Michel Bergh
Kent 0 personen
Bekijk het volledige profiel van Michel Bergh en al je andere schoolgenoten!
In SchoolBANK kun je GRATIS je scholen terugvinden en weer in contact komen met je docenten en schoolgenoten. Registreer je en begin meteen!
Michel Bergh heeft 2 klassenfoto's en kent 0 schoolgenoten. Benieuwd of jij iemand herkent?
Meld je snel aan en vind jouw oud-schoolgenoten en klassenfoto's terug!
AanmeldenAls ik zeg dat ik nog met kroontjespen en inktpot heb leren schrijven wordt ik meewarig aangekeken.
Als ik zeg dat ik nog met kroontjespen en inktpot heb leren schrijven wordt ik meewarig aangekeken...Mijn handschrift is er in al die jaren niet op vooruit gegaan,tja. Maar ik ben nog steeds in het bezit van mijn eerste leesboekje...De Droom van Wim hahaha, ik lees het stiekem nog wel eens :-)) Van de onderwijzers herinner ik me nog wel mevrouw Van Tongeren, die bij ons in de straat woonde, meneer Vermeulen die zo lekker driftig kon worden, meneer Dullens uiteraard, als hij de klas inkwam was het meteen stil, en meneer Ros, die volgens mij persoonlijk heeft bijgedragen aan de vermindering van het melkoverschot in de EU! Verder de heer Backx en juffrouw Kouwenberg.. Ieder jaar was er een musical en een damtoernooi, ik kon (en kan) helaas slecht tegen mijn verlies, maar in dat laatste was ik zo bedreven dat ik volgens mij nog een keer de verliezersronde heb gewonnen. Ach en klasgenoten, ik kan nog wel uren doorgaan, allemaal vijftigers inmiddels, net als ik.... Ik kijk met plezier terug op mijn lagere schooltijd, but those days are gone..
Doornbos, 1966
De houten gebouwen met stoeptegels in de gang.
De houten gebouwen met stoeptegels in de gang.. De oliekachels in de klaslokalen, de geur van platgeslagen chocomel en muffe appels in de kantine. In mijn beleving waren de gebouwen in Breda Noord en de Korte Raamstraat meer een soort uit de kluiten gewassen bouwketen. Maar ja, we waren jong en zeker ik had het idee dat de jaren 70 voor eeuwig zouden voortduren, het is toch even anders gelopen nadien.. Terugdenkend aan mede leerlingen...ach...van sommige kon je toen al zeggen dat ze het heel ver zouden schoppen, ik noem geen namen. En leraren, leraressen, er zaten wel een paar uitgesproken types tussen. Ook hier overigens geen namen, ze deden ook maar hun best om ons iets bij te brengen. Het echte leven begon toch pas na de Newman, toen je zelf mocht bepalen welke kant je op wilde. En ik ben heel wat kanten opgevlogen, nog tot een paar jaar terug, voor- en achteruit, links, rechts, omhoog en omlaag. Het verleden om me heen is dood maar leeft voort in mijn gedachten, beter zo...
Newmancollege, 1972