Therry Evers
Kent 0 personen
Bekijk het volledige profiel van Therry Evers en al je andere schoolgenoten!
In SchoolBANK kun je GRATIS je scholen terugvinden en weer in contact komen met je docenten en schoolgenoten. Registreer je en begin meteen!
Therry Evers heeft 8 klassenfoto's en kent 0 schoolgenoten. Benieuwd of jij iemand herkent?
Meld je snel aan en vind jouw oud-schoolgenoten en klassenfoto's terug!
AanmeldenDe eerste schooldag: Wat een heibel!!! Vooral toen de moeders in de klas afscheid namen en wij dreumessen van vier, in feite nog kletsnat achter de oren, aan juffrouw Terpstra waren overgeleverd.
De eerste schooldag: Wat een heibel!!! Vooral toen de moeders in de klas afscheid namen en wij dreumessen van vier, in feite nog kletsnat achter de oren, aan juffrouw Terpstra waren overgeleverd. Velen realiseerden zich toen pas, dat aan het onbekommerde vrije leventje nu toch echt definitief een einde was gekomen... vooral Petertje Soepnel. Wat ging DIE er op! Niet te beschrijven, maar laat ik toch een poging doen: Krijsen, schoppen, slaan, bijten. Let wel, niet ons, maar de juf! Ik zie hem zelfs nog bij haar aan de rok hangen, want Petertje wilde eigenlijk maar een ding: Rechtsomkeert maken en linea recta met moeder terug naar huis. Juffrouw Terpstra zal ongetwijfeld het nodige gewend zijn geweest, maar ik weet wel, dat het toch nog een hele tijd heeft geduurd, voordat ze Petertje getemd had. Zelf had ik totaal geen moeite met de eerste schooldag, in tegendeel. Ik voelde me nu heel groot en ik vond het best wel spannend met al die puzzeltjes, speeltjes en frutseltjes. We mochten meestal zelf beslissen, waar we wilden spelen. De poppenhoek was natuurlijk heel leuk, waar de piepjonge vadertjes en moedertjes meestal op thee werden getrakteerd door de concierge, maar topper was toch wel de bouwhoek. Daar stond een grote blokkenkist op wielen. Als de juf niet keek, werden de blokken er ogenblikkelijk uitgekieperd en vervolgens klom je in de kist, die dan dienst deed als riante limousine. Wel jammer dat je dit meestal moest bekopen met straf op de gang of voor straf in de hoek staan... met je handen op de rug! Vooral juffrouw Willekens was bepaald niet mis in dat soort zaken. Ook zeer populair waren de kleibakken onder de ronde tafels waaraan je zat. Naar ik me heb laten vertellen hadden de beide kleuterjuffen destijds nogal medelijden met me, omdat ik 's middags tijdens de les vaak in slaap viel, gewend als ik nu eenmaal was aan het dagelijkse middagdutje. Lang duurde dat meestal niet, zodat zowel de klasgenootjes als de kleuterjuffen me maar even met rust lieten. Op 6 december was het toegestaan, om een paar van de Sint gekregen speeltjes mee naar school te nemen. Dan werd er naar hartelust op los gespeeld in de klas. Namen ben ik na zo veel jaren uiteraard vergeten. Slechts enkele zijn blijven hangen. Wat ik me ook nog herinner is, dat deze kleuterschool wel heel erg christelijk was. Woorden als 'jeetje' en 'goh' waren beslist taboe. Vooral juffrouw Terpstra was allergisch voor dergelijk jargon en corrigeerde je hierin voortdurend. Goh, (sorry juffrouw Terpstra!) dat ik me nog zo veel kan herinneren, he? Laat dit een bewijs zijn voor het feit, dat mijn prille schooltijd grote indruk heeft gemaakt en dat ik er kennelijk van heb genoten. Ik bezit nog steeds enkele toen vervaardigde 'kunstwerken'.
