14 februari is het Valentijnsdag! SchoolBANK wil de dag van de liefde niet zomaar voorbij laten gaan en daarom geven wij één high tea* voor 2 personen weg. Wil je kans maken? Vertel ons (in de reacties onder dit bericht) over het meest romantische moment dat jij vroeger hebt meegemaakt en maak kans op een high tea.**
Meedoen kan tot 14 februari 10:00. De winnaar wordt op donderdagmiddag 14 februari via deze blog bekend gemaakt!
* De winnaar ontvangt een Bongo bon voor 1 high tea voor 2 personen te besteden bij 160 adressen in Nederland.
* Je maakt alleen kans op de prijs als je jouw verhaal onder dit artikel in de reacties plaatst EN een profiel op SchoolBANK hebt.
Reacties 65
Mijn meest romantische moment vergeet ik nooit..... Wij, helaas was hij “gewoon” een vriend organiseerden een feest voor klasgenoten en dat mocht bij hem thuis. Ik was er al ‘s middags om samen alles te regelen en klaar te zetten voor de avond. In de woonkamer stond een piano en ik vroeg hem een stuk te spelen. Toen ik naast hem op de pianokruk plaatsnam legde ik mijn hoofd op zijn schouder. Ik genoot intens van zijn pianospel en van hem! Ik kreeg een kus op mijn voorhoofd en stond in vuur en vlam. Jaren later hebben we elkaar bekent dat we vreselijk verliefd op elkaar waren maar het nooit durfden uit te spreken.
I was 13 jaar en was stapel verliefd op een jongen die was 5 jaar ouder , we ontmoeten elkaar op zyn werk in de Tempelierstraat in Haarlem naast het tram station, helaas hy werd opgeroepen voor de dienst, en toen ik 16 was ging ik reizen met een circus en werkte ook in theaters met myn honden nummer, myn vriend trouwde met een meisje uit Amsterdam, een schat,en nu nog na al die jaren zowat 68 zyn wy de beste vrienden, als ik dit jaar 2019 naar Holland kom ( ik woon al 60 jaar in Amerika ) dan ga ik hun weer bezoeken in Almere Haven
Ze heette Nelly en zat een klas lager dan ik. Als ik langs haar lokaal liep keek ik door de hoge gangramen naar binnen. Onze ogen vonden elkaar moeiteloos, iedere keer, altijd. Het mooiste meisje van school. Gekeken, geen woord gewisseld. 50 jaar later en heel soms, vlak voor het slapen gaan, als de ratio is uitgeschakeld Dan zie ik alles weer: De jongen die ik was, het meisje dat zij was. Oneindig lopend langs haar klas
Wauwie dat is super leuk dat wil ik wel hoor samen met Daphne er zit vast wel veel leuks bij
Wauwi dat klinkt super gaaf gezellig en spannend om zoiets moois uit temogen kiezen samen met Daphne dat wordt een feestje
wat een geweldig gebaar, verras mijn valentijn maar met dit heerlijke exemplaar, mooi cadeau want we zijn 45 jaar als paar bij elkaar #duimenmaar
Een valentijnskaart in de brievenbus...
La Bamba op een klassefeest van de Mavo. Ik was toen nog een verlegen muurbloempje en ik werd ineens gekust door een leuke klasgenoot. ...dat heeft mijn zelfvertouwen een enorme boost gegeven.
Simpel..geboorte van mn dochtertje 23 jaar geleden. Was liefde vanaf fat ik hoorde dat zij al 2,5 maanden in mn buik zat. Tgn alle kansen in. En she saved my live. ♡
Een ander Valentijn verhaal: Valentijn. Ik zie haar handen gevouwen in haar schoot. Haar hoofd richt zich langzaam op. De lepel ligt nog naast het bord, met een vage afdruk van haar lippen. Ze ademt zwaar en haar blik is nietszeggend en uitdrukkingsloos, alsof niets haar bereikt. Het geluid van de anderen lijkt ver weg. Buiten bedekt een flauwe sneeuwlaag het parkeerterrein. Ze lijkt op niets te wachten en staart naar haar handen. Haar ring zat opgesloten tussen de aderen, misschien herinnert ze zich nog vaag aan iemand. Het is allemaal zo ver weg. Langzaam verdwijnen ook de anderen en vult de kamer zich weer met leegte. Voor ons geen Valentijn, met kaarten van harten. Enkel herinneringen, zo dierbaar en fijn, waar we beiden naar smarten. Kon ik nog maar even,terug in haar gedachten zijn.
