Mieke Faessen
Kent 0 personen
Bekijk het volledige profiel van Mieke Faessen en al je andere schoolgenoten!
In SchoolBANK kun je GRATIS je scholen terugvinden en weer in contact komen met je docenten en schoolgenoten. Registreer je en begin meteen!
Mieke Faessen heeft 3 klassenfoto's en kent 0 schoolgenoten. Benieuwd of jij iemand herkent?
Meld je snel aan en vind jouw oud-schoolgenoten en klassenfoto's terug!
AanmeldenDe eerste klas van juffrouw Dautsenberg zat in het gebouw van de jongensschool.
De eerste klas van juffrouw Dautsenberg zat in het gebouw van de jongensschool. Ik weet nog hoe eng ik het vond om langs al die grote jongens te lopen. Een keer in de maand was er in een hal een gebed waar alle klassen naar toe gingen. (Ik weet niet meer voor welke Heilige dat was). Muziekles gebeurde met de deur open naar de 1e klas van de jongensschool. Cris Lemmens mocht dan altijd "in het groene dal in het stille dal" samen zingen met een van de jongens. Ik vond het vervelend dat mijn vriendin Tilly Lemmen, waarmee ik nu nog bevriend ben, telkens weer opnieuw wesp en gesp moest herhalen. Zij maakte er telkens weps en geps van. Ik vond het erg genant dat zij daar voor telkens naar voren moest komen, Van de leraren herinner ik mij vooral de strenge, juf Habets in haar bruine stofjas, de lieve juf Rompelberg en de zuster van de 6e klas. Ik heb ook les gehad van mijn , onmiddels overleden neef, Jan Brouns. En dat was wel raar. Ik was zo verlegen dat ik aan iemand anders heb gevraagd om hem namens mij een sinaasappel te geven. Het klassikaal om beurten voorlezen uit de Zandmannetjesm ging in mijn ogen te traag. Een boek per jaar. Ik las stiekem altijd verder en als je daar op betrapt werd, kreeg je straf en moest je bladzijdes overschrijven. De boekjes heb ik trouwens allemaal via rommelmarkten weer weten te verzamelen. M.u.v. het deel voor het eerste ;eerjaar. Blijkbaar zijn die letterlijk stukgelezen. Het speelkwartier werd vaak gevuld met toneelspelen. En als het regende ging je onder het afdak. In de lagere klassen keek je alleen maar toe. Als je dan in de hoogste klas kwam, mocht je zelf ook meespelen. In een sliert over de speelplaats trekken, "sjuren" noemden wij dat, was ten strengste verboden. Ik verkeerde in de veronderstelling dat zusters geen ondergoed droegen. Op een keer moest ik, waarschijnlijk vanwege straf, papier ruimen dat in het rooster voor de deur terecht gekomen was. En toen zag ik, tot mijn verbazing, dat de zuster die op het rooster stond een roze onderbroek droeg.
meisjesschool, 1959
Ik heb als coördinator en kleuterjuf gewerkt op de afdeling asielzoekers kinderen.
Ik heb als coördinator en kleuterjuf gewerkt op de afdeling asielzoekers kinderen. Wij zaten niet in het hoofdgebouw maar in een dependance. Eerst op het terrein van het AZC en naderhand in een noodgebouw. Ik heb het jammer gevonden dat de kinderen van het Azc niet gemengd werden met de Schimmertse leerlingen. Voor hun taalontwikkeling en de integratie zou dat zeker een goede zet geweest zijn. Ik heb goede herinneringen aan de school. Een enkel keer kom ik wel eens een oud leerling tegen die een verblijfsstatus heeft gekregen en gesetteld is in Nederland.
't Kirkeveldsje, 1994
Ik ben op deze school interim directeur geweest tot aan de zomervakantie.
Ik ben op deze school interim directeur geweest tot aan de zomervakantie. Het was een spannende tijd omdat de schook gesloten zou worden als de fusie niet doorging. De school schreef geschiedenis omdat het de eerste bijzondere school was in Nederland die met toestemming een fusie aanging met een openbare school. Aan groep 7 en 8 denk ik nog altijd met een glimlach terug. Er zaten wat boefjes en druktemakers in met een klein hartje. Frans is mij nog het meeste bijgebleven. Hij kon mij het bloed onder mijn nagels halen en van de andere kant was hij erg sociaal en lief. Hij was de initiatiefnemer van het kado bij mijn afscheid. Een gegraveerde aansteker die ik nog steeds koester. Het verschil tussen kennen en kunnen en de (lange) ij en de (korte) ei was in de taalles voor de leerlingen vaak het sruikelblok. Het Limburgse trucje dar je in mijn dialect de 'ij' als 'ie' uitspreekt, hielp ook niet echt om het onder de knie te krijgen.
De Regenboog, 1994