Ria Meijvogel

In het voorjaar van 1959 startte deze school en ik kwam van de Wilhelminaschool in klas twee op de Talmaschool.

In het voorjaar van 1959 startte deze school en ik kwam van de Wilhelminaschool in klas twee op de Talmaschool. Directeur was meester Siegert. We hadden in de tweede klas een aantal juffen die kort bleven. Jonge moeders die hun kind mee moesten nemen, want er was natuurlijk nog geen kinderopvang, maar wel genoeg lege lokalen. Dan stond in het lokaal naast dat van ons een kinderwagen en een box. Daarna, in klas 3, juffrouw Ras. Die was echt heel goed, zeker omdat het een combinatieklas was en ze ons nieuwe vakken moest leren zoals aardrijkskunde en geschiedenis. In de vierde klas meester Stolk die na dat jaar hoofd van een nieuwe school werd in een nieuwe wijk. Ik weet nog dat we van hem onze mooie aardrijkskunde schriften, waar we in de derde zo hard aan hadden gewerkt, niet meer terug kregen. Hij had alle blaadjes eruit gescheurd en we kregen alleen de kaft terug en de foto's en ansichtkaarten die we erin hadden geplakt. Ik was echt boos en verontwaardigd. En dan de manier waarop hij geschiedenis gaf, met zo'n rijtje jaartallen achterop het bord. Ik weet nog dat ik het een sympathieke man vond, maar een slechte onderwijzer. Dat is altijd heel sterk blijven hangen, maar een beetje een wijs oordeel voor een kind van 9. In klas 5 kwam er een nieuw regime. Er kwam een nieuw schoolhoofd, Edelschaap. Wij kregen een geweldige juffrouw in de 5e en in de 4e kwam meester Boes. Van hem heb ik niet zelf les gehad, maar hij speelde heel goed orgel, zodat we van hem muziek kregen. Ik zal hem altijd onthouden, omdat hij met ons 'Jesus bleibet meine Freude' ingestudeerd heeft. Nog altijd als ik dat hoor, weet ik precies wanneer je moet invallen met welke tekst. Wat was dat een geweldige ervaring. Dan hou je voor de rest van je leven van muziek. Dat is opvoeding. Ik ben hem er eeuwig dankbaar voor. Juffrouw van der Giessen (klas 5) was ook een kei. Ik heb me zo goed gevoeld in dat jaar en had ook hoge cijfers. Het enige negatieve dat ik me herinner is haar opmerking over mijn tekeningen. Zij was 1 van de vele leerkrachten op rij die mij mededeelden dat ik niet kon tekenen. Dat werd in de 6e wel anders. Achteraf zeg ik: Edelschaap had iets van een pester in zich. Ik ben daar allergisch voor. Hij had de pik op een paar jongens die een talent hadden en in ieder geval ook heel bijzondere en begaafde ouders. Ook mij liet hij voortdurend merken dat ik vreemd was en er - volgens zijn normen - niet bij hoorde. En iedereen weet: pesten gaat van boven naar beneden. Wat de meester mag, mogen je medeleerlingen ook. Gelukkig hielden mijn ouders onvoorwaardelijk van me en was het in het voortgezet onderwijs snel over. En dan hadden we uiteraard als meisjes 'nuttige handwerken' vanaf klas 2. Op de Wilhelminaschool kregen we daarvoor juffrouw Van der Wiel. En tot mijn verbazing was zij er weer op de Talmaschool. Op zich, achteraf gezien, is dat natuurlijk niet zo vreemd. Die PC scholen vielen allemaal onder hetzelfde bestuur, dus mw. Van der Wiel kreeg gewoon een extra aanstelling. Ik heb heel veel van haar geleerd, maar ik was soms ook opstandig tegen haar rigide aanpak. Tenminste, dat vond ik op dat moment. Meisjes van mijn leeftijd weten dat we op een gegeven moment (klas 5? 6?) een tas van jute gingen maken. In ons geval een lap van donkerblauw jute en dan grove patronen met wol in felle kleuren. Waanzinnig modern. En als je dan klaar was met 1 patroon, moest je wachten totdat je bij de tafel van de juffrouw werd geroepen, of, soms, mocht je bij haar in de rij gaan staan. Op onze tas werd eerst in het midden met witte wol een rijgpatroon gemaakt. Toen iedereen al aan patroon 3 of 4 was, zat ik nog altijd met mijn witte rijgdraden. Ik was of niet opgeroepen, of terug naar mijn tafel gestuurd omdat de rij aan het bureau van juffrouw Van der Wiel te lang werd. En dan word ik hardnekkig. Op een gegeven moment deed het me niets meer. Ik zat het uur uit, ging naar huis en wachtte op de volgende week. Totdat mijn moeder eens vroeg naar het handwerken en ik tijdens het eten tussen de middag mijn verhaal deed. Mijn ouders kennende denk ik dat mijn moeder vond dat ik me meer moest laten gelden en mijn vader zich krom gelachen heeft. Ik weet nog dat ik daarna me aan die juffrouw heb opgedrongen met mijn achterstallige werkje. En nee dat was niet de bedoeling. Hoe dat wel zo gekomen was. Dus mocht ik mijn werk thuis inhalen. De ds. A.S. Talmaschool. PC onderwijs in al zijn facetten, zoals het bedoeld was en soms ook helemaal niet in de Heer of volgens Bijbelse normen. Menselijk, dus ook met heel veel fouten.

Ds. A.S.Talmaschool, 1959