tom van Son

De heer Kramer was niet het enige hoofd met losse handjes, ik werk al dertig jaar in het onderwijs maar ik heb nog nooit zo'n ellendeling meegemaakt als "meester"Groenesteijn.

De heer Kramer was niet het enige hoofd met losse handjes, ik werk al dertig jaar in het onderwijs maar ik heb nog nooit zo'n ellendeling meegemaakt als "meester"Groenesteijn. Hij sloeg niet alleen maar hij intimideerde leerlingen; hij had niet alleen losse handjes maar ook onfrisse voeten, want ik kan me herinneren dat hij altijd zat te voetjevrijen met een van de meisjes die vooraan zaten en dus dicht bij zijn stoel. Ik kan me herinneren dat hij me zo hard met mijn hoofd tegen de tafel sloeg dat de parallelklas, waarin mijn broer zat, me kwam ontzetten. Mijn vader werkte bij de dienst onderwijs van de gemeente en had via de inspectie de "beste" school opgevraagd. In de lijn van mijn opvoeding niet bepaald de meest logische keuze, want mijn ouders hebben me nooit met een vinger aangeraakt en op deze school was slaan kennelijk aan de orde van de dag. Er werd wel goed lesgegeven. Op het gebied van taal en rekenen heb ik mijn leven lang daarvan de vruchten geplukt. Goede herinneringen heb ik aan de kleuterklas: mevrouw IJzerman die toen zo'n beetje tegen haar pensioen aan zat. Een vriendje was Alex van Baarle, van hem heb ik leren voetballen, wat nooit veel is geworden maar het was leuk. Niet alle kinderen die daartoe in staat waren mochten naar de hbs. Zo kan ik me een heel slim meisje herinneren, Mirjam Hannes, die van haar vader naar de mulo moest. Hoewel ik in het onderwijs zit - HBO - is het nooit meer goed gekomen met hierarchie, een coachende directeur spreekt mij meer aan dan een die graag de lijnen uitzet. Het zal niet allemaal aan Groenestein gelegen hebben, maar hij heeft me in ieder geval niet een duw in de rug gegeven. Hoeveel kinderen zullen niet met woede aan hem terugdenken.

basis christelijkonderwijs ..., 1958