Sophie Estié

Gedurende slechts 3 jaar heb ik me op deze school als een vis in het water gevoeld.

Gedurende slechts 3 jaar heb ik me op deze school als een vis in het water gevoeld. Aangezien ons gezin nogal vaak verhuisde moest ik na enkele jaren helaas deze leuke school vaarwel zeggen. Ik had een leuke klas en heel originele leraren. Ook werd op het Barlaeus Gymnasium veel aandacht besteed aan cultuur. Arnold van Akkeren was een megatalent. Buiten dat hij heel goed klassieke talen gaf was hij archeoloog en speelde ook nog eens bijzonder goed clavecimbel. Samen met hem en Geert van Thijn, onze muziekleraar die prachtig cello speelde, heb ik als jonge leerlingen nog wel eens met mijn blokfluit menig sonate van Handel en Vivaldi ten gehore gebracht op de muziekavond. Ger Kleis was mijn leraar nederlands, de heer Elderenbosch leraar natuurkunde, Trudy Hoekert lerares latijn, Tekenbob (zo noemden wij hem, ik ben zijn achternaam vergeten) onze tekenleraar en niet te vergeten de heer Kohnhorst, onze rector. Ik kan me nog herinneren dat mijn broertje Paul door wangedrag van school gestuurd dreigde te worden. Mijn zelfgehouden pleidooi in de rectorskamer om Paul op school te houden werd gehonoreerd. Met medeleerling Eldert van Oosten heb ik me tranen gelachen, evenals met Tamara van Altena, Sietske de Haan en Dagmar Burmeister. Ik heb een keer tijdens de wiskundeles van Bob de Ruiter een enorme lachbui gehad, zo erg dat ik er door hem uitgestuurd werd. Hoe ik ook probeerde uit mijn stoel op te komen, het lukte me niet wegens die slappe lach. Kennelijk was mijn lachbui zo aanstekelijk dat de heer de Ruiter ook mee ging lachen. Toen hoefde ik er niet meer uit, wel sportief eigenlijk! Deze school had een leuke sfeer, waar leren en gezellige dingen samen konden gaan.

Barlaeus, 1973