Het schoolbord in zwart of groen uitgevoerd
Alle schoolborden zijn vervangen door digiborden. Het geluid van piepende krijtjes op het bord is verdwenen.
Wat hebben we vroeger veel over moeten schrijven van het bord. Geschiedenis en aardrijkskunde lessen. Zinsontleding met woorden waarvan er sommige een enkele streep kregen, sommige een dubbele streep of haakjes. Weet je nog?
Dictee’s op het bord en dan een beurt krijgen om een woord op het bord te schrijven, altijd spannend. De achterkant van het bord dat altijd gebruikt werd voor de antwoorden.
Het meest genoot ik als ik een juf of meester kreeg die prachtig kon tekenen. Ik herinner me nog goed de tekeningen op het bord van het voorjaar, of tijdens Sinterklaas en kerst.
Schrijven met kroontjespen
Op de lagere school heb ik, begin jaren zestig in de eerste, tweede en derde klas nog geschreven met een kroontjespen. Bij de start van het schooljaar kreeg je dan een nieuwe houder en pen. Wij konden kiezen uit een rode, gele of groene penhouder waar aan het uiteinde een gleufje zat waar je de kroontjespen in kon schuiven. Op al onze tafeltjes van het merk Marco zat een uitsparing waar je pen en potlood in kon leggen met daarnaast de inktpot met schuifje. Met die schuifjes werd veel gespeeld. Herken je het geluid nog?
Vraag: schreef je nog met een lei en een griffel? Vertel eens, hoe was dat?
De inktfles, vloeiblaadjes en inktlappen
Een keer per week mocht één van de kinderen op vrijdagmiddag of zaterdagmorgen, dat weet ik niet meer, de inktpotjes opnieuw vullen. Bij ons ging dat op toerbeurt. Iedereen wilde dat namelijk graag doen. Zo’n grote fles waar je dan mee rondging om alle inktpotjes te vullen. Schuifje open, klok, klok, klok, daar ging het zwarte vocht in het potje. Schuifje dicht. Klaar. Fles op de kast. De klas was weer klaar voor een nieuwe week.
In de vierde klas gingen wij over op een ballpoint. Ik herinner me het nog goed. Het waren gele pennen met een blauwe dop en het BIC mannetje erop. Dat was het einde van het geknoei met inkt en kroontjespen want vooral voor de linkshandigen onder ons was schrijven met de kroontjespen echt niet te doen zonder te knoeien!
Andere vergeten of niet meer gebruikte producten
De puntenslijper met oortjes
filmprojector
Altijd een feestelijk moment als je dia’s of een filmpje ging kijken.
Flanelbord
Klusjes
Het bord schoonmaken met de spons. Mooie strepen trekken die dan langzaam weer opdroogden zodat het bord weer lichter werd. De borstels buiten tegen elkaar uitkloppen waardoor je midden in de krijtwolken stond. De (kleur)potloden slijpen aan het einde van de week. De planten water geven, Een boodschap doen voor de meester of juf ( nu ondenkbaar). Uitdelen. Wat mocht jij doen en waar heb je leuke herinneringen aan?
Door: SchoolBANK redacteur Helga Walter
Reacties 75
De borddoek, is later vervangen door spons. Het bord kon er dan door het reinigen met water weer zo lekker schoon uitzien...
Wij mochten een shaggie draaien voor de meester, als je je werkje als eerste af had. Dat was een grote eer!
Bedacht me vorige week nog hoe we op de geboortedag van Willen Alexander voor de hele school beschuit met muisjes mochten smeten ,de meisjes van de zesde klas...heel gezellig in het handvaardigheidlokaal,ondertussen oefenden we de namen van het prinsje...doe kan ik nog steeds dromen...
Ik mis de lei met griffel. Daar heb ik halverwege de 2e klas nog opgeschreven. En als de juffrouw het had nagekeken, werd het weer uitgeveegd.
Jullie moeten de bron van de foto's vermelden! WIKIPEDIA
In de 6e klas klaarover zijn. Om de kinderen te helpen oversteken bij zebrapaden. Je kwam te laat in de klas en mocht eerder uit de les.
Herinner me goed regelmatig een pakje Caballero te gaan halen voor de bovenmeester,, dhr. A.C Monster. De Keucheniusschool in Den Haag was niet ver van de sigarenboer, maar toch....
