Nu het concert- en festivalseizoen weer voor de deur staat is het maar de vraag of en hoe dat doorgaat. Verleden jaar is het, vanwege corona, ook al in het water gevallen. En niet eens door regenwater. Ik kan me goed voorstellen dat men verlangt naar wat meer reuring en vrolijkheid. Voorpret doet al een hele hoop. Uitkijken naar een goed concert of een fijn festival.
Kaartjes kopen.
Vandaag de dag kun je al ver van tevoren een kaartje kopen, soms wel een jaar vooruit. In onze ‘jonge jaren’ ging je naar het postkantoor of platenzaak om een kaartje te bemachtigen, soms moest je in de rij staan. Tegenwoordig zit je achter je computer en ook dan sta je vaak in de rij, zij het in een virtuele.
Op de dag zelf.
En dan is daar ‘de dag die je wist dat zou komen’. Je beste outfit aan of in elk geval voor de gelegenheid de meest geschikte uitdossing. Het geroezemoes bij de ingang, de controles, naar binnen en je plekje zoeken. Het voorprogramma is dan vaak al begonnen, maar niet altijd verstaandbaar door alle gesprekken en de binnenkomst van het publiek. Met de minuut stijgt de spanning voor de komst van je favoriete artiest of band.
Als het dan eindelijk zo ver is, is het puur genieten. Meezingen met de grootste hits, dansen, schreeuwen en joelen.
Op naar huis, vol van wat je gezien en gehoord hebt. De recensie in de krant lezen, kijken of iemand het ook zo beleefd heeft.
Twee concerten die ik nooit meer vergeet.
Het eerste is van wijlen Robert Palmer, van die heel bekende videoclip, in het Concertgebouw in Amsterdam. Wij hadden plaatsen op het toneel. De drums kan ik bij wijze van spreken nu nog horen. Elke keer als ik hem hoor op de radio ben ik weer blij dat ik erbij was.
Een tweede onvergetelijk optreden werd gegeven door Paolo Nutini, een Schot, in de Melkweg Amsterdam. Ik leerde Paolo Nutini en zijn muziek kennen via de ochtendshows op de radio. Voor zijn eerste optreden in Nederland kocht ik een kaartje dat ik bij de ingang wel voor het driedubbele had kunnen doorverkopen. Niet gedaan dus. In de zaal heeft de fotograaf van Mojo, concertorganisator, mijn hoofd nog als statief gebruikt. Het was een superavond!
Als het weer kan en als het nog enigszins betaalbaar is (want wat zijn ze duur die kaartjes) zal ik in mijn agenda een paar avonden vrijhouden.
Had jij nog mooie concerten op de planning staan die zijn afgelast? Of heb je goeie herinneringen aan concerten en festivals van vroeger? Deel hieronder jouw ervaring.
Voor meer herkenbare verhalen van toen, bekijk onze blogpagina
Reacties 20
Ik werk zelf in de Stadsschouwburg Groningen, ik mis het allemaal wel, mijn mooiste concert was van Toto in de Oosterpoort Groningen en mooiste festival was Los Vast Kuipspektakel in Rotterdam en ik werk altijd bij Eurosonic Noorderslag, heel leuk
Wat mij nog steeds bijstaat zijn de concerten in het Concertgebouw in Amsterdam. Bijvoorbeeld: Aretha Franclin, Jefferson Airplane en The Doors, Jimmy Smith. Zo maar wat concerten waar ik bij mocht zijn. Ik maakte in die tijd veel foto's en dat kon je gewoon nog doen. Er was nog geen bewaking (zie de DVD van het concert van Aretha). Nu is dat ondenkbaar.
Ergens rond '71-'72 in het Goffert Openlucht theater, een concert van de Arnhemse groep Moan, met psychedelische rock, à la Pink Floyd... Toegang een rijksdaalder meen ik. Heerlijk in andere sferen, uiterst relaxed. In de pauze trad er een Rock&Roll groep op, compleet met vetkuiven en aanstekelijke muziek. Ze noemden zich Long Tall Ernie & the Shakers.... Allen wel bekend. Bleken echter dezelfde gasten te zijn als daarvoor Moan!! Welk een transformatie en dus de eerste Guilty Plessure!! Later die zomer Moan ook nog een keer in Park Sonsbeek zien optreden, tijdens wat geneugten van die tijd.. Daarna bleek de formule als Long Tall Ernie & the Shakers toch te sterk en heb ik ze als Moan nooit meer zien optreden.
