Ruud Buurman
Kent 0 personen
Bekijk het volledige profiel van Ruud Buurman en al je andere schoolgenoten!
In SchoolBANK kun je GRATIS je scholen terugvinden en weer in contact komen met je docenten en schoolgenoten. Registreer je en begin meteen!
Ruud Buurman heeft 0 klassenfoto's en kent 0 schoolgenoten. Benieuwd of jij iemand herkent?
Meld je snel aan en vind jouw oud-schoolgenoten en klassenfoto's terug!
AanmeldenNou.
Nou..... favoriete herinneringen kun je aan dit gebouw niet echt hebben natuurlijk. Dit was geen school, dit was een strafkamp. Hier kwam ik terecht na een jaar HBS en het stel kapo's dat hier de lakens uitdeelde vergeet je natuurlijk niet meer. Middelmaat was hier de leidraad, Doe Maar Gewoon Dan Doe Je Gek Genoeg de regel. Doe Eens Iets Bijzonders was kennelijk te bedreigend en werd met harde hand de kop ingedrukt. Een bekrompen en benauwende dorpsschool was het, een eigen koninkrijkje van een aantal leraren die alles wat met de kop boven het maaiveld uitstak, met de botte bijl te lijf ging. En eentje kon er nooit met zijn handen van de meiden afblijven. Als er al eens een leraar was die je echt enthousiast kon maken en nieuwsgierig kon doen zijn, dan had die zich na een jaar al weer gillend uit de voeten gemaakt. Ik heb het uitgezeten, deed examen en hing de vlag uit. Niet omdat ik geslaagd was, maar omdat ik van de Fabertjes, de Jagertjes en wat er al niet meer aan bewakers rondliep, af was
Mavo Wildervank, 1967
Ik heb op deze school van alles gedaan, maar leren vond ik niet echt nodig.
Ik heb op deze school van alles gedaan, maar leren vond ik niet echt nodig. Inplaats van huiswerk maken zat ik met Harjo Pinkster, Martin Hommes Roelf Jacob de Wijs en vele anderen wier namen ik schandelijk ben vergeten, te roken en te kaarten bij Padtje, ondanks het dreigende 'Rook'n is zulfmoord op termien'dat aan de muur hing bij de altijd Gronings pratende Harm Meijer. Mijn haar hing over de schouderbladen, ik was eigenlijk vanaf het begin tot het eindexamen op die school een beetje verliefd op Carolien Meijer, maar daar wist zij niks van. Anders zou het maar ingewikkeld worden. Geweldige tijd, na die vreselijk beklemmende Mulo in Wildervank. Ik denk met veel plezier terug aan de schoolfeesten in Veenlust, aan de geschiedenislessen van Harm van der Veen, de muzieklessen van mevrouw Beck die nog met Wim Kan of Toon Hermans had gespeeld en aan Buitenkamp, de man die aardrijkskunde gaf en mij, bij de uitreiking van het diploma (zes achten) vroeg wanneer ik nou eindelijk eens iets zou gaan dóen in mijn leven. Toen ben ik maar naar de School voor de Journalistiek in Utrecht gegaan. Er is iets van me terecht gekomen. Nieuwe Revu, Parool, Utrechts Nieuwsblad (stad, regio, binnen- en buitenlandreportages) en de laatste tien jaar ben ik theatercriticus op het gebied van kleinkunst/cabaret en musical voor de Geassocieerde Pers Diensten, een samenwerkingsverband van de grote regionale kranten. Vanaf 1 september ben ik freelance tekstschrijver en theatercriticus.
Winkler Prins Scholen Gemee..., 1971
Ach, wie kent haar niet.
Ach, wie kent haar niet.... juffrouw Stagge. Het was een hel bij haar in de klas. Maar vele jaren later ben ik haar nog eens tegen het lijf gelopen, tijdens een beurs in Groningen waar ik toen de dagelijkse krant voor verzorgde. Als ik toen had geweten hoe lief het mens was, had ik nooit een volle inktpot naar haar gegooid. En had ik niet een maand lang hoeven nablijven. Daarna heb ik bij Ter Horst in de derde en vierde gezeten, schoot mij te binnen toen ik hier een klassefoto vond waar ik op sta. En bij de fraters De Ruiter (topkerel) en Hummels. Geliefd bij velen, maar ik vond het een lul. Hummels gaf mijn moeder aan het einde van de school het advies dat ik maar naar de LTS moest. Een beetje timmeren en aan auto's prutsen leek hem het beste voor een zoon van een fabrieksarbeider. De man was bijna een heilige op deze school en zal nu hopelijk vanuit zijn hemel zien dat Rudi Buurman nog steeds geen hamer fatsoenlijk kan vasthouden en daar niet echt rouwig om is.
Monseigneur Bekkers, 1960