Tegenwoordig ga je naar de showroom om een nieuwe auto uit te zoeken, maar begin vijftiger jaren was zoiets nagenoeg ondenkbaar. Een tweedehandsje, als je je dat kon permitteren, was een mogelijkheid.
Omdat er bij ons in de familie nogal veel gereisd werd en af en toe op vakantie werd gegaan, hadden mijn ouders besloten een tweedehands auto aan te schaffen. Die werd door de plaatselijke kruidenier aangeboden en had de belangstelling van mijn ouders getrokken. Een Steyr cabriolet uit 1948. Die was nog net niet over de houdbaarheidsdatum heen, dus kon door de kruidenier nog aangeboden worden. Er was echter een klein probleem. Mijn vader had nog geen rijbewijs.
Na ampel overleg met de huisvrienden van m’n ouders werd besloten om de auto te kopen op basis van wederdienst. Tja. Oom Frits had wel een rijbewijs maar geen auto. Mijn vader had een auto, maar geen rijbewijs.
Op zondagmorgen werd er tijdens de zomermaanden bij mooi weer altijd een ritje naar het strand in Noordwijk gepland. In die tijd, vanuit Rotterdam, een wereldreis. Er gingen dan 2 families in die cabriolet! Kinderen in een bakje achterin. De vrouwen op de achterbank en de beide heren voorin. Oom Frits die reed. Maar op een zekere dag wilde mijn vader het ook wel eens proberen en nam plaats achter het kolossale stuur van de Steyr.
Na een kwartiertje was het voldoende en werd besloten bij een uitspanning langs de weg even te pauzeren. Mijn vader stuurde het parkeerterreintje met grint op. Remde. Maar remde verkeerd en ramde een fietsenrek van Hero met daarin een paar fietsen – paniek alom.
De uitbater van de uitspanning had al ras de politie gealarmeerd en de plaatselijk koddebeier arriveerde op de fiets. Mijn moeder hield hem aan de praat terwijl oom Frits naar voren werd geschoven als de bestuurder.
Voor ons kinderen was dit een spannend voorval. Zoiets vergeet je niet gauw. Maar die eerste auto zal ik vanwege dit voorval nooit vergeten.
Wellicht dat er lezers van Schoolbank zijn die zich ook nog de eerste auto van hun ouders herinneren. Bij mij staat die prachtige Steyr nog op m’n netvlies gegrift en het voorval met het fietsenrek in m’n geheugen.
Meer blogs:
Reacties 19
Onze allereerste auto was een Ford bestelwagentje. Mijn vader was vertegenwoordiger en die moest steeds opnieuw een aantal maanden een product promoten. We reden dus voor gek met een pak zout; pleegszusterbloedwijn fles of een inmense knijpcitroen op het dak door het land. Ja, leuk hoor....
De eerste auto voor ons waren 2 Messerschimtt [een voor parts]3 wielers [mijn vader had een moter rijbewijs] ik zelf had een Borgward [Goliath]
De eerste auto van mijn ouders was een oude rotte DKW. Dat mocht in die jaren de weg nog op.
mijn ouders hadden een Ford Taunus en daarna een BMW 2500, en de auto waar ik zelf al in reed toen ik 16 was van mijn ouders was een opel commodore. super auto en mijn eerste auto was een BMW 520.
Het eerste autootje van mijn vader.... een crémekleurige Renault Dauphine. Ik weet zelfs het kenteken nog. :)
Hier ook. Onze Dauphine was donkergrijs, en ook dat kenteken weet ik nog. Ook van de Renault 8 die daarna kwam. En de ook nog de Taunus 12 M. Gek dat je dat niet meer vergeet en duizenden dingen daarna wel.
Mijn vader had een bestelwagen een groene Skoda, maar hij had ook geen rijbewijs wel van een motor. Toch ging hij autorijden en zwaaide naar iedere agent die hij tegenkwam. Nooit een bekeuring gehad, later heeft hij zijn rijbewijs alsnog behaald.
Hoe fout kun je beginnen met dit artikel. ‘Tegenwoordig ga je naar de showroom om een nieuwe auto te zoeken…’. Voor hoeveel oud-leerlingen denk je dat dit van toepassing is Rob? Voor de meesten is dit niet weggelegd. Er is nog steeds veel behoefte aan tweedehands auto’s. Als iemand zich dat al kan veroorloven. Ken de wereld waarin je leeft…
Van vroeger herinner ik me onze lichtblauwe Renault 11 of 12 nog en het automuseum in Drunen, door Anton Pieck in zijn sfeer ontworpen.
Vroeger waren mijn auto,s Renault 8-11-12-18 ik rij nu scenic 1.6 - simca R 1100 - prinses en Mustang 1967
Elk tweedehandsje begon natuurlijk als eerstehands. Dus er waren even veel nieuwe als tweedehandsjes.