In 1972 (4e klas atheneum-B, Amsterdams Montessori Lyceum, ik was toen 17) was er een 3-daags pop-festival tegen de oorlog in Vietnam en waar anders dan op de Vietnam-weide op de rand van het Amsterdamse Bos. Drie dagen van heel veel wind en regen, maar een fantastische sfeer. Ik denk dat ik een van de weinigen was die een tent had met een ingenaaid grondzeil. En ik weet 100% zeker dat ik de enige was die voor mij en mijn toenmalige vriendin (Marijn de Wijs) thuis een Indische maaltijd had voorbereid.
Robin Moize (1954). In januari 1970 ging ik naar concert van Soft Machine in het Concertgebouw in Amsterdam. We hadden kaartjes voor het zijbalkon. In die tijd mocht er nog gerookt worden - stel je voor: een paar honderd enthousiaste fans die blowend en rokend de concertzaal vulde. De muziek en de sfeer waren ongelooflijk, één keer diep inhaleren en je was stoned als een garnaal... In dezelfde zaal heb ik over de jaren heen heel diverse artiesten zien optreden, zoals Ella Fitzgerald - Leonard Cohen - Paco Peña - John Williams en Julian Bream - Canned Heat - het Concertgebouw Orkest onder leiding van Bernard Haitink.
'Emmylou Harris Live in concert', Rodahal, Kerkrade, 28-9-1991 Concert van Emmylou Harris in de Rodahal te Kerkrade, begeleid door haar HOT Band, line-up: Albert Lee (lead guitar), Rodney Crowell (rhythm guitar), Emory Gordy (bass guitar), Glen D. Hardin (piano), John Ware (drums), Hank de Vito (pedal-steel guitar). Een aantal weken voordat het concert begon, stond er een artikel in ons provinciaal dagblad ‘De Limburger’ over Emmylou Harris, en daaraan gekoppeld was er een muzikale prijsvraag, uitgeschreven door de krant. Over de artiest moest je 5 vragen goed beantwoorden. Van 4 vragen wist ik het antwoord wel, maar van de 5e wist ik niet helemaal zeker. Dus tijdens de middagpauze van mijn werk (bankkantoor) de plaatselijke bibliotheek van Sittard ingedoken en snel in het “Oor Pop-Encyclopedie” het antwoord opgezocht, opgeschreven en de briefkaart met mijn 5 antwoorden meteen op de post gedaan... Een paar weken later zou bij het concert in de Rodahal, Kerkrade de uitslag bekendgemaakt worden. Eerst werd er een mededeling gedaan: mijn naam werd omgeroepen! Mijn neef Harry naast me stootte me aan: “Hé, dat ben jij!”. Een vriendelijk verzoek, of de winnaar tijdens de pauze zich backstage wilde vervoegen. Daar kon ik de pas uitgekomen én door Emmylou gesigneerde cd “Brand New Dance” in ontvangst nemen, hoogst persoonlijk uit handen van Mr. Pinkpop-baas himself, Jan Smeets. Hij wilde hem wel aan mij overhandigen, maar toch wilde hij eerst zeker weten of ik ook daadwerkelijk dé ‘Erasmus Rikumahu’ was… Dus vroeg hij mij om mijn legitimatie, gewoon om te voorkomen dat niet de verkeerde persoon met de prijs er vandoor ging... Logisch ook! Maar ik had helemaal geen legitimatiebewijs (paspoort of rijbewijs) bij me, alleen maar mijn ABN bankpasje. Helemaal niet aan gedacht, want die avond was ik n.l. meegereden met m’n neef Harry in zijn Austin 7 Mini. Dus kon ik me dus helaas niet identificeren! Tsja… en nu? Nou, stond je daar zonder identiteit… Maar op dat moment zag ik toevallig vlak in de buurt mijn collega Jacqueline Somers van de ABN Bank Sittard; zij was daar om haar oudere zus Marij, de naaste medewerkster van Buro Pinkpop, mee te helpen aan de kassa. Ik verwees meneer Smeets dus naar haar. En zij kon hem geruststellen, met volle zekerheid beamen en ook gelukkig bevestigen dat ik de inderdaad “echte” (the one & only!) was... En zo kreeg ik toch nog mijn prijs - de door Emmylou persoonlijk gesigneerde cd - uiteindelijk in handen, dankzij mijn ABN-collega Jacqueline!
