Paul Donker Duyvis
Kent 0 personen
Bekijk het volledige profiel van Paul Donker Duyvis en al je andere schoolgenoten!
In SchoolBANK kun je GRATIS je scholen terugvinden en weer in contact komen met je docenten en schoolgenoten. Registreer je en begin meteen!
Paul Donker Duyvis heeft 1 klassenfoto's en kent 0 schoolgenoten. Benieuwd of jij iemand herkent?
Meld je snel aan en vind jouw oud-schoolgenoten en klassenfoto's terug!
AanmeldenJA,.
JA,
Nassauschool, 1956
JA, Meester Edsieck? met gemende gevoelens, wel verreweg de meest fantasievolle en moderne man.
JA, Meester Edsieck? met gemende gevoelens, wel verreweg de meest fantasievolle en moderne man. Hij had een houten been. Toch had ik moeite met hem na die Theo Thijssen achtige Dirk de jong in zijn driedelige pak met snor. Een schat van een man. Een verademing na die kille Juffrouw Londonck van die kille Nassouschool. Dirk de Jong was altijd om half acht al de klas aan het voorbereiden. Zijn pak zat dan al onder het krijtpoeder. Wat een warme man en wat een verteller! In zijn aanteken boek voor de school schreef hij in perfect schoolmeesterhandschrift: Paul Heeft eigen tempo! hahaha scherp, geestig en raak. Na zijn pensioen ging hij waarnemen op de Torenschool naast mijn oude kleuterschool (de Zonnebloem). Daar zocht ik hem wel eens op, zoals ik ook deed met kleuterjuf vermeulen. Ik lees nu De Gelukkige klas van Theo Thijssen. Precies Dirk de Jong. Alleen was hij een onberispelijke vrijgezel. Hij woonde op de Hugo de Grootlaan, waar ik ook vier jaar woonde. De school bezat een groete collectie opgezette dieren, fossielen n andere Wunderkammer zaken. Onder de beige Vitrine kast voor de toiletten stond een reusachtig brok steenkool van ruim een halve kuup. De Jong vertelde dat hij het in de oorlog had weten te behoeden vor lieden die het in de hongerwinter wilden opstoken. Hij leefde voor de school... Op zolder lag het oude orgel van de Augustijner Kerk opgeslagen. Tijdens het overblijven sloop ik wel eens stiekum naar boven om in het halfduister in in het eeuwenoude stof op al die pijpen te blazen. Wanneer ik op die grote pijpen blies, bekroop mij altijd een vreemd gevoel van ontroering, een gevoel dat ik deelgenoot was een een kosmisch geheel. Ik was streng ongelovig opgevoed, maar bleek toch zeer ontvankelijk voor de klanken van de oude orgelpijpen en de sfeer van de zolder met half kapotte kerkelijke attributen. Enigszins ontdaan en afkomstig uit een droomwereld stapte ik dan weer de klas in. Mij geheim voor me houdend en in mijn eigen tempo de sommen proberen af te maken...
Staten-School, 1960
JA, Juffroew Vermeulen.
JA, Juffroew Vermeulen. Daar heb ik nog wel eens heimwee naar. Toen ik al lang en breed op de Lagere School zat -de Nassouschool- ging ik stiekum nog even bij haar langs op weg naar de ´Grote School´bij Juffrouw Londonk, die absurd streng was in mijn herinnering.
Kleuterschool de Zonnebloem, 1954