Ontdek PLUS

Rio Hartono

Kent 0 personen

ASK_ME
Woont in -

    Bekijk het volledige profiel van Rio Hartono en al je andere schoolgenoten!

    In SchoolBANK kun je GRATIS je scholen terugvinden en weer in contact komen met je docenten en schoolgenoten. Registreer je en begin meteen!

    Rio Hartono heeft 0 klassenfoto's en kent 0 schoolgenoten. Benieuwd of jij iemand herkent?

    Meld je snel aan en vind jouw oud-schoolgenoten en klassenfoto's terug!

    Aanmelden

    Na het NATIN werkte ik op het CBL (Centraal Bureau Luchtkaartering) boven het Postkantoor.

    Na het NATIN werkte ik op het CBL (Centraal Bureau Luchtkaartering) boven het Postkantoor. Na een jaar schreef ik me in om LO-Wiskunde te doen, omdat ik niets anders kon dan een beetje rekenen. Het was een leuke tijd op het IOL, maar toch anders dan op de MULO en Middelbare school. We volgden de lessen op het AMS gebouw bij SOSIS. Daar ontmoette ik Suzi, die aardrijkskunde volgde. In 1988 behaalde ik mijn MO-B akte en een jaar later ging ik naar Nederland om informatica in Delft te studeren. Op het IOL kregen we les van meneer Bueno de Mesquita, meneer Antonius, mevrouw Ilahi, meneer Saam, meneer Gorisson. Ik zou graag deze mensen een keer willen ontmoeten. Ik volgde de lessen met o.a. Robby Rambali.

    Instituut voor de Opleiding..., 1980

    In de tweede klas werd ik veel gepest door een Indiaanse jongen die in het kinderhuis woonde.

    In de tweede klas werd ik veel gepest door een Indiaanse jongen die in het kinderhuis woonde. Hij heette Kabalefoto of zoiets. Hij was altijd samen met een donkere jongen uit Marienburg Gustaf of Gusstaaf? Van de 6 cent die ik dagelijks van mijn ouders kreeg, moest ik elke dag 2 of zelfs 3 cent afstaan. Anders zouden ze mij in elkaar slaan. Ik was heel erg bang en ongelukkig geweest. Ik zou die twee jongens nu graag willen zien! Ik zou nu graag in hun bek willen spugen! Tot nu toe haat ik kinderen die een andere pesten. Ik was heel dom, verstond geen Nederlands en in klas 4 kreeg ik elke dag (dan bedoel ik ook elke dag) harde pakslag van juffrouw Sheppard, omdat ik mijn lessen nooit kende. In de pauze had ik soms stukjes bara van mama Djaitoon gejat. Maar die roti van Ghani met oude pompoen sambel vond ik het lekkerst en dat was maar voor 1 cent te krijgen. Op de zesde klas zat ik bij de strenge juffrouw Tower die altijd beide oren van een leerling draaide als hij/zij in haar ogen fout zat. Ze draaide de oren zo hard alsof ze onze hoofd van het lijf los wilde draaien net als je het hoofd van een poppetje eraf wil halen. Ja, zo ja! Wat ik leuk vond op deze laatste klas, was dat we aan het eind van het jaar kaarsen moesten inpakken voor Kerstfeest. Eerst werden de feesten in de recreatiezaal op Marienburg gehouden. Later werd het gevierd in de Kerk te Leliendaal. Na deze basis school ging ik 2 jaren op de ULO school van 1968 tot 1970. Namen van onderwijzers die ik me nog kan herinneren zijn: Meneer Wirjo, juffrouw Tjokro, meneer Soeratno, juffrouw Chin, juffrouw Atmodimedjo, meneer Blinker. De school heette ULO school Leliendaal of zo iets. Ik moet kijken op het diploma wat er daar staat. Op de tweede ULO klas had ik eindelijk toelatingsexamen gedaan om naar de MULO te gaan. Ik was toen geslaagd met een 6 voor rekenen en 5 voor Nederlands.

    Leliendaal, 1961

    Op het NATIN heb ik in het eerste jaar gedoubleerd.

    Op het NATIN heb ik in het eerste jaar gedoubleerd. Ik moest wennen om zelfstandig te werken. Het was wel een leuke tijd geweest. Vooral tijdens het vak Survival op Goensie was het heel leuk. Ik had een oogje op een donker inlands meisje dat zat te vissen langs de rivier. Spannend als je in de natuur bent. We maakten kampvuur en moesten we om de beurt de wacht houden. In de avond was het heel heel stil, een stilte die ik tot nu toe koester. Er was geen motor geluiden o.i.d. Echt leuk om mee te maken. We kregen het vak HAVA (handvaardigheid). Ook moesten we stage doen in het Lepra Centrum waar ik een lepra patient moest helpen met haar bed waar er een draad uitstak. We maakten excursie naar Baboenhol. Wat was dat een leuke tijd. De directeur was die kleine meneer Spong. Door zijn woorden had ik geen Elektrotechniek gedaan. Hij zei, dat je heel goed moet zijn in wiskunde. Engels kregen we van meneer De Bies en meneer Nathoeni gaf wiskunde. Ik hunker terug naar die tijd. Ik zou graag die docenten nog een keer willen zien en een brassa geven. We moeten eigenlijk het bestaan van elk mens koesteren. Op dit planeet zijn we een grote familie.

    Natuur Technisch Instituut, 1974