Robert Rosinga
Kent 0 personen
Bekijk het volledige profiel van Robert Rosinga en al je andere schoolgenoten!
In SchoolBANK kun je GRATIS je scholen terugvinden en weer in contact komen met je docenten en schoolgenoten. Registreer je en begin meteen!
Robert Rosinga heeft 18 klassenfoto's en kent 0 schoolgenoten. Benieuwd of jij iemand herkent?
Meld je snel aan en vind jouw oud-schoolgenoten en klassenfoto's terug!
AanmeldenOmdat ik maar niet aan een vaste baan kon komen, heb ik dit vrome instituut twee weken met mijn libertijnse geest onveilig gemaakt.
Omdat ik maar niet aan een vaste baan kon komen, heb ik dit vrome instituut twee weken met mijn libertijnse geest onveilig gemaakt. Ik werd tijdens de tweede week dan ook prompt (hoe kan het ook anders) verliefd op de Engelse juf. Ze was juist gescheiden en had helaas even genoeg van de mannen.
Regina coeli, 1989
Wat kon Lenny (mijn buurvrouw, mevrouw De Klerk) met haar tengere lichaam de leiding goed overnemen.
Wat kon Lenny (mijn buurvrouw, mevrouw De Klerk) met haar tengere lichaam de leiding goed overnemen. Het leek dan opeens op dansen! Ik vond het erg leuk om te horen dat Colinda de zaak heeft voortgezet. Cas en ik hadden altijd commentaar op elkaars stropdasknopen. Hoe zou het met Corinne Maas gaan?
dansschool de klerk, 1977
Gedurende drie achtereenvolgende zomers leerde ik wat ‘kloten’, ‘losse broeken’ en ‘ouwe wijven’ nu werkelijk zijn.
Gedurende drie achtereenvolgende zomers leerde ik wat ‘kloten’, ‘losse broeken’ en ‘ouwe wijven’ nu werkelijk zijn. In augustus 2006 hoorde ik van Doortje Bouwhuis dat de EFZ al lang niet meer bestaat. Ik vond dat enorm teleurstellend. Jammer, ik had de EFZ aan alle ouders voor hun kinderen willen aanraden. Het was een enorme verrijking van je opvoeding! De vijf weken die ik er in totaal heb doorgebracht, verliepen in een geweldige sfeer. Voor mij veranderde dit bruusk toen in de zomer van 1973 ook Fietje (zie Godelindeschool) verscheen… Fiet was het jaar ervoor nog op mijn verjaardagsfeestje geweest. Ze bleek toen ineens een jongedame te zijn geworden en had – zo wist mijn zus Ria me later verslag te doen – een ouder vriendje. Ik las in die tijd graag boeken van Karl May en zodoende wist ik ‘alles’ over Sioux, Blackfoot indianen, Arapaho’s en de verscheidenheid van de Amerikaanse landschappen. We gingen, zo had ik beslist, naar de film ‘Mijn bloedsbroeder Winnetou’. De film bleek een kinderfilm van jewelste te zijn. De serieuze ondertoon van mijn lievelingsschrijver kwam helemaal niet tot uiting. Ik voelde me t.o.v. Fietje helemaal afgaan. Toen ik Fiet dus op de EFZ zag verschijnen, leek ze me helemaal niet meer dat mij vertrouwde vriendinnetje van weleer. Nee, ze was duidelijk een paar maatjes te groot voor mij, zo zoeide het maar steeds door mijn puberkoppie. Mijn autosuggestie had succes, groot succes. Dag na dag ging voorbij en de moed op om Fietje aan te spreken, bleef voor mij onvindbaar. Als een geslagen hond zag ik aan hoe ze het naar haar zin had, met anderen… Pas terug in Hilversum drong de harde realiteit tot me door: Fietje was definitief voor mij verloren en een vriendinnetje – welk dan ook – kon ik op mijn buik schrijven.
1e Friesche Zeilschool, 1971