Nel Basten
Kent 0 personen
Bekijk het volledige profiel van Nel Basten en al je andere schoolgenoten!
In SchoolBANK kun je GRATIS je scholen terugvinden en weer in contact komen met je docenten en schoolgenoten. Registreer je en begin meteen!
Nel Basten heeft 10 klassenfoto's en kent 0 schoolgenoten. Benieuwd of jij iemand herkent?
Meld je snel aan en vind jouw oud-schoolgenoten en klassenfoto's terug!
AanmeldenDat was nog eens democratie daar! Een enorme cultuurshock na het gymnasium.
Dat was nog eens democratie daar! Een enorme cultuurshock na het gymnasium. Vooral het eerste jaar was een grote chaos. Vanaf het 2e jaar was het toch een mooie tijd: een studieclub met José Henkelman, Mieke van geest, Lenie Voorhorst en henny Theunisse. En die grote pleno's: ik heb ze nog een tijdje voorgezeten. Ik woonde in huis met Ine van Bergen en Albert van Brakel in de Maria Stuartstraat. Goeie herinneringen!
Sociale Academie De Dommel, 1973
De Mariaschool was nog een klassieke meisjesschool.
De Mariaschool was nog een klassieke meisjesschool. Jongens zagen we alleen uit de verte. Ik weet nog dat ik met een ander meisje de taak had om het muziekorgeltje (een traporgeltje) naar een klas te brengen van de juf die erop kon spelen. Van heel vroeger herinner ik me nog dat er een processie werd gehouden in het dorp. je kon je dan opgeven als bruismeisje. De mooiste kinderen werden dan heel mooi uitgedost. Die waren bruidsmeisje van de zuster. Zover heb ik het nooit geschopt met mijn korte bruine haar.
Mariaschool, 1960
Het college was nog klein, 200 leerlingen of zo.
Het college was nog klein, 200 leerlingen of zo. Er waren toen nog niet veel meisjes op school; toen ik begon waren er nog maar 30! De kruisheren waren nog actief aan het lesgeven. De meesten hadden een bijnaam: Kobus, de geit, de stier. Het was een mooie tijd, vond ik. Heel bijzonder vond ik een activiteit in de gymzaal met vloeistofdia's en mystieke muziek, waar je in stilte mythische dansen deed. Ook mooi waren de nederlandse lessen van Donkers in de kelder. We kregen prachtige muziek te horen en dat ging vergezeld van de engelse teksten. Daar heb ik Bob Dylan door en door leren kennen. En dan de leraar grieks, ook een kruisheer. Hij wist alles over het oude Griekenland, maar was er zelf nooit naartoe kunnen gaan. Hij was vreselijk streng, maar bij het mondelinge eindexamen kwam hij me ophalen in de gang en vroeg: is er een zin die je niet snapt? En mooi dat hij vertelde wat de betekenis was. Hij loodste me er mooi doorheen. En verder: het koor van mijnheer Vink, de films in de aula, de fancy fair en de in grote cirkels lopende leerlingen over de cour.
college van het heilig kruis, 1967