rene gorter
Kent 74 personen
Bekijk het volledige profiel van rene gorter en al je andere schoolgenoten!
In SchoolBANK kun je GRATIS je scholen terugvinden en weer in contact komen met je docenten en schoolgenoten. Registreer je en begin meteen!
rene gorter heeft 2 klassenfoto's en kent 74 schoolgenoten. Benieuwd of jij iemand herkent?
Meld je snel aan en vind jouw oud-schoolgenoten en klassenfoto's terug!
AanmeldenHoewel het oude gebouw aan de Stationsweg 5 nog in gebruik is (zij het nu als instituut voor het Zeevaartonderwijs) bevindt zich het huidige algemeen voortgezet onderwijs al vele jaren in een modern gebouw aan de Koningin Juliana Straat; op het terrein wa
Hoewel het oude gebouw aan de Stationsweg 5 nog in gebruik is (zij het nu als instituut voor het Zeevaartonderwijs) bevindt zich het huidige algemeen voortgezet onderwijs al vele jaren in een modern gebouw aan de Koningin Juliana Straat; op het terrein waar zich voorheen de ijsbaan bevond. En hoewel het laatstgenoemde gebouw een schitterend pand is; heb ik als oud-leerling toch meer met het karakteristieke gebouw aan de Stationsweg. De hoofdingang, waar je in de pauzes of tussen de middag met je klasgenoten stond te praten een shagje ging roken en natuurlijk naar de knappe klasgenotes keek. Daarnaast gaven die vrije momenten voldoende stof om over andere zaken te praten. Was het niet de onvoldoende op Nederlands, de ruzie met een leraar, het slechte weer, de start van het Kabinet Van Agt/Wiegel of de nederlaag van Ajax; alles kwam aan de orde. Nadat de schoolbel opnieuw had geklonken was het weer het klaslokaal opzoeken en wachten tot de betreffende leraar/lerares binnenkwam. En wat leraren betreft wou ik het deze keer over docent Nederlands Nico Wilkeshuis hebben. Als hij de klas binnenkwam, was het even stil, keek de goede man even om zich heen en begon vervolgens of met een leuke anekdote of met direct lesgeven. Hij was een vriendelijke man en een goede leraar; waarbij het aan humor niet ontbrak. Ook doceerde hij vrijwel alles uit zijn hoofd en kon hij bij onjuistheden (bijv. spijbelen) heel rustig blijven; maar wel duidelijk maken waar het op stond. "Ik heb er niets op tegen; maar het moet niet te vaak gebeuren; want anders wordt vriend Alkema (de toenmalige rector) boos", zei de docent Nederlands dan. Je kon met hem over diverse onderwerpen praten, waarbij techniek (auto's en motoren) tot zijn stokpaardjes behoorden. Hij lag net zo lief onder zijn auto/motor te knutselen, dan dat hij leerlingen de Nederlandse taal en literatuur moest bijbrengen. Wat mij hierbij is bijgebleven dat hem het voorlezen uit literatuur als zowel het doceren van grammatica heel gemakkelijk en relaxed afging. Een van zijn lievelingsschrijvers was Simon Vestdijk; waarbij het er nog maar net aan ontbrak dat hij de gehele Anton Wachter cyclus uit zijn hoofd oplas. Maar ook andere schrijvers als Willem Frederik Hermans en Harry Mulisch behoorden tot zijn favoriete repertoire. Ik zorgde er dan ook wel voor dat bij het inleveren van de boekenlijst voor het tentamen voornoemde schrijvers op de lijst stonden; tezamen met die van de Vlaming Louis Paul Boon. Met name de historische romans van laatstgenoemde maakten op mij indruk. Hierbij valt te denken aan titels als De Bende van Jan de Lichte, De Zonen van Jan de Lichte, De anarchie van De Zwarte Hand in Aalst en Het Geuzenboek. Omdat geschiedenis mij dermate interesseerde werd hier tijdens dit schoolonderzoek veel aandacht aan besteed. Wilkeshuis toonde zich enthousiast en zodoende ging een groot deel van mijn mondeling examen over thema's die ons beider belangstelling genoten en werd mijn literatuurkennis bekroond met een 9. Tijdens en na de diploma uitreiking heb ik hem hieraan nog aan herinnerd en bedankt voor zijn humor en wijze van lesgeven; waarop hij nuchter zei: "Ach, daar wordt ik per slotte van rekening ook voor betaald". Dat alleen geeft al aan dat het een leuke en nuchtere persoonlijkheid was; waaraan ik met plezier en dankbaarheid terugdenk.
Regionale Simon Vestdijk, 1977
Als ik tegenwoordig langs de Noorderbleek fiets zie ik daar een kale groene vlakte.
