Roelie Derendorp
Kent 0 personen
Bekijk het volledige profiel van Roelie Derendorp en al je andere schoolgenoten!
In SchoolBANK kun je GRATIS je scholen terugvinden en weer in contact komen met je docenten en schoolgenoten. Registreer je en begin meteen!
Roelie Derendorp heeft 0 klassenfoto's en kent 0 schoolgenoten. Benieuwd of jij iemand herkent?
Meld je snel aan en vind jouw oud-schoolgenoten en klassenfoto's terug!
AanmeldenIk heb mijn getuigschrift er maar even bijgehaald om te kijken wanneer ik op deze school zat.
Ik heb mijn getuigschrift er maar even bijgehaald om te kijken wanneer ik op deze school zat. Ik deed opleiding Assistenten zoals dat toen heette en was een echt buitenbeentje. Ik had de ULO al achter de rug en een jaar gewerkt, maar mijn ouders vonden dat ik ook maar moest leren huishouden. Omdat ik zoveel ouder was als de meeste leerlingen had ik als enige een brommer en die mocht in de lererenstalling. Mijn ouders moesten regelmatig op het matje komen omdat ik voor de school gerookt had of mijn vriend gekust, niet zo vreemd als je zeventien bent, maar äanstoot gevend"voor de andere leerlingen. Herinner me nog de vreselijke jasschorten, het verbod op lange broeken en het eten van de kookles dat je persé op moest eten. Het leukste vond ik de week koken voor de leerkrachten. Voor mij was dat jaar vooral keten geblazen en toch nog met een 8 als gemiddelde door het examen gerold.
L.H.N.O De Rank, 1967
Op mijn diploma staat 1966, dus moet ik van 63 tot 66 op de Vlaggeman gezten hebben.
Op mijn diploma staat 1966, dus moet ik van 63 tot 66 op de Vlaggeman gezten hebben. Ik zat op de ULO, dat was een probeerseltje van de Mammoetwet en bestemd voor leerlingen die niet goed genoeg waren voor de 4-jarige. Niet zo'n sukses want we begonnen met een volle klas en eindigden met een examenklas met een stuk of 12 leerlingen. Je kreeg er bijna alleen maar saaie vakken en ik ging altijd voorwaardelijk over. Het laatste jaar hadden we een hele leuke moderne leraar, ik geloof dat hij Kamperdijk heette. Ik herinner me ook nog dat we een griezel van Engelse leraar hadden. Hij was heel knap. maar kwam altijd bij je in de bank zitten en legde dan zijn hand op je knie of zo. Hij "had ook iets" met een van de meisjes uit onze klas. Ik weet nog dat ze op het afscheidsbal met hem wilde dansen en hij dat niet deed omdat zijn vrouw erbij was. Ze heeft toen ontzettend gehuid op de toiletten. Verder natuurlijk BROOSHOOFD, zalig als er weer eens een leraar ziek was en we extra uren naar de dierentuin mochten. Echte vrienden had ik er geloof ik niet, daar herinner ik me tenminste weinig van, behalve Paultje dan. Maar die kende ik al van de Lagere School.
Vlaggeman Mulo (Ulo), 1963
Echt veel favoriete herinneringen heb ik niet aan deze school.
Echt veel favoriete herinneringen heb ik niet aan deze school. Ik weet wel dat het allemaal heel erg Christelijk toeging. In de tweede klas vertelde ik heel opgewonden dat we met onze hond naar de reu waren geweest en dat we dus over een paar weken jonge honden zouden krijgen en dat dat net zo ging als bij mensen. Een draai om mijn oren en met een brief voor mijn ouders werd ik naar huis gestuurd. We gingen ook regelmatig naar het strand op zondag en dat was natuurlijk ook een doodzonde. In de eerste klas vertelde de juffrouw dat er een engel uit de hemel kwam om je te straffen als je iets verkeerds deed. daarna durfde ik lange tijd niet meer naar school. De losse handjes herinnner ik me ook heel goed. Ik schijn nogal een losbandig typje te zijn geweest, want mijn ouders werden regelmatig op het matje geroepen omdat ik lipstik op had of omdat ik gesignaleerd was met JONGENS !!! En dan die schoolmelk, ik weet niet wat ze er mee deden maar ik krijg er nog koude rillingen van. Van mijn klasgenoten herinner ik me er nog een paar: Winnie, het meisje zonder vader. Marianne, het nichtje van Herman van Keekum die toen met Karina,Karina in de hitlijsten stond. Aaltje, die vlak om de hoek woonde en altijd geplaagd werd met haar naam: Aaltje zat op een paaltje, krak zei het paaltje, weg was Aaltje. Van de jongens herinner ik me niet zoveel, daar mocht je ook eigenlijk niet teveel mee omgaan. Alleen Hans Rommelse zegt me wat, want hij is later net als ik naar de Helen Parkhurstschool vertrokken.
Juliana van Stolbergschool, 1958