Een ander Valentijn verhaal : Valentijn. Ik zie haar handen gevouwen in haar schoot. Haar hoofd richt zich langzaam op. De lepel ligt nog naast het bord, met een vage afdruk van haar lippen. Ze ademt zwaar en haar blik is nietszeggend en uitdrukkingsloos, alsof niets haar bereikt. Het geluid van de anderen lijkt ver weg. Buiten bedekt een flauwe sneeuwlaag het parkeerterrein. Ze lijkt op niets te wachten en staart naar haar handen. Haar ring zat opgesloten tussen de aderen, misschien herinnert ze zich nog vaag aan iemand. Het is allemaal zo ver weg. Langzaam verdwijnen ook de anderen en vult de kamer zich weer met leegte. Voor ons geen Valentijn, met kaarten van harten. Enkel herinneringen, zo dierbaar en fijn, waar we beiden naar smarten. Kon ik nog maar even,terug in haar gedachten zijn.
samen naar school hand en hand fiesten
Een zoen op onze wangen achter de fietsen staling op de basisschool.
Ontmoette mijn vrouw in Lubeck (Dld) op een dansavond . In 1955. We zijn getrouwd 20 Apri; 1960 iin Lubeck (Dld). Wonen ook sind 1960 In Ede. (Gld.
Mijn verhaal begint 52 jaar geleden op de lagere school. Min klasgenootje die 6 jaar bij mij in de klas zat werd vele jaren later via Schoolbank mijn man.Vanaf de lagere school verloren wij ons uit het oog en gingen verder in ons leven,we trouwden een ander en kregen kinderen. Na jaren gingen we scheiden. En toen was daar Schoolbank. En we vonden elkaar. We zijn nu elf jaar samen en daarvan drie jaar getrouwd. En zo gelukkig samen.Mijn klasgenoot werd mijn Valentijn.
Twaalf waren we , samen in de brugklas , altijd bevriend maar nooit een paar , inmiddels zijn we al 33 jaar getrouwd , mijn jeugdliefde en ik ! En ook al gebeurt er door ziekte heel veel in ons leven momenteel , diep van binnen blijven we altijd de 2 tieners uit de brugklas !
Wil Best mij klas op fecabook rolandduopnt
ik was op de Funenschool te Amsterdam van 1935-1940
Ria Thape en ik zaten dus 6 jaar in dezelfde klas en waren , ik in bijzonder, weg van Ria. Regelmatig liepen we samen naar huis, we liepen dus met elkaar zoals dat vroeger in die tijd heette. Na de lagere school gingen onze wegen uiteen, Ria heeft nog wel eens naar mij gezocht omdat ze niet precies wist waar ik woonde. Ik heb altijd wel weer een keer aan Ria gedacht in al die jaren die voorbij gingen. In 2014 werd ik weduwnaar en kwam via een vriend op schoolbank terecht, vond bij onze school de naam van Ria terug onder haar meisjes naam. Via schoolbank plus kwamen we weer in contact, het klikte direct, Ria was ook alleen, in 2016 zijn we getrouwd en hebben een heerlijk leven samen.
Mijn man Gerard leren kennen toen ik 18 jaar was op het werk Gerard kwam vaak op onze afdeling met pak npsier onder zijn arm. Nu al bijna 40 jaar getrouwd.
Zat in groep 5 en had een vriendje, mijn oma paste altijd op, mijn ouders hadden eigen bedrijf, mocht niet na het eten buiten, oma was een beetje doof en we zetten dan de fluitketel op in de keuken en dan even stiekem naar buiten tot dat de fluit ging, was toch ff romantisch momentje
40 jaar geleden... Ik was 10 jaar en vanuit Fryslan gingen we naar Dordrecht verhuizen. Na de zomervakantie mochten we een weekje meedraaien op de nieuwe school, waar iedereen mijn naam heel bijzonder vond. In de herfstvakantie waren we verhuist en ging ik echt naar mijn nieuwe school! Toen ik aankwam op het schoolplein stond mijn naam 'Saapke' levensgroot op de muur van de school. Jaren later toen ik eens terug kwam in Dordrecht, stond mijn naam er nog. De jongen die het er op heeft geschreven heb ik nooit meer gezien en mijn eerste vlinders nooit vergeten.
