Willem Wildschut

Ergens tussen 1963 en 1971 hier op school gezeten.

Ergens tussen 1963 en 1971 hier op school gezeten. Tot aan de reünie van 10 september 2005 bijna 30 jaar niet meer in de Hugo de Grootschool geweest. Hierdoor was er verder geen band meer met de school. De meeste herinneringen kon je niet meer vinden omdat het zo ver zit verborgen in je geheugen na al die jaren. Deze rustende herinneringen werden op eens wakker geschut. Dit gebeurde tijdens een diploma uitreiking van onze dochter op Arntheem College IJssselaan. Hier is ook haar vriendin uit Duiven aanwezig waar ze al jaren mee om gaat en regelmatig bij elkaar logeerden. Haar achternaam heb ik nooit gevraagd totdat ik die avond haar vader zag. Zeg meneer heet u niet toevallig Leo? Ja zij hij Leo Doornekamp. Mijn naam is Willem Wildschut ooit samen bij jou in de klas gezeten op de Hugo de Grootschool, toen kwamen de verhalen! Hij wist me te vertellen dat er een reünie kwam en dat het leuk zal zijn om daar meer oude herinneringen op te halen. Heel veel vrienden uit die ben ik uit het oog verloren. Mede omdat ik jaren lang als vrachtwagenchauffeur op Zuid-Europa, in het bijzonder Italië heb gereden waardoor je maar weinig in Arnhem was. Wel al die jaren contact gehouden met Ben Westerhoff die in Eindhoven woont en werkt. Hem verteld over de reünie, hij wel daar dolgraag bij zijn en heeft zelfs zijn vakantie naar Frankrijk verplaatst daarvoor. Vorige week was het dan zover na al die jaren terug naar je “roots” want zo voelde het wel. Ben en Leo stonden al te wachten. Binnen in de school is er eigenlijk erg weinig veranderd. Vooral de 1e en 2e klas met de kapstokjes en steenrode vloer was voor mij zo herkenbaar. Aap, noot en Mies zag je al weer voor je, nu is dat lesmateriaal een gewild object voor de verzamelaar. Als ik het dan toch over de verzamelaar hebt dan moet je automatisch denken aan meneer Bugter. Het is vooral aan hem te danken dat er zoveel foto’s, dia’s, rapporten, schoolboekjes enz. bewaard zijn gebleven. Voor ons zijn al die spullen waardevol. Toen keken we als kind naar de school en de leerkrachten. Voor mij eigenlijk helemaal geen prettige herinneringen, meer een “grijs” gevoel dat ik kreeg als ik aan deze school terug dacht. Nu kijk je met volwassen ogen terug, bewust dat er verschillende soorten leerkrachten zijn. Meneer Bugter was in mijn herinnering niet zo populair. Nu zoek je een verklaring daarvoor en kan deze niet echt vinden, verder als zijn rode haar of andere onbelangrijke dingentjes kom je niet, en toch was hij toen in mijn ogen een beetje “vreemd”. Dit gevoel is totaal anders geworden na de reünie. Bewondering omdat hij toen al de waarde inzag van het archief waarmee oude herinneringen weer tastbaar gemaakt kan worden. Niet alleen bewondering voor zijn gedetailleerde archief wat zeker een monnikenwerk is geweest om alles zo precies bij te houden. Ook als leraar had hij aandacht voor het kind zelf, naast de gewone lessen kreeg ook het sociale veel aandacht van hem, iets wat in die tijd niet vanzelfsprekend was naar mijn gevoel. Tijdens de reünie spreek je veel oud leerlingen opvallend is hoe lief en sociaal de meeste zijn. Zal zeker met de arbeiders wijk Broek te maken hebben. Tijdens de reünie en alle gesprekken ben ik me bewust geworden dat meneer Bugter van klas 5 ook een belangrijke rol heeft gehad in dit proces. Later op de dag toch is meneer Bugter toch geweest helaas hebben we hem gemist omdat wij net weg waren, erg jammer. Wel leuk dat juffrouw Wynia aanwezig was, naar mijn mening niets veranderd, nog steeds even pittig. Tja en dan de mensen die er niet meer zijn, zoals meneer Prinsen die zo mooi kon zingen en zijn eeuwige pijp die zo heerlijk rook. Spannende herinneringen aan meneer Ouwehand waar we in de vakanties naar toe fietste naar zijn huis in Hoenderloo. In zijn grote tuin leerde we met de windbuks schieten en in de bossen hout kappen. De dennenboomstekjes die we toen hebben geplant in zijn tuin zijn nu 30 jaar oude bomen. Zijn vrouw maakte altijd heerlijk pannenkoeken voor ons, die

Hugo De Grootschool, 1963