Ga naar de inhoud

“Niets was zo ontspannend als een pijpje opsteken voor de klas”.

Update:
roken


“Ik vond niets zo ontspannend”, vertrouwde een oude schoolmeester me toe, ”als een pijpje opsteken, terwijl de klas een toets zat te maken”. Een pijpje opsteken, voor he toog van minstens dertig kinderen! Kom er nog maar eens om. Ik kan me herinneren dat ik het eigenlijk wel lekker vond ruiken; kruidig en vertrouwd.

In de speelkwartieren liepen de meesters, tevreden aan hun pijpje lurkend, op en neer over het schoolplein om ons in de gaten te houden. En wij waren natuurlijk heel braaf, zolang ze onze kant uitliepen. Als ze zich omdraaide konden we wat meer onze gang gaan.
Wanneer ons kattenkwaad in het oog viel, stapte een meester uit de rij, kwam naar ons toe en nam met grote rust dat pijpje uit zijn mond. Een indrukwekkend gebaar. Meestal genoeg om de orde weer te herstellen.

Iedereen rookte in die tijd, denk maar aan de glaasjes op de verjaardagen met filtersigaretten voor de dames en filterloze voor de heren.
Zelf begon ik met roken op mijn veertiende. Ik weet het nog. We waren op werkweek in kasteel Vaeshartelt in Limburg. Mijn vriendinnetje M rookte al. Maar ja zij had dan ook een oudere broer en zuster. “Leer mij eens draaien”, vroeg ik. M leerde me sjekkies draaien. Een kunst die ik tot de dag van vandaag beheers.

Thuisgekomen weet ik nog dat ik het toch wel ‘een ding’, vond om te melden dat ik nu rookte. Dat was wel raar, mijn ouders rookten beiden en waren echt geen lastige ouders. Ze namen mijn mededeling ook heel gemoedelijk op.

Mijn rookgedrag was lange tijd uiterst voorzichtig. Als ik een pakje shag in de maand weg pafte was het veel (ik leerde al snel de truc om een appelschilletje in de tabak te bewaren). Maar roken is zoals we allemaal weten uiterst verslavend. Toen ik 50 jaar later stopte, rookte ik 3 pakjes shag per week.

En jij? Heb jij gerookt?

 

categorieën: Van toen

Reacties 1

  1. avatar
    willy nugteren

    Ik ben ook op de middelbare school begonnen. Een jaar of 13 was ik. Iedereen rookte. Je had twee groepen: de gewone rokers en de hasj rokers. Ik hoorde bij de braverikken die gewone sigaretten en shag rookten. Later wel uitstapjes naar het andere kamp gemaakt, in het weekend. Toen ik zwanger was van mijn eerste kind ben ik gestopt met de hasj, maar ben wel blijven roken. Als "excuus" had ik de spanning en emoties door een terminaal zieke broer. Daarna vele stoppogingen gedaan maar uiteindelijk helemaal gestopt. Ben heel blij dat ik gestopt ben, dat ik niet gedirigeerd word door de drang naar een sigaret. Hoewel ik de gezelligheid daar omheen wel mis. Met vakanties bijvoorbeeld... De pauzes tijdens een lange autorit en dan even een peukje opsteken. Zelfs toen ik al jaren van het roken af was en we gingen voor het eerst verder weg met de kinderen, had ik zoiets van "ik mis iets..." tijdens de pauzes. En als er op dat moment iemand in de buurt was geweest met sigaretten, had ik misschien wel één opgestoken. Ik denk dat ik ook altijd verslaafd zal blijven wat dat betreft, ook al is het jaren geleden dat ik gestopt ben.