Mick Herweijer
Kent 53 personen
Bekijk het volledige profiel van Mick Herweijer en al je andere schoolgenoten!
In SchoolBANK kun je GRATIS je scholen terugvinden en weer in contact komen met je docenten en schoolgenoten. Registreer je en begin meteen!
Mick Herweijer heeft 33 klassenfoto's en kent 53 schoolgenoten. Benieuwd of jij iemand herkent?
Meld je snel aan en vind jouw oud-schoolgenoten en klassenfoto's terug!
AanmeldenIk zat in de klas bij Karel van Dijk, Eduard van Heijkoop, Tiny Verweij, Ronnie van Dalen, Patricia Braun, Edith Wink.
Ik zat in de klas bij Karel van Dijk, Eduard van Heijkoop, Tiny Verweij, Ronnie van Dalen, Patricia Braun, Edith Wink. Bij juffrouw Verbruggen. Een strenge juf, die nog wel eens een klap uitdeelde met de aanwijsstok. Je moest dan krom gaan staan voor het bord! Als je mooi geschreven had mocht je de volgende schrijfles met rode en na heel mooi schrijven met groene inkt schrijven. We hadden een levendige ruilhandel met de voetbalplaatjes van het WK voetbal 1958, getekend door Dick Bruna. Bij elkaar vormden ze een kwartetspel van 18 landen met 4 spelers. Sommige plaatjes waren "zeldzaam", dus veel waard. Pele van Brazilie was minstens drie andere plaatjes waard. Uiteindelijk heb ik het kwartetspel compleet gekregen. Ik herinner me nog een meisje uit de parallel klas,dat ik erg leuk vond: Henny Blondeel. Ze moest na school altijd hollen om de bus te halen, dus ik heb haar eigenlijk nooit echt gesproken. Juffrouw Verbruggen zei altijd als iets niet verklaard kon worden of als je een hele moeilijke vraag stelde: "Dat weet jij niet, dat weet ik niet en zelfs (om aan te geven dat het echt een onmogelijke vraag was) meneer Beekman (toen hoofd van de school)weet dat niet." Enige jaren geleden was ik met mijn kinderen weer eens bij mijn oude school. Het rook nog net als vroeger, alleen de gangen waren veel lager geworden. Het mooiste vond ik echter de naam van de school: Heel officieel stond op de gevel: School tot nut van het algemeen en daaronder "Mr.Beekman school". En terugdenkend aan "...en zelfs meneer Beekman weet dat niet...", dacht ik "dan is die ouwe er uiteindelijk toch achter gekomen"
Nutsbasisschool L W Beekman, 1957
Toen ik in 1971 bouwkunde in Delft ging studeren, moest ik in mijn eerste jaar een enorme cultuuromslag maken.
Toen ik in 1971 bouwkunde in Delft ging studeren, moest ik in mijn eerste jaar een enorme cultuuromslag maken. Komend uit het zeer rechtse marinemilieu, waar ik op het KIM in de officiersopleiding zat, kwam ik voor mijn gevoel in het andere uiterste terecht. De democratiseringen op de universiteiten waren net achter de rug, dus hier was het vrijheid blijheid, alles moest kunnen. Weg met de rangen en standen. Ik herinner me nog het eerste college, dat ik met groeiende verbijstering bijwoonde. De helft van de zaal zat tijdens het college uitgebreid de krant te lezen, terwijl een professor onverdroten les probeerde te geven. Even verderop zat een jonge studente met een baby op de arm, die het kind tijdens het college de borst gaf. Halverwege het college kwam een student met een (grote) hond achteloos de collegezaal binnen wandelen. Zo met een air van "ik moet het beest toch uitlaten, dus dan maar gelijk even een college gepakt" Mijn verbijstering werd nog groter, toen bleek dat we 's middags op een soort markt een atelier moesten kiezen. Een atelier, zo kwam ik later achter, bleek een projectgroep te zijn, waarbij je binnen 3 maanden een onderzoek en een uitgewerkt ontwerp van een bepaald onderwerp moest maken. En de markt bestond uit een 20-tal kraampjes, waar door professoren en hun assistenten info werd uitgedeeld over hun eigen project, waarvoor de studenten zich voor het komende trimester konden inschrijven. Om hiervoor zoveel mogelijk "klanten" te winnen, deden ze hun uiterste best om elkaar hierbij als echte standwerkers te overschreeuwen. Ik snapte niet wat een project was, ik begreep de bedoeling van de markt niet en vond de manier waarop sommige professoren en assistenten bijna met elkaar op de vuist gingen om klantjes te winnen shockerend. Moedeloos trok ik me terug uit het krijgsgewoel om even bij te komen bij een kop koffie. Helaas was het niet veel