Ik ben afgelopen zomer naar museum de burghse schoole geweest. Een oud schoolgebouw met alles wat in je herinnering naar boven komt van je schooltijd, ligt daar tentoon gesteld en je kan het vast pakken ! Burgh Haamstede.
Toch was het een mooie tijd, het had wat dat de kinderen nu missen met alle computers e.d.
Geweldig deze artikelen weer eens te zien. Roept allerlei herinneringen op.
IK heb nog en oud flesje Gimborn-inkt. Daar vulde men vroeger ook vulpennen mee.
Om 9.00 uur wees het hoofd iemand aan die de schoolbel moest luiden. In een rij van twee-aan-twee werd gewacht tot het sein kwam dat je naar binnen mocht. Om 12.00 uur werd door het hoofd iemand van de vijfde of zesde klas aangewezen om de bel weer in beweging te zetten. Dan was er geen houden meer aan en renden wij de vrijheid van twee uren tegemoet. Ik vraag mij af of die schoolbellen overal hetzelfde waren of dat iedere school een eigen exemplaar liet vervaardigen?
Ook, ik heb nog tot in de 2e klas met een griffel op een lei geschreven, daarbij had je dan een ijzeren blikje dat 2-delig was, aan iedere kant een dekseltje, zodat er aan 1 kant een sponsje en aan de andere kant een droog doekje in kon. Mooiste was dan als er in het sponsjes-deel een boon gestopt werd, die langzaam uitliep, prachtig.
Een potloodhouder. Als je je potlood zover had opgekauwd of er zo vaak een nieuwe punt aan had geslepen dat je hem niet meer vast kon houden, kreeg je een een aluminium buisje van ongeveer 8 cm lang waar de potlood ingeklemd werd. Op die manier werd de potlood verlengd en kon hij mee totdat hij echt helemaal op was.
De geur - en gal smaak van Talens Oost - Indische inkt - want dat zat in die inktpotjes - was een aparte ervaring. Iedereen die ermee gewerkt heeft zal wel eens ooit zijn of haar lippen met dit spul per ongeluk/expres bevochtigd hebben. En dan de lucht van die suède lederen lapjes waarmee je de kroontjespen moest schoonmaken. Soms kom ik nog wel eens een echte zeem tegen in een winkel. Moet er dan altijd aan ruiken... om even terug te gaan in de tijd. Naast alle lekkere en minder lekkere geuren die in de school hingen - vooral rond koffietijd als de leraar zijn koffie, gezet met een percolator wat een aparte odeur door de gangen gaf - in de klas dronk, was het ook gebruikelijk wanneer de behoefte daar was om een sigaret (Lexington) op te steken. De asbak stond op de lessenaar. Daar moet je vandaag de dag als leerkracht eens mee komen.... Maar ja, ik spreek dan ook over eind jaren vijftig, begin jaren zestig. Toen was geluk nog heel gewoon...
Het rode doosje met letters voor het leesplankje (er waren er heel wat meer dan aap noot mies/aap roos zeef), het werk- en netschrift, de aanwijsstok, de sanseveria's, het doosje met gewichtjes (waar de kleinsten altijd ontbraken), de verhoging waar de leerkracht op zat.
Wij hadden in de 1e klas een gekleurde, houten klok om te leren klokkijken. Je moest de wijzers zelf draaien. Ik kon al klokkijken, dus vond het stom! We moesten ook voor elke maandag een psalm uit ons hoofd leren, waar ik niets van snapte, vreselijk! Ik was gek op het boek Roswitha en andere, nogal erg romantische, boeken.
Ik ben 6 jaar ouder dan Helga, maar heb ongeveer dezelfde beelden en herinneringen. Ik ben linkshandig en moest rechts leren schrijven. Daar ben ik heel blij mee. Naast de kroontjespen kon je ook zelf in de kantoorboekwinkel allerlei pennen kopen en mooie gemarmerde penhouders. Je had schriften van beter papier en dan kon je ook mooier schrijven. En pennelappen kon je ook zelf maken. Elke moeder had een naaimachine, knopendoos en andere benodigdheden om zelf van alles voor school te knutselen. De BIC balpen was blauw en transparant, met een losse dop of als een geheel. Zijn ze niet meer te koop? Er werd gezegd dat je er een slecht handschrift van kreeg. Kan zijn, met een kroontjespen moest je schrijven volgens het voorbeeld. Met een vulpen met inktpatroon, die je kreeg als cadeautje, kon je ook fijn schrijven. Ik zat op een degelijke Lagere School, en daar heb ik nog altijd plezier van. Taal, lezen en schrijven is ongeveer de basis van onze cultuur.