Als ik tegenwoordig langs de Noorderbleek fiets zie ik daar een kale groene vlakte. Het is dan ook vreemd om te realiseren dat ik daar vijf belangrijk jaren in mijn jonge leven op de Middelbare School heb doorgebracht. Toen je in de brugklas zat zeiden de stelling van Pythagoras, de 80-jarige oorlog en de Evolutie van Darwin je weinig tot niets. Maar jaren later kijk je met dankbaarheid op die tijd terug; want wat je toen leerde gebruik je in de hedendaagse praktijk. Vakken als Muziek, Geschiedenis, Duits en Engels vormen nog dagelijks een belangrijk aspect van mijn doen en laten. Ook de leraren die mij dit bijbrachten gedenk ik met respect (helaas zijn docenten als Bijland, Van Dijk en Oostenbrug niet meer onder ons). Het zijn niet alleen leraren van toen, maar ook klasgenoten uit die tijd die ons ontvallen zijn. Ik denk hierbij aan Bauke Bouma, Andre Rijpma, Heerke Kooistra, Age de Lange en Wim van der Meer. Dat zij mogen rusten in vrede. Nadat de school in 2013 was afgebroken leek het erop dat de nieuwe bestemming een voetbalveld van sportclub Franeker zou worden, doch wegens te weinig leden ging dit plan niet door. Wat er in de toekomst ook moge gebeuren met een grasveld, waar eens een school stond, is op dit moment nog niet duidelijk. Feit is wel: school of geen school op die betreffende plaats: de herinneringen blijven voor mij onvergetelijk.
Albrondaschool, 1972
Toen ik laatste op de regionale Televisiezender GPTV de nieuwbouw en de heropening van mijn vroegere lagere school tot OBS De Steven zag; moest ik toch even aan mijn tijd aldaar denken.
Toen ik laatste op de regionale Televisiezender GPTV de nieuwbouw en de heropening van mijn vroegere lagere school tot OBS De Steven zag; moest ik toch even aan mijn tijd aldaar denken. Een periode die inmiddels bijna 45 jaar achter mij ligt. De directeur van de huidige school dhr. Y. Koopmans (zelf oud-leerling) hield een boeiend betoog over de vernieuwing van het onderwijs, die meer gericht is op de individuele ontwikkeling van de leerling. Wat een verschil met ons vroeger, waar een klassikaal gebeuren centraal stond. De afstand tussen de juffrouw en de onderwijzer was groot. En ook de school (nu een klein gebouw van binnen voor je gevoel) was een groot gebouw. Hoewel wij naar de lagere school gingen; werd vaak tegen je gezegd dat je naar de grote school ging. En dat tijdvak ving voor mij aan in Augustus 1966. Omdat mijn ouders op crematie moesten (toen nog in Groningen) werd ik door oma naar school gebracht. De lokalen waren groot en zelf was je klein, onzeker en speels. Oude tekenplaten van de vaderlandse geschiedenis hingen aan de muren (De Romeinen die de Rijn afzakten, de inval van de Noormannen, Nederland onder Karel de Grote, de moord op Floris V, de Middeleeuwen, de 80-jarige oorlog, Nieuwpoort, Goejanverwellesluis, de opkomst van de arbeidersklasse, de oorlogen en het naoorlogse Nederland, het stond allemaal afgebeeld op de beroemde tekeningen van Cornelis Jetzes. Jaren later ben ik nog altijd onder de indruk van die schitterende tekeningen en prenten. Op sommige tentoonstellingen van oude platen, schilderijen en prenten kon ik soms minuten lang staan. Dit niet alleen vanwege de prachtige en unieke kunst van de heer Jetzes, maar ook de historische weergave van de feiten. In mijn tijd bestond de school uit twee afdelingen: school A met als hoofd dhr. Jongsma en school B met als hoofdmeester dhr. Paulides en na diens pensionering Klaas Bouma. Ieder lokaal was gericht op een groep van dertig tot veertig leerlingen, zodat de juffrouw; meester voor een grote groep stond. Doch wij waren nog van een generatie dat je de juf of de meester geen grote mond durfde te geven. Deed je dat wel. dat was een klas in het gezicht (juffrouw) of een schop onder je achterste (meester) je beloning. En als je dat dan thuis vertelde, dat kreeg je te horen dat je je beter hoorde te gedragen. De namen van de onderwijzeressen en meesters staan in mijn geheugen gewist::klas 1 en 2 juffrouw Bakker, die later is vertrokken naar Sneek. Klas 3 de legendarische meester Van Nienes (bijnaam Konijn/Knien); in klas 4 de populaire en geleefde meester Tonny Wever en illustere namen als Hazelhoff, Hermelink en Bouma voltooiden mijn 6 jaren op de lager school; later Kleyenburg geheten en nu luisterend naar de naam van OBS De Steven. Het plein voor de school is nog herkenbaar; maar er zijn voorzieningen aangebracht sinds kleuter- en lager onderwijs zijn samengegaan in Basisonderwijs. Voor mij ligt de herinnering op het plein in de vele kaatspartijen die ik met klasgenoten als Brando Tuinstra, Gerrit Prosee, Anne de Vries, Gerco Tuinstra, Gerrit Meijer heb mogen spelen. Het waren voor mij achteraf gesproken best 6 leuke jaren. Die liggen echter ver in het verleden; Wat betreft OBS De Steven: die wens ik een succesvolle, gezonde en wel geslaagde toekomst toe!
Kleyenburg, 1966