M.J. Peters
Kent 0 personen
Bekijk het volledige profiel van M.J. Peters en al je andere schoolgenoten!
In SchoolBANK kun je GRATIS je scholen terugvinden en weer in contact komen met je docenten en schoolgenoten. Registreer je en begin meteen!
M.J. Peters heeft 0 klassenfoto's en kent 0 schoolgenoten. Benieuwd of jij iemand herkent?
Meld je snel aan en vind jouw oud-schoolgenoten en klassenfoto's terug!
AanmeldenIk kan me nog herinneren dat mijn moeder me naar school bracht.
Ik kan me nog herinneren dat mijn moeder me naar school bracht. In de klas greeg ik,net zoals de andere kinderen, een z,g. mouwschort aan. Dat was een kort jasje met mouwen, en de knopen aan de achterkant zodat je het niet zelf uit kon trekken, en om te voorkomen dat je je kleren vuil zou maken met verven, plakken etc. Er was een speellokaal, en een zandbak in de tuin. We moesten een versje leren ter gelegenheid van het toen aanstaande huwelijk van Koningin Juliana en Prins Bernhard. Na een jaartje had ik het met knippen,plakken, matjes vlechten en prikken wel gezien, maar ik moest toch blijven tot ik 6 jaar en drie maanden oud was, want dan mocht je pas naar de grote school. Het was overigens wel gezellig. Het hoofd was Mej. van der Net, en als juffrouwen kan ik me nog herinneren mej. Sluimer en ik dacht mej. Gilhuis, maar er waren nog een paar meer. Als medeleerlingen herinner ik me alleen nog Wim Kaho, die woonde een paar huizen van de school vandaan. Op zijn verjaardag had hij een "knots" gekregen (Dat was een houten kegel die werd gebruikt bij gymnastiek om mee in de rondte te zwaaien en zo.) Hij zou voor de deur van zijn huis even een demonstratie geven. Helaas liet hij de knots iets te vroeg los en die ging rechtstreeks door het raam de voorkamer in. Een paar seconden bleef het stil, toen rende zijn vader naar buiten, geschreeuw, slagwerk en even later was Wim weg en stond ik wat verbouwereerd alleen buiten. Door dit voorval ben ik zijn naam nooit vergeten.
Kleuterschool Bethlehemstraat, 1936
Het was destijds een "gewone" Chr.
Het was destijds een "gewone" Chr.lagere school. De sfeer was streng maar goed, zaken als pesterij of discriminatie kenden we nauwelijks. Hoofd was de Heer A.de Winter, later de Heer Alkemade. Van de leraren herinner ik mij nog de heren Bogaard en Riet. In de vijfde klas kwam er een nieuwe leraar bij, de Heer E.A.van Voorden. Die kwam "helemaal" uit Rotterdam Zuid, voor ons toen een onbekend deel van de wereld. Hij vertelde ons dat zijn voorletters stonden voor "Ezel Aap", vandaar dat ik ze nog weet.Hij leerde ons nieuwe en leuke dingen: gedichtjes, tweestemmig zingen, en als de meisjes 2 uur per week "nuttige handwerken" kregen van een lerares mochten de jongens, inplaats van sommen maken, figuurzagen. Dat was helemaal nieuw voor ons. Het zagen moesten we thuis doen, maar hij leerde ons hoe je dat deed. Hij had plaatjes van de zeven dwergen, die moesten we met carbonpapier overtrekken op een stukje triplex wat we van hem kregen en dan schilderen met plakkaatverf. (ook al iets nieuws).Als we klaar waren werkte hij het zelf af (de fijne lijntjes en de ogen en zo), en verniste ze, en dan kregen we ze mee naar huis. Ook kocht hij bloembollen en leerde ons hoe je die moest laten opgroeien. Dat was een leuke tijd. Maar in het zesde jaar kregen we meester Riet en was het met al die dingen grotendeels afgelopen. Na afloop van de school gingen er 2 of 3 leerlingen naar de HBS, een stuk of zes naar de MULO en drie, waarbij ik, naar de ambachtsschool.De overigen gingen ergens werken, bij vaders of familieleden in de zaak, of als dienstmeisje, of bij moeder thuis. Ik herinner me nog het grote afscheidsfeest op de zolder van de school, waarbij o.a.tekeningen van de leerlingen werden geprojecteerd met een toverlantaarn en versjes werden opgezegd.
