sam labadie
Kent 0 personen
Bekijk het volledige profiel van sam labadie en al je andere schoolgenoten!
In SchoolBANK kun je GRATIS je scholen terugvinden en weer in contact komen met je docenten en schoolgenoten. Registreer je en begin meteen!
sam labadie heeft 0 klassenfoto's en kent 0 schoolgenoten. Benieuwd of jij iemand herkent?
Meld je snel aan en vind jouw oud-schoolgenoten en klassenfoto's terug!
AanmeldenWerd vaak geestelijk en fysiek mishandeld door Meneer Kharki en Meneer Dereauger, dit soort mensen hadden geen greintje pedagogiek in zich, zei zouden dan ook geen bestaansrecht hebben gehad in het onderwijs anno 2013.
Werd vaak geestelijk en fysiek mishandeld door Meneer Kharki en Meneer Dereauger, dit soort mensen hadden geen greintje pedagogiek in zich, zei zouden dan ook geen bestaansrecht hebben gehad in het onderwijs anno 2013.Meneer Dereauger presteerde het zelf om een bordje te plakken op de voorste bank van rij 1, en daarop stond dat dit de rij van de domme kinderen was, ik heb dat jaar dan ook het hele jaar in die rij gezeten, wat een hoogstaande mensen waren dat. Ook een Mr Medema helemaal geen oog voor de thuis situaties van kinderen,of het gepest worden door andere kinderen op school,je dacht toch niet dat de gestudeerde Nederlanse man die ons Arubaantjes wat les kwam geven, geïnteresseerd was in de blauwe plekken op je lichaam,en je stond te rillen als je weer eens naar hem werd gestuurd, om dat je niet functioneerde in de klas volgens de PEDAGOOG, om vervolgens weer door het zg Hoofd (V Zijl,daarna Medema) van de school te worden gestraft.ach kom nou zeg, nou verwacht je toch echt te veel als je begrip van deze generatie leerkrachten verwachtte, slechts de botte bijl hanteren dat is wat zij deden de heren en dames van weleer. Die nare tijd begon al meteen bij juffrouw Dernouth(weet niet of de spelling klopt)daar moest ik een paar keer een soort van kroon maken met daarop geschreven EZEL dat moest ik dan opzetten en voor mijn gevoel wel een uur mee op mijn stoeltje staan,voor zaken die ik niet gedaan had, of niets aan kon doen. Dat doe je een kind van 5 toch niet aan, en weer geen greintje pedagogiek of interesse naar de thuis situatie, die verschrikkelijk was.Daarna naar de apenkooi( dat was de naam van het gebouwtje waar onze klas was gevestigd), waar alles zich weer voortzette. Een verschrikkelijke tijd, mijn schooltijd, doorspekt met heel veel pesten. Een kind in bescherming nemen, daar hadden de dames en heren uit het onderwijs nog nooit van gehoord. Als in de pauze je broek of bril moedwillig werd stuk gemaakt door kinderen die je pestten, ja dan ben je als kind van 9 toch echt gek als je verwacht dat het onderwijzend personeel zou ingrijpen, of dat zij dat zouden opmerken, ach welnee hun koffie en sigaretje was belangrijker, en het praten over Nederland (ja zuster nee zuster) enz enz. En thuis aangekomen wat je te wachten stond als die bril weer eens stuk was.Gelukkig heeft dat pesten er indirect voor gezorgd dat ik er als de kippen bij was, met betrekking tot mijn kinderen, waardoor dit soort leed dat mijn leven nog steeds affecteerd , mijn kinderen bespaart is gebleven, en zie ik ze nu als sterke kordaat optredende mensen.
(Reina) Beatrix School, 1957
Deze school met zn arogante leraren, die meenden boven het volk te staan hebben nooit gevraagd of gezien of interesse getoond, waarom het allemaal zo slecht ging op school met deze jongeling.
Deze school met zn arogante leraren, die meenden boven het volk te staan hebben nooit gevraagd of gezien of interesse getoond, waarom het allemaal zo slecht ging op school met deze jongeling.Op school komen met blauwe plekken en het gepest worden op school, het lang na blijven op school tot dat alle pesters weg waren. Nee je moest ook nog es een keer op je hoede zijn voor een of andere konkel(lees tik met gekromde wijsvinger)die uit onverwachte hoek kon komen van o.a meneer Erausquin.Ja dit is nog eens wat anders dan al die succes stories, en leuke jeugd herinneringen van de leerlingen die op deze site staan he. Over deze schooltijd wil ik het niet eens meer hebben.
Juliana School, 1966