die van mijn moeder zijn, ware het niet dat zij er nooit iets in heeft kunnen schrijven, omdat zij ziek werd en na drie maanden overleed.

  121. Op mijn poëzie album staat een beertje. Het eerste versje was in 1958 en het laatste versje in 1962, toen was het album vol. Leuk om af en toe weer eens te bekijken, alhoewel ik niet meer weet wie al die mensen zijn.
    Wat voor mij heel leuk is, het versje van mijn jeugdvriendinnetje Bonnie Zwart, zij is later bekend geworden onder de naam Bonnie st Claire.

  122. Kijk ik weer eens hier en zie hetzelfde album als ik had.
    Helaas heb ik het aan iemand meegegeven en nooit meer terug gezien.

  123. Oh wat leuk Helga….. ik heb mijn poezie album ook nog er staan danseressen op , en het heeft een sluiting met een drukkertje… ik vond dat toen prachtig !
    Ik vind het enig dat wij dit vroeger deden, het uigegeven van ons poezie album en het dan terug te ontvagen met iets speciaals voor ons…… wat een lief gebaar eigenlijk de een fijne jaren van toen….. alles leek nog zo onschuldig makkelijk .

  124. Vanzelf hadden de jongens geen poezie album! Dat was alleen maar voor de meisjes. Maar toch heb ik er veel in gezien, en nog wel ooit in geschreven. Echt iets uit de oude doos, maar leuk om hier weer over te lezen, en te zien. Na 53 jaar wonend in Canada (geemigreerd in ’66) komt de trek naar ‘vroeger’ al meer naar voren.

  125. Ook ik herken het album, een hart in blauw, in mijn geval, de herkenbare schrijfstijl, de bekende en minder bekende versjes. Ik ken ze allemaal uit mijn hoofd. Het is een bijzondere herinnering aan die periode van mijn (schoolleven) en ik lees er graag nog af en toe in. Sommige versjes komen ook soms bij mij boven op lastige momenten:
    “Het is geen kunst om blijmoedig te wezen, als het leven verloopt als een lied.
    Maar waar het om gaat, is een lach op ’t gelaat, in dagen van donker verschiet.”
    Iedere schrijver/ schrijfster had een eigen stijl, ook al waren de versjes meestal meervoudig plagiaat, er spreekttoch een persoonlijkheid uit elke bladzijde. Sommigen bedachten zelf iets of tekenden iets voor je. Ik ben nog steeds dankbaar voor al hun bijdragen.
    Hoe zou het nu toch gaan met Tanja, met Joke en met Marcel?

  126. Het lijkt wel of ik in mijn eigen poezie album keek, hetzelfde formaat, dezelfde plaatjes, opmerkelijk.
    De versjes waren en zijn aandoenlijk, niet zo van deze tijd, maar het was ook een andere tijd, niet te vergelijken met vandaag aan de dag. Heerlijk was het vroeger op school. Je kon echt kind zijn en spelen!

  127. Ik heb ook nog zo een groen hartjes poesiealbum.
    Kijk er best nog geregeld in

  128. Heel erg leuk om dit poëziealbum te zien, ik heb nl precies dezelfde, het groene hart. Ik heb hem altijd bijzonder gevonden vanwege de vorm. Mijn klasgenootjes hadden een vierkant album.

    Mijn versjes zijn ook in 1963/1964 geschreven. Wat me opvalt is dat ook de handschriften overeenkomen, zo schreven we blijkbaar in die jaren. Ook de ‘randversjes’, plaatjes en getekende bloemetjes komen me zo bekend voor. Ik heb het album tot op heden goed bewaard.

  129. Dank voor deze aanzet. Ik zocht meteen in mijn oude “bewaar”koffer. Daar vond ik mijn poëziealbum in de vorm van een geel hart.
    Tussen de wensen en versjes van dierbare familieleden en vriendinnetjes schreef mijn favoriete meester van de Prins Willem School in Enschede op 17 maart 1965:

    Beste Eefje,
    Ook jij mag één van die kind’ren wezen,
    ook jij mag vrij tot Jezus gaan.
    Bij Jezus heb je niets te vrezen.
    Vol liefde ziet de Heer je aan.

    Een herinnering aan je onderwijzer in klas 5
    G.J. Klein Wassink

  130. U bent een gezegend mens om dit poëzieboek nog te hebben. Alle albums zijn door de jaren heen verloren gegaan. We hadden een groot gezin en het kwam niet bij m’n moeder op om van ieder kind: tekeningen, agenda’s of albums te bewaren ? Vreemd genoeg ken ik nog wel alle namen van de basisschool leerlingen en – leerkrachten uit m’n hoofd ? nu inmiddels 63 jaren geleden.

  131. Zo leuk dit terug te zien en zo herkenbaar. Ik had er ook een, een wit hart. Helaas uitgeleend en nooit teruggekregen.