Ceintuurbaan kleuterschool, 1960
aa-p, n-oo-t, m-ie-s, w-i-m, z-u-s, j-e-t, t-eu-n, v-uu-r, g-ij-s, l-a-m, k-ee-s, b-o-k, w-ei-de, d-oe-s, h-o-k, d-ui-f, sch-a-pen.
aa-p, n-oo-t, m-ie-s, w-i-m, z-u-s, j-e-t, t-eu-n, v-uu-r, g-ij-s, l-a-m, k-ee-s, b-o-k, w-ei-de, d-oe-s, h-o-k, d-ui-f, sch-a-pen. Zo begonnen we bij juffrouw Hermsen aan de kunst van het lezen. Ook Ot en Sien waren nog van de partij in 1962. Veel herinner ik me niet meer van deze school, aangezien ik er maar korte tijd op zat. In 1964 werd mijn vader, die machinist was bij de (toen nog betrouwbare!) Nederlandse Spoorwegen, namelijk overgeplaatst naar Nijmegen. Wel herinner ik me de superstrenge juf in de tweede. Heette ze geen Holzhuizen? Ze pikte me een keertje een notabene net gekregen dinkytoy af, waarmee ik volgens haar tijdens de les zat te spelen. Haha, lang plezier heeft ze daar niet van gehad, want 's middags na de les pikte ik hem weer net zo rap terug. Ze heeft er nooit iets van gemerkt (of gezegd?). Ik zie nog de heer Peters iedere dag aan de schoolbel trekken die boven op het dak stond, aanvankelijk zelfs ook nog op zaterdagochtend. Dan moesten we ons netjes opstellen in kaarsrechte rijen en in rust naar binnen gaan. Ook weet ik nog, hoe we ons in de vroege ochtend van 5 december altijd massaal naar de Welle begaven en daar aan de IJssel gruwelijk stonden te blauwbekken in afwachting van de aankomst van die bazige oude heer uit Spanje met zijn zwarte 'bewapende' griezels. Voor de rest van de dag waren we dan vrij. Namen kan ik me niet meer voor de geest halen, met uitzondering van mijn buurmeisje Anja Aggenbach. Met haar ging ik iedere dag naar school en sowieso trokken we veel met elkaar op. Ik heb haar dan ook vreselijk gemist na mijn vertrek uit Deventer. Eenmaal in Nijmegen had ik het bepaald niet makkelijk: Wat werd ik gepest door mijn onvervalst Deventer accent en het inslikken van de 'e' (Die gast'n moet'n nog kaert'n kop'm...)! Dit is dan ook het eerste, dat ik af heb geleerd en wel zo grondig, dat vandaag de dag iedereen mij met m'n zachte g voor een rasechte Limburger verslijt. Het KAN verkeren... (moar ie hadd'n 'et vast neet 'edacht, as't mot, kan'k et nog best, heur, want plat Daeventers verleer 'ie nooit! Dat blif, al wo'i nog zo old!)
Finse School, 1962
Wie tijdens de les zat te kletsen riskeerde bij dhr.
