René Schendel

Ik heb fijne herinneringen aan mijn lagere school periode overgehouden.

Ik heb fijne herinneringen aan mijn lagere school periode overgehouden. In de lente en zomer genoot ik volop van de wandelroute naar school toe. Eén rechte weg van de vrederustlaan, door de drapeniersgaarde naar de goudsmitsgaarde. Op weg naar school kwam ik altijd klasgenootjes tegen en dan zochten we naar konings-lieveheersbeestjes in de rozenstruiken (Je weet wel; die met een zwart rugschildje en kastanjebruine vlekjes. En....zeldzaam dat ze waren! Ik kan me nog zo goed vele klasgenootjes herinneren. Kitty van Gorkum was mijn hartsvriendin. We speelden en kibbelden veel met elkaar. Thijs Frerichs en Evert-Jan Berentschot waren ook vrienden van mij. Thijs en ik hadden in 1969 een abonnement genomen op het tijdschrift KIJK (een wetenschappelijk blad voor de jonge onderzoeker). We fantaseerden ons rot over allerlei onderwerpen. Zo hadden we een manier gevonden om kosteloos en zonder verbruik van brandstof jezelf op een razendsnelle manier te verplaatsen over de aarde. Nog veel sneller dan met een vliegtuig. Op de middelbare school zijn Thijs, Evert en ik ook veel met elkaar om gegaan. Ik herinner me verder nog Charles de Groot, die het heel vaak had over z'n broer van twee meter dertien. Paul Toussaint, de jongen met z'n leuke sproeten en z'n koddige kop met krullen. Nicolet Bouchier was mijn buurmeisje en daar sprong ik touwtje mee (en soms elastieken, stoer hè?) Haar verjaardagen vond ik altijd leuk! Paul v/d Broek was een soort van dondersteen en daar speelde ik ook wel mee. Tom Stoop herinner ik me als iemand die stilletjes genoot van z'n omgeving. En natuurlijk ook Annemieke Slootweg, dat was zo'n gezellige lachebek. Stefan Happel was de sterkste jongen van de Paus Johannes school. Marion Wijmans was volgens mij een meisje die vaak met vlinders in haar buik rondliep, maar het werd me nooit duidelijk voor wie die vlinders bestemd waren. Guus Vogelpoel was de langste jongen van de klas en Frans Nooij had altijd moeite met wespen. Agnes Lapré was dat vrolijke kleine indische opdondertje uit het middelste portiek van de vrederustlaan. En niet te vergeten natuurlijk Jan Antonissen. Jan Antonissen was een muzikaal wonder, een latent zangtalent. Hij zong iedere keer met muziekles het zelfde liedje. Jaar in.........jaar uit zong Jan uit volle borst en met grote passie; Sliep scherende messen, tjingele, tjingele bom, enz! En zo kan ik me van iedereen nog wel iets herinneren. Een hele goede, maar ook een minder goede herinnering heb ik overgehouden aan meester Zuidgeest, onze meester van de derde en zesde klas. Hij heeft namelijk ooit iets in mij wakker gemaakt zonder dat hij dat ooit heeft geweten denk ik. Wie weet komt dat ooit nog ter sprake! Het is in ieder geval een goede herinnering. De minder goede herinnering aan meester Zuidgeest is het oortje draaien. Als kinderen ondeugend waren pakte hij je bij één van je oren en draaide dat ding dan wel liefst drie maal in het rond. Gelukkig is bij mij na een aantal plastisch chirurgische behandelingen de schade beperkt gebleven.

Paus Johannes school, 1964