Mijn lagere school bestond nog niet als gebouw. Bijna mijn hele lagere schooltijd heb ik in noodlokaaltjes gezeten. Pas toen ik in de 6e klas (zou nu groep 8 zijn) zat heb ik heel even op de nieuw gebouwde school in een nieuwbouwwijk gezeten.
Het was 1956, ik zat op de Prinses Ireneschool, maar die school bestond alleen nog maar in naam. Er was al een hervormde lagere school, mijn 3 jaar oudere zus heeft daar wel op gezeten. Maar toen ik de leeftijd had om naar de lagere school te gaan was die school vol. Of het was om een andere reden, maar ik denk dat de geboortegolf na de oorlog wel de reden was. Eerst zat ik in het ‘glazen schooltje’, dat was eigenlijk een kleuterschool maar klas 1 en 2 van de lagere school bezetten ook een lokaal. Ik herinner me de grote kachel die achter in het lokaal stond. Er stond een ijzeren rek omheen. Ik heb daar een keer mijn voet op gezet. Dat was niet zo slim… De nylon sokjes waren net uitgevonden en ik had een nylon sokje aan mijn voet. Daar wist het warme rek wel raad mee. Sssss…weg sokje. Ik leerde lezen. Geweldig vond ik het, aan lezen ben ik altijd verslingerd gebleven. Schrijven met een kroontjespen en inkt ging me niet goed af. Ik was (ben) linkshandig en – tenzij ik me in hele rare bochten wrong – mijn hand kwam altijd achter de geschreven letters aan. Met vlekken en vegen als gevolg.
Gekleurde inkt
Als je heel mooi had geschreven mocht je met gekleurde inkt schrijven! Dat wilde ieder kind wel. Ik ook, dat zal duidelijk zijn. Maar… ik had nooit heel mooi geschreven, hoe ik ook mijn best deed. Het was altijd een puinhoop. Ik denk dat de juf helemaal niet in de gaten heeft gehad dat ik linkshandig was. In die tijd moesten linkshandigen nog rechts leren schrijven. Ik ben dus aan de aandacht ontsnapt, wat best wel raar is. Maar: het verhaal ging dat je ging stotteren als je gedwongen werd om met een andere hand te gaan schrijven. Ik heb dus nooit gestotterd, daar heb je het bewijs. De gekleurde inkt dus. Ik wilde zo graag met groene inkt schrijven dat ik een keer stiekem een potje groene inkt uit de kast heb gepakt en me met veel vegen en vlekken heb uitgeleefd op mijn schrijfschrift. Maar wel groene vlekken en vegen. Voor straf – we kregen in die tijd nog vaak straf, je deed gauw iets fout – moest ik in de hoek staan, heel lang. Voor mijn gevoel uren. Ik hoestte en kuchte zo nu en dan wat, ‘ik sta hier nog steeds’, maar de juf liet me lekker staan. Maar mijn zonde was de straf waard. Lekker toch met groene inkt geschreven. Het rare is dat we in de 3e en 4e klas, we hadden toen een meester, net zoveel met gekleurde inkt mochten schrijven als we maar wilden. Toen mochten we niet met een ‘balpen’ schrijven, die was toen net uitgevonden. Dat zou je schrijfhand bederven…
Heb je ook avonturen beleefd met de kroontjespen, vloei en inkt? (Ik kan er nog uren over doorgaan…).
Reacties 2
Moest jij ook een inktlap maken?
Ik herinner me die intklappen wel: vierkante lapjes met een kartelschaar geknipt, een stuk of 4 op elkaar, in het midden bijeengehouden door een knoop.