Wim Groef
Kent 1 personen
Bekijk het volledige profiel van Wim Groef en al je andere schoolgenoten!
In SchoolBANK kun je GRATIS je scholen terugvinden en weer in contact komen met je docenten en schoolgenoten. Registreer je en begin meteen!
Wim Groef heeft 4 klassenfoto's en kent 1 schoolgenoten. Benieuwd of jij iemand herkent?
Meld je snel aan en vind jouw oud-schoolgenoten en klassenfoto's terug!
AanmeldenOUD EN TOCH MODERN Alhoewel ik maar kort onderwijs genoten .
OUD EN TOCH MODERN Alhoewel ik maar kort onderwijs genoten ... heb op de Rembrandtschool in de Zaanstraat (alleen in de eerste klas (1966-67) en ook nog heel even in de tweede klas) , zijn mij uit die inmiddels lang vervlogen tijd (hoogtijdagen van de Beatles) toch enkele gebeurtenissen bijgebleven die zich voorgoed en hopelijk ook accuraat genesteld hebben in mijn permanente geheugen . Namen van klasgenootjes uit die tijd en zelfs de naam van de juffrouw kan ik me helaas niet meer herinneren (ik weet alleen nog dat er een jongen in mijn klas zat die Karel heette) , maar andere dingen , zoals de , voor die tijd , nieuwerwetse lesmethode die gevolgd werd op deze verder weinig moderne school , kan ik me nog heel goed voor de geest halen : anno 1966 werd er hier namelijk niet meer gebruik gemaakt van het aloude en oerdegelijke 'aap-noot-mies' , maar van een veel moderner onderwijssysteem met allerhande dierfiguren op een zelfklevend bord , en het zeer traditionele schuinschrift had op deze school moeten plaats maken voor het schrijven in blokletters - en dat laatste zou mij ruim een jaar later nog behoorlijk gaan opbreken ...... GYMNASTIEK Niet alleen deze moderne lesmethode , ook de gymlessen van toen kan ik me nog steeds goed herinneren . De gymlessen vonden gewoon plaats in je dagelijkse kloffie (dus helemaal géén gymshirt , gymbroek of gymschoenen) , maar je deed gewoon je dagelijkse schoenen en je overkleren uit en zo ging je dan , jongens en meisjes gezellig door elkaar heen , met z'n allen gymnastieken , en gymles werd ook gewoon gegeven door onze eigen juf , die op een dag tijdens de gymles buitengewoon flink uit haar slof zou gaan schieten ..... Er stond een hardloopwedstrijdje op het gymprogramma , en de bedoeling was om op het commando 'Wie het eerst aan de overkant is !' , zo snel mogelijk van de ene kant van de gymzaal naar de andere kant te lopen - alleen op een gegeven moment werd er door de juf in plaats van 'Wie het eerst aan de overkant is !' , 'Wie het láátst aan de overkant is !' geroepen , wat niet tot alle kinderen goed bleek door te dringen , want velen liepen toen toch zo snel als ze maar konden naar de overkant van de gymzaal , waardoor de uitgelaten stemming plotsklaps omsloeg in een soort van begrafenis-stemming ..... De juf werd boos , heel erg boos , want hadden we dan niet gehoord wat ze precies geroepen had ...?! - klaarblijkelijk niet dus - en vooral dat ene meisje dat als eerste was aangekomen , moest het helemaal ontgelden , en dat vond ik toch allemaal heel erg vreemd , want zo bedacht ik toen al : de kinderen hadden dat ene woordje 'laatste' nu eenmaal niet gehoord , en bovendien : waarom was de juf nu juist zo boos op dat ene meisje dat nét iets sneller gelopen had dan die andere kinderen die toch ook niet goed gehoord hadden wat de juf geroepen had ....?! - misschien was dit wel het allereerste moment in mijn toen nog zeer prille bestaan waarop ik begreep dat ook volwassen mensen , zelfs mensen van wie je het absoluut niet verwachten zou , soms buitengewoon vreemd en onlogisch redeneren kunnen ...... en in mijn verdere bestaan ben ik hierin ook vaak , héél erg vaak , bevestigd geraakt , helaas ...... EN DE MUUR WIST VAN GEEN WIJKEN ... De gebeurtenis die in het eerste schooljaar toch wel de allermeeste indruk op mij gemaakt had , was van een geheel andere orde en had alles te maken met wat er tijdens het speelkwartier gebeurde .... Tijdens