Het verhaal over Fietje. Uit het Grote NSV Geschiedenis Boek. 110 jaar Nijmeegse Schoolvereniging Begin 1945, ik zit in de vierde klas van de lagere school aan de Driehuizerweg en woon op de Tooropstraat. Onze straat staat vol met tanks, jeeps en gevechtswagens. ’s Nachts gaan ze de grens over. Ik heb ze zien terugkeren met een koe aan een touw en met een piano vastgebonden op een tank. Allemaal geschenken voor hun Nederlandse vrienden. Mijn broer heeft toen hij vijf jaar was zelfs een windbuks van de bevrijders gekregen. Ik was tien jaar. Een paar deuren verder woonde een tante en een oom van me. Tante Marie en ome Jan. Ze hadden één dochter maar dan wel een heel mooie. Mijn nichtje was negentien jaar en verzot op dansen. Elk weekend was ze op de dansvloer te vinden. Daar kwamen ook veel Engelse en Canadese soldaten om een dansje te maken. Het was bekend dat ze kwistig met chocolade en sigaretten waren. Ik was kind aan huis bij tante Marie en ik wist dat er in het laadje van de kaptafel van mijn nichtje een hele voorraad chocolade lag. Tante Marie was niet flauw en gaf me geregeld een stukje van de lekkernij. Dat was een hele luxe want niemand had toen chocolade. Bijna iedereen bleef tussen de middag over op school. Als je, zo vlak na de oorlog, de inhoud van de broodtrommeltjes bekeek, zat daar niet veel bijzonders in en al helemaal geen chocolade. Ik zat in een klas met jongens en meisjes en het mooiste meisje van de klas was Fietje. Maar Fietje was voor mij onbereikbaar. Er zwermden altijd wel een paar jongens om Fietje heen. Van die kanjers waar ik niet aan kon tippen zoals Dick van der Valk. Die kon loeihard gooien met trefbal. Of Ben Evers die altijd het eerste werd gekozen bij het voetbal en nog een paar meer. Toch droomde ik van een relatie met Fietje. Op een dag kreeg ik een lumineus idee. In heel Nederland was geen chocolade te vinden behalve dan in de la van het kaptafeltje van m’n nichtje. Als ik nu een plak chocolade van m’n nichtje kon ‘lenen’ en kans zou zien die als een worst voor Fietjes neus te houden? Ik ging naar tante Marie en liep even later de deur uit met een plak chocolade onder m’n blouse. De volgende dag legde ik die plak chocolade nonchalant naast mijn broodtrommeltje. Raak! De hele klas kwam kijken naar mijn plak chocolade. Ook Fietje. Ik gaf Fietje een reepje van vier stukjes en zei: “Als jij met mij wilt gaan, krijg je elke middag zo’n reepje”. Dat wilde Fietje wel. Maar na vijf dagen was de plak op en maakte Fietje de verkering uit. Er zat niets anders op dan nog zo’n plak te ritselen. En ja hoor, Fietje en ik vormden weer een setje. Zo hadden Fietje en ik, wat je tegenwoordig noemt, een knipperlichtrelatie. Maar na een tijdje vond ik de la van mijn nichtjes kaptafeltje op slot. En het was zo: geen chocolade, geen Fietje. Daar was Fietje heel consequent in. Ik was dus weer single. Toch was het zo dat ik geen vervelende gevoelens had. Fietje gaf geen reden om jaloers te zijn. Ze was gewoon voor mij de mooiste, de beste en de leukste van de klas. Fietje was alles. Het bijzondere was dat ze geen favorieten had, tenminste niet op school. Ze was voor iedereen dezelfde. We gingen samen naar de vijfde en de zesde klas en ook naar de eerste, tweede en derde klas van de Mulo. Op een dag staat (ze noemde zich inmiddels Sofie) plotseling voor me. Ze pakt m’n beide handen, kijkt me aan en zegt: “Ik moet je iets vertellen, wij gaan verhuizen naar Rotterdam en ik zal je heel erg missen”. M’n keel zit dicht, ik ben een pak pudding. Hoe lang ik daar gestaan heb weet ik niet meer. De volgende dag neemt Sofie afscheid van school. Ik heb Fietje nooit meer gezien maar in mijn gedachten is zij één van de liefste vriendinnetjes die ik ooit heb gehad.
Wij speelden vaak op het industrieterrein in zelfgebouwde hutten. Mijn “ vriendje” had mij op een woensdagmiddag verrast. In een hut had hij een zelf geplukt bosje bloemen , uit het weiland ernaast, op een kratje gezet. Stiekem had hij thuis een fles aanmaaklimonade gemaakt, bekertjes van de biotex, en snoephartjes ( die met tekst) op he tafeltje uitgestald. Bij binnenkomst kleurde ik van oor tot oor, hij ook ! Ik kreeg een brief met de tekst “ ik vindt je zo leuk, ik denk dat ik verlief ben op jou. Wil je mijn vriendinnetje zijn? De rest van de basisschool waren we dikke maatjes .
I met my sweetheart at the hubs when they allowed girls at the predominantly boys school. There were only maybe 10 at the beginning and one of them was my dream girl. We have been married now for 56 years!
