Trijnie Ebbens- van der Heide
Kent 9 personen
Bekijk het volledige profiel van Trijnie Ebbens- van der Heide en al je andere schoolgenoten!
In SchoolBANK kun je GRATIS je scholen terugvinden en weer in contact komen met je docenten en schoolgenoten. Registreer je en begin meteen!
Trijnie Ebbens- van der Heide heeft 0 klassenfoto's en kent 9 schoolgenoten. Benieuwd of jij iemand herkent?
Meld je snel aan en vind jouw oud-schoolgenoten en klassenfoto's terug!
AanmeldenVeel herinneringen: dhr.
Veel herinneringen: dhr. Jonker, dhr. Seret (ik besef nú dat hij er als een echte Fransman uitzag), dhr. Grasmeyer (die als je voor de klas moest komen een arm om je schouder legde, tegenwoordig hebben ze daar een term voor), mevr. Overhof (tegen wie je legaal je tong uit mocht steken), mevr. Terpstra (haar jarretelletjes waren regelmatig te bewonderen), dhr. Dekker (de conciërge, die we ook wel liefkozend aap noemden), mevr. Koekebacker (de handwerkjuf), dhr. Kappen (met z'n, volgens mij, onafscheidelijke pijp), dhr. Schreuder (leraar handenarbeid), dhr. Schat, dhr. de Vries (had, bedenk ik me nu, m'n opa mogen zijn ondanks dat hij een keer op m'n rapport vermeldde dat ik te veel kletste), dhr. Zwanepol (die mij op het gebied van algebra en natuur- en meetkunde iets heeft geprobéérd bij te brengen, je snapt het al: da's jammerlijk mislukt), dhr. Borgman (die wel humor had, maar ook héél arrogant kon doen), dhr. de Weerd (gymleraar). De lange donkere gangen van het schoolgebouw, met de kleine raampjes aan de voorzijde. Een strafinrichting had volgens mij grotere ramen. Ik kom af en toe nog wel eens langs het gebouw en vind het nu wel een bepaalde charme hebben. De gewone lederen schooltas die op een gegeven moment verdween, de pukkel nam z'n plaats in. Deze werd versierd met buttons en leuzen, de boeken floreerden er iets minder in maar dat was bijzaak. Het fietsen naar de dependance aan de Rabenhauptstraat om daar ook verschillende lessen te volgen. De meisjes mochten op een gegeven moment i.p.v. verplicht naar handwerkles ook kiezen voor handenarbeid. Hoera, leve de emancipatie! Het bezoek aan een jeugdconcert van het Concertgebouworkest in A'dam in 1969 en ook dat van een bezoek aan het Rijksmuseum. De schoolfeesten in Huize Maas. En niet te vergeten de schoolreis naar Goslar in de Harz, dat was voor mij in die tijd wel een héél eind van huis. Wat op mij destijds een diepe indruk heeft gemaakt (ik zat er tijdens de les vlakbij), was een foto uit de Vietnamoorlog. Deze hing in het lokaal van dhr. Jonker en liet het beeld zien van een totaal verbijsterde Amerikaanse soldaat die zich over zijn gestorven vriend boog. De gymlessen in de zaal en 's zomers in het Stadspark op de atletiekbaan vond ik geweldig. Vooral softbal was mijn favoriete teamspel. De tegeltjes die ik geteld heb als ik op de gang moest staan (standaard te veel kletsen onder de les). Mijn klassenvriendin: Benja Jacobs. Andere klasgenoten die ik mij héél goed herinner: Thea Uiterwijk, Hiske Nieuwzwaag, Tiny Noordhuis en Janny land (de laatste twee zie ik regelmatig), Gerrit Zuidema en Bart Plantinga (noem ik in één adem, waren volgens mij makkers), Jan Palmen, Marja Hiddink, Yvonne v.d. Voort, Jannet Zweep, Henk Amerika, Jan Meinen, Harry Gankema en Joop Kruger (later ook collega bij de Amro Bank). Wél balen dat ik in 1970 vet ben gezakt voor m'n examen (er zat zelfs geen herretje in), moest dus nog een jaartje blijven! Ik heb gemengde gevoelens over deze jaren. Ik had ze, denk ik, leuker kunnen beleven als ik niet zo braaf en bleu was geweest.