Mijn eerste school jaar was in 1939 en in dat eerste jaar schreven wij met lei en griffel. Vriendelijke groet uit Nieuw Zeeland. Aadje Vogelaar.
Wat leuk om die oude dingen terug te zien,wat ga je inderdaad veel dingen vergeten., vooral dat flanelbord en die inktpothouder in het tafeltje. Bedankt Anita Burgmeijer
Vergeet ook de oude bordenwisser niet. Altijd vol stof; als 'taakje' mocht (of moest) je die soms uitkloppen tegen de muur buiten. Op de middelbare school heb ik er eens naar m'n hoofd gegooid gekregen door de aardrijkskundeleraar, die kennelijk een hekel aan me had (ooit sloeg hij ook naar me met de Grote Bosatlas). Dat zouden we tegenwoordig niet meer over onze kant laten gaan...
Als je goed je best had gedaan mocht je de plantjes water geven,,vaak een water ballet alles stroomde erover.Ook de handwerk lessen,,een houten doos met een kleverig breiwerkje erin een groen beertje van katoen,,de steken zaten veels te strak op de pennen.En de eerste merklap die heb ik gelukkig bewaard en ingelijst...
Wij hadden in de eerste klas van de lagere school ook nog een groot telraam. Verder waren er op school diverse medische voorzieningen. Er kwam een zuster op school om de hoofden te controleren op luis, die noemden wij de pietenzuster. De kinderen, die wat hadden kwamen later met een wit gepoederd hoofd de klas weer in. En ze werden er door anderen op aan gekeken. Ook kwam de schooltandarts bij ons langs. Voor ieder was er een grote kaart met ja naam en de afbeelding van je gebit en wat er mee geweest was. Je werd gecontroleerd aan de voorkant van de klas en als je iets had, gingen we in de rij met de tandartsassistente naar de tandartspraktijk . Dat was niet ver van de school.
leuk stukje nostalgie zelf schrijf ik nog steeds de mooie letters die ik vroeger heb geleerd ,iedereen zegt altijd dat ik een super mooi handschrift heb ,dan zeg ik altijd ,Ja heb op school ook altijd mijn best gedaan is toch niet voor niks geweest
Ik verlang nog steeds om met kleurtjes te schrijven als je vroeger goed je best had gedaan mocht je met gekleurde inkt schrijven ,ik vondt de fel groene de paarse en oranje geweldig roze en turkooise ook wel leuk die ecoline inkt ,heb nu ook altijd gekleurde pennen in huis ,in de boekwinkel waar ook papiterie verkocht wordt ben ik net een kind in de snoepwinkel heerlijk dan moet ik iets kopen
Die inktpotten waren leuk. Je deed er een vuursteentje in en het begon te schuimen! Ojé!
Wat een leuke verzameling materiaal die volop herkenning en herinnering oproept. De inktpotjes zijn ook altijd in mijn geheugen gebleven, vooral omdat we er allemaal mee opgroeiden en nu niemand meer met dingen als een kroontjespen schrijft en ook bijna niemand nog een vulpen uit een inktpot vult. Maar ik heb de inktpot 'gevolgd; kijk maar op mijn website.
Veel van de herinneringen van de anderen zijn zeer herkenbaar, maar ik mis toch nog iets. Zelf heb ik eind jaren vijftig/begin jaren zestig op de Lagere School nog in de bekende schoolbankjes gezeten. Daarvan stonden er een paar rijen in het lokaal. Je zat er met z'n tweeen in. Idem nog op de MULO. Om iedereen goed zicht op het bord te geven werden er ook opvulblokken onder de banken geplaatst. Naarmate je meer naar achteren zat, zat je dus hoger. Later, tijdens mijn HTS-studie (Leeuwarden, begin jaren 70, nu NHL), hadden we ook nog de bekende zwarte borden. Niet overal klapborden, maar ook schuifborden. Vooral zo'n schuifbord was nog wel een keer vol en dan werd er weer gepoetst. Je moest dus zorgen dat je goed bij bleef met je aantekeningen. Een hoogleraar had daar echter een creatieve oplossing voor gevonden: als het bord vol was zocht hij een stukje kleurkrijt op en ging gewoon op de muur verder! Iets om nooit te vergeten.