Mijn eerste liefde was niet iemand van school. Om een extra centje te verdienen paste ik op het dochtertje van een echtpaar met een groentenwinkel. Ook deed ik wat klusjes. Zakken aardappelen vullen, snijbonen snijden met de machine enz. Soms ging ik wandelen in het park met het dochtertje, die toen rond een jaar was, en ik nam meestal de hond mee. Daar zag ik "hem" voor het eerst en raakte aan de praat. De hormonen en vlinders gierden door mij heen:). Uiteraard werd het park mijn favoriete plekje om naar toe te wandelen. Na een aantal ontmoetingen gebeurde het 'MIJN EERSTE ZOEN". We spraken regelmatig af in het park, maar op een dag bleef hij weg. Dat was ook de eerste keer dat ik liefdesverdriet had (vreselijk). De wereld stopte wat mij betreft.
Herman was 15 ik 14 het was onze eerste "verkering" . We raakten elkaar uit het oog. Nu 40 jaar later zijn we sinds 3 jaar een paar. Hoe raar en mooi kan het lopen
Liefde in de 5e klas van de lagere school. Ik zat aan het einde van het 5e jaar en zoals elk jaar gingen we een toneelstukje instuderen, daar moesten dus spelers voor gezocht worden. De jongen ,,Kees Lambrechts,, (waar ik verliefd op was) mocht de hoofdrol spelen en er werd voor Kees een tegenspeelster uitgezocht . Maar....tot mijn verbazing wilde hij die niet, maar....wilde mij als zijn tegenspeelster , ik was helemaal verbaasd en ook blij.....want wat bleek ,hij was ook verliefd op mij. Het verhaal eindigt niet zoals verwacht, want het was ......een kalverliefde🤩🤩💐💐
Op de basisschool had ik altijd wel een oogje op Eric-Jan de Wilde. We speelden vaak samen op het schoolplein en hadden veel lol. Ook gingen we gezellig samen naar het verjaardagspartijtje van Marcel Pieters die ook in onze klas zat. Jaren later was er een reünie in de Bullekerk in Zaandam. Hij liep net het stijle trappetje van het kerkorgel af en onze ogen troffen elkaar. Hoi Eric-Jan zei ik. Hallo wie ben jij dan? Sandra Vis. Ik herkende je niet. Waar is je mooie lange blonde haar? Tja het is wat korter en donkerblond geworden. Jij was mijn eerste vriendinnetje zei Eric-Jan toen. Mijn hart maakte een sprongetje. Dat vond ik zo lief om te horen. Nu ik dit typ zit ik met een glimlach terug te denken aan dat mooie moment. Zal hij er ook nog wel eens aan terug denken? Vast wel.. Mijn Valentijn <3
alberto gorin alberto_gorin@hotmail.com ik heb nooit een vriendin gehad of something romantic was on a school class for foreigners where 2 very sexy cousins and i was beyond in love on yvonne schoof she was blond ,and she did t show up send a postcard she came i had a guy from fergot where he was from who spoke to me was day in and day out .i watched yvonne that guy spoke to me and after yearssssssssss met here brother was in city of Arnhem in a multimedia shop he told me where she live.went there i saw here but sexy was gone was used object.yet was near here could t speak did t know what to do than she told me she went out with rich men finical undress them moved on to the next one after the coffee left still could t forget here . went back next few days call here she was busy.week or 1 or 2 days tried again she was moved 7 or 8 years ago mom passed away 6 years ago came from the synagogue made prayer for mom got back went to line 51 to doorwerth wageningen at the bus stop guess who stood for mi noise a young girl who look like mom just mom like 2 drups geuss what i could speak or know what to do she took it as i was t interesting in here she was blond to
Op de basisschool had ik altijd al een oogje op Eric-Jan de Wilde. We speelden vaak samen op het schoolplein en we gingen gingen ook gezellig naar het verjaardagpartijtje van Marcel Pieters die ook bij ons in de klas zat. Na de basisschool zijn we elkaar uit het oog verloren. Jaren later tijdens een reünie in de Bullekerk in Zaandam zag ik iemand van het stijle orgeltrapje af komen en we keken elkaar recht in de ogen. Ik herkende hem gelijk en riep hoi Eric-Jan. Hallo wie ben jij dan? Sandra Vis. Hij vroeg gelijk waar is je mooie lange blonde haar gebleven? Tja het is wat korter en donkerder geworden. We hebben nog vrij lang met elkaar gesproken en hij zij dat ik zijn eerste vriendinnetje was. Dat vond ik zo lief om te horen. Zit ook met een glimlach deze tekst te typen en hoop zo dat ik die Bongo-bon ga winnen ;-) Wegens curatele kan ik onmogelijk een high tea betalen maar zou zo graag mijn vriend verrassen - zodat we samen kunnen genieten
Ik was 12 jaar toen kwam ik myn grote liefde Ron wolf tegen ik mocht niet met hem omgaan ik moest eerst me school afmaken maar we kozen voor elkaar toen ik 16 werd zei me moeder als je hem laat gaan kryg je een nieuwe Puch maxi van my en ik zei nee ma ik hoef dat niet ik kies voor hem en we kozen voor elkaar zo verliefd ben ik nog nooit geweest 1 jaar later is het uitgegaan maar zo zie je liefde is niet te koop liefde zit in je hart en hoofd !!!!!!