Hendrik Wester mavo (voorhe..., 1966
Van de Witte school aan het Hoediep verhuisd naar het nieuwe gebouw aan de Middenweg.
Van de Witte school aan het Hoediep verhuisd naar het nieuwe gebouw aan de Middenweg. De schoolmelk die we iedere dag kregen in de klas. Favoriete meester: Brus. Veel zingen bij meester Loenen. Mede dankzij mijn poëziealbum (toch jammer voor de jongens) de volgende namen: juf Robbe, meester Westra, meester van Bergen, juf Kollé, juf Hindriks, juf Lok en juf Laarman, die in mijn herinnering altijd pottertjes zat te eten waardoor ze allemaal kuiltjes in haar kin kreeg. En niet te vergeten meester Hoeksma (hij moest zich met een paar andere kwekelingen die op de Naardingschool wilden lesgeven aan ons presenteren en wij vonden hem absoluut allemaal de leukste). Tekenen naar voorbeelden die je zelf mocht uitkiezen uit de kast achter in de klas. Mooie plaatjes in je schrift bij een goed cijfer en ook met gekleurde inkt schrijven bij 0 fout. Vooral violet en rood waren mijn lievelingskleuren. Prachtige tekeningen op het bord voor de klas op speciale dagen of bij bijzondere gebeurtenissen. Minder leuke herinneringen zijn er (en voor velen met mij, denk ik) aan de schooltandarts die, ieder jaar een paar dagen, met een auto op het schoolplein stond. Als één van je klasgenoten dan was geweest en terug kwam in de klas noemde die altijd de naam van het volgende slachtoffer dat in de auto werd verwacht, verschrikkelijk. Op het schoolplein touwtje springen, kettingtikkertje en elastiek twist, knikkeren en ook: 1, 2, 3, 4, 5, 6, zéééééééven, wie moet Trijntje een kusje geven (en dan stiekem door je oogharen gluren zodat je net bij die éne jongen, die je zo aardig vond, uitkwam). In mijn geval, ik wil dat nu wel bekennen, was dat Lukas Aalders. Die vond ik indertijd wel héél erg leuk. Haken, breien, mazen en borduren was iets waar in die tijd veel aandacht aan werd besteed. Veel uiteenlopende dingen hebben we gemaakt. Het allereerste werkje was een eierwarmhoudertje. Een vierkant lapje van rechte steken die af en toe zo stijf op de pen stonden dat ik ze er bijna niet meer af kreeg. Toen het af was bleek het witte katoen veranderd in een onbestemde kleur. Daarna volgden nog vele werkjes, van een maaslapje tot een borduurwerkje met alle veel voorkomende borduursteken en van een rood-wit-blauw gehaakt paasnetje tot een paar lekkere warme wintersokken. In de hoogste klas mochten we zelfs op een echte naaimachine werkjes maken, dat was geweldig. Ik herinner mij nog een onderjurkje van bloemetjesstof en een schortje van groene stippeltjesstof. De laatste was bedoeld om te leren verstellen. Ik heb ze bijna allemaal bewaard, alleen de sokken niet, die waren door het vele dragen al snel versleten. Ik vond destijds misschien niet álles even leuk om te doen, maar deze vaardigheden komen me nu wel regelmatig van pas. Vanaf de reünie in 1989 hebben we met 12 meiden regelmatig kontakt en maken we gezellige uitstapjes. Het was een hele leuke tijd op de Naardingschool, alleen heel erg jammer dat herinneringen toch wat vervagen.
Dr. J. Naardingschool, 1960