Orgeltje als ondersteuning bij het zingen. De houten bordenwisser, die soms hard aan kwam als je iets deed wat niet mocht.
Geachte leeftijd genoten. Ik spreek over mijn Lagere schooltijd van 1947 - 1953 en wat mij het meest bijgebleven is de Overtrek papiertjes in de e erste klas waarop je van een gedrukt voorbeeld met potlood de vorm van de letters en cijfers moest leren beheersen. Later kwam het schriftje "Eerst duidelijk en dan snel ". Schrijven met een Kroontjes pen en dat ding sputterde aan alle kanten en veroorzaakte menige vlek. Die werd dan weg gemaakt met vlekkenwater wat uiteindelijk verdunt chloor was. Later kwamen de Redus pennen . Het schriftje voor Schoonschrijven met een cijfer , stempels en na een aantal van die mocht je met rood of groen inkt schrijven. Het inktpotje met schuifdekseltje. We hebben het een keer gepresteerd Om een vlecht van meisje voor ons daar in te dopen. De versjes die je in de eerste kla s leerde, "Een veldmuis vond in 't Beukenbos ". "Hanneke en Janneke", "Op een grote paddenstoel rood met witte stippen ". De schoolarts met vervelende koude handen die bij je onderbroekje in moest. De schoolreisjes met de bus maar niet ver weg, behalve een keer naar Schiphol en dat was bij ons uit Drenthe vandaan 250 kilometer. In de vierde en vijfde klas de vervelende sommen van breuken en procenten, de staart delingen. Dat is het wel zo'n beetje en er zullen heus nog wel meerdere zijn maar dat laat ik aan anderen over
Helemaal uit mijn jeugd geplukt - 1° leerjaar in '48 - alles wat hier opgesomd is gebruikt. Eerste balpennen gekend, vuile, vieze vlekkerige 'inkt-strepen :-( , ook de krassende leien, later de zachtere .... Dit lezen is als aan een fruitboom schudden, er valt steeds meer ... en dat zal nog een tijd nawerken. Dankjulliewel <3
Het leesboekje Prinsje ik wil, zou hem graag weer lezen, masr niemand weet waar hij is
Jeugdherinneringen. Mijn pen was nogal eens stuk omdat ik waarschijnlijk er te hard op drukte. En idd vloeipapier om letters over te trekken. Allemaal bekend. Ook het flanelbord en de schoolplaten. Ik zat van 1959-1965 op de Eben Haëzerschool in Lekkerkerk.
In de 3e klas leerden we breien, het z.g. nuttige handwerken. Als meisje kreeg ik de pest in, want de jongens mochten figuurzagen en kleien. Wij moesten een inktlap breien, van katoen. Drie lapjes, 1 recht, 1 met tricotsteek en 1 met blokjes, 2 recht 2 averecht. De kleuren rood, geel en blauw. Deze werden omgehaakt. Prachtige lapjes, die werden dan op elkaar gezet met een knoop in `t midden. Prachtig, wat een mooie inktlap. Maar... daar moest je dan wel je vieze pen aan afvegen!!!
ik mis de sloffen die verplicht waren bij ons op de broederschool
Helemaal met al deze attributen bekend. Met de kroontjes leren schrijven met het inktpotje in de schoolbank. Dit alles betekent wel dat we niet meer de jongste zijn. :-) Trouwens op de middelbare school leren tekenen met de graphos inktpen.
Het teken, schrijven met overtrek papier 📝. Breien, haken, je eigen droogbloemen en pers maken.
En de rekenliniaal dan, ook deze mis ik. Zie de link : http://rekenlat.barneveld.com/rekenliniaal.htm
Allemaal heel herkenbaar. Ik kan het zelfs ruiken. Niet te vergeten de poëzieplaatjes, stempels en stapels schriften. Ik speelde vroeger altijd "schooltje" in mijn uppie. Iedere sinterklaas vroeg ik weer: 24 lijntjes schriften, 24 ruitjes en 24 pennen. Alles wat ik op school meemaakte speelde ik na, tot zelfs het kopje koffie van de juf en meester om 10.30 uur. En het allermooiste waren de sjerpen in de 2e klas rood geel en blauw. Bij rood mocht je de deur de hele week open doen, bij blauw het bord uitvegen en bij geel schriftjes uitdelen en ophalen. Die prachtige rijen waar de juf of meester doorheen liep vond ik ook geweldig. Als ik die foto's zie lijkt het "gisteren".
