Rolie Hoeks
Kent 0 personen
Bekijk het volledige profiel van Rolie Hoeks en al je andere schoolgenoten!
In SchoolBANK kun je GRATIS je scholen terugvinden en weer in contact komen met je docenten en schoolgenoten. Registreer je en begin meteen!
Rolie Hoeks heeft 0 klassenfoto's en kent 0 schoolgenoten. Benieuwd of jij iemand herkent?
Meld je snel aan en vind jouw oud-schoolgenoten en klassenfoto's terug!
AanmeldenHet ergste dat mij in mijn schooltijd overkomen is,was het overlijden van mijn vriendinnetje Tonny Verheijen.
Het ergste dat mij in mijn schooltijd overkomen is,was het overlijden van mijn vriendinnetje Tonny Verheijen. Zij is maar 7 jaar geworden. Zij is naar de kerk en de begraafplaats gebracht in een echte rouwkoets. Deze koets werd vooraf gegaan door een groep kinderen van haar klas die samen een bloemstuk droegen en de koets werd geflankeerd door 5 klasgenootjes en ik. Ik zat weliswaar een klas hoger dan zij, maar omdat men wist dat zij mijn vriendinnetje was (wij woonden in dezelfde straat)mocht ik als hoe noem je zoiets, palfrenier? rechts in het midden naast de kist lopen. Het is misschien gek, maar dit heeft een onuitwisbare indruk op mij gemaakt. Het ergste vind ik echter dat er nooit zoals tegenwoordig gebeurt, een rouplek of herinneringsplek voor haar is geweest en ook dat er later eigenlijk ternauwernood over de begrafenis of over haar nog gesproken is. Het blijkt dan ook een stuk onverwerkt verdriet in mij te zijn, dat nog regelmatig boven komt drijven.
Petrus Canisius, 1948
slechts één jaar heb ik op deze school gezeten, simpelweg omdat de school na dat jaar gesplitst werd in een jongens school, die Antonius bleef heten en een meisjesschool die Maria Immaculata school genoemd werd.
slechts één jaar heb ik op deze school gezeten, simpelweg omdat de school na dat jaar gesplitst werd in een jongens school, die Antonius bleef heten en een meisjesschool die Maria Immaculata school genoemd werd. Hierna heb ik nog 3 jaar op de Maria Immaculata MULO gezeten, dus van 1956 t/m 1959. Als docent herinner ik mij dhr. v.d. Brule (handelsrekenen en boekhouden)die van de Antoniusmulo meeging naar de Maria Immaculata. Van de Antonius mulo herinner ik me juffrouw Al, die Duits gaf, meneer van der Winden en meneer Meijs en het hoofd der school meneer van Kakerken. Van de Maria I. herinner ik me juffrouw Giezeman, van wie we Engels kregen en zuster Edwardis en zuster Bernhardis die het hoofd van de school was. Vooral aan juffrouw Giezeman bewaar ik dierbare herinneringen. Zij zong in een koor en heeft weleens geregeld dat onze hele klas naar de uitvoering of het concert kon komen en ook herinner ik me dat ze een hele groep meisjes eens meegenomen heeft naar een balletuitvoering van de Nederlands Ballet. Duidelijk iemand die ons niet alleen lesstof gaf, maar ook een stuk algemen ontwikkeling.
Antonius MULO, 1955
mijn allereerste herinnering aan mijn schooltijd is, dat we in de eerste klas alle dagen begonnen met een half uur zangles.
