Na de lagere school, volgt natuurlijk de middelbare school. Ik weet niet hoe het jullie destijds verging, maar ik keek er reikhalzend naar uit. Het stadje waar ik woonde had geen middelbare school. Je kon kiezen tussen Bussum en Amsterdam. Nou daar was ik snel klaar mee: Amsterdam natuurlijk!
Het was heerlijk: die grote stad, die grote middelbare school, het reizen met de trein. Ik verloor mijn lagere school en mijn geliefde Meester K helemaal uit het oog. Tja, als puber heb je veel interessantere dingen te doen dan je bezig houden met die stomme lagere schooltijd, toch?
Afspreken met meester K
Zes jaar later ging ik in Utrecht studeren. Dat vond ik nog honderd keer leuker dan de middelbare school in Amsterdam. Op een dag, terwijl ik me naar mijn stage haastte, zag ik ineens een bekend boomlang en graatmager figuur. Jawel met een blonde krullenkop! Hij herkende mij ook. We zwaaiden elkaar uit de verte toe.
Dit gebeurde ons nog een aantal keren. Op een goede dag spraken we af, samen een hapje te gaan eten. Zo gezegd zo gedaan: we hadden een gezellige avond, waarbij we over de lagere school spraken en hij veel vertelde over het humanisme. Hij was namelijk geen schoolmeester meer, maar had een baan bij het Humanistisch verbond.
Daar bleef het bij, beste lezer…
Tot die dag zo’n 22 jaar later.
Het was een zonnige zaterdag en ik wandelde met mijn tienjarige zoon door Utrecht. Het beklimmen van de Domtoren, stond op ons programma. In mijn studententijd deed ik dat regelmatig. Helaas mocht dat alleen nog maar in groepsverband en daar vonden wij niks-an. Zo zwierven we over de bruggen van de Oude Gracht. Ineens hoorde ik een stem achter me: “Pardon, mevrouw… bent u niet…”
“Meester K!”, zei ik nog voor ik me omgedraaid had.
Hij was beslist niet broodmager meer, zijn krullen waren grijs… maar verder was hij niet veranderd. Zoonlief was in het geheel niet onder de indruk, van mijn oude meester. Hij wilde wel weer verder en dus spraken meester K en ik opnieuw af om samen een hapje te gaan eten. Het werd een geweldige avond!
Heb jij ooit nog contact gehad met een oude leerkracht?
Reacties 5
Mijn favoriete meester op de lagere school was meester Hof, in de zesde klas kreeg ik van hem een 10 voor aardrijkskunde !!
In de derde klas Lagere School, 1959, hadden we een meester P. Hij had harde handen en kneep af en toe in je nek, als je stout was. In 1972 kreeg ik een ernstig auto ongeluk, waarbij een groot deel van mijn geheugen weg was. Ik leerde in die tijd voor waterpoloscheidsrechter en moest in mijn revalidatie examen doen. Doodnerveus. Kwam de zaal in en ik werd achter een tafeltje gezet, 2 mannen aan de andere kant. En raadt eens 1 van de 2 was meester P. die van mijn situatie op de hoogt was. Geweldig, stelde me op mijn gemak. Ik was geslaagd, ook een beetje door Meester P.
wat ik en bijzondere meester vond was meester Meng op de van Wassenaerschool en er was ook nog een jufrouw die ook aardig was ,weet niet meer hoe ze heet een donker klein vrouwtje.
Ja, ik heb de allerbeste herinneringen aan mijn 'meester'van de 4e klas (denk ik, of de 5e) meneer Donia. Dat was op de Nicolaas Beetsschool aan de Willibrordusweg in Heiloo. De school bestaat niet meer. Hij is in de jaren '70 afgebroken voor een winkelcentrum dat op die plaats werd gebouwd. Meneer Donia had een zoetwateraquarium in de klas waar we allemaal gek op waren. Zelf visten we kikkerdril, watertorren, stekelbaarsjes en zo uit de sloot in de buurt en die gingen allemaal in het aquarium. Als de kikkervisjes te groot werden, moesten we ze terug brengen naar de sloot. Dus nog voor het al kleine kikkertjes waren geworden.... Op een woensdagmiddag nam meneer Donia ons mee naar Petten naar de Hondsbossche Zeewering. We gingen er allemaal op de fiets naar toe. Vier, allemaal geïnteresseerde enthousiaste schoolvriendinnetjes uit de klas, èn meneer Donia natuurlijk! Ik had het boekje "Wat vind ik aan het strand van Prud'homme van Reine"gekregen voor mijn verjaardag en daar stond heel veel in. Alle voorkomende schelpen, vissen, echt van alles... Ik vond toen een wenteltrapje, een schelpje dat je niet zo vaak vindt. Jaren heb ik het bewaard, maar door alle verhuizingen van de ene kamer naar de volgende is het toch weg geraakt. Heel jammer! Maar meneer Donia die zoveel vertelde over de natuur vergeet ik nooit.
Meerdere leerkrachten zijn me bijgebleven en, nu zelf bij het onderwijs betrokken, zijn ze voorbeelden voor me. Piet van der G., Dirk van P. René G, Wouter S., Bob de V., allemaal leerkrachten van de Maerten Donck Mavo, zonder het misschien geweten te hebben, er toe hebben bijgedragen, dat ik de middelbare school overleefde.