De vol met zegeltjes geplakte spaarkaarten met een zak dubbeltjes naar de spaarbank brengen.
Klappen ontvangen van juffrouwen die dachten macht te hebben en er ook van genoten. Ook de pauzes waren leuk en gym.
Ik heb in de eerste klas lagere school (1949/1950) nog een lei met griffel gebruikt. En potlood op papier. De inktpot en inktlap zijn ook bekend uit later jaren. Om die van de ondergang te behoeden heb ik ook nog in veiligheid gebracht: een schoolbank, een bordliniaal (1m) en een bordpasser, voor gebruik met een krijtje erin. Zijn nog in mijn verzameling aanwezig.
En niet te vergeten de schoolboekjes (Ot en Sien) met de oude spelling erin: groote, visch, etc. En de aardrijkskundeboekjes met "De Indiën en Overzeesche Gebiedsdeelen" erin. Atlasjes van G. Prop. En ook niet te vergeten het bord met maten en gewichten, dat voor in de klas hing. Het leerde ons wat een pond, een ons, een mud, een are, een maatje waren. En we leerden dat hartstikke niet gezegd mocht worden, tegenwoordig gebruiken de nieuwslezers van de NOS het veelvuldig; evolutie zullen we maar zeggen. En dan later de (inmiddels overleden) juffrouw op de HBS die slordig was met het dichtknopen van haar bloesje waar ik dus heimelijk verliefd op was, maar die me tussen mooiere cijfers nooit meer dan een 6 op het rappoort gaf.
Ja ik ken het nog allemaal wat een tijd was dat
Wij waren overblijvers,dwz tussen de middag niet naar huis om te eten. Maar het van huis meegenomen brood en een flesje melk of thee,werd in de klas gegeten. In de wintertijd,deden we het brood op de kachel geroosterd,lekker. Maar wel de ganse namiddag een aangebrande lucht in de klas. Ook het bijvullen vd kachel met cokes of turf,altijd feest veel rook in de klas en dan met elkaar naar buiten. In de winter een sneeuwbal in de brandende kachel,een prachtige stoompluim. Echte kwajongens streken.
Mijn eerste schooljaar schreven we met een griffel op een lei. Kon je soms lekker krassen
Griffel, lei en een spons in een doosje (om de lei schoon te maken). Voor rekenen gebruikten wij een telraam, maar dat was in 1945 in de eerste klas.
Mijn vader schreef nog met lij en griffel en die heb ik nog, een griffeldoos. Dat is een houten doos, bestaande uit 3 lagen, die onderling verschuifbaar zijn, met een houten deksel. In het bovenste vakje zit een ronde uitsparing, daar kon het sponsje in om als je een foutje had gemaakt, het weer uit te vegen. Die zijn met de lij en griffel ook verdwenen.
Attributen Trapnaaimachine, geschiedenisplaten met ridders kastelen en geschiedenis verhalen. Zingen bij de piano in de klas. Echte gymtoestellen bok , paard, lange mat, evenwichts balk
Het inktpotje wat in de tafel zat, een schuifje om het af te sluiten, daar stond op DRGM wij gaven er een naam aan De rare gekke meester. en er zijn heel veel pennetjes versleten in die tijd. Dit was in de jaren 1950 - 1960
Als de juf voor haar verjaardag de klas op stroopwafels tracteerde werden wij allemaal verzocht een teekopje met suiker mee te brengen. Het was 1947 en de suiker was nog op bonnen. Zo draagde zij deze suikerverzameling naar de bakker om de stroopwafels te kunnen kopen. Dit gebeurde in Gouda, de stad van de stroopwafels.