mijn allereerste herinnering aan mijn schooltijd is, dat we in de eerste klas alle dagen begonnen met een half uur zangles. Deze werd gegeven door zuster Johannes Bergman, die in de wandeling zuster Johanna werd genoemd. In gedchten zie ik haar nog staan en hoor ik haar nog zeggen: "Opgelet! Op, neer, nu zing!" en op dat moment moesten we inzetten. Ook leerden we articuleren en de klinkers duidelijk uitspreken.Ik heb er de rest van mijn leven heel veel aan gehad! In de eerste klas zat ik niet bij zuster Johanna in de klas. Ik zat in de gecombineerde klas één/twee bij juffrouw Trees Voorham. Een juf die ik me blijvend zal herinneren! Ik was dol op dat mens. Jong, vrolijk, gezellig, kortom een schat! In de tweede klas zat ik bij juffrouw van der Hoeven. Aan haar heb ik weinig herinneringen, achteraf bezien vond ik haar een nogal kleurloos type. In de derde zat ik bij juffrouw Verhaar en dat vond ik een vreselijk mens. Een echte ouwe tang en onredelijk streng. Zij liep altijd met een houten liniaal door de klas en als je maar even iets deed, of juist niet deed, of zei, wat haar niet zinde, dan kon meteen een tik met die liniaal op je vingers krijgen. Wij noemden haar waggelkont, omdat ze een nogal breed achterwerk had. Wat ik me vooral uit de derde klas herinnerde is, dat er meisjes van 13, 14 jaar in die klas zaten.Eindeloos moesten bepaalde dingen aan hun uitgelegd worden herhaald en herhaald... Maar ja, in die tijd had men dan ook nog nooit van dyslexie of discalculie gehoord! Maar deze meisjes konden prachtig handweken en daar was ik nogal een kluns in. Breiwerken werden bij mij altijd broddelwerken! Maar ja, ik was weer goed in rekenen en een mens kan niet alles hebben nietwaar? Maar die meisjes gingen na de derde klas wel van school om ergens in een dienstje of in een winkel te gaan werken. Ik hoop dat zij later op de één of ander manier nog bijgeleerd hebben, want het was toch eigenlijk compleet van de gekke dat je met drie jaar lagere school de wereld ingestuurd werd! In de vierde had ik een van de nonnen, zuster Clara Alexandra, Ook een ongelofelijke lieve schat, vrolijk, opgewekt, altijd een goed humeur. Daar kan ik me de gweldig leuke kadootjes van het Sinterklaasfeest van herinneren. Bij haar geen gedoe van de lievelingetjes van de juf mochten het eerst kiezen, of degene die het vaakst naar de kerk was geweest, of degene die het mooist zingen kon, of het best kon rekenen of zo. nee, bij haar moesten we lootjes trekken en gewoon, wie nummer 1 trok, mocht het eerst kiezen, dan nummer 2, 3 enz. Ik trok nummer 14 en dat was helemaal niet zo beroerd, want er zaten meer dan 30 kinderen in die klas. Maar wat was het spannend of datgene wat zo graag wilde hebben nou net niet voor je neus weggekaapt werd. Er lag een setje met alluminium pannetjes voor op een fornuisje en daar was mijn keus op gevallen en gelukkig, toen ik aan de beurt was, lagen ze er nog. Dolgelukkig was ik daar mee en één van die pannetjes heb ik nog steeds! In de vijfde kwam ik bij juffrouw Pas in de klas en dat was net zo'n kreng als Juf Verhaar. Na een reeks van aanvaringen met haar, was mijn moeder het zat dat ik niet meer naar school durfde en voortdurend buikpijn had. Zij is met het schoolhoofd gaan praten en kreeg het voor elkaar dat ik weer in een gecombineerde klas (vier/vijf) bij juffrouw Voorham terecht kwam. Daar had ik een heerlijke tijd en echt, juf Voorham zit voor altijd in mijn hart. Toen ik een aantal jaar geleden in de krant las dat zij was overleden heeft mij dat werkelijk verdriet gedaan. In de zesde kregen wij en getrouwde mevrouw, héél ongebruikelijk in die tijd. Haar naam was mevrouw van Hasselt en zij was licht gekleurd. Eigenlijk heb ik geen idee of zij uit Indonesië kwam, of uit Suriname of vn de Antillen. Halverwege de jaren vijftig kwamen de zogenaamde repatrianten overla vandaan. Ook kreeg ik en nog wat meisjes extra lessen van de hoofdzuster, zuster Clara Magdalena. Zij was wel aardig, maar vooral streng, maar niet op een vervelende manier. Deze meisjes kregen die extra lessen, omdat zij geacht werden naar de MMS, of naar de HBS te gaan. Ik kan me de namen herinneren van Miep v.d Berg, Mientje v.d.Kolk en Trees Kenter, wie de andere 3 waren weet ik niet meer. Het enige dat ik me herinner is dat van deze selecte groep bij mijn weten niet één van de meisjes naar HBS of MMS is gegaan. Drie gingen er naar de MULO in Rijswijk(Miep, Mien en ik) en dat de rest gewoon naar de huishoudschool ging. Dat was prima voor een meisje, daar leerden ze tenminste nuttige dingen waar ze later wat aan hadden, want meisjes trouwden toch! En verder was er aan de school ook nog een gymleraar verbonden, dhr. Bemelmans. Hij gaf zowel bij de jongens, als bij de meisjes les. Maar alleen de meisjes die in de klas bij één van de nonnen, of bij een van de oudere dames zaten. De jonge juffen werden geacht zelf gymles te geven.
Petrus Canisius, 1949