dat speelkwartier werd ik op een kwade dag door de een of andere nare onverlaat uit mijn klas 'gepootjehaakt' , waardoor ik keihard met mijn hoofd tegen een muur terechtkwam , en dat deed dan ook behóórlijk zeer , alhoewel ik me niet herinneren kan ook nog gehuild te hebben , dus misschien viel het dus toch nog wel mee , alhoewel het ergste toen nog wel komen moest ...... Even later , toen we weer met z'n allen in de klas zaten , bemerkte ik tot mijn zéér grote schrik dat van het ene op het andere moment alles in mijn omgeving , zowel dichtbij als veraf , heel erg wazig begon te worden .... We moesten wat in ons schriftje gaan schrijven , en hoewel ik met de zin op de juiste plek begon met schrijven (linksboven dus) , eindigde ik ergens helemaal rechtsonder in het schriftje ..... De juffrouw had het nu ook in de gaten en zij liet mij toen onmiddellijk naar huis sturen , en gelukkig bleken de klachten korte tijd later als sneeuw voor de zon te verdwijnen en zijn ook nimmer meer teruggekeerd , maar de schrik had er bij mij ten gevolge van dit 'lolletje' van een klasgenoot toch wel even zeer behoorlijk ingezeten ..... Eind 1967 gingen m'n ouders , en ikzelf incluis ...., verhuizen naar een geheel andere wijk van de stad , zodat ik noodgedwongen voorgoed afscheid moest nemen van deze school , máár , zo beloofde de juf mij toen vrij plechtig , zij zou me wel eens een keertje komen opzoeken , want zij woonde daar zelf niet zo ver vandaan ...... En , alhoewel ik bij wijze van spreken al vrijwel meteen met koekjes en thee klaar zat in mijn nieuwe huis , is ze toch nooit eens langsgekomen ..... en het zal er nu , na ruim 40 jaar , ook wel niet meer van komen , zo vrees ik ..... En oh ja ...... die voor mij allereerste schooldag op die ándere , tamelijk nieuwe school in die 'betere wijk' (thans ook al uitgeroepen tot zogeheten P-wijk .....) schrok ik me meteen een enorm hoedje : ik kon helemaal níets lezen van wat er door de juf daar allemaal op het bord geschreven werd , want op deze moderne (???) school werd nog gewoon (naast het aloude 'aap-noot-mies') gebruik gemaakt van het , al even oude , conventionele schuinschrift , terwijl ik het jaar daarvoor op die 'ouderwetse school' dus in blokletters had leren schrijven ........ en zo kon ik dan in de tweede klas van de lagere school weer van voren af aan met lezen en schrijven beginnen gaan ...... maar uiteindelijk heb ik dat met enige inspanning dan toch nog wel onder de knie weten te krijgen , gelukkig ...........
Rembrandtschool, 1966
SPINNENETEN Wat op mij gedurende dat belangrijke maar slechts een jaar durende kleuterschooljaar de meeste indruk heeft achtergelaten , zijn de gebeurtenissen uit die allerlaatste 'schooldagen' , die zich echter níet ergens op of rond de kleuterschool
SPINNENETEN Wat op mij gedurende dat belangrijke maar slechts een jaar durende kleuterschooljaar de meeste indruk heeft achtergelaten , zijn de gebeurtenissen uit die allerlaatste 'schooldagen' , die zich echter níet ergens op of rond de kleuterschool afspeelden , maar een eindje daar vandaan , helemaal in de bosjes van Poot , dat hoge duin dat het rijke Den Haag (Vogelwijk) duidelijk afbakent van het een stuk minder rijke Duindorp in Scheveningen . De grote zomervakantie naderde al met rasse schreden , maar voor ons , 'arme stadse bleekneusjes' , bleek er in die laatste dagen nog een grote verrassing in het vat te zitten : op een ochtend werden alle kleuters met één of meerdere bussen opgehaald en naar de bosjes van Poot gebracht waar we fijn konden spelen en ravotten , waarna we dan weer tegen het eind van de middag met diezelfde bus(sen) werden opgehaald en naar de straat van de school teruggebracht - wat een verrassing voor ons , wat een luxe en wat een feest , en dat zelfs vele dagen lang !! Indertijd had mijn moeder ook op deze zelfde kleuterschool gezeten , maar voor haar waren deze uitstapjes toen zeker nog niet