Wat te denken aan de schoolmelk, iedere dag een kwart liter
Wat leuk al die herinneringen! In Dordrecht is het onderwijsmuseum, waar veel nostalgische spullen van de basisschool te zien zijn, heel leuk! Wat ik mis, maar gelukkig een foto van terugvond in het boek van de jaren '50, is; De letterbak. In de bak zaten veel vakjes met bruine of oranje, vaak, rechthoekige kaartjes met hierop alle letters, ook dubbelklanken, en aan de binnenkant van de deksel, waren richeltjes waarop je van die letters het woord moest maken, dat de meester of juffrouw noemde. Ook herinner ik me nog dat we in de eerste klas onze monden/tanden met fluor moesten spoelen en de meeste kinderen dat vies vonden. Op het schoolplein waren 3 verschillende hinkelbanen en ik herinner me nog, hoe je op elke baan moest hinkelen. Iemand herinnerde zich nog dat ze een bruine boon onder een natte spons moesten leggen, zodat íe op een gegeven moment ging kiemen. Om beter te leren hoofdrekenen, wilde de juffrouw dat ik mijn handen op tafel legde, zodat ik niet meer op mijn vingers kon tellen. Daarom drukte ik tijdens het rekenen stiekum steeds een vinger zacht tegen de tafel, zodat ik nog steeds met mijn vingers kon tellen, want rekenen vond ik zo moeilijk. Ooit had een leerkracht gezegt; Äls ik afscheid neem, zou ik zo graag het schoolbord willen meenemen". Toen ze jaren later afscheid nam keek ze heel verrast, want als kado kreeg ze; Het schoolbord in miniatuur, met krijtjes, magneten en het a,b,c,bord. Heel precies nagemaakt en heel origineel! Ook herinner ik me nog een kinderboekje, dat ik heel graag nog eens zou willen zien. Een titel weet ik niet, maar het was een gezellig verhaal(tje) over een zeemans- of schippersvrouwtje, en ik dacht dat haar naam Katrijntje, of Trijntje ofzo was. Op de kaft is haar gezicht of zijprofiel te zien en de kaft kleuren zijn o.a. blauw en wit. Als iemand dit kinderboekje herinnert, hoor ik het graag.
Leuke herkenbare beelden van vroeger.
Nieuwe kroontjespennen schreven nooit lekker. Als je pech had, vormde zich aan de binnenkant van het pennetje een inktbel, die dan op je schrift uiteenspatte. Afvegen aan de inktlap en weer opnieuw indopen. Inktlappen kon je zelf (laten) maken of kopen in de kantoorboekhandel. In Gouda was dat Jongeneel aan de Markt. Die met die bibliotheek achterin, gerund door het echtpaar Huisman. Een inktlap was een echt hebbeding, je had hele mooie in de winkel. Plastic inktpotjes in je lessenaar stak je wel eens kapot, dan lekte de inkt in je kastje, getver. Je boeken of andere spullen onder de troep. Dus waren er vanaf een gegeven dag glazen inktpotjes. Die gele balpennen kan ik me nog wel herinneren.
Ja, oude herinneringen ophalen, leuk: 1) 'k Ben niet van de leeftijd van lei en griffel, wel van de kroontjespen naar balpen. Dat was toen een hele strijd, nou ja strijd .... viel wel mee. Maar bal[pen zou je een slecht schrijfhouding ontwikkelen, dan bete met de vulpen.......... 2) Is bekend dat er in Dordrecht een mooi onderwijsmuseum bestaat ? Veel is daar herkenbaar. Ik was er inmiddels wel enkele jaren geleden. Als het er nog is: aan bevolen
Er werd nooit goed uitgelegd hoe je goed moest omgaan met de kroontjespen, was dat wel gebeurt, kon je er veel beter mee schrijven. want nog steeds is de kroontjespen de voorloper van de vulpen. Ik had ooit na schooltijd een vulpen met zuigertje gekregen van mijn grootvader, maar dat was eeb oud exemplaar, dus het rubberen zakje verdroogde en scheurde. Toen kocht ik mijn eerste Parker vulpen, een blauwe, maar die brak in tweeën. En toen kocht ik een zil;veren metalen Parker vulpen, en die heb ik nog steeds . Nu schrijk ik sinds 2 jaar met een Lamy Safary Vulpen, zeer stevig praktisch en niet duur!
nb. een eerder geplaatste reactie is abusievelijk bij het onderdeel profielfoto tercht gekomen, daarom hier een nieuwe poging over de schoolattributen. In de jaren na de oorlog was er van alles weinig. Een potlood waar we de eerste jaren moesten schrijven moest zo lang mogelijk meegaa. Dus ver op slijpen. De inktpot, inkt lap en kroontjespen kwamen in de volgende jaren. Over de kroontjespen nog een leuke anekdote. Vaak kwam er vliesje in de opening. Die kon je weghalen met de inktlap, maar ik blies het eruit boven de inktpot. Een keer blies ik te hard met alle gevolgen van dien. Na korte tijd vroeg de meester wat er was gebeurd, mijn gezicht zat onder de inkt. Ik mocht naar huis om mij te wassen, want op school was geen goede gelegenheid hiervoor. De platen kan ik mij goed herinneren, de projector niet. De gereformeerde school was daar geen voorstander van. Het flanelbord heb ik alleen gebruikt bij het jeugdwerk van het Leger des Heils.
