Willem de Woestijne

herinnering Van Bussum verhuisde ik naar Amsterdam.

herinnering Van Bussum verhuisde ik naar Amsterdam. Van de prinses Marijkeschool naar de Olympiaschool. Ik kwam bij Heeze. Heeze speelde accordeon. Zijn kleren waren altijd keurig op orde. Tikte wel eens met de liniaal. Een paar keer heb ik zijn vrouw gezien. Dat was mysterieus. Een onderwijzer gaf les. Wat wisten wij van hun leven? Hun pijn, verdriet? In de klas stond een aquarium. Mooie heldere diertjes in gevangenschap. Als je betrouwbaar was, mocht je er wat voer in strooien. Als je heel handig was, mocht je helpen met schoonmaken. Anderen mochten helpen de kratten schoolmelk te versjouwen of inktpotjes vullen. Het lievelingetje van de dag mocht de tas van Heeze dragen. Na schooltijd kregen we aan de overkant Franse les op de Montessorischool. Dat konden ze niet op de Olympiaschool. Op die Montessorischool hoefden de leerlingen alleen maar dingen te doen die ze leuk vonden. Naast onze school stond de Gerard de Grooteschool. Onderwijs op antroposofische grondslagen. Wisten we allemaal niet. Wij speelden voor schooltijd veel buiten, knikkeren, playeren, wat koppen met de bal, een rondje rennen om de Sintelbaan. De kinderen van de Geert Gooteschool zag je bijna nooit. Zaten altijd in het gebouw. Mochten ze veel tekenen en muziek maken. Volgens mij was onze vijand de Spartaschool. Voor de leerlingen van de Spartaschool moest je uitkijken. Aan het eind van het schooljaar hoefde je niets meer uit te spoken. Werd het schoonmaken. Boekjes kaften met bruin papier. Had ik nog wel moeite mee. Achter in ons lokaal hingen posters. Ik herinner me die van Davos en Wallis. Ongerepte bergen met sneeuwtoppen. Prachtig vond ik dat. Ik keek een andere wereld binnen. Zou ik me leven lang blijven doen.

olympiaschool, 1951