weggelegd . Maar toch ................... In die mooie zonnige late lentedagen van het jaar 1966 ben ik in totaal twee keer met de bus meegeweest , en toen hoefde het voor mij niet meer ...... Mijn eerste schoolreisjesdag begon zo verwachtings- en hoopvol , maar werd rond het middaguur al ruw verstoord toen wij kleuters gezamenlijk de maaltijd voorgeschoteld kregen : spinazie bleek er op het menu te staan ..... en dat viel toen bij menige kleuter , mijzelf incluis , nogal zwaar op de maag .... zeker als je , net als ik , helemaal niet gewend was om al vroeg in de middag een warme hap voorgeschoteld te krijgen ... Het eten kreeg hierdoor al ras de bijnaam 'spinneneten' , alhoewel ik me toch nog wel herinneren kan dat er een meisje opstond , haar bordje nog gauw helemaal goed aflikte en naar voren liep om nóg een bordje te vragen ! Maar ik en velen met mij konden ons hier absoluut niets bij voorstellen .... Tegen het einde van de middag werden we opgehaald en teruggebracht , en toen kreeg ook mijn moeder nog heel even de schrik van haar leven toen zij zag dat er slechts een lége bus kwam aanrijden ..... maar wij , donderse kleuters , hadden ons natuurlijk allemaal goed verstopt onder de stoelen van de bus ! Pas achteraf kon mijn moeder hier de humor van inzien .... Ondanks alle doorstane emoties besloot ik de volgende dag toch ook maar weer mee te gaan , hopend op een betere dag , maar helaas ...... Op die tweede dag stond er weliswaar geen spinazie op het menu , maar wel .... hutspot ... en dat midden op de dag bij warm lenteweer ... Maar de grootste teleurstelling zou toen nog moeten komen .... Op een grasveldje in de duinen werd er die dag gevoetbald - ik zelf had , tot op die dag , echter nog nooit met iemand een partijtje voetbal gespeeld , en dus hield ik me die middag maar een beetje afzijdig , tót het 'gedenkwaardige moment' kwam waarop de bal bij toeval precies voor m'n voeten rolde , en ik ineens geconfronteerd werd met een 'probleem', een 'heus dilemma' : ofwel helemaal niets doen , maar dat zou toch wel een klein beetje gek en ook laf zijn , ófwel de bal , zo goed en zo kwaad als het zou gaan , proberen een trap te geven ..... Ik besloot - wijselijk maar acheraf gezien toch ook weer niet zo ... - tot het laatste en gaf de bal een flinke trap , een hele flinke trap mag ik wel zeggen , waardoor de bal helaas volledig de verkeerde richting uit bleek te gaan en precies over een hekje heen ging , zodat een kleuterleidster er nog aan te pas moest komen om over het hekje te stappen om de bal te gaan pakken . En kort daarna vond er een 'bijna-traumatische ervaring' plaats in mijn nog zo prille leventje : want twee , in mijn ogen toen uiterst boosaardige , klasgenootjes kwamen op mij af , grepen me allebei bij m'n armen , en alhoewel ik hevig tegenstribbelde en enorm tekeerging , kon ik toen toch niet voorkomen - want het was uiteraard twee tegen één - dat ze mij meesleurden in de richting van de bank waarop de kleuterleidsters zaten , en mij daar naast een bank voor de rest van de middag , snikkend en jammerend lieten staan , want ik mocht voor straf voorlopig helemaal niet meer meespelen .....en oh , wat voelde ik mij triest en gekrenkt , want waar had ik dit nu toch aan verdiend ... ?? Ik begreep er absoluut helemaal niets van : ik had die bal toch zeker niet met opzet over dat hekje getrapt !!! Na deze , in meerdere opzichten , onvergetelijke dag hoefde het dan ook voor mij niet meer - ik had nu definitief een punt gezet achter mijn kleuterschooltijd en kon gaan genieten van een zorgeloze blije zomervakantie , waarna dan eindelijk het 'ware leven' beginnen kon : het was nu uit met het gepruts , het gespeel en het gefröbel , want het onherroepelijke was nu een feit : de grote school wachtte en een geheel nieuw en ook wel wat onzeker avontuur kon en moest nu dan toch eindelijk van start gaan .........
christelijke kleuterschool, 1965