Allemaal heel herkenbaar. Zowel als leerling als toen ik juf was. Zou er zo weer mee kunnen werken. Leerling van 1944 tot 1950 en juf van 1959 tot pensioen 2003 met onderbreking van 1969 tot 1977 voor de vier kinderen. Prachtbaan!!₩
Veel kan ik me nog herinneren. Vooral ook de inktpen , dit omdat ik met mijn linkerhand schreef. Dan had je heel snel vlekken en dat mocht absoluut niet. Goed opletten dus!!
De rekenmethode bestond uit: met potlood kersjes overtrekken en het cijfer opschrijven. Wij hadden de leesmethode: oo-oom elke leerling kreeg een beurt dat wil zeggen 32 keer, aa-aap, ee-eef. We leerden een lapje breien en daar moesten we enkele regels uitknippen om vervolgens dicht te mazen. Ik heb o.a. een washand, babysokken, babyspencer gebreid. Als we netjes schreven met kroontjespen dan mocht je de volgende schrijfles met groene inkt schrijven.
Het klassikale telraam 10 rijen vam 10 kralen. In Terneuzen vind je een heel mooi schoolmuseum met unieke voorwerpen o.a. een houten rugzak.
hoi Helga wat herinner ik me die kroontjespen nog heel goed. we mochten ermee schrijven wanneer er schoonschrijven op het programma stond. ach en wee, net een landverhuizing achter de rug, januari 1965. ik was dus 9 jaar de taal niet machtig en in Duitsland waar ik vandaan kwam, schreef men met vulpen. toch herinner ik me het schoonschrijven als een van mijn leukste vakken. na het aanleren van de Nederlandse handschrift heb ik menig uurtje met rode oortjes en veel plezier mijn schriften vol gepend!!! en met de mooie gekleurde inkt hanterend haalde ik natuurlijk mooie hoge cijfers. jaja ik zeg nu tegen mijn kleinkinders: je moet echt veel oefenen om een tevreden resultaat te behalen. groetjes Utta Blanken
Ik mis het leesplankje aap-noot-mies ! In verschillende uitvoeringen. Niet elke lagere school had precies dezelfde woorden. Ik heb er thuis nog een waarop de katholieke 'afkomst' duidelijk is. Fraters uit Tilburg. Dat plankje was natuurlijk wel voor de 6-jarigen. Kroontjespen en inktpot met voorraadfles van Gimborn en de lapjes om het kroontje droog te vegen zijn voor mij ook nostalgisch. Vloeipapier en het apparaat waar je met je hand half-ronde bewegingen moest maken om het geschrevene te drogen zijn ook zaken die bij mij naar boven komen.
vergeet niet het leesplankje van de eerste klas aap,noot,mies enz
Van de MTS herinner ik mij voor het vaktekenen de kneedgom, de tekentefen met machine, kalkpapier, de vogelveer en de vaktekenpennen
Ik herinner me alles zoals beschreven. Ik ging in 1964 naar de lagere school. Mijn kroontjespen zat altijd vol met pluisjes van het inktlapje, waardoor de letters vaak te dik werden. Ook herinner ik me de glazen melkflesjes die in de winter altijd bevroren waren en die eerst moesten ontdooien voordat we ze konden leegdrinken. Later kregen we driehoekige kartonnen pakjes. Wat ik me ook herinner is mijn grijze priklap, waarop je een kartonnen plaatje moest leggen dat je vervolgens met een prikpen moest uitprikken i.p.v. uitknippen. Allerlei fijne herinneringen uit die tijd komen weer boven. Wat zijn de tijden veranderd!
