Pierre Poell
Kent 0 personen
Bekijk het volledige profiel van Pierre Poell en al je andere schoolgenoten!
In SchoolBANK kun je GRATIS je scholen terugvinden en weer in contact komen met je docenten en schoolgenoten. Registreer je en begin meteen!
Pierre Poell heeft 0 klassenfoto's en kent 0 schoolgenoten. Benieuwd of jij iemand herkent?
Meld je snel aan en vind jouw oud-schoolgenoten en klassenfoto's terug!
AanmeldenAan de Keizersgracht, met in de eerste kamer naast de voordeur Ans Schonenbaum, die als een moederkloek over de eerstejaars waakte.
Aan de Keizersgracht, met in de eerste kamer naast de voordeur Ans Schonenbaum, die als een moederkloek over de eerstejaars waakte. Ik denk met veel respect aan haar terug. En er waren veel klasgenootjes die van lezen hielden. Zelf hield ik niet speciaal van lezen, maar Kees Fens zorgde wel voor een schuldgevoel dienaangaande. Als je een les van hem gemist had, dan herinnerde hij zich dat feilloos. 'Ik heb u gemist, vanochtend, meneer Poell'. En dan kon je dat alleen maar met schaamte beamen... De lift was krakkemikkig en dus alleen voor docenten. En er was een oefenbibliotheek. Jawel... Het derde jaar was in een ander gebouw en ik deed de BOB onder leiding van Hugo (Huug) de Jong, die elk kwartaal zijn haar in een andere kleur liet verven. Rood, blond, zwart en grijs, niet noodzakelijkerwijs in die volgorde. Het was een leuke school, maar dat bibliotheekwerk is natuurlijk een hopeloos suffe sector gebleven, wel jammer. De idealen waarmee ik van start ging heb ik niet echt lang kunnen vasthouden, maar dat lag misschien aan mij.
Frederik Muller Academie, 1977
De stadsschool van de broeders van Saint Louis.
De stadsschool van de broeders van Saint Louis. Alleen jongens natuurlijk. In de zomer van 1965 werden de lokalen verbouwd en kregen we moderne (losse) tafeltjes en stoelen en linoleum op de vloer. Meester Heuvelmans, juffrouw Otto (?), broeder Donatius, juffrouw Weekers, meester Henkens en broeder Lodewijk. Er was ook nog een broeder Lorenzo en de muziekles kregen we van broeder Wendel die daarvoor een harmonium van lokaal naar lokaal sleepte. Meester Henkens gaf zelf muziekles en heeft me voorgoed het plezier in zingen ontnomen door een zangles te onderbreken om me luid en duidelijk te laten weten dat ik 'een aardige jongen was, maar zo vals als een kraai zong...'. Nooit meer een noot gezongen, waarschijnlijk ook niet erg. Voor de gymles gingen we naar de overkant, naar het pensionaat. Of, als het weer goed was, naar het sportterrein op Groenewoud. Verder herinner ik me uit de eerste klas nog de bordjes 'maan, zaag, koek, schoen, dak, Jan, bel, hek, ring, Wim, tuin, duif, Guus, juf, reus, paus' waarmee we leerden lezen en schrijven. Waarschijnlijk een katholieke variant op 'aap, noot, Mies'. En schrijven met losse inkt in een handschrift zonder lussen, en zonder dik en dun. En wie had de mooiste inktlap, daar ging het om... En na 10 keer een 7 of meer voor schrijven kreeg je een plaatje ingeplakt én mocht je een keer met rode inkt schrijven. Those were the days. Ik was de eerste generatie die zwemles in 'De Rog' kreeg. Januari 1967 denk ik.
Sint Martinus, 1964
Het begon in de barakken aan de Coenraad Abelstraat die in het tweede jaar werden uitgebreid met een extra vleugel.
Het begon in de barakken aan de Coenraad Abelstraat die in het tweede jaar werden uitgebreid met een extra vleugel. Ik zat in 1F van Harry Nefkens. Jacqueline de Borgie was van de huishoudelijke dienst. Vanaf 3 havo naar de barakken aan de Wertastraat, waar elk jaar ook weer een stukje aangebouwd werd tot in 1975 het nieuwe gebouw werd geopend. Er was een bibliotheek met juffrouw Smeisters aan het hoofd, die de boeken altijd minitieus controleerde bij het terugbrengen. De leukste leraar was natuurlijk Clara Commandeur. Bevlogen docenten waren ook Masschelein (natuurkunde) en zijn latere echtgenoot Judith Schittecatte (scheikunde). Haar eerste les scheikunde herinner ik me nog levendig. Om aan te tonen dat scheikunde onomkeerbare processen bestudeerde smolt ze suiker tot caramel: een onomkeerbaar proces, van de caramel kon geen suiker meer gemaakt worden. Verder weet ik bijna geen namen van klasgenoten meer. Op de een of andere manier vond ik mijn middelbare schooltijd kennelijk niet echt een fijne tijd, maar dat had minder met de school te maken. Wel veel heimelijke verliefdheden op jongens, maar daarover hield je wijselijk je kop en je suggereerde dan maar verliefdheden op meisjes. Maar erg overtuigend wist ik dat waarschijnlijk niet te brengen...
Philips van Horne, 1970