Op Hotmail werd ik aangemeld en kwam ineens in een groepschat terecht. Ik dacht wat is dit nu en gooide de groep eraf. Een meisje had mijn Hotmail adres eruit gepikt en om een of andere reden hielden wij contact en hadden goede gespreken totdat het daadwerkelijk tot een afspraak kwam. Ze is tot heden nog altijd mijn geliefde gebleven.
Ronald Tysma is een lagere school klasgenoot van mij en zei in de klas altijd, toen hij en ik 11 jaar waren: I love you. Zoveel engels sprak hij wel, ondanks zijn prille leeftijd. Wij zaten in het C-clubje op een Daltonschool en zouden naar HAVO/VWO gaan, dat laatste gebeurde. Tijdens een schoolreisje buiten in een jeugdkamp waren we met meer kinderen aan het spelen en bleven gezamenlijk achter. Ik was nog te klein voor verkering en zei: 'jij kunt mij dan wel leuk vinden,maar ik jou niet'. Ronald zocht 3 jaar geleden contact via schoolbank en wil nou graag afspreken, hoewel hij gelukkig getrouwd is. Blijkbaar is hij een jeugdliefde niet vergeten.
Ik was met mijn ouders op vakantie bij een klein meertje in Italië en ging op een ochtend op de steiger liggen wachten tot mijn vriendin ook zou komen. Er lagen al een paar Italiaanse jongens, die me meteen aanspraken, op een na, die wat stil lag te kijken. Op een gegeven moment kijkt juist die jongen me aan en zegt "Wil je met me trouwen?". Ik vond het wel komisch, had een vriendje in NL en zag het uiteraard als een grapje. Twee jaar later zagen we elkaar terug en inmiddels zijn we dit jaar 37 samen, waarvan 34 gelukkig getrouwd.
Ik ben een gelukkig mens ik ik mijn valentijn gevonden wij zijn al 36 jaar samen waarvan 16 jaar getrouwd het is een ( ECHTE VALENTIJN GEBOREN OP 14 FEBRUARI 1949 ) mijn naam is Alfred van Roon en mijn Valentijn is Rob van Meurs wij zijn beide geboren Haarlemmers !
45 jaar geleden, dagelijks... met de trein...naar de MBO Coupeuse opleiding in Heerlen. Daar waar de treinen, nabij het station in Heerlen, vanuit Sittard en Valkenburg elkaar voorbij reden , zat ik elke dag met een bonzend HART te hopen om een glimp op te vangen van een voor mij fasinerend, boeiende, mooie jongen. “Pierre”. Ook hij zocht bij het voorbij rijden van de treinen, met zijn verleidelijke blik, mij op. Mijn dag was dan al vervuld van vuur en liefdes kriebels. Vervolgens liepen we dan, eerst nog ver achter elkaar,via dezelfde weg naar onze scholen. Elke dag werd deze afstand kleiner en vervolgens liepen we na enkele maanden, na ons ook in het uitgaansleven ontmoet te hebben, dagelijks hand in hand naar school. Het werd dan moeilijk om de hele dag bij de les te blijven. Deze eerste liefdes relatie heeft ong. 9 mnd. geduurd , waarna er door hem een afspraak werd gemaakt , omdat we beiden pas 15-16 j waren, om op elkaar te wachten. Dit heb ik trouw 2 j. gedaan, maar hij heeft in deze 2 j. iemand anders getroffen. En ik hoop van harte dat hij zijn Geluk gevonden heeft. Zo heb ik ook een mooi gezinnetje gekregen. Helaas hebben wij elkaar nooit meer ontmoet... om nog eens na te chillen. Maar deze romantische periode zal ik nooit vergeten.