Mijn eerste autotje was een Renault 5 in 1976. Ik kocht meteen een nieuwe omdat ik niet de minste kennis had van een auto. Dat heb ik geweten. De Renault "roestte al op de folder". Wat een rotbak. Na enkele jaren heb ik het vehicle zelf overgespoten. Dat was ook geen succes. Na 7 jaren keken we door de vloerplaat naar buiten. Het heeft de 8 jaren net niet gehaald. Goed dat de auto's van nu een langere levensduur hebben.
De meesten vanons begonnen met een bromfiets, Die verruilde ik al snel voor een scooter Lambretta. En na een hele korte tijd een Heinkel. In de laatste klas van de Kweek werd dat een VW. Nog zo een met een brilletje van achteren Toen kwam de militaire dienst en hadden we vervoer nodig om zonder heisa in Enschede te komen waar de maten met de trein verder konden. Dat was een Opel Record. Na 12 maanden dienst kreeg ikeen baan in Vlaardingen. Het eerste vervoersmiddel was een BMW.Een kleintje zo'n 700. Maar dat was niks en snel ingeruild bijmijn zwager die in de autohandel zat. Dat werd een Porsche 356C waar ook de Rijkspolitie in reed. Pracht auto en nooit onkosten daaraan gehad. Na twee jaar studie in Canada terug in Nederland eerst een Simca 1100. Die ingeruild voor een Mercedes diesel omdat ik vaak met de kinderen ging zeilen in Friesland. Daarna volgde een BMW 3000. En daarna een Renault 16TX. Met andere woorden we hebben een ruime ervaring met de meest uiteen lopende voertuigen.
Mijn eerste auto was een DKW junior. Tweetaktmotor. Kocht hem van mijn overbuurman, Ben de Jong, voor 100 gulden. Ben kreeg een auto van de zaak. Er moest wel een steek as?? vervangen worden die demonteerde we weer van een andere die ergens achter een gebouw stond. Heerlijk karretje veel mee meegemaakt. De straat waarin we woonden kon altijd horen wanneer ik de straat in kwam rijden. Mooie tijd.
De eerste (tweedehands) auto van mijn ouders, waar ik ook in reed, was een Ford Cortina met een voorbank en stuurversnelling. Dit was een tank van een wagen. Zéér geruisloos. Bij het wachten voor een stoplicht tikte ik het gaspedaal vaak even aan om te controleren of hij niet was afgeslagen.
Mijn vader nam in de vijftiger jaren een Engelse Austin-10 over van zijn zwager. Het stuur zat rechts en de achterruit was een z.g. brilletje. Het was toen de tweede auto in onze hele straat. Erg veel plezier heeft hij er niet van gehad want de auto weigerde constant te starten. Wij woonden toen in Amsterdam West en een goede vriend moest iedere keer uit Amsterdam Oost komen om de Austin aan te slepen. Toen die vriend daar uiteindelijk ook schoon genoeg van had is de auto gesloopt. De motor is uiteindelijk door een handige vent in een boot geplaatst. Van startproblemen heb ik nooit meer iets vernomen. Mijn eerste nieuwe auto kocht ik in 1971, het was een Simca-1000 Special, die ik binnen een half jaar op de Veluwe aan gort reed door een onhandig uitgevoerde manoeuvre in een bocht . Het was een eenzijdig ongeval en gelukkig liep ik zelf geen ernstige schade op. Het was een leuke auto met de motor achterin. Je moest voorin wel een grote zware grindtegel leggen, omdat je anders van de weg werd geblazen bij een beetje storm. Ronald Leeuwerink
Zowel de eerste auto van mijn ouders als de mijne waren beide VW-kevers, die van mijn ouders was blauw en de mijne wit. Er zat wel een flink aantal jaren tussen natuurlijk, maar ik ben altijd dol op kevers gebleven en heb er verschillende in mijn bezit gehad. Die hebben mij ook nooit laten staan en het waren altijd tweede hands. Ooit hebben we een nieuwe auto gekocht (een Mazda) maar ook nu heb ik de auto (een Ford Ka) waarin ik nu rijd niet nieuw gekocht.
In 1968 kreeg ik mijn eerste auto als ik daar een weekend voor werkte in de café de Boemerang in Helmond heb ik gedaan na werktijd bleek het een Opel Olympia te zijn uit 1951 het was een top auto nooit iets mee gehad jaren meegereden sindsdien is het ook altijd Opel gebleven nu mijn ( denk ik ) mijn laatste is een Opel Antara 3.2 en is nog steeds mijn trots
[…] Welke auto herinner jij je nog? […]