Peter de Groot
Kent 20 personen
Bekijk het volledige profiel van Peter de Groot en al je andere schoolgenoten!
In SchoolBANK kun je GRATIS je scholen terugvinden en weer in contact komen met je docenten en schoolgenoten. Registreer je en begin meteen!
Peter de Groot heeft 12 klassenfoto's en kent 20 schoolgenoten. Benieuwd of jij iemand herkent?
Meld je snel aan en vind jouw oud-schoolgenoten en klassenfoto's terug!
Aanmelden2023: Een late reactie van Peter de Groot. Zie de reacties van mijn klasgenoten nu voor het eerst
Ik ben nu 76 jaar. Hoeveel van mijn klasgenoten zijn nog in leven? Herinner me toch nog vrij veel van de 4e klas. Bijna alle gezichten. Zat bij mijn vader op school. die gaf Frans en beheerde de bibliotheek. Hij was enorm betrokken bij de school en de leerlingen, maar hij was ook uitvinder van de door mij gehate kruisjesmap. Liet ik op maandag op het laatste moment door m'n moeder tekenen, want ik had altijd veel onvoldoendes, dus kruisjes. Ik zie op de klassenfoto Hans van Meteren, die toen mijn beste vriend was. Deed ik samen m'n huiswerk mee. En Henk Mikkers, die ik nog jaarlijks zie. Nog steeds één van m'n beste vrienden. En m'n eerste vriendinnen: Joke Alberts en Ineke van Gennip. Ria Kuiper woonde toch op een boerderij? Peter Verbeek kon met z'n handen soms niet van vrouwenborsten afblijven. En Erik de Groot ging eens varen op de grote vaart. Kwam terug met een aapje. Hij had een tijd een Solex, waarmee we in de pauze door de buurt scheurden. Was een levensgevaarlijke brommer. Appie Latman stotterde vooral als hij een mondelinge overhoring kreeg. Kwam ie vaak mee weg. Waar ik een goede herinnering aan heb, is het examenfeest dat ik organiseerde met o.a. Henk, Joke, wijlen Bert Roskam (en wie nog meer?). Ik gooide ooit een ruit in met een bijbel. Eruit naar Blanken. Zei dat ik niet wist dat de bijbel zo'n kracht had. Moest ik van Blanken zelf de ruit betalen en er weer inzetten. Deed ik met nog iemand. We kochten een te kleine ruit. Met veel stopverf vastgezet. Niemand ooit gemerkt. Deden we tijdens de lessen. Van de leraren herinner ik mij meester Den Hartog. Gaf handenarbeid, waaraan ik nog altijd een goede herinnering heb. We leerden metaal- en houtbewerking. Leerden lassen. Eens per jaar kregen we het afgedankte etalagemateriaal van de Bijenkorf. Konden we veel mee maken. En dan Lith, onze muziekleraar. Zei dat ie een gaatje in z'n hoofd had en dat hij er daarom altijd een pleister op droeg. En Vollema. die ging met z'n auto aardappels halen in de Achterhoek, want daar waren ze goedkoper. De naam van de tekenleraar ben ik vergeten. Hij zei dat ik een bijzonder talent had. Beloonde me daarom met een 4 op m'n rapport. Bert: díé kon goed tekenen. Van Niekerk gaf geschiedenis. Ik lag altijd met 'm in de clins. Hij kon geen orde houden. Die blinde geschiedenisleraar: die kon boeiend vertellen. Was de enige leraar waarbij we niet spiekten. Bennis was de gymleraar, maar hij had rugproblemen. Dus gym was eindeloos rondjes rennen en grondoefeningen doen. Nooit eens de ringen of zo. De 4e klas moest ik overdoen. Had ook moeten leren voor m'n examen. Ging altijd voorwaardelijk over. Leren op school was niet mijn hobby. Veel nablijven en strafwerk. Pijnlijk thuis. 's Winters de schaatsen mee naar school en dan na de les schaatsen door Noord-Holland. Ik herinner me ook de Markers en Monnickendammers. Hadden een hekel aan elkaar, maar moesten met dezelfde bus van en naar school komen. De Markers boften als er ijs lag, want dan konden ze met de boot niet naar de wal komen.Was een leuke klas. Vooral na schooltijd was de school leuk. Wat een dorp was Amsterdam-Noord toen. Altijd die stoompont die net voor je neus vertrok. Net als bus A, B, of C. Heb een website over mijn familie gemaakt: www.deblommenfamilie.com. Zo ben ik ook bereikbaar. Toch maar ns een reünie?
ULO Noord, 1962
M'n 4 jaren op deze school
Wat een enorm aantal klasgenoten! Meer als 50 toen in een klas! Ik herinner mij dat we in de 4e klas een Duitser als onderwijzer hadden. Die werd erg gepest. De oorlog was nog niet lang geleden. Ook weet ik nog dat de luizenzuster ons kwam inspecteren. Bij één meisje werden luizen gevonden. Ze zag er nogal slonzig uit en werd door de rest van de klas gemeden. Achteraf denk je dat ze waarschijnlijk uit een heel arm gezin kwam. Maar we hadden het allemaal niet zo rijk. Langs onze school reden mat zand geladen vrachtauto's langzaam voor de bocht. Ideaal moment om aan de achterklep te gaan hangen. Ik had een waterpistool. Een oudere leerling (zesde klassers vonden wij haast grote mensen) leende die een keer en spoot een onderwijzer nat. Weg pistool. En ook weet ik nog dat één van onze mede leerlingen met een cactus naar school kwam. Een cadeau voor z'n onderwijzer. Die cactus werd 'm door andere leerlingen op het schoolplein in z'n gezicht gedrukt. Dat moet 'm behoorlijk pijn gedaan hebben. De hoofdmeester was een godheid. Liep altijd in een driedelig kostuum door de school. Ondenkbaar dat je 'm aan zou spreken. Zo'n afstand. Ik vond het geen leuke school. Heb er geen goede herinneringen aan.
Ds Mansveltschool 125, 1953
Juf Bruinsma, koffie en de Matheus Passion
Van juf Bruinsma kan ik mij herinneren dat zij koffie zette voor het hele personeel. Die koffie maakte ze klaar in de klas. Ze kookte dan melk en de hele klas zat dan te wachten tot die melk overkookte en dan waarschuwen: "Juf de melk kookt over"! En zij zong in het Bachkoor van het Concertgebouw. Wat ze daar zong moesten we soms ook leren. Zoals delen uit de Matheus Passion. Zij speelde dan op de piano en ik zat achter haar rug dan te dirigeren. Als ze zich dan plotseling omdraaide eindigde mijn dirigeren weer op de gang. Daar vertoefde ik regelmatig, want zo'n lieve leerling was ik niet. Op de gang staan was recht tegenover de klas waar mijn vader les gaf. door het deurraam kon hij zien dat ik er weer eens uitgestuurd was. Nablijven bij juffrouw Bruinsma kon niet, want buiten zat juf. v.d. Meijden dan in haar Renaultje heftig toeterend op mij te wachten, want van en naar school reed ik met haar en Alida mee naar huis. We woonden in Amsterdam-West
Van lennep school, 1955