De kroontjes pen, wat een ellende met die dingen althans voor mij, ik kon er echt niet mee overweg tot dat er een meester was die met de z.g.n platte pennetjes kwam en daar kon ik wel mee goed mee schrijven en dit ging zo goed dat ik ook weer lol in het schrijven kreeg en dat ging zo goed dat als je goed je best deed dat je dan met gekleurde inkt mocht schrijven. Iedereen herinnert zich deze kroontjes pen maar zijn er ook nog meer die dit probleem hadden want ik kreeg wel eens het idee dat ik de enigste was want ik ben door de werkzaamheden van mijn vader ben ik vele maal van school veranderd maar ik kan mij niet herinneren dat er meer waren met dit probleem.
Een klusje wat ik en een klasgenootje mochten uitvoeren, een slagroomgebakje naar de pastor brengen,kerk was een 300 meter verderop. Het was een mooie junidag, denk 1969, wij op pad. Even voorstellen, twee hongerige jongens, 11 jaar oud,rond 11:30 am, niet het beste plan! "als jij de kers eet, neem ik het chocolade flikkie"na 100 meter lopen/beraadslagen. Hoeveel gebak er over was bij aankomst, mag uzelf oordelen, niet veel! Geen probleem, pastor was een gemoedelijke man, had meer vermaak van onze snoeperij dan het gebak zelf , dus al in al een goede ochtend voor ons al!
Ruim 60 jaar na dato gebruik ik nog regelmatig een kroontjespen. Met Oostindische inkt maak ik dan pentekeningen. Jammer, dat ik hier geen voorbeeld kan laten zien.
Wij hadden op school als een van de eersten een peperdure videorecorder. Dan keken we met zijn allen naar een opname van schooltelevisie als alles goed ging. Afstellen was een crime, en de schoonmaakster had één keer de stekker eruit getrokken voor de stofzuiger. Die week geen televisie...
Die inktpotjes in de school tafels, dat weet ik nog heel goed, ik heb toen ook eens de paardenstaart van het meisje dat voor mij zat, in het inktpotje gedaan, toen zij het voelde draaide zij zich hard om, met alle gevolgen van dien, iedereen zat onder de zwarte inkt. mooie tijd toen :-))
Cees m ik Jenny heb dat ook een keer gedaan, uit pure verveling.
Tja, toen he, Ik als linkshandige heb heel veel klappen met een liniaal over mijn handen gekregen als ik met mijn linker hand schreef, toen he!!, ik zat toen in de school BANKEN, geen tafeltjes, maar houten school banken die aan elkaar werden geschoven als een lange rij met als iedere bank 2 personen naast elkaar, die het inktpotje samen moesten delen, een heel gedoe als linkshandige, met die kroontjes pennen, moest altijd oppassen voor vlekken en klappen van een liniaal!!, maar ja, dat was 1959, heel gewoon toen, net als het christelijke geloof dat door je strot werd gedouwd iedere morgen 30 minuten lang, met de meest afschuwelijke tekeningen die ze je lieten zien als je niet in hun manier van geloven leefde !!
Ik herken heel veel van dit alles, en heb een herinnering toe te voegen. Toen ik tussen 1957 en 1962 in Eindhoven op de lagere school zat, de Nutsschool aan de Akkerstraat, boeide me niet altijd alles wat ik aan moest horen. Uit het raam kijken naar de maartse regenbuien hielp soms wat, maar niet veel. Dus speelde ik, zoals ook sommige medeleerlingen, met het glazen inktpotje dat in de schoolbank zat. Van onderaf kon je het met een vinger naar boven duwen. De truc was om het zover naar boven te duwen dat het er net niet uit kwam, en dan omviel. Dat ging een keer niet goed, en daardoor moest ik een kwartier in de hoek staan, een toen gebruikelijke straf. Nu kan ik mij de ontevredenheid van mijn toenmalige juf goed voorstellen, met zo’n dertig leerlingen in de klas die af en toe dit soort dingen deden en daardoor de les verstoorden. Ook zij was ongetwijfeld gebonden aan het lesprogramma. Maar daar dacht ik toen niet aan. Ik kan me nog goed herinneren hoe zij met de grote inktpot langskwam, met zo’n glazen tuitje eraan, om een voor een die kleine potjes bij te vullen. En verder herinner ik me de schoolradio, op woensdagochtend om kwart over tien of half elf ‘s ochtends, als ik me dat goed herinner, een welkome onderbreking in de les. Maar of ik er veel van heb geleerd? Ik herinner me daar niets meer van.