Als kleuter ging ik naar de pleiadenschool. (Rond 1966)De juf had zulke grote ogen dat ik bang was en dat ik de eerste kleuterklas naar de zeewijkschool zou gaan in ijmuiden dat was een goed plan. Ik kwam bij juf Boelsma terrecht en was super lief en aardig. Mijn vriendinnetje Annemiek had ik veel plezier en we stonden dan ook regelmatig op de gang. Jaren later werkte ik als kraamverzorgster in velserbroek. Daar kwam een broer van de kraamheer op bezoek. Ik vertelde tegen deze broer dat ik bij hem in de klas had gezeten. ( ik herkende hem na zoveel jaar door dat grappige, lieve gezicht en de krullen maar dan jaren ouder. Was stil verliefd op hem als kleuter!)De broer lachte en kende me niet maar ik zou de eerstvolgende keer een foto meenemen en ja hoor hij was het en ik stond ook op de foto! Jammer genoeg bleef ik maar 1 jaar op school want dat kwam mijn moeder beter uit met het heen en weer brengen naar school. Wie weet als ik op de zeewijkschool was gebleven was het ooit liefde geworden!
Ben al 'n kleine twintig jaar lid v an Schoolbank - het Enschedees Lyceum - en heb er nog nooit 'iets aan gehad', nimmer een klasgenoot teruggevonden. Daarom wil ik langs deze weg (ik weet geen andere) mijn lidmaatschap per direct of zo snel als mogelijk OPZEGGEN. (Mijn abonneegeld wordt automatisch afgeschreven) Gaarne ontvang ik uw bevestiging hiervan.
Beste Merlyn, Bedankt voor je bericht. Voor het opzeggen van het SchoolBANK Pluslidmaatschap kun je een e-mail sturen naar onze helpdesk (team@schoolbank.nl). Groeten, Team SchoolBANK
Het meest romantische verhaal is dat ik ging corresponderen met een jongen in Roemenië. Toen mijn verkering in Nederland uit ging, ben ik naar Roemenië gereisd maar niet met de bedoeling om verliefd te worden. Maar dat is wél gebeurd. Twee jaar later zijn we in Roemenië getrouwd. Kort daarna mocht mijn man in Nederland komen wonen en 45 jaar later zijn we nog steeds getrouwd en dol op elkaar. We hebben 2 kinderen. Inmiddels volwassen natuurlijk. We zijn heel dankbaar.
Het meest romantische was met mijn 1ste vriendje, we zijn samen in Oosterrijk geweest en hebben daar een dirndorn jurkje gekocht voor mijn grote looppop die hij op Leidens ontzet gewonnen had.
Mijn eerste verliefdheid weet ik nog goed. ik was 5 jaar, en nodigde hem uit op mijn verjaardag. we speelde altijd ninja turtles. En hij gaf mij een puzzel en een ketting. zo leuk dat ik mij dat nog herrinner. Daarna verhuisden wij naar een stad. ik heb hem nog wel eens proberen te zoeken online. maar dat is niet gelukt. ik vind het vooral heel schattig en lief.
Het romantisch was met mijn 1ste vriendje , ik was pas 16 jaar, we zijn naar Oostenrijk geweest in een hotel, gewandeld en een dirndorn jurkje gekocht voor mijn grote looppop die mijn vriend op de kermis had gewonnen in Leiden vanwege het Leidens Ontzet.
Wij waren ong.11 a 12 jaar wij speelden altijd buut met de blikken pul rond de Oranje Molen te Vlissingen. Ik was op mijn manier stapel verliefd op Sjaantje van Hooydonk en zij misschien een beetje op mij? Ik heb het nooit geweten. We zijn nu allebei rond de 80 jaar ,maar haar ben ik nooit vergeten.
Het meest romantische was, dat mijn Belgische vriendje voor mij "laat me nu toch niet alleen" van Wil Tura zong op de avond voordat ik weer terug naar huis ging. Ik was 17, en had hem pas ontmoet in Westende aan zee. Er waren heel veel mensen op de boulevard. Er was een grote groep jongeren die van de ene naar de andere badplaats trokken met zang, dans en quizzes. Als ik dat liedje hoor, komt dat weer boven. Hij schreef mij iedere dag een hele romantische brief, en stond het weekend erop onverwachts op de stoep.