Palestina-School Chr. schoo..., 1937
Ik begon op deze school als leerling machine-bankwerken in klas 1SB2 in de oorlogswinter/hongerwinter 1944-1945, een heel slechte tijd dus.
Ik begon op deze school als leerling machine-bankwerken in klas 1SB2 in de oorlogswinter/hongerwinter 1944-1945, een heel slechte tijd dus. De schooltijden waren: 5 dagen in de week van 8 tot 5 uur. 's Zaterdags van 8 tot 12 uur.Op een gegeven moment was er geen electriciteit meer voor de machines, en onze praktijklessen bestonden dus in hoofdzaak uit vijlen en plaatwerken. Later reden er ook geen trams meer en moest ik een uur lopen naar school, vaak in kou en sneeuw. Eten hadden we ook bijna niet meer (twee boterhammen per dag) en iedere keer als er luchtalarm was moesten we allemaal naar de kelder rennen. Uiteindelijk werd de school gesloten omdat er geen verwarming meer was. Het duurde tot ongeveer half mei 1945 voor de school weer open ging. Daarna ging het gelukkig snel weer bergopwaarts, en heb ik er een goede tijd gehad.We hebben veel gelachen met elkaar. Overigens kun je het op geen enkele manier vergelijken met nu. Er waren nog weinig nieuwe technieken en er was geen cantine maar een donker schaftlokaal in de kelder, met lange banken en tafels waar je je meegebrachte brood en drinken nuttigde. Ook buiten de school was niets te koop (alles was nog op rantsoen en zakgeld had je nauwelijks.) Totaal waren er ca. 600 leerlingen, alleen maar jongens, verdeeld over de opleidingen schilderen, timmerman, automonteur, electricien , instrumentmaken en machine-bankwerken,(waar ik dus bij zat.) Een van de leukste vakken vonden wij het smeden. Je stond dan als 14-jarige aan een echt smidsvuur en met een loeizware hamer te zweten om te proberen de gegeven opdracht uit te voeren. Soms sprong er een gloeiend kooltje in je schoen en dan was het zaak je voet met schoen en al pijlsnel in de koelbak met water onder te dompelen. Ook het vaktekenen sprak mij erg aan. Ik wilde later technisch tekenaar worden (dat is ook gelukt) en samen met nog een leerling stond ik bij dat vak aan kop. De directeur was de heer J.Ofman, en als leraren herinner ik mij nog de heren Nobel (bankwerken), Hollestelle(plaatwerken?),van Harten (tekenen?)v.d. Put(handtekenen),Dekker en Kalkman (wiskunde). Van de namen van mede-leerlingen weet ik alleen nog Ouwersloot, Mulder en Weeda. Ik herinner mij ook nog een mijnheer Esmeijer, maar hij was geen leraar van onze klas. Daaraan is een heel tragisch verhaal verbonden: Wanneer wij van de school van- en naar de tramhalte liepen kwamen wij over de Bergsingel. Op een avond in begin 1945 was er een pand op een bovenetage die dag helemaal uitgebrand. Dat trok natuurlijk wel bekijks en de vraag "wat zou er gebeurd zijn?". Later bleek dat op dezelfde dag de Heer Esmijer was verdwenen. Pas na de oorlog hoorden wij dat hij in dat huis had gewoond. Die ochtend waren er mannen van de Duitse Sicherheitsdienst of zoiets gekomen, en die hadden onder bedreiging geeist dat hij hun de verblijfplaats van zijn zoon Samuel Esmeijer zou geven. Die was een belangrijk verzetsleider in Rotterdam en ergens ondergedoken. Zijn vader kon- of wilde dat niet zeggen, en toen hadden ze zijn huis in brand gestoken en hem zwaar mishandeld. Samuel Esmeijer is later toch gepakt en gefusilleerd. In Rotterdam-Alexander is een plein naar hem genoemd. Zijn vader is geruime tijd na de bevrijding weer op school teruggekomen.Of dit verhaal in alle details klopt weet ik niet, ik heb het ook maar gehoord. Na de oorlog was er genoeg werk aan de winkel. Toen we van school kwamen kregen we een hele lijst van bedrijven die jongens met een diploma Ambachtsschool zochten. Ik ging naar een bedrijf waar ze een leerling technisch tekenaar vroegen, en dat was het begin van een werkzaam leven van 53 jaar.(alleen onderbroken door de dienstplicht).
1e Christelijke lagere tech..., 1944