Wie tijdens de les zat te kletsen riskeerde bij dhr. Landman een door hem gegooide (melk)centenbak of stempeldoos voor z'n kanis en bij dhr. van Venrooij strafwerk in de vorm van 3x Azie overpennen. Heb ik heel wat keertjes gemoeten, maar desondanks een prima school, hoor! Op de Karel Doorman School werd degelijk onderwijs gegeven en de leerlingen kwamen dan ook overal vandaan: Hatertse Hei, Grootstal, Hatert, Neerbosch-Oost, Hazenkamp, Brakkenstein, zelfs uit Overasselt. Er heerste orde en discipline. Na de pauze heette het: Opstellen in rijen van twee en klas voor klas naar binnen, te beginnen met klas 1. Wee je gebeente wie het waagde, om op de gang z'n snater nog open te trekken...! De absolute schrik op school was twee keer per jaar de schooltandarts. Ik zie nog die grote, vermaledijde, muisgrijze Bedford voor komen rijden! Wat een doffe ellende! Zelfs op de vrije woensdagmiddag! Met veel plezier daarentegen denk ik terug aan de jaarlijkse schoolreisjes en niet te vergeten de prachtige verhalen van dhr. van Venrooij. Man, wat kon die toch boeiend vertellen! Sommige liedjes die hij ons echter in de klas liet zingen, waren achteraf gezien nogal militaristisch van aard: "Voor koningin en vaderland waakt iedere jongen mee..". Jawel! En zingen, dat deed Herman toch zo graag, vooral toen hij dat voor straf voor de klas moest doen, omdat hij steevast weigerde ook maar een toon mee te krassen. Zijn keuze viel op de onnavolgbare kraker "Boer wat zeg je van mijn kippen". Kennelijk zei die daar niet veel van, want 'zingen' ontaardde, spinnijdig en gefrustreerd als Herman was, al gauw in tranen met tuiten en snotterbellen... Grote indruk maakte Ruby, die pauze na pauze armpje aan het drukken was en van iedereen won, zelfs van Harrie, de oudste, de meest gerespecteerde en bovenal grootste kerel van de klas, die, in tegenstelling tot Ruby, altijd de rust zelve was. Heico daarentegen herinner ik me als het zwarte schaap, niet in de laatste plaats vanwege de opmerkingen, die hij continu van dhr. Landman voor zijn kiezen kreeg. Okay, hij riep het wel vaak zelf over zich af, maar toch. Trouwens, ook ik kreeg mijn portie, want aangezien ik in de les regelmatig zat te reutelen, schold Landman me telkens uit voor "oud wijf"! Ik kon hem dan wel villen, want zo'n 'originele` bijnaam werd uiteraard maar wat graag door de klas overgenomen! Johnny met zijn grote, Amsterdamse sm... deed daar dan nog een schepje bovenop en refereerde graag aan het feit, dat mijn vader machinist was: "He, locomotief!" (Grrrrr...!!!) Aan Hans en kornuit Henkie had ik destijds de absolute pest: Zij hadden de eigenaardigheid, om op weg naar huis anderen zomaar gratis voor niets van de fiets te schoppen en eens lekker af te tuigen. Wie herinnert zich dan nog het drama van die ene jongen, die geen koprol kon maken tijdens de gymles? Keer op keer moest hij een nieuwe aanloop nemen, om vervolgens ten overstaan van een schaterende klas als een zandzak op de mat neer te ploffen? Arme Rene, die Landman moest hem wel hebben, zeg! Met meneer Landman viel, zoals ik bij de inleiding al schetste, sowieso niet te spotten en menige ondeugd blies tijdens de pauze voortijdig de aftocht. Dhr. Landman toonde zich dan altijd uiterst behulpzaam door zo'n "ezelskonijnenkop" stevig, bij een zeker 180 graden gedraaid oor naar binnen te bonjouren. Wat dat betreft moeten er onder ons heel wat met flaporen rondlopen. Tenzij de zondaar van het vrouwelijke geslacht was... Wij jongens hadden altijd het gevoel, dat hij schaamteloos meiden voortrok, vooral Margot en Irma. Tijdens de les naar het toilet gaan, was er bij meneer Landman ook niet bij. Terecht, maar soms wel super genant! Daar weet Rudy alles van!! Wat moest hij toch nodig en wat zat