Het was op een soosavond van de school waar wij samen op zaten . Hij gooide dropjes naar mij om mijn aandacht te krijgen. We praten en dansten wat en toen ik naar huis moest zoende hij mij op m’n wang. De maandag erop kwam hij in de pauze naar school(hij was al vrij omdat hij examen had gedaan ) Voor lokaal 213 op Pascal gaf hij mijn eerste echte zoen. Nu as mei zijn wij 40 jaar bij elkaar en in juni 35 jaar getrouwd ! Drie kinderen en inmiddels twee kleindochters Dus onze liefde is op school begonnen ! Hij is nog steeds mijn alles en ik voor hem❤️❤️❤️❤️
Het romantisch moment was toch meer het muziek maken met de stille getuige die verliefd met half toegeknepen ogen mij opnam
Mijn romantisch verhaal speelde zich in de 2e klas van de lagere school af en ging door tot de 4e klas. Ik denk er nog dikwijls aan .... Ik was toen al helemaal verliefd op mijn klasgenootje, en dat was Marijke die ik zo leuk vond, de verliefdheid prikkels waren toen bij mij al vroeg aanwezig. Als de song "Marijke" van Peter Koelewijn op Hilversum 1 of 2 afspeelde moest ik aan haar denken en was ik helemaal in de wolken. Ik voelde mij dan dol gelukkig. Mijn gedachten waren dan helemaal bij haar......... puur gevoelsmatig Ik kon mijn ogen gewoon niet van haar afhouden en ik weet niet of het andersom ook zo was? Want dat zou je aan Marijke zelf moeten vragen? Maar het romantische aan dit verhaal over Marijke is dat ik haar overal volgde en zij dat op een reflecterende en aardige manier ook met mij mee deed. Het was of dat zij het aanvoelde, althans zo voelde het bij mij. Het speelde zich overal af, onder andere op het schoolplein, op weg naar school, met gymnastiek en in de klas dat mijn ogen haar continue bleven volgen. Het ging na de 4e klas er een beetje af, want zij had meerdere volgers en dat was voor mij toen moeilijk om mee om te gaan. Ik was niet de enigste die haar hartstikke leuk vond. Ik volg haar nog steeds op facebook en zij is al lange tijd gelukkig met een ander, dat heb ik ook altijd graag voor haar gewenst
Het meisje Nellie Goossen was ik verlieft op ,die woonde op de hoogte in zaamslag , dat was in 1947 ?? ik bracht haar naar huis uit de jongens en meisjes vereniging. onderweg stonden we achter een schuurtje ,maar ik wilde haar zoenen ,maar dat wilde ze niet,daar na niets meer van haar vernomen, ben toen met mijn ouders verhuist naar de N O Polder.
Jammer dat niemand uit Haarlem iets leuks hebben om te schryven, geen wonder dat ze genoemd worden " Styfe Haarlemers" ha.ha
Tjeetje,ik ben nu 76 jaar en ik kan mij mijn eerste echte verliefdheid zo terug halen zijn naam was Johan wat was ik verliefd op hem ,ik was er ziek van .Hij zat niet bij mij op school maar dat nam niet weg dat ik van alles deed om hem maar tegen te kunnen komen.Of hij ook op mij verliefd was ....ik weet het niet.Maar ik had wel met hem mijn eerste vrijpartij te pakken.Daarna heb ik hem nooit meer gezien,maar vergeten doe ik hem niet.
Op een schoolfeest draaiden we steeds om elkaar heen, tot er een schuifelnummer kwam, wij zijn gaan schuifelen, ik op een tafel en hij op de grond, ik ben namelijk maar 1.50 meter en hij was bijna 2 meter, we hebben nog een paar maanden verkering gehad daarna maar die dans vergeet ik nooit meer.
mijn eerst liefde was niet zo leuk we liepen op de kerkhof en mijn vriend kreeg een stok tegen zijn hoofd en bleek een hark te zijn was een poosje weg zijn we ook gelijk weer naar onze eigen huis gegaan dus dat was niet zo leuk later hebben we er om gelachen paar jaar later zijn we getrouwd omdat dat ik zwanger was
In 1949 had ik mijn eerste vriendinnetje.Ze heette Annemarie. Ze moest met haar vaderen moeder mee naar destijds ons indie. Haar vader was Kapitein bij de Landmacht. In verband met de verbroken band van dat land met Nederland moest hij wel. Hij was beroeps en was ook geboren in Indie. Opeens was ze van school verdwenen. Het was ongeveer april 1949. Ooit ben ik haar in Nederland nog wel eens tegengekomen. Ze waren na 1950 weer teruggekomen. Ze was dan op bezoek bij haar oma n den haag.Ik weet wel dat ik toen de behoefte had haar een kusje te geven, alleen durfde ik dat toen niet. Toen ik een jaar of 16 was kreeg ik een brief van haar uit Breda. Met een foto van haar op een zeilboot. Ik heb toen een brief teruggestuurd met een sportfoto van mezelf. Met bril die ik toen al drie jaar droeg. Daarna nooit meer iets vernomen. Totdat ik ongeveer 8,5 jaar geleden Via Schoolbank een bericht van haar kreeg, met de vraag of ik haar nog kende.Ik heb even getwijfeld maar ik was toch nieuwsgierig, en ben toen een correspondentie aangegaan van enige maanden. Op de vraag waarom ze nooit antwoord had gegeven op mijn brief van lang geleden vertelde ze dat ze niets zag in knaapjes met een bril.Het vervolg was een afspraak in Den Haag bij Paagman, inde buurt van waar wij allebij woonden.Bij dat bezoekje bleef het niet. Wij zijn daarna op diverse plekken geweest van vroeger, en dat was na 60 jaar geweldig. Dat kusje is een jaar later toch nog gekomen. Wij zijn nu eigenlijk bijna altijd bij elkaar. Er zit meestal 3 of vier dagen tussen, want ik heb mijn werk nog.Een beter leven kan je bijna niet hebben.Wij zijn nu allebij 76 jaar, Zij is weduwe van een beroeps officier bij de Luchtmacht. We zijn in december nog naar een gala avond geweest in de KMA, Daar had ik een uitnodiging voor gekregen van de Defensie Academie, een onderdeel van de overheid waar Het NIMH een deel van is. Daar heb ik ook nog even 6 jaar met plezier, en grote interesse voor gewerkt. Een mooi leven heb ik, het is nog mooier door mijn Annemarie.
