Na een halve eeuw op de weg met zijn SRV-wagen zwaait melkboer Walter Zaad uit Oudewater af. Zijn verhaal brengt een warm gevoel van nostalgie: een tijd waarin de melkboer niet alleen boodschappen bracht, maar ook een stukje gezelligheid en persoonlijk contact.
Een leven tussen melkflessen en mensen
Walter begon als jonge jongen aan zijn bijzondere carrière. In de jaren ’70, toen supermarkten nog schaars waren, was de komst van de SRV-wagen voor veel gezinnen een uitkomst. 6 dagen per week reed hij vaste routes en kende zijn klanten en hun verhalen uit zijn hoofd. “Vroeger kende je alle prijzen van de producten gewoon uit je hoofd,” herinnert Walter zich. Scanners of kassa’s waren er niet; alles gebeurde op vertrouwen en geheugen.
Lees ook dit artikel over de SRV-kar: Herinneringen aan de SRV-wagen: een rijdende winkel vol nostalgie
De melkboer als sociaal middelpunt
De SRV-melkboer kwam niet alleen voor melk of eieren. Klanten deelden lief en leed bij de keukentafel of in de deuropening. Walter: “Sommige dingen houd je privé, want mensen vertellen je alles. Je bent een luisterend oor én soms een vriend.” Tot zijn laatste werkdag genoot Walter van het warme contact met zijn klanten. Zelfs na zijn pensioen komt hij nog regelmatig langs voor een praatje of een kopje koffie.
Van bakfiets tot SRV-wagen
Walter begon bij de firma Van der Poel, toen nog met een bakfiets vol melk. Gaandeweg groeide het uit tot een SRV-wagen met een assortiment levensmiddelen. Techniek veranderde het vak; tegenwoordig werken rijdende winkels met scanners, maar het aantal SRV-wagens is drastisch gedaald.
Waar er ooit honderden waren, rijden er nu nog slechts enkele tientallen in Nederland. De opkomst van de supermarkt is de voornaamste reden, maar de herinneringen blijven springlevend: het vroege opstaan, de drukte rond de feestdagen en het gevoel van vrijheid op de weg.
Koos stopte ook al jaren geleden met het beroep. Lees hier hoe dat zat en lees daarna verder >>
Het dagelijks leven van een SRV-melkboer
- Handmatig prijzen onthouden zonder computer of scanner
- Iedere klant bij naam kennen, vaak meerdere generaties van één gezin
- Eigen baas zijn over routes en werktijden
- Sociaal contact, vaak meer dan enkel een zakelijk praatje
Stoppen betekent een nieuw begin
Voor Walter is het einde van zijn carrière geen stilstand. Samen met zijn vrouw Tinie geniet hij van het dagelijks leven: tuinieren, fietsen, puzzelen en oppassen op de kleinkinderen. Het zware werk lukte niet meer door een knieoperatie. Walter: “Mijn hoofd wilde nog wel, mijn lichaam niet meer.” Tinie voegt toe dat de vrijheid na jarenlang een strak schema wennen is, maar ook plezier brengt.
Nostalgie en het verdwijnen van de rijdende winkel
Walter’s verhaal is niet uniek. Ook Frans Bunnik, een andere SRV-melkboer, merkte hoe moeilijk het is om afscheid te nemen na tientallen jaren: “Je mist de mensen, het praatje en het gevoel nodig te zijn.” Toch overheerst uiteindelijk dankbaarheid; de ouderwetse SRV-wagen mag dan zeldzaam zijn, het vertrouwde belletje op de hoek blijft in herinnering.
Deel jouw herinneringen
Heb jij ook mooie verhalen over de melkboer in jouw straat? Vertel het aan familie, vrienden of jongeren, zodat de herinnering aan deze bijzondere rijdende winkels blijft voortleven.
Bronnen:
Startpagina.nl – Omroep West