hij als een waanzinnige heen en weer te wippen! Totdat de serene rust werd verstoord door hevig geklater, als ware het een waterval! Natuurlijk, zoals wel vaker bij Landman, was ook ik weer de klos, want aangezien ik m'n lange stelten onder Rudy's stoel had geparkeerd, waren m'n schoenen nadien letterlijk en figuurlijk ZEIKnat. Gelukkig waren ze van leer, zodat de schade nog enigszins beperkt bleef. De klas natuurlijk weer lachen, gieren, brullen... en Rudy maar dweilen en daarna als de bliksem, rood als een pioen, naar huis voor een schone broek. Hij had mazzel, dat hij net om de hoek woonde! Wat was ik blij met mijn overgangsrapport in juni 1966! God dank, eindelijk verlost van Landman! Nou, jammer dan... Ook hij werd 'bevorderd' en zo hadden we hem dus nog een jaar. Hoe meedogenloos het leven soms toch zijn kan!!! Veel omgang had ik met Paul de Wildt, Herman van der Meer, Rene Koeslag, Rudy de Jong, Rudi Disse, Robbie Westerdijk, Bennie Ooms en Rene van Engelenburg. Met laatstgenoemde (je kent hem vast nog wel van zijn optredens als Frater Venantius...) heb ik nog steeds contact, maar de andere jongens zijn helaas allemaal spoorloos verdwenen en ik heb mij al dikwijls afgevraagd, wat er van hen toch is geworden. Voor Robbie schaam ik me na al die jaren nog steeds, want ik ben hem nog een verjaardagscadeautje schuldig... Met meisjes hebben jongens op die leeftijd niet veel omgang en omgekeerd. Veel kan ik me van hen dan ook niet herinneren. Met Inge stond ik vaak te kletsen bij de inmiddels bebouwde paardenwei tegenover de school. Voor informatie over bijvoorbeeld Beatles, Rolling Stones, Hollies of Kinks moest je bij Joyce (heette ze nou de Nijs of Portier??) zijn, want zij was DE deskundige op het gebied van beatmuziek. Ook weet ik nog goed, dat ik Marian Bouman een tijd lang heel spannend vond. Margot was DE bolleboos van de klas en van Nellie herinner ik me, dat ze vrij lang ziek is geweest. Wat hadden we medelijden met die meid! Met juffrouw van der Heijden (nog zo'n beruchte tante!) en een paar klasgenoten ben ik toen nog bij haar thuis op ziekenbezoek geweest, waarbij we een klassengeschenk aanboden. Vraag me alsjeblieft niet, wat. 't Zal wel weer zo'n traditionele fruitmand geweest zijn. ER ZATEN OOK EEN PAAR ONUITSTAANBARE KRENGEN VAN KATTEKOPPEN IN DE KLAS...!! Nee, ik zal geen namen noemen... Tja, en toen, na een grandiose sportdag op sportpark Grootstal, scheidden in juni 1968 onze wegen, met oprechte pijn in mijn hart. Als proefkonijn van de net ingevoerde Mammoetwet vervolgden we daarna onze studie, ik op het Havo. Daar ging het een keer goed mis na (te) veel lol en de ervaring, dat de laatstlachende docenten toch echt het best lachen... Na Havo vervolgde ik mijn studie in Nijmegen aan de lerarenopleiding, zodat ik nu al weer ruim 30 jaar als leraar Duits voor de klas sta. Veel heb ik geleerd van onze fijne tijd op de Karel Doorman School en in dat verband ben ik zeker ook dhr. Landman uitermate erkentelijk voor zijn vele voorbeelden, goede EN slechte! Want geloof het of niet, zelfs anno nu, na talloze ontmoedigende onderwijshervormingen en oeverloos gezwam over het zogenaamde 'Nieuwe Leren', valt of staat succes in het onderwijs wel degelijk met het geven van duidelijke instructies en bovenal orde en discipline in de klas (en zeg nou niet, dat deze visie inherent is aan het vak Duits!!!). Mijn ervaring is, dat ook de huidige leerlingen van hun docenten verwachten dat, en bovenal respecteren als zij hun grenzen duidelijk afbakenen, net als wij destijds in de roerige jaren '60. Beste lotgenoten, laat ik nu dan maar op z'n Duits eindigen: Macht keine Fisematenten, haltet die Ohren steif und laßt euch bloß nicht unterbuttern. Tschüß!
Karel Doorman School, 1964