Seminarie IJpelaar
Beukenlaan 1 in Breda, ( Toon op kaart )
Bekijk de volledige pagina van Seminarie IJpelaar, blijf op de hoogte van reünies en vind je klassenfoto’s terug!
In SchoolBANK kun je GRATIS je scholen terugvinden en weer in contact komen met je docenten en schoolgenoten. Log in en begin meteen of registreer je gratis!
Op Seminarie IJpelaar vind je 4 klassenfoto’s en 56 schoolgenoten. Herken jij ze nog?
Meld je snel aan en kom weer in contact met je oud-schoolgenoten!
AanmeldenHet was een grote school, een internaat, die qua opleiding gelijk stond aan een gymnasium (met latijn en grieks dus).
Het was een grote school, een internaat, die qua opleiding gelijk stond aan een gymnasium (met latijn en grieks dus). Ik schrijf "was", omdat het gebouw nu allang geen seminarie meer is. Door het steeds grotere gebrek aan roepingen ging de deur voor de priesterstudenten op slot. Op het moment zit er een kunstacademie in: AKV/St.-Joost ( http://www.stjoost.nl/nl). Bijna alle leraren waren priesters, onze rector heette monseigneur De Lepper. De keuken werd draaiende gehouden door een stel nonnen (zou er nou nooit eens iets gebeurd zijn tussen die nonnen (allemaal oude) en die priesters)? Bijnamen hadden de mannen, voor zover ik weet, allemaal, ook de paar lekenleraren. Ik noem er een paar: onze godsdienstleraar, meneer van Gool: De Neus, onze wiskundeleraar (een leek, hoe heette hij ook alweer?): Witte Veder, onze leraar aardrijkskunde, meneer van Hooydonk: De Wang (was volgens mij een Chinees of Japanner), onze leraar latijn en grieks (naam kwijt): De Zeus. Hij spoot altijd voor hij met de les begon met een deodorant in het rond en zei dan: "Het stinkt hier naar apen en roofdieren!" Hahaha. Maar zoals je ziet weet ik eerder de bijnamen nog dan hun echte namen. Dan waren er ook nog 2 (priester)broers, waarvan er 1 godsdienst gaf, van de ander weet ik het niet meer. Het typische aan hen was, dat ze allebei een grote bult aan de zijkant van hun voorhoofd hadden, tegen de haargrens aan, die ze allebei weg moesten laten snijden. Ze leken wel veel op elkaar, maar het was geen tweeling, ze scheelden duidelijk een aantal jaren. Volgens mij was hun achternaam Jacobs. Het eten in de refter (de eetzaal) was vreselijk lekker, koken konden de nonnen als de besten. Misschien kan iemand zich nog herinneren, dat we bij het warm eten altijd pudding na kregen en ik daar zo gek op was, dat ik aan het eind langs de tafels ging "schooien" om soms met wel 3 schalen waar nog pudding in zat naar "mijn" tafel terug te keren. Wij mochten in die tijd buiten de paas-, kerst- en grote vakantie maar eens per trimester naar huis, om zo weinig mogelijk kans te lopen contact met een meisje te krijgen (onze toekomst was een celibatair leven, he?). We sliepen daar in piepkleine houten kamertjes (de chambretten), die in lange rijen opgesteld stonden in een grote slaapzaal. In plaats van een deur hadden ze een gordijntje. Aan het eind van die zaal was een echte kamer, daar sliep de surveillant. Voor hij ging slapen, deed hij eerst nog zijn ronde: hij liep dan langs de chambretten, terwijl hij bij het passeren even de gordijntjes opzij deed en naar binnen keek of alles in orde was. Ik vond de 4 jaar, dat ik daar op school zat, de mooiste jaren uit mijn jeugd. Het was één grote familie. Vooral de recreatiezaal was favoriet, ik heb daar in mijn eerste jaar van iemand uit het 5e jaar tafeltennissen geleerd (na het seminarie ben ik nog in mijn woonplaats Etten-Leur bij een tafeltennisvereniging, Tanaka, gegaan). Voor het studeren hadden wij de beschikking over een prachtige en gezellige studiezaal, ieder had een eigen leeslamp (lange rijen overkapte tl-buizen). Studeren in je chambrette was veel te krap, je had alleen een kast en een bed. Er was geen plaats meer voor een stoel, laat staan een tafel. Ik kan me nog herinneren, dat Alexander Garcia (die naam vergeet ik nooit, die zou ik nog wel eens terug willen zien) daar in die studiezaal weleens zijn kunstoog uitdeed en hem dan een eind de zaal in liet rollen, dolle pret natuurlijk! De enige van mijn studiejaar, van wie ik weet dat hij zijn priesteropleiding afgemaakt heeft en daadwerkelijk tot priester is gewijd, is Jan Voeten uit Roosendaal (daar was ik de laatste jaren bevriend mee geraakt). Ik snap nog niet, waarom ik niet naar zijn wijding ben geweest. Hij heeft mij, toen ik daar nog zat, meerdere malen gevraagd of ik eens bij hem thuis (bij zijn ouders) langs wilde komen, ik weet nog niet waarom het daar nooit van gekomen is! Die zou ik ook graag nog eens terug willen zien. Een van mijn klasgenoten was Peter van Mil. Na 4 jaar seminarie ben ik naar de MULO gegaan. Eigenlijk had ik nu alleen het laatste jaar (4-jarig) hoeven doen, maar omdat er ook een aantal administratieve vakken werd gegeven (op het seminarie niet een) waarin je natuurlijk ook examen moest doen, vond men het veiliger dat ik in de 3e begon. Het toeval wilde, dat ik op die MULO in dezelfde klas kwam te zitten als een zus van Peter, Leonie.
Seminarie IJpelaar, 1963
IJpelaar aan de Beukenlaan: Het tufputje en de lantaarnpaalknoop.
IJpelaar aan de Beukenlaan: Het tufputje en de lantaarnpaalknoop. Leraren: Seut (Sjef van Waesberghe), Toon (Fons Melsen), Mina (Jan de Lepper), Wang (Jan van Hooydonk), Cowboy (Johannes Bernardus Maria Brouwers), Babber (George Claessens), Heintje (Sjef Ysebaert), Zeus (Jan Goderie), Mof (Nico Reinders), Charles (Willem van Gool), Saus (Kuipers) maar bovenal rekenwonder Bartje (HATh Bartels). Leuk? ach, een les voor het leven.
Seminarie IJpelaar, 1968
seminarie dat in de zestiger jaren voor wat betreft de toekomstplannen van de leerlingen ontzuilde tot gewoon gymnasium; in een paar jaar tijd werd "Een voetreis naar Rome" van Aafjes verdrongen door "Op weg naar het einde" van Reve.
seminarie dat in de zestiger jaren voor wat betreft de toekomstplannen van de leerlingen ontzuilde tot gewoon gymnasium; in een paar jaar tijd werd "Een voetreis naar Rome" van Aafjes verdrongen door "Op weg naar het einde" van Reve
Seminarie IJpelaar, 1961