Ik heb veel mooie concerten gezien. Mijn allereerste was die van Gruppo Sportivo in Krommenie. Mijn eerste 'grote' concert was die van Queen in 1977, in de Ahoy Hallen, na het uitkomen van de LP A Day At The Races, wat een ervaring....maar toch wel de mooiste was het Tribute Concert van Freddie Mercury in Wembley. Een dag- en avondvullend programma met veel artiesten. De allerbeste was George Michael met zijn uitvoering van Somebody To Love.
In de Snuiver toevallig?
George rehearsal - https://www.youtube.com/watch?v=46YZ8evUfKk Uitvoering - https://www.youtube.com/watch?v=UvM2Cmi-YRU Ik prefereer de rehearsal - met een zeer appreciative David Bowie. *zucht*
Het concert van Pink Floyd in de Kuip in 1988. We zaten op de Maastribune op de eerste ring ter hoogte van de middenlijn . Een geweldige show van alles en nog wat. Zelfs een enorm groot varken vloog hoog over het publiek op het veld. Wij hadden geluk het was prachtig weer. Collega's van mij zijn een of twee dagen later geweest. Die hadden minder geluk. Ze werden getrakteerd op fikse regenbuien. Op eerste pinksterdag 2002 was ik in The Royal Albert Hall in Londen naar The Moody Blues. Een van de hoogtepunten was de fluitsolo van Ray Thomas in het liedje Legend of a Mind. Helaas is hij er nu niet meer. Maar hier heb ik nog steeds een fijne herinnering van. Ik wist, dat de musical We will Rock you net uit was. Dus ook nog geprobeerd ook daar voor kaarten te bemachtigen. Dat lukte Een geweldige show. Weer hadden we geluk, want Brian May van Queen speelde mee in de begeleidingsband. Daar na nog een paar dagen in Loden gebleven. Het was wel een dure week, want in die week was ik 1,5 zoveel geld meer kwijt, dan 3 weken Vakantie in zuid Frankrijk. Maar ik had nit voor geen goud willen missen.
mijn 2 daags pinksterfestival in het olympisch stadium met als afsluiting Pink Floyd.... nummer echo's klonk waanzinnig door de ring van de arena aldaar in de hoofdstad...krijg nog kippenvel!!!! groetjes Rob
Deze , https://youtu.be/kS-64ce_bqE en natuurlijk nog veel meer.....B.V. Wings in het concertgebouw Amsterdam 1971..........
Manfred Mann's Earthband live in basketballhal in Den Bosch.
Concert door The London Philharmonic in Pisa waar een prachtige uitvoering van de Enigma variaties van Edward Elgar werd gespeeld.
lois lane. ze traden op in het drieluik in zaandam voordat ze echt bekend werden. de band die eigenlijk zou komen die had afgezegd. voor 5 gulden zat je vlak bij het podium en na het concert kwamen die zelfde meiden bij de bar nog een drankje doen.... ik kwam nooit in het drieluik maar dit had ik toch niet wilde missen
Mijn mooiste concert was ,Iron Maiden .2008 .tt cirquit Assen. Met het meest relaxte publiek. Within Tamptation in het voorprogramma.super avond.
23 maart 2014 IJsselhal Zwolle. Status Quo, de "Frantic Four" reunie tour. Ik was in de vroege jaren 70 groot fan van Status Quo, maar te jong om naar concerten te kunnen/mogen. Toen ik in de jaren 80 SQ voor het eerst live zag waren de oorspronkelijke bassist Alan Lancaster en drummer John Coghlan er al niet meer bij. Later wel vaker SQ gezien, maar altijd spijt gehad dat ik ze nooit in de originele line-up heb gezien. Toen kwam de reunie toer met de band in originele bezetting en uiteraard ben ik toen gegaan. Toen de intromuziek startte en het grote doek stonden ze daar ...mijn jeugdhelden! Ja, dat "was wel even een dingetje", zoals dat tegenwoordig heet. Met volle teugen genoten van het oude jaren 70 repertoire wat ze speelden. DIT was de ECHTE Status Quo!!!
Nou ben ik helemaal niet van de jazz, maar het jazzfestival op Texel was toch wel erg gezellig. Ik woonde toen nog in het centrum en op straat en in de café's stonden de artiesten dan muziek te maken. Echt heel gezellig.
1978 parliament live in de Jaap Eden Hal altijd fan gebleven van funk & soulmuziek 1979 concert van Earth Wind & Fire Ahoy Rotterdam 2016 NSJ festival in Rotterdam backstage geweest bij Earth Wind & Fire
[…] Wat was jouw mooiste, leukste concert of festival? […]