Ik kreeg een telegram voor mijn verjaardag, van een lieve vriend! Mijn mooiste kado !
Het meest romantische moment vond ik dat ik allerlei liefdes brieven ontving vond het heerlijk om ze te lezen keer op keer.Dat doet wat met je als meisje echt lachen. Je foto staat op mijn nacht kastje en ik luister naar Lionel Richi dat was mijn favorite zanger Hello
Gelukkig hadden wij (40 jr geleden) geen lockers (nodig) om onze jas in te bewaren want dan had ik nooit dat briefje in mijn zak gevonden: ai luf joe, P.
Laatste klas lagere school. Was verliefd en als ik mijn vriendje een zoen durfde te geven op het schoolplein, kreeg ik van mijn 5 vriendinnen een stuiver. Heb ik gedaan en ben toen hard weggehold.
Het allerleukste moment was toch wel in groep 7 toen mijn vriendje in de klas heel vroeg in de morgen een gigantisch groot hart met kleine snoepjes aan onze voordeur had gehangen! Ik zal het nooit vergeten!
Ik zal ongeveer 10 jaar zijn geweest toen ik voor het eerst vlinders in de buik kreeg. Het was een heel leuk blond meisje dat met haar vriendin voor ons huis liep, hoewel dat niet op haar route lag. Mijn moeder was het die mij daarop attendeerde nota bene en ik vond het heel spannend en interessant. Maar omdat zij de dochter was van de hoofdonderwijzer durfde ik haar niet te benaderen. Toen besloot ik haar vader een brief te schrijven met het verzoek of ik verkering met zijn mooie blonde dochter mocht hebben.Het is echt waar, hoewel nu ik het opschrijf kan ik het nauwelijks geloven en toch is het precies zo gebeurd! Alleen mijn naam onder dat epistel zetten, dat durfde ik niet. Dus besloot ik da naam van mijn buurjongen, die in een hogere klas zat eronder te zetten. Enkele dagen later vroeg de onderwijzer of ik even na schooltijd wilde blijven zitten en met rode oortjes wachtte ik op wat er komen zou. Gelukkig had de meester twinkeloogjes toen hij mij het volgende toevoegde: “Beste Fred, dacht je nou heus dat ik jouw handschrift niet herkende, dus je had er net zo goed je eigen naam onder kunnen estén. En de verkering? Nos dat is niets geworden, omdat min geliefde blonde een mäandernd later ging verheizen en wie elkaar vor eeuwig uit het oog ( maar niet helemaal uit hart) verloren
Ik was 13 en mijn 1ste vriendje Jo Janssen was 15 en nu na 46 jaar en 7 maanden na het overlijden van mijn man hebben wij ons weer gevonden . hij heeft bij mijn man jaren geleden nog een hele tijd gewerkt . Hij schreef mij via facebook of hij bij mij op bezoek mocht komen .en ik heb gedacht waarom niet. Ik ga graag naar de bioscoop naar een actie film , en ik heb hem gevraagd of hij met mij mee wilden gaan. Dus bij deze had ik hem uit genodigd , en zijn naar de bioscoop gegaan. Na de film zijn we nog een paar uurtjes stappen geweest en ja toen is de vlam weer aan gewakker. En zo zijn we samen gekomen , en zijn nu bijna 2 jaar samen, en het gaat prima
Met mijn eerste liefde Roeland van Nierop uit Rijswijk Z-H, Eikaan, ging ik achterop de brommer naar de duinen. Als afscheid, omdat hij ging verhuizen, hebben wij heel onwennig op mijn kamer gezeten waar ik mijn eerste kus kreeg. Foto van Roeland heb ik nog. Ongeveer 45jr.geleden.
mijn eerst kus van connie jongen weet nog ergs in jeugdhuis En ik veel jongs gehad elke week ander wij hadden jaren 70 alles voor op stap te gaan.
In zwembad in kerkrade floten de jongsen werd al kleren water in gegooid.