rustiger in de overvolle kantine, maar na enig zoeken vond ik nog een plaatsje en kwam terecht tegenover een man met een vaderlijk uiterlijk. "Zeker nieuw, he", sprak hij begrijpend. Ik knikte en vroeg hem wat in vredesnaam de bedoeling was van die projectenmarkt. Geduldig legde hij me dat uit. Hij haalde een lijst met alle projecten en bijbehorende professoren te voorschijn en nam alle projecten stuk voor stuk met me door. Na afloop vroeg hij "en, welk project lijkt je wel wat?" en ik zei "nou, dat van professor Lukas spreekt me wel aan". Hij keek me enige tijd aan en zei toen "het is allemaal inderdaad wel erg verwarrend zo’n eerste dag, blijf hier maar even zitten, dan maak ik het wel voor je in orde". Na een poosje kwam hij terug en zei "Het is voor mekaar, woensdag moet je je daar en daar melden. En toen ik die woensdag op de aangeduide plaats aankwam, bleek hij daar ook weer te zijn. Geen wonder, dat was namelijk professor Lukas. Vanaf dat moment kon mijn eerste project niet meer stuk en zo werd ik door een gelukkig toeval op weg geholpen. Zes jaar later was hij ook een van de professoren bij wie ik afstudeerde. Mijn hoofdmentor en inmiddels al jaren een goede vriend, was toen professor Haak. Die attendeerde mij tijdens het afstuderen op een baan in Nijmegen, waar een oudere vriend van hem wilde stoppen en een jonge architect zocht. Achteraf gezien ook weer zo’n bepalend moment in mijn leven. Ik werd op dat architecten bureau nog voor mijn afstuderen aangenomen en zo ben ik uiteindelijk vanuit Den Haag via Delft in Nijmegen terechtgekomen. En ging nota bene wonen in het eerste woningbouwproject dat ik bij dat Nijmeegs bureau deed. Nu woon en werk ik al weer ruim dertig jaar in Nijmegen. Met een onderbreking van vijf jaar in Eindhoven, waar ik werd gevraagd om de afdeling niet industriële architectuur op te zetten voor het architecten en ingenieursbureau van Philips, dat begin jaren 90 moest verzelfstandigen. Hoewel ik daar een aantal hele mooie en grote projecten heb mogen doen, koos ik na een aantal jaren toch weer voor een eigen bureau. Eigenlijk heb ik sinds mijn eerste baan bij dat Nijmeegse bureau altijd een eigen architectenbureau gehad. In verschillende vormen. Als eenmanszaak, samen met een compagnon, als leidende architect met een eigen afdeling binnen een groot kantoor. En sinds 2000 weer met een eigen bureau, waar ik nog steeds met heel veel plezier samen met een aantal zeer enthousiaste medewerkers aan een heel gevarieerd pakket aan opdrachten werk. Kijk maar op www.arch-id.nl, dan kun je een indruk krijgen van ons bureau.
TU Delft - faculteit Bouwkunde, 1971
Voetballen op het schoolplein: Quick-HBS Het schoollied bij vertrek dhr.
Voetballen op het schoolplein: Quick-HBS Het schoollied bij vertrek dhr. Halebos: aan de voet van onze duinen aan de rand van onze stad, daar staat al lang de Nutsschool, vlak bij het zilte nat...De nieuwe directeur Dhr. Christiaansen schoot vaak op me af terwijl hij siste: Bedaar! Schoolzwemmen in zwembad de Mauritskade. Mevrouw Verbraak verraste je door plotseling te roepen: Liefie!!!zit je te slapen?, mevrouw Vuijk, las de boeken van J.B. Schuil voor. Dhr. Herweijer (ik heb altijd hardnekkig ontkend dat wij familie van elkaar waren), waarbij we van meligheid turfden hoe vaak hij zijn favoriete stopwoorden He en Nietwaar gebruikte. Zangles met Dhr. Lameij met zijn trekpiano: Drie ganzen in "t haverstro.... Semi artistieke tekenleraar meneer Wingen en heette die gymleraar niet meneer van Vreumingen? Mocht voor de school uitkomen in het estafetteteam en speelde in het schoolvoetbalelftal. Hoopte altijd als we buiten sportten dat we slagbal kregen, en had binnen de pest aan rekstok. We mochten met handenarbeid (ook van Herweijer) eens een voorstelling in een houten plankje branden op het gasstel in het keukentje van Keulen, die aardige concierge. Klasgenoten: Jan Roelf Sikkens, Ko Colijn, Jurgen Winkler, Wim Geelen, Eddy van Breen, Evelien van Maanen. Ameliek van Es, Karin Pelder, Karin van der Loo, Dolf Boode, Ronnie Davids, Ellen Habnit, Peter van Viersen.... Verliefd op Noortje Zijlstra, die eerst op de Mozartlaan woonde en later in de Tuinfluiterlaan.
Nutsschool Laan van Poot, 1960